Εισαγωγή στο dungeon crawling
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι όταν παραλάβαμε την preview έκδοση του Sorcery άλλο πράγμα είχαμε στο μυαλό μας. Και αυτό, διότι αφενός είχαμε την πρώτη (μάλλον λανθασμένη) εντύπωση από την παρουσίασή του στην Ε3 του 2011, αφετέρου το Move, μέχρι σήμερα, έχει δώσει δείγματα τύπου Medieval Moves σε ό,τι αφορά τέτοιου είδους παιχνίδια. Συνεπώς, δεν περιμέναμε κάτι πραγματικά διαφορετικό από το πόνημα των The Workshop και Santa Monica Studio. Και όμως, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το Sorcery είναι κάτι πραγματικά αξιόλογο (αυτό θα το διαπιστώσουμε προς τα τέλη Μαΐου, όταν θα έχουμε το πλήρες παιχνίδι στα χέρια μας), σίγουρα δεν είναι ένα ακόμα “παιδικό παιχνίδι” τύπου Medieval Moves, Carnival Island κ.ο.κ.
Το Sorcery είναι ένα dungeon crawler. Ένα dungeon crawler που θυμίζει λίγο από Fable, λίγο από Kingdoms of Amalur και λίγο από κάθε action/ RPG των τελευταίων χρόνων. Η ειδοποιός του διαφορά από τα προαναφερθέντα δείγματα της κατηγορίας; Η χρήση του Move ως το βασικό εργαλείο μάχης και εξαπόλυσης ξορκιών και, φυσικά, η πιο ανάλαφρη αισθητική του (είπαμε, δεν είναι Medieval Moves, αλλά δεν είναι και Dragon Age…).
Μάλιστα, υπάρχει και σενάριο, το οποίο είναι μεν “πνιγμένο” στα κλισέ του genre, αλλά καταφέρνει να θέσει ένα υποτυπώδες υπόβαθρο για να στηρίξει την περιπέτεια που θα ακολουθήσει. Όλα ξεκινούν στο κάστρο ενός μάγου, ο οποίος έχει στη “δούλεψή” του τον απαραίτητο μαθητή/ βοηθό. Ο βοηθός, ονόματι “Finn”, που είναι και ο πρωταγωνιστής της περιπέτειας αυτής, δεν είναι ένας “Harry Potter”, αλλά ένας αφελής, εγωκεντρικός, ανέμελος και άπειρος μάγος, που συνεχώς παρακούει το δάσκαλό του. Μια μέρα ο Finn αποφασίζει να κλέψει το ραβδί του δασκάλου του, Dash, ούτως ώστε να αποδείξει στην Erline (μια γάτα/ ξωτικό που εδώ έχει το ρόλο της Navi από το Ocarina of Time, δηλαδή είναι το sidekick, που μας βοηθά κατά τη διάρκεια της περιπέτειας) ότι είναι άξιος να φέρει τον τίτλο του “μάγου”.
Η γάτα τον προκαλεί να αποδείξει την αξία του, ο νεαρός πέφτει στην παγίδα και κάπως έτσι καταλήγουν στο Faery Kingdom, όπου δαίμονες, orcs, ζωντανοί νεκροί και κάθε λογής πλάσμα που έχουμε γνωρίσει από την λογοτεχνία ηρωικής φαντασίας, αποτελεί απειλή για την ειρήνη και το μέλλον του κόσμου.
Ναι, το Sorcery μάλλον δεν πρόκειται να διεκδικήσει κανένα βραβείο πρωτοτυπίας σεναρίου, αλλά εκτιμούμε ότι αυτός δεν ήταν ποτέ ο στόχος των δημιουργών του. Στόχος εδώ είναι να προσφερθεί μια “action/ RPG” εμπειρία, που ουσιαστικά θα εισάγει νεότερους σε ηλικία ή άπειρους παίκτες στην κατηγορία των dungeon crawlers, προσφέροντας ταυτόχρονα λειτουργίες motion control. Έτσι, εδώ τα ηνία παίρνει το χειριστήριο Move, το οποίο, πρακτικά, εξομοιώνει το μαγικό ραβδί του Finn. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι το Sorcery -το επαναλαμβάνουμε- δεν λειτουργεί σαν το Medieval Moves, όπου η πορεία ήταν προκαθορισμένη (on-rails) και ο παίκτης απλά χτυπούσε με το Move τους αντιπάλους.
Στο Sorcery απαιτείται η ύπαρξη είτε του Navigation Controller είτε το Dual Shock 3 στο αριστερό χέρι, ώστε να κινούμε το χαρακτήρα μας στο χώρο με τον αναλογικό μοχλό όπως σε οποιοδήποτε 3rd person παιχνίδι. Αυτή ήταν και η μεγάλη έκπληξη με το Sorcery, αφού το παιχνίδι προσφέρει στον παίκτη μια σχετική ελευθερία να εξερευνά το χώρο, ώστε να “lootαρει” σεντούκια, κόκαλα νεκρών και άλλα σημεία του περιβάλλοντος, τα οποία αποκαλύπτουν κρυμμένα αντικείμενα.
{PAGE_BREAK}
Καλά όλα τα προαναφερθέντα, αλλά το Sorcery δεν έρχεται για να “κονταροχτυπηθεί” ούτε με το Fable ούτε με κανένα άλλο action/RPG. Αυτό που η δημιουργία του The Workshop προσφέρει είναι ένας ιδιαίτερος χειρισμός με το Move, ειδικά σε ό,τι αφορά την εκτέλεση των επιθέσεων του Finn. Ακολουθώντας τις προσταγές του motion controlled gaming, το Sorcery δίνει στον παίκτη τη δυνατότητα να εξοντώνει τους αντιπάλους του “τινάζοντας” τον καρπό του -κρατώντας το Move φυσικά- προς την κατεύθυνση που βρίσκεται ο εκάστοτε αντίπαλος στην οθόνη.
Σε αυτό το πλαίσιο η αναγνώριση των κινήσεων λειτουργούσε ικανοποιητικά και διάβαζε σωστά το σημείο όπου σκοπεύαμε, χωρίς όμως να έλλειπαν τα λάθη. Τα “λάθη” εδώ οφείλονται στο ότι το παιχνίδι προσφέρει μια ευρεία γκάμα κινήσεων (πλάγιες, καθ’ ύψος, οριζόντιες) με αποτέλεσμα το PS Eye να δυσκολεύεται σε φάσεις να ξεχωρίσει τι ακριβώς ήταν αυτό που εκτελέσαμε με το Move. Ωστόσο, λίγη εξάσκηση και λίγος χρόνος παρέα με το ψηφιακό ραβδί του Finn θα φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Οι μάχες, τώρα, στο Sorcery ακολουθούν τις γνωστές πρακτικές των 3rd person action RPGs. Κίνηση στο χώρο με τον αναλογικό μοχλό, διόρθωση της κάμερας με το L1, ενεργοποίηση της ενεργειακής ασπίδας (αφού την αποκτήσουμε) με το L2 και “τίναγμα” του Move για εξαπόλυση ξορκιών προς τους αντιπάλους. Η συνταγή είναι απλή, λειτουργεί και προσφέρει μια σχετική απόλαυση (ειδικά όταν μάθουμε τα μυστικά του χειρισμού και εναλλάσσουμε με ταχύτητα τα διαθέσιμα elemental ξόρκια), ωστόσο, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι ο καρπός μας άρχισε να “παραπονιέται” έπειτα από 50 λεπτά συνεχόμενων μαχών είτε με απλούς αντιπάλους, είτε με bosses, ενώ η απουσία ενός lock-on μηχανισμού ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής.
Και μιας και αναφερθήκαμε σε αντιπάλους, να πούμε ότι και αυτοί, αλλά και το περιβάλλον όπου εξελίσσεται το Sorcery είναι μάλλον στοιχεία συνηθισμένα και ειδωμένα σε δεκάδες άλλα παιχνίδια της αγοράς (μεσαιωνικά κάστρα, μπουντρούμια, βουνά, λίμνες κ.ο.κ.). Ευτυχώς, ευχάριστες πινελιές στο art direction, όπως ο σχεδιασμός της Erline και του Finn, η ύφους κόμικ αφήγηση στις κινηματογραφικές σκηνές, τα μελωδικά κέλτικα θέματα και η ομορφιά στο σχεδιασμό των τοπίων (με το “copyright” της Unreal Engine 3) ισοσκελίζουν αυτό το generic ύφος και προσφέρουν όμορφα γραφικά και ευχάριστα τοπία.
Το Sorcery δείχνει να είναι σε θέση να προσφέρει κάτι διαφορετικό, όντας με τα πόδια του ανάμεσα σε δύο κόσμους. Δεν είναι “ένα παιδικό παιχνίδι που φτιάχτηκε για το Move”, αλλά δεν είναι και ένα “σοβαρό action/ RPG”. Δεν δείχνει να καινοτομεί πουθενά, αλλά προσφέρει ένα ενδιαφέρον σύστημα μάχης με τη χρήση του Move. Γενικά, το πιο πρόσφατο παιχνίδι της Sony, που κάνει χρήση του motion controller της, έχει δύο πρόσωπα, τα οποία ελπίζουμε να μην του προκαλέσουν κρίση ταυτότητας και το εμποδίσουν να αναδείξει τις όποιες αρετές έχει, όταν θα διατεθεί στην αγορά προς τα τέλη Μαΐου.
Γιώργος Καλλίφας
{nomultithumb}