«Νιάου, νιάου βρε Astalos……».
Περισσότερο από μια δεκαετία έχει περάσει από τότε που η σειρά Monster Hunter έκανε το ντεμπούτο της στη θρυλική, οικιακή κονσόλα της Sony, τo PlayStation 2. Από τότε έχει γνωρίσει αρκετές κυκλοφορίες σε έναν εξίσου μεγάλο αριθμό από πλατφόρμες. Και δεν είναι ψέμα αν πούμε πως η Capcom κυκλοφορεί τη σειρά… όπου φυσάει ο άνεμος. Έτσι, τα τελευταία χρόνια, οι κυκλοφορίες κυμάνθηκαν ανάμεσα σε μεγάλες οικιακές αλλά και φορητές κονσόλες, με την πλάστιγγα να γέρνει επικίνδυνα στις οικιακές. Η σειρά άρχισε να ανοίγεται περισσότερο στη Δύση με τις κυκλοφορίες στο PSP, αλλά συνεχίζει την επιτυχία στη φορητή κονσόλα της Nintendo, με κυκλοφορίες σε τακτά χρονικά διαστήματα. Έτσι, μετά το εξαιρετικό Monster Hunter 4 Ultimate, καλούμαστε να ασχοληθούμε με ένα νέο παιχνίδι. Έναν τίτλο που ακολουθεί, εν μέρει, την παραδοσιακή φόρμουλα, αλλά καταφέρνει να την πάει λίγο παρακάτω.
Σχεδόν από την αρχή, οι θιασώτες της σειράς θα καταλάβουν πως στην ουσία πρόκειται για μια «τιμητική» κυκλοφορία μιας μεγάλης πορείας. Όσοι αποφασίσουν πως θέλουν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στη σειρά με αυτό το παιχνίδι δεν θα το αντιληφθούν άμεσα, αλλά όσοι έχουν ακολουθήσει αυτή τη σειρά από τα γεννοφάσκια της, θα νιώσουν πως κάνουν ένα ταξίδι στη λεωφόρο παλιών αναμνήσεων, που περιλαμβάνουν γνώριμες τοποθεσίες (ναι, υπάρχουν τοποθεσίες ακόμα και από παλιούς τίτλους του PSP!), γνωστές φυσιογνωμίες NPCs που διαδραματίζουν τους δικούς τους ρόλους εντός του παιχνιδιού και, φυσικά, τέρατα. Τέρατα που έχουμε συναντήσει πιο παλιά (όπως τα Jaggi), αλλά και τέρατα που εμφανίζονται για πρώτη φορά (όπως τα Astalos και Gammoth), κάνοντας το κυνήγι και την αιχμαλωσία (ή την εξόντωσή τους) μια όχι και τόσο εύκολη υπόθεση για τον παίκτη, που σίγουρα θα χρειαστεί βοήθεια από άλλους κυνηγούς – και όχι απαραίτητα ανθρώπους.
Πριν περάσουμε, όμως, στις καινοτομίες, θα πρέπει να δούμε τι δεν έχει αλλάξει στο παιχνίδι η Capcom. Το gameplay παραμένει το ίδιο και απαράλλαχτο. Οι κυνηγοί θα περιπλανηθούν σε διάφορες εκτάσεις για να εκπληρώσουν αποστολές, οι οποίες αφορούν στη συλλογή αντικειμένων (όπως διάφορα βότανα ή υλικά) και, φυσικά, στο να κυνηγήσουν τέρατα, τα οποία θα αιχμαλωτίσουν ή θα θανατώσουν. Το grinding επιστρέφει δριμύτερο από ποτέ, με τους παίκτες να πρέπει να επισκεφθούν τις διάφορες τοποθεσίες ξανά και ξανά, με σκοπό να βρουν τα απαραίτητα υλικά (αν βέβαια σταθούν τυχεροί), ούτως ώστε να μπορούν να αναβαθμίσουν τον οπλισμό ή την πανοπλία τους και να σταθούν αγέρωχα μπροστά σε ένα θηρίο που μπορεί να τους είχε κομματιάσει σε κάποιο προηγούμενο playthrough. Εννοείται, φυσικά, πως τα μεγαλύτερα τέρατα αυτού του παιχνιδιού είναι περισσότερο επιθετικά ή απρόβλεπτα στο πως κινούνται και επιτίθενται, κάτι που καθιστά τον καλύτερο εξοπλισμό (εκτός από την ιδιαίτερη προσοχή και μελέτη τους) άκρως απαραίτητο για την εξέλιξη του παιχνιδιού.
Και μιλάμε για την εξέλιξη του παιχνιδιού, καθώς είναι απαγορευτικό να αναφερθούμε σε κάποια «εξέλιξη της ιστορίας». Η ιστορία ήταν ανέκαθεν ένα από τα πιο αδιάφορα (για να μην πούμε αδύναμα) στοιχεία των παιχνιδιών της σειράς όλα αυτά τα χρόνια, καθώς η λογική του «αναλαμβάνω μια αποστολή και ξεκινάω το παιχνίδι» λειτουργούσε πολύ καλύτερα. Το Monster Hunter 4 Ultimate έκανε μερικά γενναία βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση -μιας κεντρικής ιστορίας, δηλαδή- όμως το Monster Hunter Generations το απορρίπτει σαν ιδέα και μας επιστρέφει στην πεπατημένη. Έτσι, για μια ακόμα φορά, αναλαμβάνουμε το ρόλο ενός Κυνηγού, ο οποίος έρχεται σταλμένος από το Guild για να βοηθήσει τον φύλαρχο του πρώτου από τα τέσσερα χωριά του παιχνιδιού –τους βασικούς πυλώνες των single player αποστολών.
Οι παίκτες ξεκινούν αναλαμβάνοντας διάφορες αποστολές, με σκοπό να φτάσουν στο signature τέρας του κάθε χωριού και να το νικήσουν, πριν καταφέρουν να προχωρήσουν παρακάτω. Εννοείται πως το υλικό είναι άφθονο και θα απασχολήσει τους παίκτες για τουλάχιστον κάτι παραπάνω από 40 ώρες όσον αφορά στο single player κομμάτι (γιατί το online είναι κάτι διαφορετικό), αλλά θα θέλαμε να υπάρχει κάτι περισσότερο. Τα βήματα έγιναν στο προηγούμενο παιχνίδι. Εδώ, όμως, όπως γίνεται και σαφές από το ίδιο το όνομα του τίτλου, η Capcom θέλει να δώσει μια αίσθηση νοσταλγίας. Να ταξιδέψει τους παίκτες στα παλιά και, μιας που το παιχνίδι κυκλοφορεί στην φορητή κονσόλα της Nintendo, να δώσει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα στους οπαδούς της εταιρείας που δεν είχαν την ευκαιρία να παίξουν παλαιότερα παιχνίδια της σειράς και του υλικού που έγινε διαθέσιμο σε άλλα παιχνίδια και κονσόλες.
Λόγω αυτού του γεγονότος, όμως, πρέπει να γίνουν κάποιες υποχωρήσεις. Η μια έχει να κάνει με την κεντρική ιστορία. Η άλλη έχει να κάνει με τον οπτικό τομέα. Η μηχανή γραφικών που χρησιμοποιεί η Capcom είναι η ίδια με αυτή του προηγούμενου παιχνιδιού. Όμως, στο New Nintendo 3DS (όπου και ασχοληθήκαμε με το παιχνίδι) το Monster Hunter 4 Ultimate «έτρεχε» σταθερά στα 60 καρέ το δευτερόλεπτο με το 3D εφέ ενεργοποιημένο, ενώ τώρα είναι απλά «κλειδωμένο» στα 30. Λεπτομέρειες που μπορεί, βέβαια, να μην γίνουν αντιληπτές, ειδικά από τους κατόχους της «παλιότερης» κονσόλας, αλλά δεν παύει να είναι ακόμα ένα βήμα προς τα πίσω.
Έτσι, αν υπήρχε κάποιος σημαντικός λόγος να παίξει κάποιος το προηγούμενο παιχνίδι της σειράς στην πιο αναβαθμισμένη έκδοση του Nintendo 3DS, τώρα η μόνη διαφορά συντελείται στον ευκολότερο χειρισμό του παιχνιδιού, καθώς η νέα κονσόλα εξακολουθεί να χρησιμοποιεί σωστά το δεύτερο μοχλό ελέγχου, για την αποτελεσματικότερη λειτουργία της κάμερας. Ωστόσο, κάπου εδώ καλό θα ήταν να μπει ένα «φρένο» στα αρνητικά, γιατί σε αυτήν την προσθήκη στο δημοφιλές franchise αλλάζουν πολλά. Το παιχνίδι από μόνο του είναι αρκετά πιο φιλικό στους νεοεισερχόμενους στη σειρά. Αναμφισβήτητα οι νέοι παίκτες θα πρέπει να ολοκληρώσουν τις training αποστολές, για να μπορούν να εμβαθύνουν αποτελεσματικά στους μηχανισμούς του παιχνιδιού, αλλά θα διαπιστώσουν σύντομα πως τίποτα δεν είναι απόλυτο.
Διαβάστε επίσης – Προσθέστε παιχνίδια στη βιβλιοθήκη σας.