It’s Massive, alright!
Φιλόδοξα concepts όπως του MAG, όταν μπαίνουν στο στάδιο της υλοποίησης αμέσως υιοθετούν δύο πιθανές καταλήξεις: Είτε θα εξελιχθούν σε μία φιλόδοξη μεν, προβληματική δε ιδέα, είτε θα αποδειχθούν τεχνολογικοί θρίαμβοι, ταράζοντας τα νερά του χώρου στον οποίο ανήκουν. Όταν το Massive Action Game, "MAG" για λόγους συντομίας, αποκαλύφθηκε στο κοινό πίσω στην Ε3 του 2008, οι στοχασμοί για το ποια θα μπορούσε να είναι η κατάληξη ενός τόσο τολμηρού έργου δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνιση τους. Όπως και να το κάνουμε, οι δηλώσεις δια στόματος Zipper Interactive -ομάδας ανάπτυξης υπεύθυνης για τη μακρόχρονη σειρά SOCOM-, για ταυτόχρονο παιχνίδι μεταξύ 256 παικτών, ήταν ολίγον τι βαρύγδουπες.
Οι μήνες πέρασαν, όμως, η μία Beta διαδέχθηκε την άλλη, το hype αναλώθηκε στον αριθμό-κλειδί 256, και το MAG βρίσκεται εδώ και αρκετές ημέρες στα ράφια των καταστημάτων. Εμείς είμαστε εδώ, για να ανακαλύψουμε αν το MAG έφερε την επανάσταση που υποσχέθηκε, ή απέτυχε παταγωδώς στη προσπάθεια του αυτή. Μετά από πολύωρη ενασχόληση με το παιχνίδι της Zipper, είμαστε σε θέση να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, καθώς και σε μία σειρά άλλων.
Shadow War; Τι λες τώρα!
Πληροφοριακά, το σύμπαν του MAG εντοπίζεται στο κοντινό μέλλον και για την ακρίβεια στο 2025. Με ειδικές συμβάσεις, νόμους και ειρηνευτικές πρωτοβουλίες από διεθνή συμβούλια να έχουν οδηγήσει στο “δέσιμο των χεριών” και στην εξασθένηση του στρατού κάθε έθνους, εταιρείες με ιδιωτικές πρωτοβουλίες έχουν δημιουργηθεί, έτοιμες και πρόθυμες να κάνουν τη “βρωμοδουλειά” των πεινασμένων για πόλεμο και συμφέροντα χωρών. Μέσα από τη πληθώρα μισθοφορικών ομάδων, τρεις ήταν αυτές που κατάφεραν να αναδειχθούν και να κυριαρχήσουν.
Ξεκινώντας από την Ανατολή προς τη Δύση, έχουμε τη S.V.E.R. (Seryi Volk Executive Response), αποτελούμενη από μισθοφόρους καταγόμενους από ασιατικές και ανατολικοευρωπαϊκές χώρες. Η S.V.E.R. (προφέρεται “Σεβέρ”) στην ουσία αποτελεί το “outsider”, αφού εκτός του ότι είναι η πιο πρόσφατη προσθήκη στην ομάδα των “ισχυρών”, βασίζεται περισσότερο στην αποφασιστικότητα και ικανότητες των στρατιωτών της, παρά στον εξοπλισμό.
Σε πλήρη αντίθεση, η Raven Industries, αποτελούμενη από μισθοφόρους της Δυτικής Ευρώπης, αντισταθμίζει την περιορισμένη της εμπειρία στο πεδίο της μάχης με εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας. Χωρίς αμφιβολία, είναι η εταιρεία με το μεγαλύτερο κεφάλαιο στα χέρια της, το οποίο αξιοποιεί για να οπλίσει τους στρατιώτες της όσο το δυνατόν καλύτερα. Τέλος, η Valor είναι η πιο παραδοσιακή στο τρόπο πολέμου, αφού αποτελείται κυρίως από βετεράνους μαχητές της Βόρειας Αμερικής, ορισμένων εθνών της Νότιας Αμερικής, καθώς και σκληροτράχηλους βετεράνους της Μεγάλης Βρετανίας.
Η δύναμη στη μάχη είναι και το πιστεύω τους, κάτι που επιτυγχάνουν μέσω των πολύ καλών επικοινωνιακών τους ικανοτήτων. Αυτές οι τρεις πολυεθνικές λοιπόν, μάχονται σθεναρά για την επικράτηση στην παγκόσμια στρατιωτική αγορά, με το συμφέρον να κινεί πάντοτε τα νήματα. Μπορεί για κάποιους τα ιδανικά ενός τέτοιου πολέμου, του αποκαλούμενου Shadow War, να φαντάζουν μάταια, αλλά δεδομένης της τροπής που ήδη τείνει να παίρνει η στρατιωτική δράση στην σημερινή Ανατολή (λιγότερες παραδοσιακές δυνάμεις, περισσότεροι μισθοφόροι), ένα τέτοιο σενάριο ίσως αποδειχθεί περισσότερο αληθινό απ’ όσο θα πίστευε κάποιος.
Πέρα από τις αισθητικές και ορισμένες δομικές διαφορές, η ισορροπία μεταξύ των τριών factions είναι ιδιαίτερα προσεγμένη. Από εκεί και πέρα, οι ικανότητες των παικτών της κάθε ομάδας αναδεικνύουν το ποιος ανεβαίνει στη κορυφή. Και η παραπάνω πρόταση δεν ήταν μεταφορική. Κάθε μάχη, όσο ασήμαντη και αν φαίνεται σε πολλούς, συμβάλλει στην παγκόσμια κατάταξη της φατρίας. Η ολοκλήρωση objectives από μία παρέα φίλων που μπήκαν στο παιχνίδι για να περάσουν καλά παίζοντας συνεργατικά, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, έχει αντίκτυπο στην αποδοτικότητα της πλευράς την οποία αντιπροσωπεύουν.
Εκτός του ότι η τεχνική αυτή θα κεντρίσει αυτούς που έχουν ένα κόλλημα με την κορυφή, προσθέτει επίσης τεράστια αντοχή στο χρόνο, αφού η μάχη για την πρωτιά μπορεί κάλλιστα να μαίνεται για δεκάδες μήνες, χρόνια ακόμα. Πως εφαρμόζονται όλα αυτά στο gameplay όμως;
{PAGE_BREAK}
Choices, choices, choices: Εξοπλισμός και οργάνωση
Μόλις συνδεθούμε για πρώτη φορά στο δίκτυο του MAG, θα κληθούμε να επιλέξουμε πλευρά. Από εκεί και έπειτα, τα πράγματα, είναι λίγο-πολύ προκαθορισμένα, ανεξαρτήτως της επιλογής μας. Μία βασική εκπαίδευση είναι ένα από τα πρώτα βήματα που θα ακολουθήσουμε πριν ριχτούμε στις φλόγες του πολέμου. Όσο περισσότερο χρόνο αφιερώνουμε στο παιχνίδι, τόσο πιο γνώριμοι γινόμαστε με τη φιλοσοφία του. Κάθε μάχη οδηγεί στην απόκτηση Experience Points, κοινώς XP. Τα XP αυτά χρησιμεύουν στον εμπλουτισμό του εξοπλισμού μας. Ένας συγκεκριμένος αριθμός XP οδηγεί στην απόκτηση level. Κάθε level μας δίνει πόντους, τους οποίους χρησιμοποιούμε για να ξεκλειδώσουμε gadgets, οπλισμό, ικανότητες και όλα τα συναφή.
Ανάλογα με τις προτιμήσεις και προσωπικές βλέψεις του καθενός, υπάρχουν δεκάδες διαθέσιμες επιλογές. Λόγου χάρη, ένας παίκτης με τακτικό μυαλό, φίλος της μάχης εξ αποστάσεως, θα μπορούσε να αξιοποιήσει αρκετά από τα τακτικής φύσης unlocks. Ένας ανιχνευτής πυροβολισμών, μπορεί να αυξήσει το εύρος όρασης του radar. Μία σοφά τοποθετημένη Claymore, μπορεί να ανακόψει την έφοδο ενός επιτιθέμενου group, ταυτόχρονα ενημερώνοντάς μας, αλλά και δίνοντας μας τη δυνατότητα να αποτελειώσουμε τους στόχους μας με το ενισχυμένο με απορροφητική λαβή και βελτιωμένο σκόπευτρο sniper rifle μας.
Οι ικανότητες μας για βελτιωμένη αντοχή και καλύτερο sprinting, σε συνδυασμό με την ελαφριά προστασία μας, θα μας δώσουν τη δυνατότητα να κάνουμε relocate ή να ανασυνταχθούμε, πριν το επόμενο κύμα εχθρών καταφτάσει. Μία τέτοια, αμυντικής φύσης, τακτική μπορεί να καθυστερήσει τους εχθρούς για το απαιτούμενο χρονικό διάστημα, ώστε να αποφευχθεί η κατάληψη του χώρου που μπορεί να προστατεύουμε. Ή κάλλιστα, η τακτική αυτή, θα μπορούσε να δώσει στους μηχανικούς τον απαιτούμενο χρόνο για να επισκευάσουν ένα καίριο κτήριο, όχημα, είσοδο, με τη λίστα να συνεχίζεται.
Δεν αργεί να γίνει κατανοητό, πως ο ρόλος και η δράση του κάθε στρατιώτη, άσχετα των ικανοτήτων ή του εξοπλισμού του, μπορεί να βοηθήσει δραματικά στην έκβαση της μάχης. Ακόμα και οι ανοργάνωτοι, που αναλώνονται στα “γιουρούσια” και στις επιθέσεις στα τυφλά, ενώ στη θεωρία απλά εξαντλούν τα αποθέματα ενισχύσεων της ομάδας, στην πράξη ίσως καθυστερούν την αντίπαλη ομάδα, κρατώντας την μακριά από την ολοκλήρωση των objectives.
Αυτό είναι που κάνει και το MAG κατάλληλο για τους πάντες, είτε μιλάμε για hardcore παίκτες με ηγετικές θέσεις, είτε για ομάδες φίλων που συνδυάζουν τη διασκέδαση με τη συνεργασία και την αποδοτικότητα, είτε ακόμα και για μοναχικούς παίκτες που προτιμούν να αποτελούν τα…φαντάσματα του πεδίου μάχης, ολοκληρώνοντας objectives μόνοι τους, βασιζόμενοι στα γρήγορα αντανακλαστικά τους και στο λιτό εξοπλισμό τους, που τους χαρίζει την ικανότητα για ταχεία κίνηση και αποφυγή. Ακόμα και ο παίκτης με ικανότητες υποστήριξης, ενώ στα περισσότερα First Person Shooters το έργο του είναι μέτριας σημασίας, στο MAG μπορεί να βρει την “κλίση” του, γινόμενος χρήσιμος ως Field Supporter, επαναφέροντας στη ζωή θανάσιμα τραυματισμένους στρατιώτες, επισκευάζοντας καίρια κτήρια ή οχήματα του χάρτη, ή ακόμα και χειριζόμενος τα turrets, αν το σημάδι του, του το επιτρέπει.
Θα εκπλαγείτε με τους πόσους πόντους μπορεί να κερδίσει ένας Field Supporter, που βάζει την υποστήριξη των συμπαικτών του μπροστά από τη δίψα του για αίμα. Με άλλα λόγια, η δομή των classes στο MAG, καθώς και η ισορροπία μεταξύ τους, κάνουν το παιχνίδι να ενδείκνυται για ένα τεράστιο εύρος παικτών και όχι μόνο των “killing machines”, που άλλες προσθήκες στο είδος αναλώνονται.
In the heat of battle: Gameplay
Πριν αναλύσουμε το χειρισμό, να ξεκαθαρίσουμε το πως ακριβώς γίνεται ο χωρισμός των παικτών. Σε ένα match 256 παικτών, έχουμε 128 παίκτες σε κάθε πλευρά. Αυτοί οι 128, μοιράζονται σε διμοιρίες, οι οποίες με τη σειρά τους χωρίζονται σε squads των 8. Κάθε διμοιρία, τοποθετείται σε στρατηγικά σημεία των τεραστίων διαστάσεων χαρτών, ώστε να αποφεύγεται η ταυτόχρονη επαφή μεγάλων αριθμών παικτών, που μπορεί να οδηγήσει στη καταστροφή της ατμόσφαιρας και της ισορροπίας του παιχνιδιού. Ενώ λοιπόν στην ουσία μαχόμαστε σε ένα περιβάλλον που φιλοξενεί 256 παίκτες ταυτόχρονα, εμείς θα ερχόμαστε σε επαφή με μέρος των συμπαικτών μας και θα έχουμε τα δικά μας objectives.
Πέραν του ότι με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται η δομική υγεία του παιχνιδιού, η σημασία του χωρισμού αυτού έχει και στρατηγική φύση. Ενώ λίγα μέτρα παρακάτω οι άλλες διμοιρίες πασχίζουν για την ολοκλήρωση των objectives τους, η δική μας απόδοση στη μάχη, κάνει το έργο τους αναλογικά ευκολότερο ή δυσκολότερο. Γι’ αυτό ευθύνεται το παιχνίδι το ίδιο, η τεχνητή νοημοσύνη του οποίου αποφασίζει για τον διαμοιρασμό των δυνάμεων και την επικέντρωση σε συγκεκριμένες περιοχές. Αν εμείς αμυνόμαστε σθεναρά, οι εχθροί θα πιέσουν με μεγαλύτερο αριθμό δυνάμεων, μειώνοντας έτσι την πίεση που δέχονται οι άλλοι συμπαίκτες μας στα δικά τους objectives. Ενώ ακούγεται περίπλοκο, το σύστημα δουλεύει κάτι παραπάνω από άψογα και είναι σε θέση να εθίσει τους παίκτες, δημιουργώντας στους παίκτες ένα αίσθημα καθήκοντος, αφού κάθε κίνηση μας, θετική ή αρνητική, έχει αντίκτυπο στο συνολικό πεδίο της μάχης.
{PAGE_BREAK}
Κάπου εδώ να αναφέρουμε ότι υπάρχει ποικιλία στο είδος των αποστολών, με τις κατηγορίες να είναι οι ακόλουθες. Πέραν του Training, που αναφέραμε παραπάνω, τα είδη χωρίζονται σε Suppression, Sabotage, Acquisition και Domination. Το Suppression, μπορεί να κατηγοριοποιηθεί κι αυτό ως μέρος της εκπαίδευσης μας, αφού ουσιαστικά αποτελεί ένα Skirmish για αρχάριους παίκτες, με τα objectives να είναι απόντα. Απλά, 64 παίκτες, χωρισμένοι σε δύο ομάδες, βελτιώνουν το σημάδι τους σε ουσιαστικά ένα Team Deathmatch μεγαλύτερης κλίμακας. Τα υπόλοιπα τρία είδη αποστολών, αποτελούν το όλο το ζουμί της υπόθεσης. Στο Sabotage ο αριθμός των παικτών εξακολουθεί να είναι περιορισμένος στους 64. Το μέγεθος των χαρτών, όμως, αντισταθμίζει την απώλεια των περισσότερων παικτών, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που πολλές φορές οι μάχες αποδεικνύονται περισσότερο αγχωτικές και γεμάτες ένταση απ’ ότι άλλες, μεγαλύτερης κλίμακας.
Εδώ το παιχνίδι είναι καθαρά objective-based, με τους αμυνόμενους να προστατεύουν δύο βάσεις, με στόχο τα 20 λεπτά. Αν οι επιτιθέμενοι καταλάβουν τις δύο βάσεις, ένα τρίτο objective ανοίγει, του οποίου η ολοκλήρωση σηματοδοτεί και τη νίκη. Αν οι αμυνόμενοι από την άλλη καταφέρουν να αντικρούσουν τα επιθετικά κύματα, η νίκη είναι δική τους.
Η κλίμακα αυξάνεται στο Acquisition, με το όριο των παικτών να αγγίζει τους 128. Εδώ, οι ρυθμοί είναι το ελάχιστο καταιγιστικοί, αφού τα objectives έχουν κινητική φύση. Στόχος των επιτεθέντων είναι ο εντοπισμός δύο μεγάλης οικονομικής σημασίας οχημάτων (αποτελούν πρωτότυπα), η κλοπή τους και η οδήγηση τους πίσω στα ελικόπτερα μεταφορείς. Η αμυνόμενη δύναμη καλείται να αποτρέψει την κλοπή των οχημάτων με κάθε κόστος. Η σταδιακή πρόοδος ή απώθηση είναι και το κλειδί σε αυτό το είδος αποστολής, αφού τα οχήματα πολλές φορές εντοπίζονται στο βάθος της βάσης των αμυνόμενων. Προστατευμένες είσοδοι, πύργοι με turrets, εκρηκτικά και μπλόκα περιμένουν τους επιτιθέμενους.
Αντίστοιχα, ομάδες κρούσης, saboteurs, αλεξιπτωτιστές, οχήματα εφόδου και άλλα στρατιωτικά καλούδια, περιμένουν τους αμυνόμενους. Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν, το γεγονός ότι το εν λόγω mode είναι κι ένα από τα αγαπημένα των παικτών. Το ίδιο βέβαια δείχνει να ισχύει, και για το “big boy” του παιχνιδιού, Domination.
256 παίκτες μάχονται σε έναν συνδυασμό όλων των προηγούμενων modes, με τα objectives να ποικίλουν. Η εμπειρία κρίνεται απαραίτητη σε ένα πεδίο μάχης σαν κι αυτό, αφού το μέγεθος των περιοχών, αλλά και το όριο παικτών, επιτρέπει σε clans να εισέρχονται με το πλήρες δυναμικό τους, συνεργαζόμενοι πολλές φορές άψογα. Από την άλλη, το “μπούγιο” μπορεί να δώσει την ικανότητα σε μικρότερες ομάδες να διαπρέψουν -πάντα εφόσον μένουν προσηλωμένοι στα objectives και όχι ξεφαντώνοντας στον τεραστίων διαστάσεων κλεφτοπόλεμο που πολλές φορές δημιουργείται.
Ακόμα και σε τέτοια κλίμακα, όμως, το παιχνίδι εξακολουθεί να αναθέτει ρόλους και objectives δίχως πρόβλημα, με τους παίκτες να είναι καθαρά υπεύθυνοι για την υγιή πορεία της μάχης. Οργανωμένοι παίκτες, οργανωμένο και διασκεδαστικό παιχνίδι. Ανοργάνωτοι παίκτες με “uber soldier” ανησυχίες, άσκοπη ανταλλαγή σφαιρών. Κάπου εκεί ανάμεσα βρίσκονται και οι νέοι παίκτες, που ίσως τους πάρει αρκετή ώρα να προσαρμοστούν στη ταχύτητα και το ρυθμό του παιχνιδιού.
Big and pretty: Τεχνολογία
Από την αρχή ακόμα, ήταν δεδομένο ότι ορισμένες θυσίες θα γίνονταν, για να επιτευχθεί η ταυτόχρονη υποστήριξη των 256 παικτών. Κρίνοντας από το τελικό προϊόν, οι απώλειες τελικά ήταν λίγες. Σίγουρα το MAG δεν είναι το ίδιο λεπτομερές με πολλές πρόσφατες κυκλοφορίες του είδους, ούτε αγγίζει τα ίδια επίπεδα επιβλητικότητας. Αυτό που χάνει όμως σε υφές και λεπτομέρειες, το κερδίζει σε ρυθμό και αμεσότητα. Μετά και τις τελευταίες ενημερώσεις των servers, το lag είναι συχνά άφαντο, με ορισμένα φαινόμενα rollback να ταλαιπωρούν που και που τους παίκτες. Τα disconnects θα συμβούν όταν οι servers “πέσουν” για maintenance, ή πιο συχνά, όταν το παιχνίδι κλείσει απότομα, λόγω κάποιου τεχνικού λόγου. Επίσης, παρατηρήσαμε ορισμένα πτώματα να έχουν κολλήσει σε μία όρθια σπασμωδική στάση, αντί να βρίσκονται πεσμένα στο πάτωμα.
{PAGE_BREAK}
Δεδομένου ότι το MAG μετρά μερικές μόνο ημέρες στην αγορά, είμαστε πεπεισμένοι ότι μέσω προσεχών patches, η κατάσταση θα στρώσει πλήρως μέσα στις επόμενες εβδομάδες, εξαλείφοντας κι αυτά τα μικρά προβλήματα, που ταλαιπωρούν τους παίκτες πολλών multiplayer First Person Shooters. Πέραν αυτών όμως, και κρατώντας στην άκρη του μυαλού μας την κλίμακα των μαχών και τον αριθμό των παικτών, αυτό που κατάφερε η Zipper στην ουσία αποτελεί τεχνολογικό επίτευγμα. Τόλμησε αυτό που δεν είχε τολμήσει κανείς, και το έφερε εις πέρας με ελάχιστες απώλειες. Ο κόσμος του MAG εξακολουθεί να δείχνει ζωντανός, όμορφα σχεδιασμένος, με τη στρατηγική να γίνεται εμφανής ακόμα κι εδώ. Μεγάλες περιοχές που άλλοτε δείχνουν ερειπωμένες, μπορούν μέσα σε δευτερόλεπτα να γεμίσουν κάλυκες και σημάδια εκρήξεων, αφού κάθε ψηφιακό τετραγωνικό μέτρο του παιχνιδιού αποτελεί πρώτης τάξεως πεδίο μάχης.
Μία ομάδα έξι παικτών, που απωθεί τους εχθρούς κάτω από μία γέφυρα, μπορεί να μετατρέψουν αυτό το κατά τα άλλα ασήμαντο “choke point” σε, στρατηγικής σημασίας για την έκβαση της μάχης, σημείο ελέγχου. Αυτή η ποικιλία στην κλίμακα της μάχης είναι που δίνει στον τεχνολογικό τομέα δευτερεύοντα ρόλο. Χωρίς αυτό να σημαίνει όμως, πως το MAG δεν είναι ένα όμορφο παιχνίδι. Όλα τα περιβάλλοντα και οι χαρακτήρες (ανεξαρτήτως πλευράς), είναι προσεγμένα σχεδιασμένοι, χωρίς όμως να φωτοβολούν και από εκπληκτικά επίπεδα λεπτομέρειας.
{VIDEO_1}
Το soundtrack περιέχει την υπογραφή των Apocalyptica, που έχουν επιμεληθεί τα μουσικά κομμάτια που ακούγονται μέσα στο παιχνίδι. Η δουλειά που έχει γίνει είναι άκρως ποιοτική και δένει όμορφα με το ύφος του παιχνιδιού. Οι προ-ηχογραφημένες εντολές είναι ξεκάθαρες και ευδιάκριτες, ενώ σε καλά επίπεδα κυμαίνεται και η ποιότητα επικοινωνίας των παικτών. Ένα καλό USB headset δεν θα σας απογοητεύσει ποτέ, κάτι που μπορούμε να πούμε εκ προσωπικής πείρας.
Do you need a MAG? Συμπεράσματα
Το selling-point του παιχνιδιού MAG, κατά έναν ειρωνικό τρόπο υποβαθμίζεται, αποτελώντας μονάχα το δίαυλο για μία επαναστατική εμπειρία γεμάτη δράση και διασκέδαση. Ο αριθμός "256" μπορεί να είναι ο κράχτης του παιχνιδιού, μα στην ουσία τα εκπληκτικά επίπεδα οργάνωσης και σοφής διανομής από πλευράς της ΑΙ είναι τα στοιχεία που θα κερδίσουν τον παίκτη. Ένα πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα για ένα πρωτοποριακό franchise, που τόλμησε, κέρδισε και αναμένεται να απολαμβάνει τις δάφνες του για δεκάδες μήνες.
Δημήτρης Μπάνος