A master hit!
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που έγινε αναντίρρητη πραγματικότητα το γεγονός ότι οι τηλεοπτικές σειρές έφτασαν -κι ίσως ξεπέρασαν- το επίπεδο των κινηματογραφικών παραγωγών. Πέρα από την όποια αναβάθμιση στον οπτικό τομέα, η απόδοση μιας πλοκής σε δόσεις, έτυχε ιδιαίτερης ανταπόκρισης από το ευρύ κοινό. Οι θεατές πραγματικά λατρεύουν να παίρνουν μικρές ή μεγάλες δόσεις του προσφερόμενου υλικού και να περιμένουν με ποικίλες προσδοκίες τη συνέχεια -κι όταν η σαιζόν ολοκληρωθεί, να αναλώνονται σε εικασίες, προβλέψεις και λοιπές, παρόμοιες… δημιουργικές ασχολίες.
Οποιοδήποτε επιτυχημένο μοντέλο οφείλει -από άποψης marketing, τουλάχιστον- να υλοποιηθεί κατά το δοκούν σε κάθε παρόμοιο άλλο εγχείρημα και ήταν θέμα χρόνου να εφαρμοσθεί και στα video games. Με λίγα, συγκριτικά, δείγματα, το gaming κοινό κλίνει προς την άποψη ότι το εν λόγω μοντέλο δεν είναι αποτελεσματικό, ή, για να τεθεί και πιο ωμά, δεν είναι επιθυμητό. O gamer είναι βιαστικός, κυρίως, χαρακτήρας. Αρέσκεται στη δράση κι αγκαλιάζει την ολότητα κάθε παιχνιδιού όπως και όταν τη λαμβάνει. Δεν του αρέσουν οι διακοπές στην ενασχόλησή του κι εύκολα παρατάει έναν τίτλο αν έχει καιρό να ασχοληθεί μαζί του (ακόμα κι αν δεν τον έχει ολοκληρώσει).
Ίσως, όμως, αυτή η συμπεριφορά να είναι πρώιμη ακόμα και να αλλάξει στο μέλλον. Ίσως το μικρό δείγμα επεισοδικών παιχνιδιών να τη συντηρεί με την έλλειψη συγκεκριμένων χαρακτηριστικών που απαντώνται στα τηλεοπτικά αντίστοιχά τους. Ή, για να το θέσουμε πιο απλά, δεν έχει δει και τίποτα πραγματικά αξιόλογο προς αυτήν την κατεύθυνση, ώστε να “αλλάξει ο κόσμος του”. Συνεπώς, μια σειρά που είχε παρασυρθεί σε έναν κατήφορο προβλημάτων μπαίνει σε αβέβαια μονοπάτια, όταν οι δημιουργοί της επιλέγουν να υιοθετήσουν ένα γενικά ανεπιθύμητο μοντέλο. Πολλοί είναι αυτοί που θα σκεφτούν ότι προσπαθούν να κρύψουν την αδυναμία επίλυσης των προηγούμενων προβλημάτων του Hitman, δίνοντάς τα σε δόσεις, ώστε να γίνονται λιγότερο αντιληπτά.
Όμως τελικά η αλήθεια βρίσκεται εκ διαμέτρου αντίθετα από την τελευταία, αυτή, υπόθεση. Ο γράφων θα σας υπενθυμίσει ότι κι αυτός ο ίδιος στηλίτευσε την επιλογή αυτή στο ξεκίνημα της σειράς, λέγοντας μάλιστα σε κάποιο webcast ότι “Άπαξ και κυκλοφορήσει το Dark Souls III, δύσκολα να διατηρήσω το ενδιαφέρον για το Hitman”. Όμως, κρατήστε αυτό το μικρό tease για το τέλος και την αποφώνηση του finale, έτσι για να βρίσκεστε σε σύμπνοια με το πνεύμα των επεισοδικών παραγωγών, και ας αναλύσουμε πρωτίστως το τελευταίο μέρος της πρώτης saison του νέου παιχνιδιού. Η πλοκή κορυφώνεται στο Hokkaido, λοιπόν, και συγκεκριμένα σε απομωνομένες νοσοκομειακές εγκαταστάσεις ύψιστης τεχνολογίας, όπου κατέφυγε ο χαρακτήρας που αποκαλύφθηκε μετά το τέλος του Colorado. Όντας υποκείμενο μεγάλης, γενικά, ισχύος, επέλεξε το πλέον απομονωμένο και σύγχρονο ιατρικό κέντρο προκειμένου να υποβληθεί σε μια περίπλοκη κι επικίνδυνη επέμβαση, προς επίλυση μιας σπάνιας πάθησης από την οποία υποφέρει. Σίγουρα η σκέψη των περισσοτερων πηγαίνει στις επιλογές που ανοίγονται σχετικά με μια επέμβαση που μπορεί “να πάει στραβά”.
Μην ξεχνάτε, όμως, ότι πρόκειται για Hitman και μάλιστα στο φινάλε του. Οι επιλογές είναι πάμπολλες, εμπνευσμένες κι αριστοτεχνικά κρυμμένες. Για να γίνουν τα πράγματα πιο δύσκολα, η διείσδυση του πράκτορα 47 στις εγκαταστάσεις αυτές έγινε με την ανάληψη του ρόλου του ως ασθενή, οπότε δε θα έχετε κανένα εργαλείο ή όπλο αρχικά στη διάθεσή σας. Υπάρχουν τέτοια πράγματα, αλλά πλέον θα τα βρείτε δύσκολα και θα τα αποκτήσετε επιστρατεύοντας skill και πονηρία, καθώς περιπλανάσθε στους λαβυρινθώδεις διαδρόμους της υπερσύγχρονης κλινικής.
Η αίσθηση της πίεσης που υπήρχε στο Colorado απουσιάζει παντελώς, κι εδώ έχετε να κάνετε με ένα άκρως γαλήνιο περιβάλλον, τοποθετημένο σε μια χιονοσκέπαστη πλαγιά, με ελάχιστους διαθέσιμους εξωτερικούς χώρους. Μπορείτε να θαυμάσετε την υπέροχη θέα ή να βγείτε σε κάποιο παγωμένο μπαλκόνι για μια ανάσα φρέσκου αέρα, ο οποίος έχει μια απρόσμενα φυσική αίσθηση του κρύου. Κάθε φορά που ανοίγετε κάποια εξωτερική πόρτα, θα τρίβετε τους ώμους σας ασυναίσθητα -κι ας μην κρυώνετε στ’ αλήθεια- κι αυτό λέει πολλά για τον τεχνικό τομέα και την ατμόσφαιρα του επεισοδίου.
Όμως το κερασάκι στην τούρτα, πρωτόγνωρο για Hitman κι ίσως και για όλα τα παρόμοια παιχνίδια, είναι η… ΑΙ που κυβερνάει την ΑΙ. Αυτή η αινιγματική, αλά Inception τοποθέτηση έχει να κάνει με ένα υπερσύγχρονο, κεντρικό ΑΙ που ελέγχει όλη την ασφάλεια της κλινικής. Με τσιπάκια που είναι τοποθετημένα στο ρουχισμό του κάθε ασθενή ή υπαλλήλου, αναγνωρίζεται η ταυτότητα αυτού και του δίδεται πρόσβαση σε αντίστοιχους χώρους. Οι πόρτες ελέγχονται αποκλειστικά από το ΚΑΙ (έτσι ονομάζεται) και δεν ανοίγουν με κανέναν άλλον τρόπο. Συνεπώς, η επιλογή αμφίεσης αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα κι η Suit Only challenge χτυπά δυσθεώρητα ύψη δυσκολίας.
Προσθέστε σε όλα αυτά και τη συνήθη, πλέον, ελευθερία και πληθώρα επιλογών δράσης και τακτικής, καθώς και τους επιπλέον φρουρούς που συνοδεύουν τον κάθε VIP ασθενή, κι έχετε ένα επεισόδιο απίστευτα απολαυστικό, γεμάτο πρόκληση κι ανταμοιβή και πλήρες αυθεντικής “Hitman” διασκέδασης. Όταν, δε, ολοκληρωθεί, περιμένει η έξτρα αποστολή Sarajevo Six (μόνο στην έκδοση για PS4), όπου καλείστε να επισκεφθείτε και τις έξι τοποθεσίες του παιχνιδιού, για μια ακόμα δολοφονία. Την εξόντωση, μέλος προς μέλος, μιας ομάδας εγκληματιών πολέμου και την αποκάλυψη κάποιων περαιτέρω στοιχείων για την ιστορία του παιχνιδιού.