Stealth στα καλύτερά του…στις δύο διαστάσεις
Πώς μπορείς άραγε να μετριάσεις μια κριτική από διθυραμβικά σχόλια, όταν το αντικείμενο κριτικής που έχεις απέναντί σου εχει καταφέρει να σε κερδίσει ολοκληρωτικά με τον υπέροχο σχεδιασμό του; Και εάν έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που οι gameplay δομές ενός είδους παιχνιδιών έχουν αγγίξει κάποιο ταβάνι ποιότητας ώστε να παράγονται ακολουθώντας απλά κάποιους defacto σχεδιαστικούς κανόνες, τότε τι γίνεται στη περίπτωση που η πινελιά του δημιουργού δίνει το κάτι παραπάνω;
Το Mark of the Ninja τα καταφέρνει περίφημα. Ο τίτλος της Klei Entertainment βρίσκεται ήδη από τις αρχές Σεπτέμβρη στο XBLA και πλέον το βρίσκουμε διαθέσιμο και στην υπηρεσία της Steam. Η δημιουργός των δύο Shank χρησιμοποιεί τις δύο διαστάσεις για να χτίσει ένα απολαυστικό και, εν τέλει, αψεγάδιαστο stealth τίτλο, με αξιοζήλευτο ρυθμό και ευρηματικό level design. Για να το κατορθώσει αυτό, χρησιμοποιεί τα καλύτερα στοιχεία ενός puzzle/ platformer, με πολυεπίπεδο και προκλητικό σχεδιασμό επιπέδων, τα εντάσσει με τον πιο ταιριαστό τρόπο στη θεματολογία ενός ninja και δένει το gameplay με ρευστό χειρισμό και γοητευτικά animations.
Τιμή, Προδοσία, Εκδίκηση
Στην ιστορία του Mark of the Ninja o λιγομίλητος ήρωάς μας ανήκει σε μια ιδιαίτερη φυλή, όπου οι πιο άξιοι μαρκάρονται με τατουάζ από μελάνι ενός σπάνιου και ιδιαίτερα επικίνδυνου λουλουδιού της ερήμου, χαρίζοντάς τους αυξημένες αισθήσεις και φυσικές ικανότητες. Το αντίτιμο αυτής της δύναμης είναι θανατηφορό, με τους σιωπηλούς δολοφόνους να οδηγούνται σιγά σιγά στην τρέλα, ώστε να χρειάζεται ένα καθώς πρέπει χαρακίρι λίγο πριν χάσουν τα λογικά τους. Γρήγορα γρήγορα βλέπουμε τη φυλή μας να δέχεται επίθεση από εξωτερικούς εισβολείς, με τον ήρωά μας να ξεχύνεται στο κατόπι τους.
Ακολουθώντας πιστά το κομιξάδικο ύφος των Shank, η ιστορία παρεμβάλεται μεταξύ των κεφαλαίων για να προωθήσει την πλοκή χωρίς ποτέ να λαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο. Υπάρχει ίντριγκα, που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι θα συμβεί παρακάτω, η αλήθεια είναι όμως ότι μπροστά στο ίδιο το gameplay ακόμα και η απουσία της δεν θα γινόταν τόσο αισθητή. Οι cut scenes είναι περιεκτικές, γεμάτες μυστήριο και σπιρτάδα και παίζουν σωστά το ρόλο τους ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο πραγματικό ζουμί της υπόθεσης, το stealthing.
Τώρα με βλέπεις, τώρα όχι
Τα puzzle/ platformer στοιχεία συνθέτουν ένα πρώτης τάξεως πεδίο δράσης ώστε να ξεδιπλώσει όλες του τις αρετές το stealth play. Υπάρχουν, χονδρικά, τρεις κύριες είσοδοι σε κάθε στόχο -από ψηλα, από το κέντρο και από κάτω- με κάθε προσέγγιση να προσφέρει διαφορετικές προκλήσεις και επιλογές στον τρόπο που θα ξεπεράσουμε τα εμπόδια που βάζει ο σχεδιασμός, είτε πρόκειται για φρουρούς που φυλάνε ένα σημείο, είτε για συστήματα ασφαλείας που θέτουν γρίφους στην εξουδετέρωσή τους.
Σε κάθε περίπτωση, η ευρηματικότητά μας μέσα από το πλάνο εισβολής που θα καταστρώσουμε είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον άψογο χειρισμό και το οπλοστάσιο που θα έχουμε τη δεδομένη στιγμή, χωρίς ποτέ να οδηγούμαστε σε αδιέξοδα, αφού ο σχεδιασμός επιτρέπει –και ενθαρρύνει σε σημεία– τον αυτοσχεδιασμό και την άμεση προσαρμογή στις συνθήκες που δημιουργούνται εκτός πλάνου.
Εύκολα μπορεί να πάει κάτι στραβά και το checkpoint σύστημα αποτελεί δικλείδα ασφαλείας για τον παίκτη, ώστε να τονώνεται το ηθικό του και όχι να απογοητεύεται σε κάθε αποτυχημένη προσπάθεια. Είναι σημαντικό, μιας και μπορεί οι διαφορετικές προσεγγίσεις και η ικανότητα να παλέψουμε με τους αντιπάλους να δίνουν ένα τρόπο φυγής από μια άσχημη κατάσταση, για τους πιο σχολαστικούς όμως αποτελεί σωστή επιλογή.
Είναι άλλωστε άλλο ένα σημείο που το stealth δουλεύει τόσο σωστά, αφού αρκούν δυο-τρία χτυπήματα από τα όπλα των αντιπάλων για να χάσουμε, χάνοντας ταυτόχρονα και αρκετά από τα δευτερεύοντα objectives που θέτει ξεχωριστά κάθε επίπεδο, όπως να περάσουμε απαρατήρητοι ή να λάβουμε το πολυπόθητο score περνώντας αναίμακτα και αθόρυβα κάθε φορά.
{PAGE_BREAK}
Κρυφτούλι στις σκιές
Mέρος του πανέξυπνου σχεδιασμού είναι και ο ξεκάθαρος τρόπος που επικοινωνεί οπτικά με τον παίκτη, με τις κρυψώνες, το εύρος όρασης των αντιπάλων μέχρι και τον ήχο του βηματισμού να λειτουργούν υπέρ της ανάγνωσης και αντιμετώπισης των εμποδίων που βάζουν τα επίπεδα, ενώ συμβάλει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο ρυθμό δράσης. Σίγουρα, μέσα σε ένα stealth τίτλο οι στιγμές αδράνειας είναι ως επί το πλείστον εκείνες που καθορίζουν τον τρόπο παιχνιδιού μας, είτε βρισκόμενοι στο σκοτάδι περιμένοντας να περάσει μια περίπολος, είτε σχεδιάζοντας προσεκτικά τα επόμενα βήματά μας, δεν μπορεί όμως να παραληφθεί το πόσο οργανικά έρχεται και δένει ο γρήγορος ρυθμός, όταν και όποτε αυτός εμφανίζεται ή τον επιδιώκουμε.
Σταθερός σύμμαχός μας είναι ο σφιχτοδεμένος χειρισμός, που ξεδιπλώνει ρευστά και αποτελεσματικά όλες τις αρετές του σκοτεινού ήρωά μας. Σε στιγμές που απαιτούνται αστραπιαίες αντιδράσεις δεν απογοητεύει, αν και με πληκτρολόγιο/ ποντίκι απαιτεί λίγο περισσότερο χρόνο συνήθειας εκεί που με gamepad γίνεται εύκολα δεύτερη φύση.
Χωρίς αυτόν η δυσκολία θα γινόταν άδικη σε ένα ήδη προκλητικό παιχνίδι. Κάθε επίπεδο θέτει έναν κύριο στόχο που μπορούμε να προσεγγίσουμε με τον τρόπο που επιθυμούμε, με επιπλέον τρία δευτερεύοντα objectives, διάσπαρτα collectibles και κρυφά puzzle rooms. Η πρόκληση κρατιέται πάντα στη σωστή απόσταση σε σχέση με το οπλοστάσιο που ξεκλειδώνει ο νίντζα μας, διατηρώντας έτσι μια ομαλή κλιμάκωση μέχρι το τέλος και δίνοντας ταυτόχρονα επιπλέον κίνητρα για ενασχόληση μετά τον τερματισμό, αφού στο New Game+ θα έχουμε διαθέσιμες όλες τις ικανότητες που ανοίξαμε την πρώτη φορά.
Για τους λάτρεις του stealth, με αγάπη
Tα stealth παιχνίδια έχουν δρόμο να διανύσουν αν θέλουμε να μιλήσουμε για ρεαλιστική προσέγγιση στο κρυφτούλι με την τεχνητή νοημοσύνη, γεγονός που συνήθως κρύβεται κάτω από το μανδύα ενός μεστού σχεδιασμού, που οφελεί πρωτίστως τη λειτουργικότητα παρά την αληθοφάνεια. Ίσως στην επόμενη γενιά να έχουν καλύτερη τύχη.
Ένα δεύτερο ζητούμενο που προκύπτει στο είδος, βρίσκεται στις λεπτές ισορροπίες που ταλανίζουν τη δράση αυτή καθ’ αυτή. Τίτλοι όπως το Deus Ex: Human Revolution ή το, πρόσφατο, Dishonored θολώνουν τα νερά μεταξύ action και stealth, δίνοντας ερεθίσματα στον παίκτη να χειριστεί ο ίδιος την κατάσταση όπως κρίνει καλύτερα. Το action βρίσκεται ισόποσα στο gameplay παρέα με το stealth.
Ακριβώς εδώ ξεχωρίζει το Mark of the Ninja, προσφέροντας μια αυθεντική stealth εμπειρία, όπου το κρυφτούλι δεν αποτελεί επιλογή αλλά ορισμός για το gameplay, όπου το αθόρυβο πέρασμα στα νώτα των φρουρών είναι το ίδιο συναρπαστικό με μια πισώπλατη μαχαιριά στο σβέρκο τους. Σκοτεινό, προκλητικό και πανέξυπνο, το Mark of the Ninja είναι μια τέλεια πρόταση για όλους τους λάτρεις των stealth παιχνιδιών. Για 15 ευρώ στο Steam, αγοράστε άφοβα.
Oδυσσέας Γιαννιώτης