Και ο Γκάνταλφ απάντησε: “GG nub, l2p!”
Multiplayer Online Battle Arena ή MOBA games εν συντομία. Είδος αυστηρά περιορισμένο στα στεγανά των PC, μιας και το διαδικτυακό παιχνίδι μόλις τα πρόσφατα χρόνια καθιερώθηκε στα σαλόνια μας. Ένα παρακλάδι των Real-Time Strategy, που έγινε γνωστό με το Dota, και πλέον παίζεται παντού ανά τον κόσμο μέσα από σκληροπυρηνικούς αντιπροσώπους όπως το League of Legends. Δεν θα μπορούσε να είναι βεβαίως κάτι διαφορετικό από σκληροπυρηνικό, αφού η ίδια η φύση των παιχνιδιών αυτών μετουσιώνεται μέσα από τον ανελέητο ανταγωνισμό που προσφέρει η "Player versus Player" νοοτροπία τους, με όλα, φυσικά, τα καλά και άσχημα που μπορεί να εμπεριέχει ένα παιχνίδι τέτοιας μορφής.
Συνεργασία είναι η λέξη κλειδί στην περίπτωσή μας. Η τριβή που προκύπτει μέσω αυτής, παίζοντας με άλλους, συνήθως ξένους σε εμάς, παίκτες, δύναται να φέρει στο προσκήνιο όλο το τακτικό βάθος που πηγάζει στις τάξεις του gameplay, το οποίο αναγάγει την ομαδικότητα ως προαπαιτούμενο τρόπο παιχνιδιού. Και ακριβώς μιας και είναι δύσκολο να ασχοληθεί κανείς με σόλο καριέρα δίπλα σε τυχαίους παίκτες, η οργάνωση ομάδων τροφοδοτεί και γιγαντώνει τον ανταγωνισμό, στο σημείο που τα παιχνίδια τέτοιου ύφους ξεφεύγουν από τα όρια της εμπειρίας που προσφέρει η διάδραση και μετατρέπεται στη γνωστή ανά τον κόσμο δραστηριότητα του e-sport.
Βροντερό παρόν, βεβαίως, δίνουν οι καννιβαλικές τάσεις της κοινότητας ψηφιακών περσόνων, που ακαταλόγιστα παίρνουν κεφάλια, υποβαθμίζοντας τον συμπαίκτη τους στα κατώτερα στρώματα μορφών ζωής, μέσα από ένα εντυπωσιακά πλούσιο λεξιλόγιο, το οποίο περιλαμβάνει κολακευτικά σχόλια για κάθε πιθανό μέλος της οικογένειάς μας και οποιαδήποτε μορφή συντομογραφίας τελειώνει ή αρχίζει με την λέξη "noob" και τις παραλλαγές της.
Στο Guardians of Middle Earth το πακέτο σερβίρεται πλήρες, με τα παραπάνω να είναι εκείνα τα πρώτα, επουσιώδη στοιχεία που το χαρακτηρίζουν. Μια κατ’ εξοχήν δημιουργός τίτλων για PC, η Monolith Productions, με σχετικά πρόσφατη παρουσία στις κονσόλες μέσα από τίτλους όπως τα Condemned και F.E.A.R., μεταφέρει ευλαβικά το είδος στα σαλόνια μας, έχοντας παράλληλα αρκετά ερωτηματικά στις αποσκευές της.
Εμπρός, Εορλίγκας!!
Πριν προχωρήσουμε όμως σε αυτά, οφείλουμε να περιγράψουμε περί τίνος πρόκειται για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν. Τα MOBA games δημιουργούνται γύρω από μια συγκεκριμένη συνταγή, επομένως, οι γνώστες του είδους δεν θα βρουν κάτι διαφορετικό εδώ. Δέκα παίκτες, χωριζόμενοι σε ομάδες των πέντε, καταλαμβάνουν τη δεξιά και αριστερή πλευρά της αρένας και μάχονται μεταξύ τους ώστε να κυριαρχήσουν της βάσης του αντιπάλου. Οι βάσεις κάθε ομάδας προστατεύονται από πύργους, που τιμωρουν όποιον βιαστεί να εφορμήσει προς τα εμπρός, ενώ τα άμυαλα στρατιωτάκια, που εμφανίζονται και ξεχύνονται εκατέρωθεν στις βάσεις, προσφέρουν την πρώτη γραμμή πυρός κάθε ομάδας που προσπαθεί μέσω των Ηρώων της να επικρατήσει στο πεδίο της μάχης.
H δομή των αρένων είναι διπλής φύσεως. Υπάρχει ο κλασσικός τρόπος παιχνιδιού, με τα τρία μονοπάτια που συνδέουν τις βάσεις των αντίπαλων ομάδων, και εκείνος με ένα και μόνο μονοπάτι. Όπως αντιλαμβάνεστε, στους χάρτες με τα τρία μονοπάτια –“lanes” όπως χαρακτηριστικά ονομάζονται– το τακτικό βάθος βρίσκει πρόσφορο έδαφος, εν αντιθέσει με τους έταιρους χάρτες της μιας διαδρομής, όπου προσφέρονται για μακελειό. Τις αρένες συμπληρώνουν διάφορα power-ups ως μαξιλαράκι βοηθείας, καθώς και διάσπαρτα mini-bosses για τους απαραίτητους πόντους εμπειρίας των Ηρώων μας.
Η αγάπη των Hobbit στην καλλιέργεια της γης
Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος βρίσκονται οι ίδιοι οι Προστάτες της Μέσης Γης, από τον Gandalf the Grey και τη Lady Galandriel μέχρι τον Sauron και τον Witch King, είκοσι έξι συνολικά ξεχωριστοί χαρακτήρες, με μοναδικές δυνάμεις και αδυναμίες, περιμένουν να κατακτήσουμε τα μυστικά τους. Το τι είδους προστάτης της Μέσης Γης μπορεί να είναι ο Sauron είναι μάλλον προϊόν διεστραμμένης φαντασίας, ενώ φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι ήρωες της ταινίας Hobbit, όπως ο Bilbo και ο Thorin που προσφέρονται, βεβαίως, μέσω dlc.
Στο Custom και Skirmish modes θα παίξουμε μόνοι μας ή παρέα με άλλους παίκτες ενάντια στην A.I. ώστε να μάθουμε πώς παίζεται το Guardians of Middle Earth. Στην περίπτωση που μόλις αγοράσαμε τον τίτλο και δεν έχουμε κανονίσει ακόμα καποιο ραντεβού με τις επαφές μας, απλά συμπληρώνουμε την πεντάδα μας και αυτοί ελέγχονται από την τεχνητή νοημοσύνη.
Η καμπή εκμάθησης του τίτλου είναι αρκετά χρονοβόρα και το co-op με έναν, δύο ή ακόμα καλύτερα με πέντε συμπαίκτες ενδείκνυται, ώστε να μάθουμε τα μικρά μυστικά του gameplay καθώς και τις δυνάμεις των χαρακτήρων. Ειδικά το τελευταίο, όσο αγγαρεία και αν ακούγεται μπροστά στο εύρος 26 διαφορετικών χαρακτήρων, κρίνεται επιτακτικό, ώστε να μπορούμε να αναγνώσουμε τις κινήσεις των αντιπάλων μας στο ανταγωνιστικό κομμάτι του τίτλου.
{PAGE_BREAK}
Fool of a Took!…Don’t feed them!
Η πεμπτουσία ενός MOBA παιχνιδιού βρίσκεται στο ανταγωνιστικό του κομμάτι, εκτός κι αν για κάποιον παράξενο λόγο αποφασίσουμε να ακολουθήσουμε τη δια βίου μάθηση θεωρία και να το απορρίψουμε εντελώς. Στην περίπτωση, λοιπόν, που γνωρίζουμε ότι το παιχνίδι που ξεκινάμε να παίξουμε θα φτάσει κάποια στιγμή στον προορισμό του, δηλαδή στις αναμετρήσεις με άλλους παίκτες, καλό θα ήταν να έχουμε στο νου μας μερικά πράγματα προς πάσα πνευματική και σωματική διασφάλιση.
Το ρηττό λέει ότι το αυστηρά multiplayer gaming πρόκειται για μια κοινωνική δραστηριότητα και η ποιότητα της κοινότητας που το απαρτίζει καθορίζει την ποιότητα του παιχνιδιού. Αν η κοινότητα είναι καλή, το παιχνίδι είναι καλό. Αν η κοινότητα είναι κακή, το παιχνίδι είναι κακό. Αλήθειες βγαλμένες από τη σοφία χρόνων της gaming ύπαρξης, που δεν πρέπει να λαμβάνονται ελαφρά τη καρδία.
Κάπου εδώ, λοιπόν, στο σημείο μηδέν του παιχνιδιού Guardians of Middle Earth, κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα ερωτηματικά που προλογίσαμε στις αρχές του κειμένου. Πρώτο και καλύτερο, εκείνο του οράματος. Ποιές οι βλέψεις της Monolith, μεταφέροντας ένα είδος που βρίσκεται σε έξαρση στα PC, παίζεται μανιωδώς στα απανταχού net cafe, διοργανώνονται παγκόσμια τουρνουά και ο κύριος αντιπρόσωπός τους διανέμεται δωρεάν; Μα σαφώς το κοινό του σαλονιού που δεν έχει επαφή με τέτοιου είδους παιχνίδια.
Εις γνώση της, λοιπόν, η Monolith κυκλοφορεί έναν τίτλο που είναι καταδικασμένος να μην φτάσει ευθύς εξαρχής τις προοπτικές που υπάρχουν στο είδος του, περιορίζοντας -εντός εισαγωγικών- τη δημιουργία κοινοτήτων εντός PSN και Xbox Live. Εδώ εμφανίζεται το δεύτερο ερωτηματικό. Ο τίτλος κυκλοφόρησε στις 4 του Δεκέμβρη και τα προβλήματα που προκύπτουν στην προσπαθεια να παίξουμε με άλλους παίκτες δεν φαίνεται να βρίσκουν σύντομα λύση, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Monolith να μπαλώσει την κατάσταση.
Το ανυπόφορο lag δεν μας έχει απαλλάξει τελείως από την παρουσία του, ενώ τα disconnects συνεχίζουν να υφίστανται. Όσα αποθέματα υπομονής και καλής πίστης αντλήσουμε, ώστε να συνεχίσουμε να παίζουμε, μετά από μια μισάωρη ανελέητη αναμέτρηση σε κάποιο Elite Battleground, όπου έχουμε δώσει τα πάντα ώστε να γυρίσει το ματς και αρχίζει να διαφαίνεται η νίκη, το disconnect έρχεται να διαταράξει την ψυχική γαλήνη ακόμα και του καλόγερου της πιο απομακρυσμένης γωνιάς του Θιβέτ.
Αν όλα πάνε καλά, τότε το μόνο που θα έχει μείνει να μας απασχολεί είναι τα ποσά ανωριμότητας που χαρακτηρίζει μερίδα συμπαικτών και αντιπάλων στον τρόπο που εκφράζονται κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης, σε σημείο που να φτάσει ο παίκτης να αναρωτιέται τι είναι χειρότερο, το τραγελαφικό της ποιότητας των σχολίων ή η ανοσία που αναπτύσσει το σύστημά του σε αυτά. Τελικά τίποτε από τα δύο δεν έχει σημασία, αφού στο Guardians of Middle Earth -ύστερα από μερικές ημέρες- θα καταλήξουμε να αποζητάμε τέτοια σχόλια λόγω της βουβαμάρας που επικρατεί στους servers της Μέσης Γης.
Υοu Shall Not Pass! Eξαρτάται…
Απούσας κοινότητας είναι θέμα για τον τίτλο πώς θα καταφέρει να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Κι όταν όλα δουλέψουν σωστά, δεν αρκεί παρά ένας κακός ή κακεντρεχής παίκτης για να χαλάσει τη διάθεση σε κάτι που παίζουμε για να διασκεδάσουμε. Η καλύτερη συμβουλή είναι να μην πάρετε ποτέ στα σοβαρά το παιχνίδι κι αν θέλετε να ασχοληθείτε εις βάθος με αυτό, βρείτε γρήγορα παρέα, με την πεντάδα να προτείνεται. Το Guardians of Middle Earth βασίζεται στην καλή συνεργασία μεταξύ των παικτών της ομάδας, στο συγχρονισμό των κινήσεών της και την παραπλάνηση του αντιπάλου, ώστε εκμεταλλευόμενη το momentum που της δίνει η αναμέτρηση, να εξολοθρεύσει την αντίπαλη ομάδα.
Με μια παρέα φίλων τα πράγματα γίνονται σαφώς πιο ευχάριστα, ενώ αν είστε τυχεροί και το αντίπαλο δεός κατεβάσει δυνατή σύνθεση, τότε οι αναμετρήσεις γίνονται τρομερά συναρπαστικές.
{PAGE_BREAK}
Στον αντίποδα, αν ψάχνετε για ένα καλό παιχνίδι που να βασίζεται στο σύμπαν της Μέσης Γης, τότε μάλλον θα γυρίσετε επιδεικτικά τη πλάτη στο Guardians of Middle Earth. Τα σκαμπανεβάσματα στο σχεδιασμό των αρένων που αναπαραστούν τοπία της Μέσης Γης και ο "αχταρμάς" ηρώων και φυσιογνωμιών, αποτυγχάνουν να λειτουργούν ακόμα και υπέρ του fan service, αφού οποιαδήποτε σύνδεση με τη μυθοπλασία πάει περίπατο -εκτός κι αν είστε εντάξει με τη πιθανή σουρρεαλιστική σκηνή του Sauron να γονατίζει ξανά και ξανά μπροστά στον ατρόμητο Bilbo Baggins.
Η Μonolith κατόρθωσε να παραδώσει πάραυτα έναν μελετημένο στα του gameplay τίτλο. Η ισορροπία μεταξύ των διάφορων κλάσεων που χωρίζονται οι χαρακτήρες βρίσκεται σε σχετικά καλό επίπεδο κι αν κάποιος ήρωας μοιάζει φονική μηχανή στα χέρια κάποιου παίκτη, τότε το πιθανότερο είναι να είστε αντιμέτωπος με έναν καλό παίκτη και όχι κάποιον πανίσχυρο χαρακτήρα -αν και κάποιοι έχουν ήδη ξεχωρίσει.
Ο ρυθμός στη μάχη βρίσκεται μια ταχύτητα κάτω σε σχέση με ό,τι βλέπουμε στο είδος, και η αλήθεια είναι πως ενώ ξενίζει λίγο στην αρχή, μερικές μόνο αναμετρήσεις αρκούν για να τεθούμε εντός κλίματος. Τεράστιο ρόλο παίζει η εξαιρετική μεταφορά του χειρισμού στα gamepads, όπου πραγματικά δεν θα μπορούσε να γίνει με καλύτερο τρόπο. Η αρμονία μεταξύ χειρισμού και ρυθμού στο gameplay είναι θέμα μερικών μόνο αναμετρήσεων.
Aν είστε παίκτης του League of Legends ή οποιουδήποτε άλλου MOBA game, δεν υπάρχει κάτι που δεν έχετε ξαναδεί εδώ. Αν δεν είστε και θέλετε να δείτε προς τι ο σαματάς -χωρίς να αποχωριστείτε τις ανέσεις της κονσόλας σας-, βρείτε μερικά φιλαράκια, και στο Guardians of Middle Earth -όταν οι servers δεν κινούνται με τη ταχύτητα των Εnt- θα απολαύσετε τον τίτλο σε όλο του το μεγαλείο.
Οδυσσέας Γιαννιώτης
