Φιλότιμη προσπάθεια, αμφιλεγόμενα αποτελέσματα
Το PixelJunk Sidescroller είναι το πιο πρόσφατο μέλος της σειράς PixelJunk της Q-Games και βασίζεται πάνω στο mini-game "The Road to Down" του PixelJunk Shooter 2. Το νέο παιχνίδι της σειράς είναι ένα side-scroller shoot’ em up με μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες, αλλά και πολλά λάθη που οφείλονται στην απειρία της Q-Games σε ένα δύσκολο και απαιτητικό είδος. Η αλήθεια είναι ότι σαν πρώτη προσπάθεια της εταιρείας το Sidescroller αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον, αλλά δεν έχει ούτε την ποιότητα ούτε το μέγεθος που χρειάζεται για να δικαιολογηθούν τα €9.99 που ζητάει για την απόκτησή του.
Λιτά, όμορφα, ρετρό αλλά όχι πάντα λειτουργικά – Γραφικά και ήχος
Τα γραφικά του Sidescroller είναι λιτά και κάνουν το παιχνίδι να δείχνει όσο το δυνατόν πιο "ρετρό". Το art direction του νέου παιχνιδιού της Q-Games έχει προσωπικότητα, αλλά δεν έχει αρκετή φαντασία, αλλά το βασικότερο είναι ότι τα γραφικά δεν είναι τόσο λειτουργικά όσο θα θέλαμε. Για παράδειγμα, την πρώτη φορά που παίξαμε, ήταν δύσκολο να καταλάβουμε αν μερικά αντικείμενα είναι επιβλαβή.
Σίγουρα όποιος έχει παίξει κάποιο από τα PixelJunk Shooter θα μπορέσει να καταλάβει συντομότερα τι ακριβώς μπορεί να τον βλάψει -λόγω των ομοιοτήτων που υπάρχουν στη σχεδιαστική λογική των παιχνιδιών- αλλά ο χρωματισμός, που θυμίζει πινακίδες Neon, μπορεί να κάνει εύκολα το νερό να μοιάζει με κάποιο περίεργο ραδιενεργό υλικό και τα αέρια των επιπέδων φαίνονται απειλητικά χωρίς να είναι. Μερικές φορές το φόντο των επιπέδων είναι περίπου το ίδιο χρώμα σε σχέση με τα εχθρικά πυρά και διαστημόπλοια, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να τα ξεχωρίσουμε εύκολα. Παράλληλα, ο καπνός και ορισμένα οπτικά εφέ μερικές φορές κρύβουν σε μεγάλο βαθμό τους εχθρούς μας.
Είναι προφανές ότι τέτοια πράγματα συμβαίνουν σκόπιμα και πρόκειται για κακές επιλογές της Q-Games, που φυσικά δεν μπορούν να δικαιολογηθούν. Είναι απλά άδικοι τρόποι αύξησης της δυσκολίας που δείχνουν κακό σχεδιασμό.
Μάλιστα, τα απλά γραφικά του παιχνιδιού δίνουν την εντύπωση πως η Q-Games πολύ εύκολα θα μπορούσε να δώσει στους παίκτες τη δυνατότητα να αλλάξουν το φόντο και να επιλέξουν όποιο χρώμα τους αρέσει, περίπου όπως στο Pac-Man Championship Edition Deluxe, κάτι που, όμως, δε συμβαίνει. Η συνολική εικόνα δεν μας ικανοποίησε, αλλά εν τέλει, το ζήτημα είναι υποκειμενικό και σε μεγάλο βαθμό θέμα συνήθειας. Από την άλλη πλευρά, για τον ηχητικό τομέα του παιχνιδιού έχουμε να πούμε μόνο καλά λόγια. Η μουσική είναι εξαιρετική, κάπως… ασυνήθιστη και ταιριάζει άριστα με το ύφος του παιχνιδιού.
Καλά στοιχεία, αλλά ακόμα περισσότερα λάθη – Gameplay
Το Sidescroller μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε τρία όπλα. Το παραδοσιακό αυτόματο, το laser -που είναι πιο αργό αλλά πολύ δυνατότερο και με τη δυνατότητα να χτυπάει πολλούς αντιπάλους στη σειρά- και τις βόμβες, που επιτίθενται στους εχθρούς οι οποίοι βρίσκονται προσκολλημένοι στα τοιχώματα στο επάνω και κάτω μέρος της οθόνης.
Η Q-Games ανάθεσε σε ένα πλήκτρο τον πυροβολισμό και χρησιμοποίησε δύο κουμπιά για την επιλογή του προηγούμενου και επόμενου όπλου. Αυτή η επιλογή θέτει ένα μικρό εμπόδιο, αφού πρέπει να θυμόμαστε αν το όπλο που θέλουμε είναι μετά ή πριν αυτό που χρησιμοποιούμε την τρέχουσα στιγμή. Δεν υπάρχει μεν κάποιο λειτουργικό πρόβλημα, αφού τα όπλα αλλάζουν γρήγορα και όλα δουλεύουν σωστά, ωστόσο, ο χειρισμός θα ήταν πολύ αμεσότερος και καλύτερος αν σε κάθε πλήκτρο αντιστοιχούσε ένα όπλο. Ομοίως, η πλοήγηση του διαστημοπλοίου μας με το μοχλό είναι πολύ καλός, αλλά η ακρίβεια του χειρισμού δεν φτάνει στα επίπεδα του Radiant Silvergun ή του Deathsmiles.
Τα όπλα μας αναβαθμίζονται με τα power-ups που κερδίζουμε, σκοτώνοντας τους εχθρούς με διαφορετικό χρώμα. Με τις βελτιωμένες εκδόσεις του αυτόματου και του laser μπορούμε να χτυπήσουμε αντίπαλους που βρίσκονται πίσω μας, διαγώνια ή κάθετα επάνω και κάτω από εμάς. Η βελτίωση των όπλων κάνει τα πράγματα ευκολότερα και μας επιτρέπει να αποφύγουμε τους επικίνδυνους ελιγμούς για να φέρουμε τους εχθρούς ακριβώς μπροστά μας.
Τα όπλα είναι σωστά ισορροπημένα και το ποιο θα χρησιμοποιήσουμε εξαρτάται κυρίως από τη θέση των εχθρών και το πλήθος τους. Όμως, δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο με τις βόμβες που συναντάμε σε άλλους τίτλους της κατηγορίας και οι οποίες "καθαρίζουν" όλη την οθόνη σε δύσκολες στιγμές. Εδώ υπάρχει μία ειδική κίνηση, που μας επιτρέπει να κάνουμε ένα πολύ γρήγορο, επιθετικό dash εναντίων των εχθρών μας. Για να ενεργοποιήσουμε την κίνηση αυτή, πρέπει να κρατήσουμε πατημένο ένα κουμπί για λίγα δευτερόλεπτα. Όσο το κάνουμε είμαστε ευάλωτοι και δεν μπορούμε να πυροβολήσουμε, στοιχεία που καθιστούν τη δυνατότητα αυτή σχεδόν άχρηστη.
{PAGE_BREAK}
Η ποιότητα του σχεδιασμού των επιπέδων στο Sidescroller έχει μεγάλες διακυμάνσεις. Καλοσχεδιασμένα σημεία και έξυπνες ιδέες υπάρχουν, αλλά επισκιάζονται από τα σχεδιαστικά λάθη και τα φθηνά deaths που προκαλούν. Τα τέσσερα bosses είναι καλοφτιαγμένα, όπως και τα συγκριτικά λίγα σημεία όπου η οθόνη γεμίζει εχθρικά πυρά, ανεβάζοντας την ένταση. Δύο από τις καλές ιδέες που υπάρχουν είναι τα αέρια που φλέγονται όταν έρθουν σε επαφή με τη λάβα και η φωτιά που πέφτει επάνω μας και μας δίνει προθεσμία 10 δευτερολέπτων να πέσουμε άμεσα στο νερό ή να σκοτώσουμε μπλε αντίπαλους, η έκρηξη των οποίων απελευθερώνει νερό. Από την άλλη πλευρά, πολλές φορές χάσαμε επειδή δεν είδαμε τον αντίπαλο εγκαίρως και ακόμα περισσότερες επειδή δεν ήμασταν στο δεξιό άκρο της οθόνης και έτσι δεν προλάβαμε να περάσουμε εγκαίρως μέσα από την επόμενη παγίδα.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό του Sidescroller είναι το σύστημα checkpoints. Κάθε φορά που χάνουμε ξαναρχίζουμε από το προηγούμενο checkpoint. Όταν χάσουμε τρεις ζωές, χάνουμε credit και ξαναρχίζουμε από το ίδιο σημείο, χωρίς τα όπλα που είχαμε αποκτήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αξίζει να σημειωθεί ότι αν για κάποιο λόγο χρειάζονται βελτιωμένα όπλα σε ένα σημείο που ακολουθεί, το παιχνίδι θα μας δώσει την ευκαιρία να τα πάρουμε.
Ποτέ δεν αναγκαστήκαμε να ξαναρχίσουμε όλη την πίστα από την αρχή, λόγω αδύναμων όπλων. Όμως τα checkpoints μαλλον χαλούν το ρυθμό και την αίσθηση της δράσης. Επίσης, αδικούν το παιχνίδι και το κάνουν επαναλαμβανόμενο, εν μέρει εξαιτίας της κακής κατανομής τους. Πολλές φορές αναγκαζόμαστε να επαναλάβουμε ένα εύκολο κομμάτι για να χάσουμε σε ένα δύσκολο σημείο, κάτι που καταντάει ενοχλητικό. Και όταν χάνουμε εξαιτίας του κακού σχεδιασμού ορισμένων σημείων, κάτι πολύ συνηθισμένο, το Sidescroller δίνει την αίσθηση ενός πολύ άδικου παιχνιδιού.
Όπως έχουν τα πράγματα, τα checkpoints και τα φθηνά σημεία δίνουν την εντύπωση πως είναι η εύκολη λύση για να μεγαλώσει το campaign, το οποίο -έτσι κι αλλιώς- είναι πολύ μικρό. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτά τα παιχνίδια έχει πιο πολύ σημασία το replayability πάρα το μέγεθος και εδώ το Sidescroller τα πάει ικανοποιητικά. Όταν σκοτώνουμε έναν εχθρό ξεκινάμε ένα combo, το οποίο μπορούμε να συνεχίσουμε αν σκοτώσουμε τον επόμενο εχθρό μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Επιπλέον, σε κάθε πίστα υπάρχουν και τρία collectibles που ανεβάζουν το score μας. Δηλαδή, συνηθισμένα πράγματα που δουλεύουν αρκετά καλά. Ωστόσο, θα δούλευαν ακόμα καλύτερα αν τα checkpoints δεν χάλαγαν το ρυθμό και δεν αύξαναν τεχνητά τη διάρκεια των επιπέδων, στοιχεία που μας έκαναν λιγότερο πρόθυμους να ασχοληθούμε με το κυνήγι για τα καλύτερα scores.
Casual; Όχι ακριβώς – O βαθμός δυσκολίας
Αξίζει να αναφέρουμε πως βασικό χαρακτηριστικό του Sidescroller είναι ο υψηλός βαθμός δυσκολίας του. Ακόμα και στο βαθμό "Casual", το Sidescroller δεν απευθύνεται σε αρχάριους στο είδος, αν και το trial & error εδώ παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Τελειώσαμε δύο φορές το παιχνίδι, μία στο Casual και μία στο Normal βαθμό και ουσιαστικά μόνο σε ένα συγκεκριμένο boss παρατηρήσαμε μία μικρή αύξηση της δυσκολίας. Παράλληλα, τα περισσότερα σημεία που μας δυσκόλεψαν στο Casual, στο Normal τα περάσαμε με μεγάλη ευκολία, απλά διότι ξέραμε πού υπάρχουν εχθροί οι οποίοι δεν φαίνονται εύκολα, τη θέση που έπρεπε να έχουμε για να εξοντώσουμε ένα δύσκολο αντίπαλο μόλις εμφανιστεί και πότε πρέπει να τρέξουμε στο δεξί άκρο της οθόνης για να προλάβουμε τις παγίδες της πίστας.
Δεν πιστεύουμε πως βελτιώθηκαν ιδιαίτερα οι ικανότητες μας όσο παίζαμε, απλά μέσω του αναγκαστικού trial & error που είχε γίνει την πρώτη φορά, γνωρίζαμε πώς να αντιμετωπίσουμε κάθε εμπόδιο.
Συμπεράσματα
Το Sidescroller είναι σχετικά μικρό, έχει σχεδιαστικά λάθη που οδηγούν σε φθηνούς θανάτους και checkpoints που χαλούν το ρυθμό. Αν και δεν έχουμε δοκιμάσει κάτι αντίστοιχο στο PS3, στο Χbox 360 τα Radiant Silvergun της Treasure και Deathsmiles της Cave (retail κυκλοφορία που όμως είναι πολύ φθηνή) είναι κλάσεις ανώτερα –αλλά και δυσκολότερα- και κοστίζουν μόνο λίγα ευρώ παραπάνω. Θετικά στοιχεία και καλές στιγμές σίγουρα υπάρχουν, αλλά τελικά το PixelJunk Sidescroller είναι μία πρόταση που θα ικανοποιήσει μόνο τους φανατικούς οπαδούς των shoot’ em ups, οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να συμβιβαστούν με μερικά προβλήματα.
Νίκος Καβακλής
