Sanitarium in Space.
H ζωή σε ένα μυστικό διαστημόπλοιο που κάνει ανήθικη επιστημονική έρευνα είναι κομματάκι δύσκολη βρε αδέρφια. Κάτι ένας ιός που το σκάει από το εργαστήριο, κάτι το πείραμα γενετικής με εξωγήινα έμβρυα που αποφάσισε να βγει για κολατσιό, κάτι η ΑΙ του android που δουλεύατε και βραχυκύκλωσε από το φραπεδάκι που ρίξατε κατά λάθος πάνω της. Εν τέλει, ό,τι και να έχει συμβεί, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Χαμός, καημός και πανικός, χτυπημένα καλά μέσα σε ένα κοκάλινο shaker και γαρνιρισμένα με μπόλικο αίμα και εντόσθια. Όσο κλισέ και να είναι, άλλο τόσο είναι και διαχρονική αξία! Και με αυτό τον τρόπο καταφέρνει να ξεχωρίσει το Stasis. Δεν προσφέρει τίποτα το καινούργιο, τίποτα το πραγματικά ξεχωριστό και πρωτοποριακό. Αντιθέτως, κάνει μια νοσταλγική βολτούλα στα παλιά και μας θυμίζει με θράσος γιατί ταινίες όπως το Event Horizon θεωρούνται πλέον cult για τους οπαδούς του sci-fi/ horror genre.
Το Stasis, λοιπόν, εξελίσσεται σε ένα αρχετυπικό διαστημόπλοιο, στο οποίο κάτι συνέβη και η πλειοψηφία του προσωπικού μετακόμισε, με ιδιαίτερα splatter τρόπο, σε έναν κόσμο πιο αθώο και γαλήνιο. Ο χαρακτήρας σας ξυπνάει από stasis (βαθιά ψύξη για μεγάλα διαστημικά ταξίδια) δίχως να αναγνωρίζει όμως τον περίγυρό του. Πού βρίσκεται ακριβώς; Τι του συνέβη; Γιατί όλα τριγύρω του μυρίζουν αποσύνθεση και ξεραμένο αίμα; Και κυριότερα, πού βρίσκεται η οικογένειά του με την οποία ταξίδευε μαζί; Η ιστορία, όπως βλέπετε, είναι απόλυτα κλισέ ενώ οι γνήσιες τρομακτικές στιγμές, αρκετά λίγες. Και γενικά, λίγο να έχετε ασχοληθεί με το είδος, θα μαντέψετε αρκετά εύκολα το τέλος. Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν και λίγες, τρομερές στιγμές μέσα στο παιχνίδι, όπου γίνεται κάτι τόσο μα τόσο απρόσμενο που σου παγώνει το αίμα, σε σημείο που ελάχιστα παιχνίδια έχουν καταφέρει. Ειδικά μια σκηνή προς το τέλος του παιχνιδιού είναι ίσως μία από τις πιο απρόσμενες που έχουμε συναντήσει σε video game και αυτό λέει πολλά για τα κότσια του σκηνοθέτη.
Βέβαια, σε αυτό βοηθάει και η ατμόσφαιρα και ο σχεδιασμός του Stasis, που φτάνουν επίπεδα που θυμίζουν System Shock και Alien Isolation (και το gore του Dead Space, αλλά σε σαφέστατα καλύτερο βαθμό). Πρόκειται για έναν old school τρόμο, ο οποίος βασίζεται στο σχεδιασμό του περιβάλλοντος, την επιβλητική μουσική, τα ποικίλα ατμοσφαιρικά εφέ και την αδίστακτη λεπτομέρεια στο σχεδιασμό. Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που ένας isometric κόσμος δείχνει τα δόντια του, μιας και εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα 2.5D backgrounds του για να σχεδιάσει την κάθε περιοχή και σκηνή τόσο ιδιαίτερη και μοναδική, ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να πιστέψετε πως έχετε ξαναπεράσει από εκεί. Σε γενικές γραμμές λοιπόν, ο τομέας των γραφικών είναι πολύ υψηλότερος του αναμενόμενου. Μπορεί να τρέχει σε μία sub hd ανάλυση, κλειδωμένη εκεί, αλλά αυτό έγινε στοχευμένα για να μπορέσει μια τόσο μικρή ομάδα να δώσει ένα τόσο καλό αποτέλεσμα.
Έτσι, γκρίνια για την ανάλυση δεν θα ακούσετε από εμάς, το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό για το μέγεθος του project. Εκεί που θα ακούσετε γκρίνια, είναι για το animation. Από τη μία βλέπετε δεκάδες διαφορετικές κινήσεις και υπέροχο animation από npcs, αντικείμενα, κ.λπ. και από την άλλη βλέπετε το χαρακτήρα σας ο οποίος καταπελτίζει το gaming στην εποχή του PS1. Δεν είναι δυνατόν, ακόμα και για low budget τίτλο, να βλέπουμε το χαρακτήρα να δρασκελίζει την οθόνη σαν μαριονέτα, ούτε να χτυπιέται σαν χταπόδι για να κολυμπήσει.
Στα του ήχου τώρα, έχουμε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα, το οποίο ευτυχώς υπερκαλύπτει τα αρνητικά σημεία που ξέφυγαν. Και για να τα βγάλουμε από τη μέση, το voice acting των βασικών χαρακτήρων είναι μέτριο. Όχι κακό, ούτε τραγικό. Απλά μέτριο και αδιάφορο, σε επίπεδο που οριακά ξεφεύγει από επίπεδο αρχάριων του χώρου. Όμως (και μιλάμε για μεγάλο όμως), όλο το υπόλοιπο voice acting είναι εξαιρετικό. Οι φωνές που ακούτε όσο κυκλοφορείτε -από άλλους χαρακτήρες, από ψυχές, από παιδάκια, από την φαντασία σας και από την τρέλα σας- είναι όλα τόσο όμορφα ηχογραφημένα που πραγματικά δεν μπορούμε να φανταστούμε το παιχνίδι δίχως αυτή την ορχηστρική συνοδεία φωνών που το συνοδεύει. Εξίσου υπέροχη δουλειά έχει γίνει και στο γενικότερο τομέα της μουσικής, με κλασικά, σκοτεινά sci-fi mixes να δίνουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα, ενώ η κάθε περιοχή “λάμπει” ηχητικά με τα δικά της περιβαλλοντικά effects και το δικό της χαρακτήρα.
Το Stasis, όμως, δεν θα μπορούσε να ξεχωρίσει μόνο από την ατμόσφαιρά του. Ένα σωστό adventure game (το οποίο εμπνεύστηκε σε μεγάλο βαθμό από το θρυλικό Sanitarium) πρέπει να έχει και ένα χορταστικό gameplay, το οποίο προκαλεί τον παίκτη και τον βάζει να στίψει το μυαλό του για να προχωρήσει παρακάτω και όχι να πατάει play και κάθε μισή ώρα να διαλέγει Α, Β, Γ ή Δ. Σε αυτόν τον τομέα λοιπόν, η μικρή δημιουργική ομάδα The Brotherhood κατάφερε να παραδώσει μια πολύ δυνατή εμπειρία, εξαιρετικά ζυγισμένη για νέους αλλά και hardcore παίκτες. Για να κρατήσει τους νεότερους, οι γρίφοι θα λυθούν με κάποιο αντικείμενο ή πληροφορία που θα μπορέσετε να μαζέψετε μέσα στις κοντινές 4-5 περιοχές. Έτσι, περιορίζει σε τεράστιο βαθμό το backtracking και δεν οδηγεί τον παίκτη να χαθεί στο περιβάλλον. Επίσης, κάνει πολύ καλή δουλειά στη συντήρηση και ανακύκλωση του inventory, έτσι ώστε να μη κρατάς επ άπειρον άχρηστα αντικείμενα.
Για τους πιο σκληροπυρηνικούς, βέβαια, αυτά μπορεί να ακούγονται ανάθεμα, αλλά θα πρέπει να σκεφθείτε πως ακόμα και έτσι, το παιχνίδι έχει και αρκετούς γρίφους που θα απαιτήσουν λίγη παραπάνω σκέψη. Σπάνια θα πέσετε σε γρίφο που έχετε ξαναδεί στο παρελθόν, και, κυριότερα, τα puzzles, αν και απλά, δεν περιλαμβάνουν πεπαλαιωμένες καταστροφικές ιδέες όπως sliders και mazes. Ίσως το μοναδικό ψεγάδι στο gameplay να είναι το γεγονός ότι το σκοτάδι του τίτλου δε βοηθάει καθόλου στην εύκολη εξερεύνηση της κάθε περιοχής και έτσι θα υπάρξουν αρκετές στιγμές που δε θα βρείτε ένα hot spot και θα ψάχνεστε τριγύρω.
Διαβάζοντας το review μας, πιθανότατα να μπερδευτήκατε. Κάναμε εκτενέστατες αναφορές σε ορισμένα προβλήματα που είναι σημαντικά και ενοχλητικά. Και ταυτόχρονα, σχολιάσαμε το πόσο όμορφα είναι ορισμένα άλλα σημεία, που γαργαλάνε τον ουρανίσκο κάθε horror gaming fan. Εν τέλει λοιπόν, όσα θέματα, προβληματάκια και ενοχλήσεις και αν έχει αυτή η πρώτη προσπάθεια από την Αδελφότητα (Brotherhood) της Ν. Αφρικής, η γοητεία του Stasis είναι αδιαμφισβήτητη. Πρόκειται για έναν τίτλο ο οποίος αντικατοπτρίζει με υπερηφάνεια το παρελθόν και το παντρεύει με έναν ιδιαίτερο, δικό του τρόπο, με το παρόν. Είναι ένα adventure ιδανικό και για νέους στο είδος αλλά και για παλαίμαχους, που αποτελεί ένα πολύ δυνατό πρώτο βήμα για μια τόσο ταλαντούχα δημιουργική ομάδα.