Keep Rollin’!
Το καλοκαίρι που μας πέρασε, στο πλαίσιο της έκθεσης E3, η Sony, ανακοινώνοντας την κυκλοφορία του LocoRoco 2 Remastered, έπραξε το αυτονόητο, μιας και μερικούς μήνες πριν είχε γίνει διαθέσιμη η επανακυκλοφορία του αρχικού τίτλου της σειράς, επίσης υπό τη μορφή remaster, ακολουθώντας την τακτική της εταιρίας για την επανέκδοση των κλασικών δημιουργιών της στο PlayStation 4.
Η ανανεωμένη επιστροφή του πρώτου LocoRoco απέδειξε ότι σχεδόν δέκα χρόνια μετά από την αρχική κυκλοφορία του, η πρωτότυπη πρόταση του Japan Studio, αν και απλοϊκή σε πρώτη ανάγνωση, ακολουθώντας τη συνταγή της απλής διασκέδασης κατάφερε να παραμείνει απολαυστική έως και σήμερα και επαναφέρει στη μνήμη μας όλους εκείνους τους λόγους που συνετέλεσαν στην επιτυχία της σειράς στην πρώτη φορητή κονσόλα της Sony, το PSP.
Αν επιχειρούσαμε να περιγράψουμε τι είναι το LocoRoco σε κάποιον που δεν είχε οποιαδήποτε επαφή με κάποιον προγενέστερο τίτλο του franchise, σε γενικές γραμμές θα λέγαμε ότι έχουμε τον έλεγχο ενός μικρό πλάσματος, με κύριο χαρακτηριστικό του την εύκαμπτη κυκλική του μάζα, η οποία έχει την ικανότητα να ενώνεται με άλλα LocoRocos, αυξάνοντας με αυτόν τον τρόπο τη μάζα και την ελαστικότητά του ή, αντίστοιχα, να διασπάται σε μικρότερα, αποκτώντας ευελιξία, αναλόγως των προκλήσεων που συναντούν κατά την περιπλάνηση τους σε κάθε επίπεδο.
Το παιχνίδι, όντας ένα 2D side scrolling platformer, απαιτεί τη μετάβαση των LocoRocos από το ένα σημείο του εκάστοτε επιπέδου στο άλλο, γεγονός που αρχικά ακούγεται αρκετά απλοϊκό, ωστόσο ο έξυπνος και πολύχρωμος σχεδιασμός των επιπέδων –ο οποίος αναδεικνύεται περισσότερο χάρη στις υψηλότερες διαθέσιμες αναλύσεις του remaster– σε συνδυασμό με τους ιδιαίτερους gameplay μηχανισμούς, συνθέτουν ένα απολαυστικό και ταυτόχρονα εθιστικό αποτέλεσμα.
Ο τομέας του χειρισμού διατηρεί τα γνώριμα χαρακτηριστικά του πρωτότυπου τίτλου όπου ουσιαστικά ο χρήστης δεν χειρίζεται τα ίδια τα LocoRocos αλλά περιστρέφει όλο το επίπεδο, με τη βαρύτητα να παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο και να είναι στην ουσία ο πυρήνας του gameplay. Πέρα από το βασικό χειρισμό, πλέον υπάρχει η δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε τα motion controls που διαθέτει το Dualshock 4, περιστρέφοντας τα επίπεδα γέρνοντας το χειριστήριο αντίστοιχα αριστερά ή δεξιά και εκτελώντας άλματα ανασηκώνοντάς το. Το μόνο ψεγάδι που μπορούμε να καταλογίσουμε συνολικά στον τομέα του χειρισμού, είναι το γεγονός ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδιαίτερα στα mini-games, δεν διαθέτει την αρμόζουσα αμεσότητα, αφήνοντας μια αίσθηση lag κατά την εκτέλεση κάποιου συνδυασμού κινήσεων στον παίκτη.
Οι συνολικά 25 πίστες που διαθέτει το παιχνίδι έχουν εμπλουτιστεί σε σχέση με την αρχική κυκλοφορία με περισσότερους γρίφους και μυστικές περιοχές, γεγονός που σε συνδυασμό και με την εισαγωγή mini-games ανά κόσμο προσθέτουν επιπλέον ενδιαφέρον και αυξάνουν ελαφρώς το βαθμό πρόκλησης, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να επιμηκυνθεί η μικρή συνολικά διάρκεια και να αμβλυνθεί η αίσθηση επανάληψης που διαφαίνεται από τα μισά του τίτλου και μετά, στοιχεία που προδίδουν και τις handheld καταβολές του.
Συνοψίζοντας, η μεταφορά και του δεύτερου κεφαλαίου των περιπετειών των LocoRocos στο PlayStation 4 ακολουθεί την επιτυχημένη συνταγή στα βήματα του remaster του αρχικού τίτλου και με μικρές βελτιώσεις στα σημεία καταφέρνει να παραμένει ελκυστικό για μικρούς και μεγάλους ως μια ξεχωριστή πρόταση, η οποία αποτελείται από γερές δόσεις απλοϊκού μεν, απολαυστικού και εθιστικού δε gameplay, προσφέροντας την τέλεια δικαιολογία για ένα διάλλειμα από τα καθιερωμένα.
