Fight the Good Fight, Believe what is Right
H παρουσία του Diablo III στη φετινή BlizzCon ήταν πολύ σημαντική για δύο λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με το νέο περιεχόμενο που για πρώτη φορά αφορά και κατόχους κονσολών. Τουλάχιστον του PS4, που γνωρίζουμε στα σίγουρα, αφού δεν έχει ανακοινωθεί κάτι άλλο για οποιαδήποτε άλλη κονσόλα. Ο δεύτερος έχει να κάνει με την απόφαση της εταιρείας να αφαιρέσει το περιβόητο Auction House από την έκδοση για PC, προσφέροντας ταυτόχρονα και το επονομαζόμενο Loot 2.0 σύστημα, που θα προσδώσει στο παιχνίδι περισσότερο και σημαντικότερο loot, παρακάμπτοντας τις ευκολίες που προσέφερε το Auction House έναντι αντιτίμου.
Είναι πασιφανές το πόσο σημαντικό θεωρούν το Loot σύστημα στο παιχνίδι οι άνθρωποι της Blizzard, και έχοντας γνώση του ουσιαστικού περιεχομένου του παιχνιδιού, καλά κάνουν και το θεωρούν. Δυστυχώς, αυτό ήταν (πέρα από τον αψεγάδιαστο τεχνικό τομέα) και το μοναδικό επίτευγμα του Diablo III κατά τη γνώμη μας, αφού συνολικά κρίνεται ως φτωχή και ρηχή εμπειρία ανάξια του ονόματος της σειράς.
Στα του πρόσθετου περιεχομένου, έχουμε να κάνουμε με το πέμπτο Act του Diablo III, όπου η στοιχειωδώς επαρκής ιστορία συνεχίζεται, με τις δυνάμεις του Καλού και του Κακού να συνεχίζουν τη μάχη τους για την τελική επικράτηση. Όπως πάντα στον κόσμο του Diablo, ο αστάθμητος παράγοντας είναι οι Άνθρωποι, που λειτουργούν ως μπαλαντέρ, αφού η φύση τους δεν είναι ξεκάθαρη και έχουν την τάση με την ίδια ευκολία που κλίνουν προς το Καλό, να κλίνουν και προς το Κακό. Σε αυτήν τη νέα τροπή της Προαιώνιας Μάχης, τα γεγονότα διαδραματίζονται στην πόλη του Westmarch και στα περίχωρά του.
Για πρώτη φορά στο παιχνίδι προσφέρεται αστικό περιβάλλον, που θα δημιουργείται με Random μηχανισμούς, και απ’ όσο φάνηκε στο demo του παιχνιδιού, προσθέτει και σε ποικιλία και σε ατμόσφαιρα. Η εικόνα της καταστροφής και της σήψης είναι διαφορετική σε ένα ανοικτό περιβάλλον ή μέσα σε πανάρχαιες κατακόμβες και διαφορετική και πιο ζωντανή μέσα σε ένα αστικό περιβάλλον με τους σωρούς από τα πτώματα να μαζεύονται σε κάθε γωνιά και κάθε σταυροδρόμι.
Η Blizzard προσθέτει, επ’ ευκαιρίας του Reaper of Souls, ένα νέο Class στο παιχνίδι, αυτό του Crusader, που συνολικά, σαν εικόνα και παίξιμο, παραπέμπει σε μία εξελιγμένη ενσάρκωση του Paladin. Από αυτά που είδαμε και στο PS4 και στο PC, o Crusader έχει πολύ στιβαρό gameplay με έντονη τη χρήση της τεράστιας ασπίδας του (Tower Shield). Oι ελάχιστες δυνάμεις του, που ήταν ξεκλειδωμένες για τους σκοπούς του demo, είναι εντυπωσιακές αν και στην default δυσκολία του κομματιού που παίξαμε, ήταν ισοπεδωτικές για τους εχθρούς. Δεν υπήρξε έτσι η δυνατότητα να αξιολογήσουμε την πραγματική τους χρησιμότητα σε πιο… άβολες συνθήκες.
To Reaper of Souls δίνει τη δυνατότητα στους παίκτες να ανέβουν σε επίπεδο 70, εννοείται ότι ο Crusader μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ένα New Game από το πρώτο Act, και με τη χρήση του Paragon 2.0, ένας παίκτης μπορεί να 70ρίσει, αλλά τα Paragon Points θα συνεχίσουν να ανεβαίνουν με δυνατότητα να μοιραστούν και στις άλλες κλάσεις του ιδίου παίκτη (π.χ. στον Demon Hunter lvl 43).
Ο Julian Love, lead technical artist του παιχνιδιού, θεωρεί ότι η προσθήκη της συγκεκριμένης κλάσης είναι ιδιάζουσας σημασίας για το παιχνίδι. “O Crusader έρχεται στο Diablo III, προσφέροντας μεγάλη ποικιλία σε gameplay και δυνάμεις/ικανότητες. Κυρίως όμως, είναι ένας χαρακτήρας, που σε συνδυασμό με το Loot 2.0, μπορεί να αποκτήσει εξοπλισμό που θα αλλάξει τελείως το Build του. Βεβαίως αυτό συμβαίνει και με τις υπόλοιπες κλάσεις, αλλά συγκεκριμένα ο Crusader σχεδιάστηκε και δημιουργήθηκε με αυτό κατά νου. Επικεντρώσαμε στη χρήση της ασπίδας, μετατρέποντας τον Crusader σε αμετακίνητο τείχος. Σε σύγκριση δηλαδή με τον Barbarian, που είναι πολύ πιο ξεκάθαρη κλάση, ο Crusader έχει χαρακτήρα και «επιβάλλεται» ως παρουσία στο παιχνίδι. Κάνει πολύ ξεχωριστή και έντονη την παρουσία του.».
Από την άλλη, ο Matthew Berger, Senior Level Designer στην έκδοση για κονσόλες, είναι ακόμα πιο ενθουσιασμένος, διότι θεωρεί ότι τα controls του Crusader με το χειριστήριο είναι ακόμα πιο ικανοποιητικά και δυναμικά. «Μπορείς να νιώσεις όλη αυτή τη δύναμη», μας λέει, «των νέων κινήσεων, όπως αυτή που ο Crusader εκτοξεύεται και προσγειώνεται μεταξύ των εχθρών σαν τον Iron Man. Πραγματικά νιώθεις τη δύναμη με το χειριστήριο.»
Το βασικό, όμως, σύμφωνα και με τους δυό τους είναι το Adventure Mode που εισάγεται με το Reaper of Souls. Για τον Julian Love είναι η κομβική επιλογή που μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο παίζεται το παιχνίδι. «Ο χάρτης όλου του παιχνιδιού είναι στη διάθεση του παίκτη. Κάθε Act ξεκλειδώνεται εντελώς και ο παίκτης είναι ελεύθερος να πάει όπου θέλει, να αντιμετωπίσει όποιο Boss επιθυμεί και να εξερευνήσει όποια περιοχή τραβάει η ψυχή του. Εμείς, σε κάθε Act τοποθετούμε πέντε (5) διαφορετικά Bounties. Aυτά καθορίζονται τυχαία, και μπορεί να είναι από την εκκαθάριση ενός Dungeon μέχρι την εξολόθρευση ενός συγκεκριμένου Εχθρού.
Τα Bounties βρίσκονται σε τυχαία (και διαφορετικά κάθε φορά) σημεία του χάρτη του κάθε Act. Με την ολοκλήρωση και των πέντε Bounties, ο παίκτης αποκτά ένα Nephalem Rift Key, το οποίο ενεργοποιεί ένα Nephalem Rift. Μπαίνοντας σε αυτό, ο παίκτης βρίσκεται σε ένα Ramdomly Generated Dungeon, που μπορεί να έχει Tiles από όλες τις γνωστές δομές του Diablo III. Το πρώτο επίπεδο της σπηλιάς μπορεί να το διαδέχεται αυτό μίας κατακόμβης κ.ο.κ.
Επιπλέον, κάθε επίπεδο έχει εχθρούς που δεν αντιστοιχούν απαραίτητα σε αυτό στο κανονικό παιχνίδι. Τέλος, υπάρχει ένα Boss, o Rift Guardian, που θα δίνει πολύ και σπάνιο loot». Ο Matthew υποστηρίζει ότι όλο αυτό το mode είναι μια ευκαιρία να ξαναπαιχτεί το παιχνίδι υπό μία νέα οπτική και να προσφέρει στον παίκτη μία πολύ φρέσκια εμπειρία, σε συνδυασμό πάντα με το πλουσιότερο loot. «Δίνουμε το ερέθισμα σε κάποιον που έχει ξαναπαίξει μία ή περισσότερες φορές το παιχνίδι, να ξαναγυρίσει πίσω στον κόσμο του και να έχει μία καινούργια και ανανεωμένη εμπειρία. Και την ίδια στιγμή, κάποιος που πρωτο-ξεκινάει το Diablo III να έχει απέναντί του ένα ολοκληρωμένο πακέτο απόλαυσης».
Υπάρχει ο κίνδυνος κάποιοι παίκτες του Diablo III να αποπροσανατολιστούν από αυτή τη δομή; «Όχι, μας απαντά ο Julian Love, αν λάβεις υπόψη ότι πάντα υπάρχει το κλασικό Story Mode, με το οποίο θα αρχίσει ο παίκτης. Η ενασχόληση με το Adventure Mode θα έρθει αργότερα για τον νέο παίκτη». Εμείς βρήκαμε συνολικά το gameplay και του Crusader αντίστοιχο σε ποιότητα και ικανοποίηση με αυτό των προηγούμενων τεσσάρων Acts.
Το πέρασμα των controls στο DS4 είναι υποδειγματικό, και όπως συνέβη και με τις άλλες εκδόσεις για κονσόλες (PS3 και 360) θα ψηφίζαμε υπέρ της PS4 έκδοσης. Εκφράσαμε αυτή μας την προτίμηση στον Matthew και αυτός το μετέφρασε, τονίζοντας ότι είναι κυρίως αυτή η αμεσότητα του χειρισμού που συναρπάζει ακόμα περισσότερο τον παίκτη. Και η αίσθηση των κινήσεων και των υπερδυνάμεων λόγω δόνησης, συμπληρώσαμε.
Ρωτήσαμε τον Matthew αν ένας από τους λόγους οριστικής αφαίρεσης του Auction House (πέρα από το καταφανέστατα αρνητικό feedback που δέχτηκε η ομάδα ανάπτυξης) είναι και το γεγονός ότι η Console έκδοση του παιχνιδιού δούλευε τόσο καλά χωρίς αυτό το στοιχείο (και χωρίς το Always Online).
“Για το Always Online δε θα συμφωνήσω”, μας είπε, “καθώς η απουσία του έχει να κάνει με το διαφορετικό περιβάλλον των κονσολών σε σχέση με αυτό των PC. Τουλάχιστο σε αυτή τη γενιά που τελειώνει, δεν ήταν υποχρεωτικό όλοι οι παίκτες να έχουν Online τις κονσόλες τους, οπότε έπρεπε να συμβιβαστούμε με μία πραγματικότητα που ορίστηκε κάποια χρόνια πριν. Δεν ήταν επιλογή μας αλλά αναγκαιότητα, και πάντα θα υποστηρίζουμε ότι η πλήρης Diablo εμπειρία δημιουργείται με τον παίκτη να είναι συνεχώς συνδεδεμένος.
Με το Auction House τώρα, υπήρχαν –και λόγω αρνητικού feedback- πολλές σκέψεις από το launch ακόμα του παιχνιδιού. Σε ένα παιχνίδι που όλα γυρίζουν γύρω από το καλύτερο loot, εμείς βάλαμε ένα μηχανισμό με καλές προθέσεις, που όμως παρέκαμπτε όλη την ουσία του παιχνιδιού. Βλέποντας, όμως, πόσο καλά δούλευε το παιχνίδι και χωρίς το Auction House στις κονσόλες και έδινε αυτό που επιθυμούσαμε στους παίκτες, βεβαιωθήκαμε για την επιλογή μας να το αφαιρέσουμε”.
Παρόλα αυτά εκφράσαμε τον σκεπτικισμό μας κατά πόσο έχει γίνει προσπάθεια με την ευκαιρία του νέου πακέτου να εμπλουτιστεί το ρεπερτόριο των κινήσεων που νιώθει ο παίκτης την ανάγκη να χρησιμοποιήσει. Η ερώτηση επικεντρώθηκε στο ότι, τουλάχιστον στα μεσαία επίπεδα δυσκολίας, ένας παίκτης μπορεί εύκολα να “βολευτεί” με τρεις συγκεκριμένες υπερδυνάμεις και να τελειώσει το παιχνίδι χωρίς να αισθάνεται την αναγκαιότητα αλλαγής στρατηγικής. Και ο Justin Love δε συμφωνεί και πολύ με την προσέγγισή μας.
«Κατ’ αρχάς πιστεύω ότι όλες οι κλάσεις έχουν να προσφέρουν κάτι διαφορετικό σε όλα τα επίπεδα δυσκολίας, και είναι κρίμα ο παίκτης να περιορίζεται σε λίγες μόνο κινήσεις/δυνάμεις. Κατά δεύτερον, έχουμε κάποιες αλλαγές με το Loot 2.0, που μπορούν να αλλάξουν το build κάθε χαρακτήρα και να μεταβάλουν εξ ολοκλήρου το gameplay του. Οπότε είναι μεν θέμα επιλογής, αλλά και ο παίκτης πρέπει να ξέρει ότι όσο ανεβαίνει η δυσκολία, τόσο περισσότερο θα χρειάζεται στρατηγική σκέψη και διαφορετική προσέγγιση της μάχης».
Το αστικό περιβάλλον στο οποίο διαδραματίζεται το demo του Reaper of Souls μας άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις, σε αντιδιαστολή με πολλά φτωχά και ανέμπνευστα εξωτερικά περιβάλλοντα των τεσσάρων πρώτων Acts. Έχουν κάτι να πουν οι δημιουργοί πάνω σε αυτό; «Δεν ξέρω αν σου άρεσε ή όχι [είπαμε, όχι]ο σχεδιασμός των περιοχών στο Diablo III, αλλά εδώ, στο Reaper of Souls, έχουμε δώσει διαφορετικό αέρα, πρώτον με την ύπαρξη της πόλης του Westmarch με τα randomized σοκάκια και αλέες, και δεύτερον με τα dungeons του Story και κυρίως του Adventure Mode που εναλλάσσονται συνεχώς και προσφέρουν σταθερά μία φρέσκια εμπειρία.
Γενικώς, η δομή του RoS είναι random. Το παιχνίδι δε σου δίνει συνεχώς κατευθύνσεις, οπότε δε χρειάζεται να έχει στάνταρ απλές δομές. Επιχειρούμε να στείλουμε τον παίκτη σε έναν συνεχή λαβύρινθο όπου πάντα θα είναι σε εγρήγορση και ποτέ σίγουρος για το τι ακολουθεί μετά.». Όπως και να έχει, τα δείγματα του demo -τουλάχιστον σε επίπεδο σχεδιασμού- είναι πολύ πιο ενθαρρυντικά από τις άδειες εκτάσεις του βασικού κορμού του Diablo III. Και εκτός όλων των άλλων, η έκδοση για PS4 φαίνεται και παίζει υπέροχα. Έχουν προστεθεί νέοι shaders, το παιχνίδι είναι native 1080p και τρέχει σε 60fps, που γενικά εκτοξεύουν την εμπειρία. Το γρήγορο και έντονο gameplay του Diablo, σε συνδυασμό με ένα σκασμό εφέ, δείχνουν γιατί αυτό το παιχνίδι δε χρειαζόταν να είναι τεχνολογικά ένα “behemoth”.
O Matthew έχει και κάποιες μικρές αποκαλύψεις που ίσως -κατ’ αυτόν- κάνουν τους PC gamers να ζηλέψουν και αυτοί για μια φορά την έκδοση για κονσόλες. «Να σου πω λοιπόν και κάποια cool πραγματάκια για την έκδοση στις κονσόλες. Πρώτον, μπορείς να ταχυδρομείς αντικείμενα και loot στους φίλους σου με το γραμματοκιβώτιο που βρίσκεται στην πόλη. Δεύτερον, τα Δώρα: Ένα αντικείμενο που πέφτει από έναν εχθρό, μπορεί να πετάξει από μέσα του ένα ακόμα αντικείμενο που θα έχει το όνομα κάποιου από τη friend list σου! Αν στείλεις σε αυτόν τον φίλο σου το συγκεκριμένο αντικείμενο, αυτός θα λάβει ένα πολύ ιδιαίτερο δώρο που θα συμβαδίζει με την class και το επίπεδό του. Τρίτον: Avenger Kills (Εκδικητής Mode On!).
Aν ένας εχθρός σε σκοτώσει, μπορεί να ανέβει level, να ανοίξει ένα portal και να εισχωρήσει στον κόσμο ενός φίλου σου, έχοντας το δικό σου όνομα! Αν οι φίλοι σου καταφέρουν και τον εξολοθρεύσουν, όλοι κερδίζουν loot. Αν όχι, ο εχθρός ξανανεβαίνει level και εισβάλλει στις friend lists των φίλων σου κ.ο.κ.!!!».
Και εννοείται, καθότι είμαστε και τεράστιοι παίκτες, δε θα δείτε ποτέ τερατάκι επονομαζόμενο g4freeman!
Σάββας Καζαντζίδης
{nomultithumb}
