Όταν το παρελθόν συναντά το παρόν
Ας ξεκινήσουμε με λίγα ιστορικά γεγονότα. Το Dragon’s Lair συγκαταλέγεται με άνεση ανάμεσα στα δέκα πιο σημαντικά παιχνίδια όλων των εποχών, για τον τεράστιο αντίκτυπο που είχε στη βιομηχανία. Έχοντας κυκλοφορήσει στα arcades το 1983, δημιούργησε "τσουνάμι" εντυπωσιασμού, με "γραφικά" (να τονίσουμε ότι δεν μιλάμε για γραφικά πραγματικού χρόνου, αλλά για προσχεδιασμένα κινούμενα σχέδια), τα οποία ήταν έτη φωτός μπροστά από την εποχή τους και gameplay τόσο πρωτότυπο, που το κοινό έκανε ουρές στα arcades για να μπορέσει να το παίξει. Όταν τα περισσότερα παιχνίδια βασίζονταν σε μικρά pixels για να προσφέρουν υποτυπώδη γραφικά, η AMS (Advanced Microcomputer Systems) πήρε ένα τεράστιο ρίσκο και πατώντας επάνω στην, τότε, νέα τεχνολογία των laserdiscs, κατάφερε να δείξει στο κοινό ένα δείγμα από το μέλλον. Η επιτυχία του παιχνιδιού μάλιστα ήταν τόσο μεγάλη, που ακολούθησαν δύο (μετριότατα) sequels αλλά και δύο νέα IPs παρόμοιας λογικής, το εξαιρετικό Space Ace και το Thayer’s Quest, που προσέθεσε αρκετά νέα στοιχεία στο gameplay.
Ένα ακόμα ενδεικτικό στοιχείο της επιτυχίας του Dragon’s Lair, είναι πως το παιχνίδι έχει κυκλοφορήσει σε σωρεία διαφορετικών συστημάτων (περισσότερα από 60) -αν και σε διαφορετικές από την αρχική του μορφή-, προσφέροντας διασκέδαση σε κάθε γενιά παικτών από το 1983 μέχρι σήμερα. Το Dragon’s Lair, λοιπόν, είναι ένα συνεχές video adventure, στο οποίο ο παίκτης βλέπει ένα βίντεο και ανά πάσα στιγμή πρέπει να εκτελέσει μια εντολή ή κίνηση για να εξοντώσει τους αντιπάλους του και να αποφύγει τον βέβαιο θάνατο. Quick Time Events; Ακριβώς! Το Dragon’s Lair αποτελεί τον πατέρα αυτού του είδους gameplay και μπορεί σήμερα να χρησιμοποιείται κατά κόρον σε πάρα πολλά παιχνίδια, αλλά για την εποχή του ήταν ένα τρομακτικό βήμα μπροστά. Η ιστορία του παιχνιδιού διηγείται την περιπέτεια του γκαφατζή ιππότη Dirk the Daring, καθώς προσπαθεί να σώσει την πριγκίπισσα Daphne από τα νύχια του δράκου Singe και τα διαβολικά χέρια του μάγου Mordroc. Πιο τυπικό σενάριο δύσκολα θα βρει κανείς. Και όμως, το Dragon’s Lair κατάφερε να δώσει μια μοναδική ματιά σε αυτή την κλασσική ιστορία, μέσω ορισμένων εξαιρετικών χαρακτήρων και του απύθμενου χιούμορ.
Ο Dirk είναι ένας ιππότης φανερά προικισμένος στον τομέα της μάχης και αυτό φαίνεται από την ευλιγισία του αλλά και τις τρομακτικές μάχες όπου επιβιώνει. Αλλά είναι και αθεράπευτα γκαφατζής, με αποτέλεσμα να τα κάνει συχνά σαλάτα, αλλά και αρκετά φοβιτσιάρης καθώς θα τον δείτε πολλές φορές να τσιρίζει όταν ο επόμενος κίνδυνος έρχεται κατά πάνω του. Σε παρόμοια κλίμακα θα δείτε και το άλογό του, ενώ οι «κακοί» της ιστορίας χρησιμοποιούν -πέραν του δέοντος- όλα τα κλισέ των παραμυθιών. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με πάρα πολλές κωμικές στιγμές και ένα θεότρελο και πολύχρωμο art direction (με την υπογραφή του Don Bluth), υφαίνουν έναν κόσμο στον οποίο θα γελάσετε με την ψυχή σας. Το Dragon’s Lair του Xbox 360 αποτελεί την HD updated έκδοση του παιχνιδιού, που είχε κυκλοφορίσει πριν λίγα χρόνια και ευτυχώς το αποτέλεσμα δεν απογοητεύει. Αν και 29 ετών, το παιχνίδι δείχνει ιδιαίτερα όμορφο, βασισμένο στην γλυκιά αισθητική των παλαιών κινουμένων σχεδίων.
Παρά τα θετικά του στοιχεία όμως, οι περιορισμοί της εποχής του δείχνουν τρομακτικοί για ένα νέο gamer. Όντας ένα video adventure, το gameplay περιορίζεται μόνο σε QTEs, αφαιρώντας οποιαδήποτε δυνατότητα χαλάρωσης, εξερεύνησης ή σημαντικής διάδρασης με το περιβάλλον. Η δε φύση του laserdisc ήταν τέτοια, που το παιχνίδι μετα βίας διαρκεί 2-3 ώρες στο πρώτο playthrough και 30 λεπτά αν γνωρίζετε τι πρέπει να κάνετε. Ένα ακόμα πρόβλημα είναι πως υπάρχει μια τεράστια έλλειψη ποικιλίας σε πολλά τμήματα του video, με αποτέλεσμα τη συνεχή επανάληψη ορισμένων σκηνών έκπληξης, θανάτου και δράσης. Η προσθήκη του Kinect στην εξίσωση προσφέρει ορισμένα νέα στοιχεία στο πακέτο και έχει ενδιαφέροντα αποτελέσματα στις περισσότερες περιπτώσεις. Η αναγνώριση κινήσεων δουλεύει αρκετά καλά και οι κινήσεις που πρέπει να κάνει ο παίκτης είναι πολύ σωστά σχεδιασμένες στις περισσότερες περιπτώσεις. Εκεί που θα έχετε πρόβλημα, είναι σε ορισμένα σημεία που απαιτούνται πολλά και συνεχόμενα QTEs, με αποτέλεσμα πολλές φορές να μην προλαβαίνετε να ακολουθήσετε με το σώμα σας. Παρόλα αυτά, η χρήση του Kinect αποτελεί μια ωραία προσθήκη στη σειρά και δεν δυσαρεστεί με την απόδοσή της, ενώ για τους «παραδοσιακούς», το gamepad παραμένει η σταθερή λύση.
Αυτό το οποίο είναι περίεργο στο σύνολο του πακέτου είναι η προσθήκη Co-op gameplay. Συγκεκριμένα, ο παίκτης και ένας φίλος του θα πρέπει να εκτελούν την κάθε κίνηση ταυτόχρονα μπροστά στην οθόνη, ανεβάζοντας έτσι τη δυσκολία του παιχνιδιού στα ύψη και δημιουργώντας σίγουρες εντάσεις ανάμεσα στην παρέα. Το να προσπαθήσει κανείς να γράψει για ένα θρύλο του gaming είναι κάτι υπερβολικά δύσκολο. Πώς άραγε να βαθμολογήσεις σήμερα το Pac Man, το Galaga, το Arcanoid, το Tetris; Να τα δεις από την ιστορική σκοπιά και να ζυγίσεις τον αντίκτυπο που είχαν στη βιομηχανία ή όχι; Να σχολιάσεις το πόσο καλό ήταν το παιχνίδι για την εποχή που βγήκε ή να το δεις με τα σημερινά μέτρα και σταθμά; Ως θρύλος της βιομηχανίας, το Dragon’s Lair είναι ένα αδιαμφισβήτητο "δεκάρι", που ο κάθε gamer πρέπει να δει για ιστορικούς και μόνο λόγους. Ως παιχνίδι, όμως, στη σημερινή εποχή, είναι πολύ δύσκολο να το προτείνει κανείς. Εξαιρετικά μικρή διάρκεια, πρωτόγονο και λιτό gameplay και πολλές σχεδιαστικές παραλείψεις, καθιστούν το Dragon’s Lair ως έναν τίτλο που, αν κυκλοφορούσε σήμερα για πρώτη φορά, με το ζόρι θα έπιανε τη βάση. Αξίζει σίγουρα να το δείτε για ιστορικούς λόγους και μόνο, αλλά αν έχετε ασχοληθεί μαζί του στο παρελθόν, η προσθήκη του Kinect και του co-op δεν επαρκεί για μια νέα αγορά.
Αλέξανδρος Μιχαλιτσιάνος