Η νοσταλγία των ’80s αποτυπωμένη σε ένα videogame
Καθημερινά ο κόσμος αλλάζει και η τεχνολογία είναι ένας τομέας της ζωής μας στον οποίο παρατηρούμε τις μεγαλύτερες διαφορές. Η βιομηχανία των videogames είναι ένα από τα παρακλάδια της τεχνολογίας, μέσα από τα οποία θαυμάζουμε την πρόοδο των γραφικών αλλά και των gameplay μηχανισμών. Από τη δεκαετία του 80 μέχρι σήμερα η βιομηχανία έχει προοδεύσει τρομερά και αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές. Αν από την άλλη τα γραφικά δεν είναι το πρώτο πράγμα που κοιτάτε σε ένα παιχνίδι ή αναζητάτε έναν τίτλο που θα ξυπνήσει τον retro gamer μέσα σας, τότε ίσως αξίζει να ρίξετε μία ματιά στο Retro City Rampage.
Η ιστορία του Retro City Rampage ξεκινάει πίσω στο 2002, αφού ο δημιουργός του, Brian Provinciano, δούλευε από τότε στον ελεύθερο χρόνο του για να ολοκληρώσει την ανάπτυξή του. Τελικά, η θέληση και η όρεξή του τον οδήγησαν να ασχοληθεί πλήρως με τον τίτλο και να δημιουργήσει παράλληλα τη VΒlank Entertainment το 2007. Ο βασικός του στόχος ήταν να αναδημιουργήσει το Grand Theft Auto με 8-bit γραφικά και τελικά φτάσαμε στο σήμερα, όπου η βασική ιδέα του έχει υποστεί κάποιες αλλαγές. Μία από αυτές ήταν να προσθέσει κάτι στο παιχνίδι του -είτε στον τομέα της ιστορίας, είτε μέσω των ικανοτήτων του χαρακτήρα- το οποίο θα λειτουργούσε ως αναφορά σε κάποιο γνωστό τίτλο της βιομηχανίας.
Το Retro City Rampage έχει αναφορές σε σειρές όπως το Super Mario Bros, το The Legend of Zelda, το Contra, το Megaman, το Bionic Commando και πολλά άλλα. Για παράδειγμα, στο free-roam mode του τίτλου θα έχουμε τη δυνατότητα να παίξουμε με χαρακτήρες όπως ο Super Meat Boy, ο Commander Video από τη σειρά Bit. Trip, ο Splosion Man, ο Steve από το Minecraft και πολλούς άλλους. Το gameplay του Retro City Rampage ακολουθεί την top-down λογική, στην οποία οι παίκτες βλέπουν τη δράση από ψηλά και ελέγχουν το χαρακτήρα τους.
Παρόλα αυτά, καθώς ο τίτλος περιέχει αναφορές σε διάφορους παλιούς τίτλους, το gameplay σε αρκετές στιγμές αλλάζει και μπορεί να μετατραπεί σε ένα 2D platformer. Πιάνοντας το χειριστήριο στα χέρια σας έχετε δύο επιλογές: Είτε να ξεκινήσετε το story mode του τίτλου, είτε να προκαλέσετε χάος σε μία retro πόλη. Φυσικά, αυτό που ακούγεται περισσότερο λογικό είναι να πιάσετε το χειριστήριο και να τρομοκρατήσετε τους πολίτες της Theftopolis. Όταν όμως βαρεθείτε και θελήσετε να ασχοληθείτε με το story mode του τίτλου, θα δείτε πως, όλως περιέργως, οι αποστολές, οι οποίες φτάνουν σε αριθμό τις 50, είναι ποικίλες αν και μικρές σε διάρκεια.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που παρουσιάζεται, όμως, εδώ, είναι ότι η διασκέδαση που αποκομίζει κανείς από τις αποστολές δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι μεγάλη, ενώ η προτροπή του τίτλου να ξεκινήσει ένας παίκτης την αποστολή από την αρχή σε περίπτωση που χάσει, είναι σε θέση να απωθήσει κάποιον από το να συνεχίσει το παιχνίδι. Σε γενικές γραμμές, το Retro City Rampage καταφέρνει να είναι κουραστικό από τις πρώτες ώρες, κάτι ιδιαίτερα άδικο καθώς το περιεχόμενό του είναι μεγάλο.
Εκεί που ο τίτλος εντυπωσιάζει είναι στα 8-bit γραφικά του. Ο σχεδιασμός των sprites, καθώς και ο περιορισμός στην ποικιλία των χρωμάτων, δίνει την αίσθηση ότι παίζουμε κάποιον τίτλο του NES. Αν όμως αυτό δεν σας φτάνει, το Retro City Rampage έχει περισσότερα από 16 retro φίλτρα, τα οποία προσαρμόζουν τα γραφικά ανάλογα με την κονσόλα της επιλογής σας.
Συνολικά, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ασκήσει κάποιος κριτική σε ένα τίτλο σαν το Retro City Rampage, καθώς απευθύνεται σε ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό. Αν μεγαλώσατε στην εποχή των ’80s ή αν λατρεύετε τα 8-bit γραφικά -και γενικότερα το retro στυλ- τότε το Retro City Rampage έχει να σας προσφέρει πολλά, αλλά αναπόφευκτα θα το κουραστείτε πολύ εύκολα. Ίσως αυτό να είναι και το πρόβλημά του.
Δημήτρης Τσορβάς
