Αντιπολεμικό μανιφέστο.
Ήταν με βαριά καρδιά και βλέμμα σκυθρωπό η στιγμή που αναλάβαμε το review για την αναβαθμισμένη έκδοση του This War of Mine. Μετά από την πολύωρη ενασχόλησή μας με το βασικό τίτλο πριν από περίπου ένα χρόνο, γνωρίζαμε πολύ καλά πως ένα τέτοιο παιχνίδι δεν είναι για να το παίζει κανείς τους μουντούς και καταθλιπτικούς μήνες του χειμώνα. Η συναισθηματική φόρτιση που προκαλεί στον παίκτη είναι ικανή να οδηγήσει το μυαλό του σε πολύ σκοτεινές σκέψεις και πιθανά να τον εξαναγκάσει να αναζητήσει την οικογενειακή/ φιλική θαλπωρή για αγάπη, στοργή και… προδέρμ. Έχοντας οπλιστεί με τη γνώση ότι τώρα ξέραμε τι μας περιμένει, και παίζοντας σχεδόν αποκλειστικά στο φως της ημέρας, θεωρήσαμε πως είχαμε οχυρωθεί ψυχολογικά και πως θα μπορούσαμε τώρα να δείξουμε χαρακτήρα. Μερικές ώρες μετά, με τους χαρακτήρες μας όλους να κείτονται νεκροί στο παγωμένο πάτωμα της καλύβας μας, το στομάχι μας είχε δεθεί σα Γόρδιος Δεσμός από την εικόνα ενός μικρού παιδιού να ξεψυχά από τις κακουχίες…
Για όσους δεν γνωρίζουν τι εστί This War of Mine, πρόκειται για ένα σκληροπυρηνικό survival παιχνίδι, στο οποίο καλείστε να βοηθήσετε μια μικρή ομάδα ανθρώπων να επιβιώσει μέσα στο βομβαρδισμένο Σαράγιεβο, τις τελευταίες ημέρες του πολέμου της Βοσνίας. Ξεχάστε τον πυρηνικό όλεθρο του Fallout και τα zombies του Walking Dead, εδώ έχετε τον πραγματικά πιο επικίνδυνο αντίπαλο της ανθρωπότητας: την ανθρώπινη φύση.
Το παιχνίδι θα σας φέρει αντιμέτωπους με τόσο σκληρές και απάνθρωπες αποφάσεις, όπου απλά δεν υπάρχει κάποια χρυσή τομή. Θα επιβιώσετε εσείς ή οι γείτονές σας; Θα βοηθήσετε ένα συνάνθρωπο που πεινάει, με ρίσκο να πεινάσετε εσείς; Θα θυσιάσετε ένα φίλο σας για να ζήσει το παιδί σας; Θα ληστέψετε μία εκκλησία, καταδικάζοντας σε θάνατο όσους ζουν εκεί, έτσι ώστε να επιβιώσετε εσείς; Θα σκοτώσετε ένα γιο που προστατεύει τον άρρωστο πατέρα του, για να του πάρετε τα φάρματα που θα σώσουν εσάς; Δεν μιλάμε για απλά, ηθικά διλλήματα με αποφάσεις τύπου “άσπρο/ μαύρο”. Μιλάμε για μία τεράστια σειρά από ντόμινο, όπου η παραμικρή απόφαση μπορεί να αλλάξει άρδην την καθημερινότητά σας, αλλάζοντας τις ισορροπίες της ομάδας, τη συμπεριφορά των ανθρώπων αλλά και τα καθημερινά γεγονότα.
Η νέα έκδοση του τίτλου στα PS4 & Xbox One περιλαμβάνει και κάποιο νέο υλικό που δεν είχε κυκλοφορήσει στο PC, ονόματι “The Little Ones”. Με αυτό το πακετάκι, στο παιχνίδι προστέθηκαν και παιδιά μέσα στην ομάδα ανθρώπων που πρέπει να σώσετε. Ήταν που ήταν σχεδόν αδύνατο να σωθούν όλοι, τώρα οι δημιουργοί έριξαν και αυτό το στοιχείο, ανεβάζοντας τη δυσκολία στο ταβάνι και κάνοντας τις αποφάσεις μας ακόμα πιο δύσκολες και επιτακτικές. Για να μην πούμε καλύτερα πως είναι μια ύπουλη γροθιά στο στομάχι και πως πλέον είναι δεδομένη η κατάθλιψη που θα ακολουθήσει κάθε ενασχόληση με τον τίτλο.
Παρά την ισχυρότατη προσθήκη όμως, για μια έκδοση που κυκλοφορεί παραπάνω από ένα χρόνο μετά την αρχική, θα περιμέναμε να δούμε περισσότερο νέο υλικό. Με εξαίρεση τις νέες σχέσεις με τα παιδιά, τους νέους διαλόγους και πολύ λίγα αντικείμενα που τα αφορούν, το παιχνίδι έχει παραμείνει ίδιο με την αρχική του έκδοση. Και είναι κρίμα, γιατί οι δημιουργοί δεν εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία να εμπλουτίσουν λίγο το απλοϊκό gameplay του τίτλου. Αν εξαιρέσετε το σύστημα αποφάσεων–επιπτώσεων, το γενικότερο gameplay που σας οδηγεί εκεί, είναι ιδιαίτερα απλό και μετά από κάποιες ώρες ή φορές ενασχόλησης, επαναλαμβανόμενο.
Τις πρωινές ώρες θα περιποιείστε την ομάδα σας στο σπίτι σας και θα προσπαθείτε να κάνετε κάποιες βελτιώσεις σε ανέσεις και εξοπλισμό, ενώ το βράδυ θα στέλνετε έναν από τους χαρακτήρες να τριγυρίσει τη γειτονιά και να ψάξει για υλικά και προμήθειες, καθώς οι άλλοι ξεκουράζονται ή φυλάνε σκοπιά. Και όπως είναι λογικό, ποτέ μα ποτέ δεν θα έχετε αρκετά υλικά και εξοπλισμό για να καλύψετε έστω μία από τις ανάγκες σας, στοιχείο που οδηγεί εκθετικά σε μια χιονοστιβάδα προβλημάτων για τους χαρακτήρες σας. Όμως, όλα αυτά γίνονται με πολύ τυπικούς gaming μηχανισμούς, τους οποίους τους έχετε δει και ξαναδεί σε δεκάδες παιχνίδια.
Λιτό και υπεραπλουστευμένο stealth, άγαρμπο και σπάνιο combat και micromanagement υλικό για τα βραδινά raid, “Sims: Bosnia Edition” για τις ώρες της ημέρας. Διαδικαστικοί μηχανισμοί που είναι εκεί πιο πολύ για να υπάρχει gameplay και να στηρίξουν την ατμόσφαιρα, παρά για να προσφέρουν κάτι βαθύ σε gaming. Tέλος, αυτή η random αρχή αλλά και διάρκεια του πρώτου playthrough είναι εκνευριστική. Αν καταφέρετε να επιβιώσετε μέχρι το τέλος του πολέμου και να «κερδίσετε», τότε ξεκλειδώνει ένα custom mode, στο οποίο μπορείτε να πειράξετε κάποια δεδομένα. Αλλά ο μέσος παίκτης θα χρειαστεί πολλά playthroughs για να καταφέρει να κερδίσει. Και αυτά θα είναι random και σε διάρκεια (20 έως 50 μέρες επιβίωσης) αλλά και σε εποχή. Το δεύτερο είναι ιδιαίτερα κουραστικό γιατί αν είστε άτυχοι και ξεκινήσει η ιστορία σας μέσα στο χειμώνα, να ξέρετε πως οι πιθανότητες επιβίωσης είναι μηδενικές. Ένας έμπειρος παίκτης μπορεί -με πολύ δυσκολία και προσπάθεια- να τα καταφέρει, αλλά οι νέοι μπορεί απλά να παρατήσουν το παιχνίδι εκείνη τη στιγμή.
Σε γενικές γραμμές, το This War of Mine: The Little Ones είναι ένα από τα πιο ισχυρά, αντιπολεμικά κίνητρα που έχουν ποτέ κυκλοφορήσει μέσω των videogames. Η σκληρή, απάνθρωπη πραγματικότητα που παρουσιάζει τόσο ρεαλιστικά και ωμά, τρίβει το πρόσωπο του κάθε gamer στη λάσπη του ανθρώπινου βούρκου. Είναι ένα παιχνίδι τόσο δυνατό συναισθηματικά, που για τον καθένα που το βλέπει για πρώτη φορά, προδιαγράφει αρκετές δύσκολες νύχτες. Είναι κρίμα που το gameplay του ξεφουσκώνει μετά από κάποιες ώρες ενασχόλησης, αλλά ακόμα και έτσι, για ένα καλό playthrough, το This War of Mine είναι ένας απαραίτητος τίτλος για τον σκεπτόμενο gamer.
Το review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.
Διαβάστε επίσης.