Η υψηλή ανάλυση δεν είναι πάντα αρκετή
Η ανακοίνωση της Ubisoft πως προτίθεται να επανακυκλοφορήσει το Assassin’s Creed Liberation, αναμφίβολα, ήταν μια κίνηση που δεν τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή του κοινού. Η αρχική πρόταση για το PS Vita ξεχώρισε περισσότερο για τα προβλήματά της, προβλήματα που μαστίζουν τη σειρά γενικότερα, οπότε μένει να κριθεί αν ο όρος “HD” δικαιολογεί την αγορά της παρούσας δημιουργίας. Για τους φίλους της σειράς, που δεν είναι κάτοχοι της φορητής κονσόλας της Sony, το Liberation θα τους απασχολήσει ευχάριστα για τουλάχιστον δύο απογεύματα. Για όλους τους υπόλοιπους, όμως, ο “νέος” αυτός τίτλος δείχνει με τον πλέον… προκλητικό τρόπο το πόσο γερασμένοι είναι πλέον οι μηχανισμοί της σειράς και πόσο αναγκαία είναι μια ριζική ανανέωση.
Ευτυχώς, το Black Flag επέλεξε να ακολουθήσει μια νέα ρότα, τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά, αν και τελικά αυτές οι αλλαγές δρουν αρνητικά ως προς το στάσιμο Liberation. Σε τελικά ανάλυση, μεγαλύτερος σύμμαχος της περιπέτειας της Aveline είναι η σχετικά δελεαστική τιμή απόκτησής της, γιατί σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κρύψει τις φορητές καταβολές της.
Η ιστορία του Assassin’s Creed Liberation HD διαδραματίζεται πίσω στο 1770 και συγκεκριμένα στη Νέα Ορλεάνη. Η πρωταγωνίστρια είναι η Aveline de Grandpré, μια αρκετά ενδιαφέρουσα παρουσία, που παράλληλα αποτελεί και τον πρώτο θηλυκό χαρακτήρα για τα δεδομένα της σειράς. Με διάφορα έξυπνα και άκρως επιτυχημένα τρικ, επιτυγχάνεται και μια σύνδεση με το Assassin’s Creed III, μιας και χρονικά τα γεγονότα των δύο τίτλων εκτυλίσσονται ταυτόχρονα, αν και τελικά το σενάριο ξεκινάει και πρακτικά τελειώνει στο πρώτο μισάωρο.
Ενώ σε άλλες περιπτώσεις η σειρά διακρίνονταν για την εξέλιξη της ιστορίας της, το Liberation παρουσιάζεται υπερβολικά επίπεδο, άχρωμο και δίχως το παραμικρό ενδιαφέρον. Τα πάντα δείχνουν και δυστυχώς είναι άκρως αναμενόμενα, ενώ για πρώτη φορά τα cut-scenes πάσχουν σε θέματα σκηνοθεσίας αλλά και ομαλής ροής. Ο τίτλος ακολουθεί το κλασικό μοτίβο της σειράς, όπου μία αποστολή εμφανίζεται στον χάρτη, ο παίκτης επιβάλλεται να μεταβεί έως εκεί πεζός, μια κινηματογραφική σκηνή θα ξεκινήσει και κατόπιν η Aveline θα αναλάβει δράση. Η θηλυκή φύση της έχει άμεσο αντίκτυπο και στο gameplay, με τον χαρακτήρα να μπορεί να αλλάξει τρεις μορφές.
Πέρα από την κλασική του ασασίνου, ο παίκτης μπορεί να πάρει τη μορφή μίας σκλάβας ή ακόμα καλύτερα μιας λαίδης. Η κάθε εμφάνιση έχει άμεσο αντίκτυπο στον τρόπο που οι υπόλοιποι χαρακτήρες θα φερθούν στην Aveline, ενώ ανάλογα με την ενδυμασία, θέτονται και ορισμένοι περιορισμοί. Όταν, για παράδειγμα, η πρωταγωνίστρια φορέσει τα καλά της, δεν μπορεί ούτε να τρέξει αλλά ούτε και να σκαρφαλώσει. Από την άλλη, όμως, μπορεί να εξαντλήσει όλη τη γοητεία της επάνω στους φρουρούς και φυσικά να περάσει από οποιοδήποτε έλεγχο απαρατήρητη, απλά και μόνο με ένα πονηρό νεύμα.
Βέβαια, τα παραπάνω μπορεί να ακούγονται ενδιαφέροντα, αλλά η ουσία είναι πως αυτή η έξυπνη ιδέα χαραμίζεται από την αδιάφορη, σχεδόν βρεφική ΑΙ των αντιπάλων. Η ίδια εικόνα συνεχίζεται και στις μάχες, όπου για ακόμα μια φορά έχουν πρακτικά μια quick time event αίσθηση. Τα βασικά πλήκτρα έιναι αυτό της αποφυγής και της επίθεσης, με τον παίκτη απλά να παρακολουθεί τις κινήσεις των αντιπάλων, και όταν εμφανιστεί η ανάλογη υπόδειξη επί της οθόνης, θα πρέπει να πιέσει το πλήκτρο evade και έπειτα το αντίστοιχο της επίθεσης. Τόσο απλά, τόσο αποτελεσματικά αλλά παράλληλα τόσο αυτοματοποιημένα και βαρετά.
Όμως, το δυνατό χαρτί του Assassin’s Creed Liberation HD δεν είναι άλλο από αυτό της εξερεύνησης, του σκαρφαλώματος και των αλμάτων από κτίριο σε κτίριο, με το parkour να λειτουργεί για ακόμα μια φορά άψογα. Το animation του κεντρικού χαρακτήρα βρίσκεται στα επίπεδα του Assassin’s Creed III, οπότε η Aveline είναι απλά χάρμα οφθαλμών όταν κινείται ταχύτατα από στέγη σε στέγη, με το collision detection να έχει βελτιωθεί αισθητά σε σχέση με την έκδοση του PS Vita. Παράλληλα, το stealth στοιχείο δείχνει να λειτουργεί ικανοποιητικά, αν και τελικά ο παίκτης δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πως τα όσα διαδραματίζονται επί της οθόνης αποτελούν αποτέλεσμα των ικανοτήτων του ή της γενικότερης αστοχίας της συμπεριφοράς των αντιπάλων.
Δυστυχώς, η άσχημη εικόνα συνεχίζεται και κατά την διάρκεια μιας αποστολής, μιας και όταν ο παίκτης εξουδετερώσει τον κύριο στόχο του, στο αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο θα μεταφερθεί ως δια μαγείας μακριά από σημείο του φόνου, δίχως την παραμικρή ενόχληση των φρουρών, κάνοντας έτσι τα πάντα να δείχνουν αποκομμένα μεταξύ τους, δίχως καμία συνέχεια και συνοχή. Στην αντίπερα όχθη, το Assassin’s Creed Liberation HD, σαν γνήσιο τέκνο της σειράς, είναι πλημμυρισμένο από λεπτομέρειες που πολλοί μπορεί και να προσπεράσουν, ενώ και οι κεντρικοί χαρακτήρες κερδίζουν τις εντυπώσεις. Η ποικιλία είναι κάτι παραπάνω από χορταστική και είναι πραγματικά κρίμα που τόσο εκκεντρικές και άκρως ενδιαφέρουσες φυσιογνωμίες χαραμίζονται σε μια πρόταση που σεναριακά είναι τόσο κενή, τόσο αδιάφορη.
Οπότε καταλήγουμε σε έναν τίτλο που δείχνει διχοτομημένος, ίσως και μπερδεμένος, που αδυνατεί να χωρέσει στα μέτρα που έχουν ορίσει οι κονσόλες προηγούμενης γενιάς. Για τα δεδομένα της σειράς, η ποικιλία στα περιβάλλοντα και στους χαρακτήρες θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, με τους οπαδούς της να είναι σε θέση να εξερευνήσουν τα πάντα και να περιπλανηθούν σε αχανείς εκτάσεις για πολλές ώρες. Από την άλλη, όμως, ο τίτλος παρουσιάζει τα γνωστά προβλήματα στο μέγιστο βαθμό, ενώ σας να μην έφταναν αυτά, για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο δείχνει να υποφέρει και από νέες ασθένειες. Η Ubisoft Sofia μάλλον επαναπαύτηκε στο γεγονός πως η αρχική πρόταση προοριζόταν για μια φορητή κονσόλα, αλλά για τα οικιακά συστήματα κάποιες επιλογές της είναι κατακριτέες. Η μηδαμινή εξέλιξη της ιστορίας, οι κουραστικές και χωρίς νόημα αναφορές στην abstergo, θέτουν σοβαρότατους περιορισμούς σε μια πρόταση που εμφανέστατα απευθύνεται μονάχα στους οπαδούς της.
Ωστόσο, θα ήταν άδικο να μην γίνει μια αναφορά στον βελτιωμένο οπτικό τομέα, που με τη σειρά του όμως γκρεμίζει τους ισχυρισμούς της Sony πως η φορητή της κονσόλα μπορεί να σταθεί με αξιώσεις δίπλα στην γενιά hardware που πλέον πέρασε στο περιθώριο. Πέρα από τη βελτιωμένη ανάλυση, ο τίτλος είναι σε θέση να καυχιέται για τους ιδιαίτερα λεπτομερείς χαρακτήρες του, που μπορεί σε σημεία να δείχνουν επίπεδοι –και με απαράδεκτα facial expressions- αλλά τουλάχιστον έχουν αποκτήσει μια πιο ξεκάθαρη οπτική απόδοση.
Τα καθαρά textures, σε συνδυασμό με τα εντονότερα χρώματα, δημιουργούν μια ζεστή και αναμφίβολα περισσότερο ρεαλιστική εικόνα, αν και όπως φαίνεται τα πάντα έχουν το τίμημά τους. Η μεταφορά του αρχικού κώδικα μάλλον δεν έγινε με την απαιτούμενη προσοχή και έτσι είναι απορίας άξιο το γεγονός πως, σε μια διόλου αμελητέα ακτίνα τριγύρω από τον κεντρικό χαρακτήρα, τα πάντα εμφανίζονται θολά και ελαφρώς παραμορφωμένα. Η εικόνα χειροτερεύει επικίνδυνα στα cut-scenes, αν και σε γενικές γραμμές ο τεχνικός τομέας δεν απογοητεύει. Εννοείται πως δεν τίθεται μέτρο σύγκρισης με παλιότερες κυκλοφορίες, γιατί το Liberation HD δεν βρίσκεται, απλά, ένα σκαλοπάτι παρακάτω σε σχέση με το Assassin’s Creed III, αλλά ολόκληρες… σκάλες.
Ο τίτλος ολοκληρώνεται από διαλόγους, που αυτή την φορά μπερδεύουν την αγγλική με τη γαλλική διάλεκτο και παρόλο που οι ηθοποιοί που δάνεισαν τις φωνές τους δείχνουν να κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες, οι διάλογοι εκθέτουν τους ανθρώπους της Ubisoft. Ορισμένα ξεσπάσματα γίνονται χωρίς λόγο και αιτία, ενώ η γενικότερη ελαφρότητα των συνδιαλέξεων έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το ύφος του τίτλου, που έχει σαν κύριο στοιχείο του τις ίντριγκες, τα πισώπλατα μαχαιρώματα και τις δολοφονίες.
Δυστυχώς, όσες φιλότιμες προσπάθειες και να καταβάλει κάποιος, δεν θα μπορέσει να πείσει τον εαυτό του πως το Assassin’s Creed Liberation HD έχει κάποιον λόγο ύπαρξης. Ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που το Black Flag βρίσκεται στην αγορά. Μπορεί το κοινό του PS Vita να είναι περιορισμένο και η λογική του multiplatform με τη συνοδεία μίας HD ένδειξης να είναι πολύ της μόδας, αλλά κατά την ταπεινή μας άποψη η Aveline χαραμίστηκε σε μια υπερβολικά επίπεδη και άχρωμη δημιουργία, την οποία οι φίλοι της σειράς θα δουν απλά και μόνο από “υποχρέωση”.
Γιώργος Τσακίρογλου