Ένα Ridge Racer διαφορετικό από όλα τα άλλα
Για πολλούς οι ονομασίες "Ridge Racer" και "arcade racer" είναι έννοιες συνώνυμες. Για άλλους, ο τρόπος ελέγχου των αυτοκινήτων χαρακτηρίζεται ως υπερβολικά ψεύτικος και τα πολύχρωμα γραφικά ακόμα και αποκρουστικά. Μπορεί η δημιουργία της Namco να αποτέλεσε στυλοβάτη για την κατηγορία, ειδικά κατά την παρθενική της εμφάνιση στα arcades και στο PlayStation, αλλά τα δεδομένα έχουν πλέον αλλάξει. Στη σύγχρονη gaming εποχή οι παίκτες απαιτούν κάτι πιο σύνθετο και πλουσιότερο σε επίπεδο περιεχομένου. Και, τελικά, ίσως η λύση να είναι το ολοκαίνουργιο Unbounded.
Η εταιρία ανέθεσε στη BugBear το έργο της ανάπτυξης αυτής της νέας δημιουργίας, με τις φρέσκες ιδέες να είναι πολλές και την ολοκληρωτική στροφή σε επίπεδο παρουσίασης να είναι καλοδεχούμενη. Όχι όμως και σε όλο της το εύρος.
Το μόνο βέβαιο είναι πως το Ridge Racer Unbounded δεν κρύβει τις καταβολές του ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, ξεπροβάλει από το πρώτο λεπτό το γεγονός πως έχει δημιουργηθεί από νέα άτομα, με αγάπη για τα arcade racers, με όρεξη να προσφέρουν κάτι διαφορετικό, διαγράφοντας ολοκληρωτικά τα όσα οι παίκτες γνώριζαν μέχρι σήμερα. Φυσικά, δεν έχουμε μπροστά μας κάτι το ριζοσπαστικό ή επαναστατικό, αλλά ένα πάντρεμα στοιχείων από αρκετές σύγχρονες προτάσεις και το ευχάριστο είναι πως αυτό το μίγμα που προκύπτει, δείχνει να λειτουργεί αρκετά σωστά.
Mια βόλτα στη Shatter Bay
Οι παίκτες πληροφορούνται πως οι αγώνες έχουν έναν λόγο ύπαρξης και έτσι οι νέοι είναι αυτοί που προσπαθούν συνήθως να αλλάξουν το κατεστημένο. Στην πόλη Shatter Bay διοργανώνονται παράνομοι αγώνες, με τους οδηγούς να πρέπει όχι μόνο να έρθουν πρώτοι, αλλά παράλληλα να προκαλέσουν όσο το δυνατόν περισσότερες καταστροφές. Το υποτυπώδες σενάριο αρχίζει και τελειώνει εδώ και πρόκειται για κάτι το αναμενόμενο, έχοντας πάντα κατά νου την κατηγορία στην οποία ανήκει το νέο αυτό racer.
Η Shatter Bay είναι χωρισμένη σε 9 μεγάλες περιοχές, με την κάθε μία από αυτές να προσφέρει 8 δοκιμασίες. Εδώ συναντώνται οι κλασικές επιλογές αγώνα, με τον παίκτη να αποκτά σταδιακά πρόσβαση σε αυτές -όσο ανεβαίνει το επίπεδό του. Έπειτα από την λήξη κάθε αγώνα και ανάλογα τις καταστροφές που θα επιφέρει, θα συγκεντρώνει πόντους εμπειρίας, οι οποίοι με τη σειρά τους θα του παρέχουν τη δυνατότητα να οδηγήσει ακόμα περισσότερα οχήματα.Τα είδη των αγώνων δείχνουν να έχουν μεταφερθεί όλα από τη σειρά Burnout και παρά τις νέες ονομασίες, κανείς δεν μπορεί να πείσει τον υποψιασμένο για το αντίθετο.
Είτε πρόκειται για μάχες ενάντια στους αντιπάλους, είτε ενάντια στο χρόνο, οι αναμετρήσεις έχουν το δικό τους ρυθμό και οι υψηλές ταχύτητες θα είναι υπεύθυνες για ορισμένες αξιομνημόνευτες στιγμές. Και κάπου εδώ ξεπροβάλλει και η επιλογή Power.
Power: Μια διαφορετική ερμηνεία του nitro
Η Bugbear επέλεξε να δώσει αυτή την ονομασία στο nitro, το οποίο όταν ενεργοποιείται, ωθεί ουσιαστικά το Unbounded να αποκαλύψει το διαφορετικό στοιχείο που προσφέρει σε σχέση με τους ανταγωνιστές του. Όταν η αντίστοιχη μπάρα γεμίσει, ο τίτλος καταδεικνύει στον παίκτη τα διάφορα κτίσματα τα οποία μπορούν να καταστραφούν και η αλήθεια είναι πως όταν συμβαίνει κάτι ανάλογο, η εικόνα είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Παράλληλα, απαιτείται και μια δόση στρατηγικής, γιατί αν το Power ενεργοποιηθεί νωρίτερα, το αυτοκίνητο του παίκτη θα χάσει την φόρα του και, φυσικά, δεν θα μπορέσει να καταστρέψει το εκάστοτε οικοδόμημα.
Όμως, εδώ η ομάδα ανάπτυξης έχει υποπέσει σε ένα σημαντικότατο σφάλμα. Η προσοχή της στο Power την έκανε να αμελήσει τις στιγμές που αυτό δεν είναι διαθέσιμο και έτσι, πέρα από την πτώση σε επίπεδο ταχύτητας, οι αγώνες χάνουν και το ενδιαφέρον τους. Οι κατασκευές που πριν λίγο ήταν καταστρέψιμες, τώρα μοιάζουν αδιαπέραστες, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να καταστρέφεται με τον πλέον άκομψο τρόπο και το προσεγμένο damage model να μην μπορεί να αντιστρέψει την κακή εντύπωση που δημιουργείται. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μια επιλογή για rewind θα ήταν πραγματικά σωτήρια.
Μετά από κάποιες ώρες, γίνεται αντιληπτό πως τελικά αυτή η ιδέα, που τόσο πολύ έχει προβληθεί από τη Namco-Bandai, δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο γιατί, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν επηρεάζει τη ροή των αγώνων. Πέρα από ορισμένα βυτία, που όταν εκρήγνυνται παρασύρουν τους πάντες σε μια αρκετά μεγάλη ακτίνα, το πέρασμα μέσα από διάφορα κτίρια δεν εξυπηρετεί κάτι πέρα από τον εντυπωσιασμό, ενώ αρκετά από αυτά δεν προσφέρουν shortcuts -απεναντίας δίνουν πλεονέκτημα στους αντιπάλους.
Σημαντικής σημασίας είναι η επιλογή αυτοκινήτου, τα οποία πέρα από το γεγονός πως χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες, ορισμένα από αυτά ευνοούνται από τα παρατεταμένα drifts, ενώ άλλα καταφέρουν να γεμίσουν την μπάρα Power απλά και μόνο κάνοντας άλματα. Δηλαδή, το Unbounded απαιτεί σκέψη σε όλους τους τομείς και αναμφίβολα δείχνει να διαφέρει σημαντικά από όλα όσα έχει προσφέρει η σειρά μέχρι σήμερα. Και αν τα παραπάνω δεν είναι αρκετά, τότε το μοντέλο χειρισμού θα πείσει τους πάντες πως όντως κάτι έχει αλλάξει.
{PAGE_BREAK}
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα: Χειρισμός
Η Bugbear επέλεξε να ζορίσει τους υποψήφιους πρωταθλητές, προσφέροντας ένα ιδιαίτερα απαιτητικό μοντέλο χειρισμού, το οποίο σαφέστατα και έχει τα λαθάκια του, αλλά από την άλλη θα ανταμείψει όσους το κάνουν κτήμα τους. Πλέον, τίποτα δεν εκτελείται αυτόματα, τα αυτοκίνητα δείχνουν να έχουν αποκτήσει κάποιο βάρος, ενώ και η φυσική τους είναι αρκετά σωστή, πάντοτε όμως μέσα στα πλαίσια που ορίζει ένα arcade racer. Για να εκτελεστεί ένα powerslide, απαιτείται το στιγμιαίο πάτημα του φρένου, προσεκτικό τράβηγμα του χειρόφρενου και από εκεί και έπειτα τέρμα γκάζι και ανάποδο τιμόνι.
Όταν το αυτοκίνητο αρχίσει να πλαγιολισθαίνει, ο παίκτης επιβάλλεται να ελέγχει με προσοχή το γκάζι, γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα εκτελέσει ένα μεγαλοπρεπέστατο τετ-α-κε. Πραγματικά νέα δεδομένα για έναν Ridge Racer τίτλο. Το ευχάριστο είναι πως όσοι καταφέρουν να δαμάσουν το δύστροπο –αρχικά- και απαιτητικό μοντέλο χειρισμού, θα είναι σε θέση να παίρνουν τις στροφές με ένα μοναδικό τρόπο και να γεμίζουν τη μπάρα Power με χαρακτηριστική άνεση, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και ορισμένα προβληματάκια.
Πολλές στροφές είναι υπερβολικά κλειστές και όσο και αν προσπαθήσει κάποιος, είναι απίθανο να μην χτυπήσει σε κάποιον τοίχο. Εδώ απαιτείται απλά και μόνο φρενάρισμα και μάλιστα εντονότατο, αλλά από τη στιγμή που η ΑΙ εμφανίζεται να μην παίζει δίκαια σε αυτές τις περιπτώσεις, τότε τα αρνητικά σχόλια είναι αναμενόμενα. Γενικότερα, παρατηρείται ένα ανεβασμένο επίπεδο δυσκολίας, το οποίο αρχικά είναι καλοδεχούμενο. Από την άλλη όμως, καλό θα ήταν να υπήρχε μια μεγαλύτερη ισορροπία στους αγώνες, γιατί αν ο παίκτης καταφέρει να βρεθεί από νωρίς μπροστά, οι αντίπαλοί του δεν θα μπορέσουν να τον φτάσουν, ενώ αν για κάποιους λόγους βρεθεί ο ίδιος πίσω, είναι πρακτικά αδύνατο να κυνηγήσει και πάλι τους πρωτοπόρους.
Συνολικά, το handicap δεν λειτουργεί σωστά ή, τουλάχιστον, όσο θα έπρεπε και αυτό δημιουργεί ερωτηματικά γιατί στο Sega Rally Revo, μια δημιουργία που επίσης προέρχεται από τη Bugbear, το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν υπήρχε. Οπότε, η λύση της επανεκκίνησης κάποιου αγώνα πολλές φορές μοιάζει να είναι αναπόφευκτη. Και μάλιστα ξανά και ξανά.
Multiplayer και track editor
Αφήνοντας στην άκρη τον κεντρικό κορμό του Ridge Racer Unbounded, που ξεδιπλώνεται στους δρόμους της Shatter Bay, την εμφάνισή τους κάνουν οι δικτυακές αναμετρήσεις αλλά και η δυνατότητα δημιουργίας μιας διαδρομής από τον ίδιο τον χρήστη. Δυστυχώς, το multiplayer του Unbounded είναι ένα από τα φτωχότερα που μπορεί να συναντήσει κάποιος σε ένα racer, με τα διαθέσιμα modes να περιορίζονται απλά και μόνο σε… ένα. Μέχρι και οκτώ φίλοι θα είναι σε θέση να δώσουν τον αγώνα τους για την κορυφή, αλλά τα τεχνικά προβλήματα είναι αρκετά. Για την ώρα το κοινό δείχνει να απέχει, ενώ όταν τελικά η παρέα μαζευτεί, θα πρέπει να περιμένει πάρα πολύ μέχρι να ξεκινήσει μια αναμέτρηση.
Ήδη η Bugbear έχει ενημερώσει τους φίλους της, πως γνωρίζει τα τεχνικά προβλήματα και τους καλεί να παράσχουν το ανάλογο feedback, αλλά μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να γίνεται πράξη.
Ρίχνοντας μια ματιά στον track editor, η εικόνα είναι ανέλπιστα ελκυστική και με τα αρκετά απλά στη χρήση εργαλεία που παρέχονται, ο παίκτης μπορεί να πειραματιστεί και να δημιουργήσει τη διαδρομή των ονείρων του. Ουσιαστικά, έχει στη διάθεσή του 16 blocks, όπου μέσα στο κάθε ένα από αυτά μπορεί να εισάγει κάποιο τμήμα της Shatter Bay που έχει ήδη αποκτήσει κατά την πρόοδό του στο κυρίως story mode του Unbounded. Στη συνέχεια, μπορεί να αλλάξει την ακτίνα των στροφών, να προσθέσει ράμπες και εμπόδια, συνθέτοντας ένα σύνολο το οποίο μπορεί να μοιραστεί είτε με τους φίλους, είτε ενάντια στη CPU.
Για να μπορέσει κάποιος να έχει μια εικόνα για τον track editor, είναι αναγκαίο να διευκρινιστεί πως σε καμία περίπτωση δεν αγγίζει τα επίπεδα του ModNation Racers για παράδειγμα, αλλά από την άλλη είναι πλουσιότερος και σαφέστατα πιο "απελευθερωμένος" από το αντίστοιχο του Gran Turismo 5. Προβλήματα στη διεξαγωγή των αγώνων σε μια custom διαδρομή υπάρχουν και μάλιστα πολλά, με τους αντίπαλους για παράδειγμα να περνούν μέσα από τοίχους ή να κινούνται στον αέρα, αλλά συνολικά αποτελεί μια ευχάριστη προσθήκη στο όλο οικοδόμημα που ακούει στο όνομα Ridge Racer Unbounded.
{PAGE_BREAK}
Ένας τεχνικός τομέας… από τα παλιά
Ο τίτλος της Namco ολοκληρώνεται από έναν τεχνικό τομέα, που αποτυγχάνει να εντυπωσιάσει και ειδικά σε επίπεδο απεικόνισης οι ανταγωνιστές του το έχουν αφήσει πολύ πίσω. Το επίπεδο λεπτομέρειας μάλλον θυσιάστηκε στον βωμό των υψηλών ταχυτήτων, αλλά αν ρίξει κάποιος μια ματιά στο Split/Second ή ακόμα και στο παλιότερο Burnout, θα διαπιστώσει ότι οι Φινλανδοί της Bugbear δεν θα πρέπει να αισθάνονται ιδιαίτερα υπερήφανοι. Επίσης, τα χρώματα είναι υπερβολικά σκούρα, με την παλέτα που έχει χρησιμοποιηθεί να μην έχει καμία σχέση με το παρελθόν και όλα αυτά εις βάρος της οδήγησης, μιας και σε πολλά σημεία η εικόνα είναι ιδιαίτερα σκοτεινή. Τουλάχιστον η Shatter Bay είναι μια πόλη που πραγματικά εμφανίζεται τεράστια στο μέγεθός της, αλλά στον αντίποδα ο σχεδιασμός των αυτοκινήτων είναι βασικός και αδιάφορος.
Το μόνο κοινό στοιχείο του Unbounded με τα παλιότερα μέλη της σειράς Ridge Racer είναι ο ήχος και αυτό ισχύει γιατί, πολύ απλά, είναι ανυπόφορος. Τα οχήματα συνεχίζουν να ακούγονται σαν ηλεκτρικές συσκευές συλλογής σκόνης, ενώ και τα μουσικά ακούσματα θα ωθήσουν τους παίκτες στο να τα χαμηλώσουν από την ανάλογη επιλογή στο μενού ρυθμίσεων.
Πριν προβεί ο οποιοσδήποτε στην αγορά του Ridge Racer Unbounded, επιβάλλεται να αναρωτηθεί τι πραγματικά αναζητάει από ένα σύγχρονο arcade racer. Η Bugbear αξίζει συγχαρητήρια για το ρίσκο που πήρε και ξεκίνησε την ανάπτυξη ενός τίτλου της γνωστής σειράς από το μηδέν. Από την άλλη, όμως, μάλλον το παράκανε σε ό,τι αφορά τον δανεισμό στοιχείων από ανταγωνιστικές προτάσεις, προσφέροντας ένα μίγμα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμα και ως απρόσωπο. Ωστόσο -και παρόλο που υπάρχει μια κρίση ταυτότητας, συμπέρασμα που προκύπτει και από το μοντέλο χειρισμού που χρησιμοποιείται- πρόκειται για μια προσεγμένη δημιουργία που θα εκπλήξει πολλούς. Άλλους ευχάριστα και άλλους δυσάρεστα.
Γιώργος Τσακίρογλου