H μεγάλη επιστροφή της Pendulo.
Τη θυμάστε μήπως την Pendulo; Εκείνη την εταιρία που βγήκε το 2001 στο mainstream adventure προσκήνιο με το Runaway; Την εταιρία που πριν εμφανιστεί η Daedalic και σε μια από τις πιο δύσκολες και “άγριες” εποχές για τα adventures, τόλμησε να επενδύσει σε παραγωγές υψηλής ποιότητας και να δώσει ένα από τα πιο όμορφα παιχνίδια που είχαν κυκλοφορήσει μέχρι τότε; Η Pendulo το πάλεψε ηρωικά και κυκλοφόρησε μια σειρά από διάφορα παιχνίδια, αλλά εν τέλει, κανένα δε κατάφερε να της δώσει εκείνη την επιτυχία που είχε το Runaway. Η τελευταία της ελπίδα ήταν το Yesterday, μια ελπίδα που δεν καρποφόρησε και νομίζαμε πως αποτέλεσε το τελικό καρφί στο φέρετρο της εταιρίας. Και για καιρό, αυτό νομίζαμε όλοι.
Με τα τελευταία παιχνίδια της να ήταν εμπορικές αποτυχίες και την εταιρία να έχει βάση την Ισπανία εν μέσω κρίσης, εξαφανίστηκε εντελώς από το προσκήνιο και οι φήμες για διάλυσή της οργίαζαν. Και ήταν και αληθινές. Είχαμε πει και στο review μας για το Yesterday, πως το παιχνίδι “φώναζε” βιασύνη, προχειρότητα και -πιθανότατα- έλλειψη χρημάτων. Ε, αυτή ήταν η αλήθεια, αφού εν τέλει αποκαλύφθηκε πως η τότε publisher της εταιρίας, Focus Interactive, είχε περιορίσει σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι και, εν τέλει, ανάγκασε την ομάδα να το κυκλοφορήσει πολύ πριν να είναι έτοιμο. Έτσι, είχαμε το πρώτο Yesterday, ένα παιχνίδι με ωραία, σκοτεινή ατμόσφαιρα και μια πανέξυπνη σεναριακή ιδέα, αλλά και με μια μεγάλη (για να μην πούμε τεράστια) λίστα προβλημάτων και ατελειών που τελικά στιγμάτισαν την εταιρία.
Όταν, λοιπόν, μετά από χρόνια απουσίας ξαφνικά ανακοινώθηκε πως θα κυκλοφορούσε σύντομα ένα sequel για το Yesterday, ο πήχης τέθηκε χαμηλά. Όμως, αυτή τη φορά για τη θέση του publisher η Pendulo έκλεισε συμφωνία με τη Microids, μια εταιρία με 30 χρόνια σταδιοδρομίας και δεκάδες adventure στο ενεργητικό της (Syberia, Dracula, Still Life και πολλά άλλα). Λόγω αυτού ομολογούμε πως μια σπίθα ελπίδας άναψε κάπου μέσα μας και μας έσπρωξε να δώσουμε άλλη μία ευκαιρία στον John Yesterday και τις περιπέτειές του. Ευτυχώς, γιατί πραγματικά αυτή η προσπάθεια των Ισπανών δεν πρέπει να αγνοηθεί από κανέναν adventure gamer. Στο Yesterday Origins αναλαμβάνετε (κυρίως) το ρόλο του John Yesterday, του ήρωά μας από το προηγούμενο παιχνίδι, με την ιστορία να εξελίσσεται μερικά χρόνια μετά τα δραματικά γεγονότα που είχατε ζήσει στο τέλος εκείνης της περιπέτειας.
Είναι αδύνατο να πούμε κάτι για το Origins δίχως να αποκαλύψουμε τι συνέβη στο προηγούμενο, αλλά το να το κάνουμε αυτό και να στερήσουμε τις πολύ έξυπνες αποκαλύψεις, θα ζημιώσει την εμπειρία σας σε μεγάλο βαθμό. Εκεί που το πρώτο παιχνίδι υπέφερε λόγω της ημιτελούς ύπαρξής του, το Yesterday Origins έρχεται, το αγκαλιάζει, λύνει όλα τα μυστήρια και βλέποντάς τα πλέον ως ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι, μπορούμε να πούμε πως επιτέλους η ιστορία λάμπει και στάζει δημιουργικότητα. Πρόκειται για μια πανέξυπνη περιπέτεια, που απλώνεται στα βάθη των αιώνων, με τη γραφή της ναι είναι ιδιαίτερα σκοτεινή και άγρια, με πολύ σασπένς, βία, μυστήριο, αποτρόπαιες πράξεις, καλογραμμένους χαρακτήρες και πληθώρα ευρηματικών εκπλήξεων και ανατροπών. Είναι με διαφορά ό,τι πιο βαρύ αλλά και καλοστημένο έχει γράψει η Pendulo, με σωστή ροή και ρυθμό πλέον, και στην ουσία τα δύο παιχνίδια πρέπει να παιχθούν μαζί για να καταλάβετε πραγματικά την ιστορία. Με διάρκεια κοντά στις 10 ώρες και άψογη σύνδεση με τον πρώτο τίτλο, η Pendulo διόρθωσε εντελώς το ένα από τα προβλήματα του Yesterday.
To άλλο μεγάλο πρόβλημα που είχε αντιμετωπίσει ο τίτλος του 2012 ήταν διάφορες τεχνικές ατασθαλίες, χαμηλό επίπεδο πρόκλησης αλλά και gameplay λάθη που δεν άρμοζαν σε έναν developer με εμπειρία τόσων ετών στο είδος. Στο Yesterday φαίνεται ότι η Pendulo άκουσε καλά τα παράπονα των οπαδών της και σε φανερή συνεργασία με την Microids, κατάφερε να διορθώσει πολλά από τα κακώς κείμενα. Καταρχάς, να πούμε πως θα δείτε μεγάλη βελτίωση και στην κίνηση των χαρακτήρων (τέρμα τα teleportations για μειωμένο animation) και στους διαλόγους, τη χρήση του inventory αλλά και τον τρόπο που επεξεργάζεστε τον κόσμο. Σε μια ιδιαίτερα έξυπνη ιδέα, πιθανά εμπνευσμένη από τα πρόσφατα Sherlock Holmes της Frogwares, το Yesterday Origins επιλέγει πολλές φορές να ζουμάρει σε ορισμένα hotspots, για να τα δείτε με μεγαλύτερη ευκολία, αλλά και για να τα κοιτάξετε από διάφορες οπτικές γωνίες.
Αυτό το “investigation” σύστημα απελευθερώνει πολύ τον παίκτη από ακραίο pixel hunting και ταυτόχρονα του δίνει ακόμα μεγαλύτερη ελευθερία στο να μελετάει χαρακτήρες και να ψάχνει ράφια, ντουλάπια, αντικείμενα με ακόμα περισσότερους τρόπους και να βρίσκει πράγματα σε σημεία που ένα συμβατικό adventure δε θα μπορούσε να κρύψει. Ακόμα, το παιχνίδι επέστρεψε στα παλιά επίπεδα της εταιρίας όσον αφορά τη δυσκολία του. Υπάρχει μια πληθώρα κλασικών, inventory γρίφων και puzzles, ικανοποιητικής δυσκολίας και σχεδιασμού, που κρίνονται χορταστικοί για τους adventur-άδες. Βέβαια, υπάρχουν και ορισμένα κλασικά προβλήματα, όπως έλλειψη αρκετών στοιχείων για το πώς να πας παρακάτω, πρόβλημα που σε περιπτώσεις οδηγεί σε trial & error.
Πάντως, αν θα λέγαμε πως η Pendulo δεν διόρθωσε ένα μεγάλο πρόβλημα, αυτό θα ήταν ότι, για μια ακόμα φορά, το παιχνίδι της διαθέτει single save σύστημα με quicksaves, κάτι που τείνει να γίνει μόδα τα τελευταία χρόνια λόγω μεταφοράς των τίτλων στις κονσόλες, αλλά παραμένει κακή αντιμετώπιση για ένα adventure game. Μιας και μιλήσαμε για κονσόλες, όμως, να πούμε πως το Yesterday Origins, αν και καθαρόαιμο, 3rd person point and click adventure, έχει δεχθεί μία από τις πιο καλές μεταφορές του είδους που έχουμε δει σε gamepad. Προσοχή, δεν εννοούμε ότι η Pendulo έχει κάνει χρήση ανούσιων qtes και minigames, όπως συνέβη στο Silence και το Sherlock, απλά έχει σχεδιάσει έτσι το σύστημα των hotspots και, κυρίως, των investigation screens, ώστε το gamepad να δουλεύει απροβλημάτιστα, ενώ ταυτόχρονα το παίξιμο με το mouse δεν έχει δεχθεί κάποιο πλήγμα.
Πάντως, οι βελτιώσεις δε σταματούν στο gameplay, αλλά συνεχίστηκαν και στον τεχνικό τομέα του τίτλου. Με τη διάρκεια να είναι υπερδιπλάσια του πρώτου παιχνιδιού, πλέον υπάρχουν πολύ περισσότερες περιοχές να επισκεφθείτε, που πραγματικά καταφέρνουν να δώσουν την αίσθηση και την ατμόσφαιρα ενός μεγάλου, διαχρονικού ταξιδιού για την ιστορία και την ύπαρξη του Yesterday. Mεγάλη βελτίωση έχει δεχτεί και το animation αλλά και το lip sync των χαρακτήρων, που δεν είναι μεν συγκλονιστικά, αλλά καταφέρνουν πλέον να ανεβούν αρκετά σκαλιά από τα προηγούμενα παιχνίδια της εταιρίας.
Βέβαια, ανέκαθεν η πραγματική μαγεία της Pendulo βρισκόταν στα πανέμορφα, σαν ευρωπαϊκό κόμικ, γραφικά των παιχνιδιών της. Αφήνοντας την λίγο πιο cartoon χοντροκομμένη αισθητική των προηγούμενων τίτλων, η Pendulo δείχνει να ξαναγύρισε στις ρίζες της, με 3D σχεδιασμό μεν, αλλά με 2D αισθητική, εφάμιλλη επιστροφή με εκείνη της Revolution στο πρόσφατο Broken Sword 5. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο οπτικό αποτέλεσμα, που προσδίδει στη μαγεία του παιχνιδιού και έρχεται να δέσει άψογα με το πολύ καλό voice acting και την ιδιαίτερη μουσική επένδυση του τίτλου. Το main theme ειδικά, εκφράζει απόλυτα την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού σε βαθμό που πολύ λίγα adventure έχουν καταφέρει.
Το Yesterday Origins, λοιπόν, είναι ένα μικρό θαύμα: Όχι μόνο κατάφερε να αναστήσει την εικόνα μιας εταιρίας που είχε χαθεί εδώ και καιρό, ούτε απλά κατόρθωσε να πάρει την καλή ιδέα του προκατόχου του και να τη φέρει στην επιφάνεια, εκεί που της άξιζε. Αυτό που κατάφερε είναι να πλέξει μια πανέξυπνη ιστορία, να υφάνει δύο παιχνίδια μεταξύ τους με τρόπο που ακόμα και το Mass Effect θα ζήλευε, και να ξεπεράσει εντελώς το στίγμα του πρώτου τίτλου, δημιουργώντας ένα sequel-παράδειγμα προς μίμηση. Σε μια γενιά γεμάτη remasters, reboots και sequels, έχουμε επιτέλους ένα πραγματικά, εξαιρετικό sequel και έναν τίτλο που μας κάνει να κοιτάμε το μέλλον με αισιοδοξία.
To review βασίστηκε στις PS4 και PC εκδόσεις του παιχνιδιού.
