Δύο σ’ ένα, νοικοκυρεμένα!
Όταν γίνεται προσπάθεια να διασταυρωθούν δύο διαφορετικά franchises, σύμπαντα και χαρακτήρες, είναι αδύνατον να αποφευχθεί μια μικρή δόση σκεπτικισμού από την πλευρά του κοινού. Και αυτό επειδή, τις περισσότερες φορές, η απόφαση φαίνεται να πηγάζει από καθαρούς όρους μάρκετινγκ και οικονομικής εκμετάλλευσης, και σπάνια από κάποια σχεδιαστική ιδέα ή ουσιαστική διάθεση εξέλιξης των δυο αυτών κόσμων. Αρχικά, το Professor Layton vs Phoenix Wright φαίνεται να ταιριάζει γάντι στους παραπάνω προβληματισμούς. Από τη μία, ο κόσμος του συμπαθέστατου αρχαιολόγου Hershel Layton, ένας κόσμος γεμάτος γρίφους και παραδοσιακού adventure gameplay και από την άλλη, αυτός του δαιμόνιου δικηγόρου Phoenix Wright, βγαλμένος από ένα αμάγαλμα δικαστικών δραμάτων και χιουμοριστικής ιαπωνικής υπερβολής, φαντάζουν αρκετά διαφορετικοί στις προσεγγίσεις τους. Και επιπλέον, και τα δύο αυτά franchises έχουν γνωρίσει την επιτυχία τους χάρη σε αυτή την πολύ ξεχωριστή προσωπικότητα που έχουν αναπύξει και που τα κάνει μοναδικά στη βιομηχανία.
Η προσπάθεια “συμβιβασμού” τους, λοιπόν, σε ένα παιχνίδι, δεν μας γέμιζε και πολύ το μάτι. Παρόλα αυτά, η ενασχόλησή μας με τον τίτλο μας εξέπληξε ευχάριστα. Όχι απαραίτητα επειδή έχουμε να κάνουμε με κάτι νέο και συναρπαστικό, αλλά επειδή, τελικά, η δαιμόνια Level 5 κατάφερε να κρατήσει τα περισσότερα από τα στοιχεία που είναι αγαπητά και από τα δύο σύμπαντα, προσφέροντας ταυτόχρονα ένα συμπαγές σύνολο που δεν φαίνεται τραβηγμένο απο τα μαλλιά. Και ο λόγος που το καταφέρνει αυτό είναι απλός: η ιστορία του είναι έξυπνη, ενδιαφέρουσσα και καλογραμμένη. Μεταφέρει και τους δύο χαρακτήρες έξω από τα νερά τους και στη φανταστική πόλη Labyrinthia, που φαίνεται να υπάρχει μόνο στις σελίδες ενός μαγικού βιβλίου. Αυτή η μεσαιωνικής αισθητικής πόλη κυβερνάται από τον Storyteller, ο οποίος έχει την ικανότητα να ορίζει τη μοίρα όλων των κατοίκων της περιοχής, γράφοντας το μέλλον τους και της πόλης σε χαρτί, σαν ένας συγγραφέας της ζωής τους. Μέσα σε αυτή την πόλη, που η λογική έχει αφήσει τη θέση της σε δεισιδαινίες και προκαταλήψεις, οι δύο χαρακτήρες μας καλούνται να υπερασπιστούν μια νεαρή κοπέλα που φαίνεται να είναι μπλεγμένη σε υποθέσεις μαγείας.
Χωρίς να θέλουμε να αποκαλύψουμε πολλά, η ιστορία αποτελεί το μεγαλύτερο κίνητρο του παίκτη για να συνεχίσει να παίζει. Κρατά με άνεση αμείωτο το ενδιαφέρον και δεν απογοητεύει σε κανένα σημείο. Τα μυστήρια παρέχονται με ένα σωστό ρυθμό και κλιμακώνονται πολύ ομαλά με την πάροδο του παιχνιδιού, το χιούμορ –αν και λίγο παιδικό- είναι στις σωστές δόσεις και οι ανατροπές όχι πολύ προφανείς. Το μόνο που θα του προσάψουμε, είναι η εμμονή του με το να υπερ-εξηγεί και να υπερ-αναλύει ξανά και ξανά τις ίδιες καταστάσεις, θυμίζοντας πολλές φορές διαλόγους Φώσκολου.
Αυτή η μικρή “υποτίμηση” του παίκτη εμφανίζεται και στα πάρα πολλά hint coins που παρέχονται. Τα Ηint Coins είναι κέρματα που ανακαλύπτει ο παίκτης ψάχνοντας τα περιβάλλοντα και με τη χρήση τους παρέχεται πολύτιμη βοήθεια είτε στους γρίφους, είτε στις αποφάσεις που πρέπει πάρει κατά τη διάρκεια των δικών. Σκεφτείτε πως από την αρχή, ο παίκτης ξεκινά ήδη με 30 Hint Coins, ένας αριθμός αρκετός μπορεί και για όλο το παιχνίδι, ενώ σε κάθε νέο περιβάλλον είναι κρυμμένα 3 κέρματα. Με άλλα λόγια, η βοήθεια παρέχεται απλόχερα σε όσους δεν έχουν τη διάθεση να το “παλέψουν” λίγο περισσότερο μόνοι τους και θέλουν απλά να δουν τη συνέχεια της ιστορίας.
Κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού είναι καθαρά θέμα επιλογής. Σε αντίθεση με τη φλυαρία των διαλόγων που είναι θέμα… υπομονής. Ας δούμε όμως λίγο πώς έχουν ενωθεί τα δύο διαφορετικά gameplay. Δυστυχώς ή ευτυχώς η Level 5 δεν πήρε ιδιαίτερα ρίσκα στον τομέα. Αφού φρόντισε σεναριακά να δένουν αρμονικά, απο εκεί και πέρα, είναι στην ουσία χωρισμένα ισάξια στα δύο. Οι γρίφοι και η εξερεύνηση του “όταν ο Sherlock συνάντησε τον Πουαρό, για παιδιά” Layton και του μαθητευόμενού του, μικρού Luke, από τη μία και οι μεθοδικά κλιμακούμενες και γεμάτες ανατροπές δίκες του Wright από την άλλη. Και τα δύο gameplay κίνουνται στα ίδια υψηλά επίπεδα ποιότητας που μας έχει συνηθίσει ή κάθε σειρά ξεχωριστά.
Αλλαγές υπάρχουν ελάχιστες και εντοπίζονται κυρίως στα του Phoenix Wright, ο οποίος, καλούμενος να υπερασπιστεί πλέον σε έναν κόσμο με μεσαιωνική τεχνολογία και αντιλήψεις, βασίζεται περισσότερο από ποτέ στις καταθέσεις των μαρτύρων και τις αντιδράσεις τους. Να τονίσουμε εδώ ότι έχουμε δίκες ακόμα και με πέντε μάρτυρες ταυτόχρονα, που ο ένας επηρεάζει τον άλλον και ο παίκτης καλείται να είναι παρατηρητικός. Δεν είναι κάτι το θεαματικό, ούτε ιδιαίτερα απαιτητικό αφού είναι scripted 100% και οι μάρτυρες θα επαναλάβουν τις ίδιες αντιδράσεις πάντα. Ωστόσο, αυτή η αργή αποδόμηση μιας δίκης και η σταδιακή ανακάλυψη στοιχείων παραμένει σκέτη απόλαυση.
Όσον αφορά τους γρίφους -οι οποίοι πάντα συνδέονται κάπως με τα τεκταινόμενα έστω και αν ειναι τερτίπια ενός αδιάφορου NPC-, το “πεδίο” του Layton δηλαδή, είναι ως επι το πλείστον έξυπνοι και με “χαλαρή” δυσκολία. Φαίνεται λοιπόν ξεκάθαρα πως η Level 5 επέλεξε να μοιράσει το καρπούζι στη μέση και να μην πάρει ιδιαίτερα ρίσκα, προσπαθώντας να συνδυάσει λίγο περισσότερο τα δυο στυλ gameplay. Τεχνικά, τα υψηλά production values είναι εμφανή με πολύ προσεγμένα voice over, φανταστικά cut scenes και όμορφα περιβάλλοντα, που δίνουν στη Labyrinthia την ιδανική μυστηριώδη ατμόσφαιρα. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στη μουσική επένδυση, που για ακόμα μια φορά είναι εξαιρετική και δίνει πάντα τον ιδανικό τόνο στη δράση. Τέλος, το 3D είναι, όπως στους περισσότερους πλέον τίτλους του 3DS, διακοσμητικό.
Ολοκληρώνοντας, το Professor Layton vs Phoenix Wright αποδεικνύεται πετυχημένο. Δεν παίρνει ιδιαίτερα ρίσκα στον τομέα του gameplay, χωρίζοντας ουσιαστικά στα δύο το παιχνίδι, στηριζόμενο στις δοκιμασμένες “συνταγές” των δυο σειρών. Ωστόσο, η έξυπνη και γεμάτη μυστήρια ιστορία του, πέρα από το να δέσει αρμονικά τους δύο χαρακτήρες, καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του παίκτη σε όλη την διάρκεια των 20+ ωρών που κρατάει αυτή η χορταστική περιπέτεια. Σίγουρα, κάποιες φορές φλυαρεί περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε, αλλά η υπομονή του παίκτη εν τέλει ανταμείβεται. Τέλος, αυτός ο συνδυασμός το καθιστά ιδανικό για την εισαγωγή ενός νέου παίκτη και στις δυο αυτές πολύ ποιοτικές σειρές. Η Level 5 βγαίνει κάτι παραπάνω από “καθαρή” μέσα από αυτό το δύσκολο εγχείρημα.
Γιώργος Πρίτσκας