Καλύτερα να επιστρέψει στους αιθέρες…
Σχεδόν ταυτόχρονα με το Birds of Steel, η Gaijin Entertainment έρχεται να προσφέρει μία δεύτερη πρόταση, αυτή τη φορά σε ένα εντελώς διαφορετικό είδος. Αναμφίβολα, ο τίτλος των Ρώσων δημιουργών που παρουσιάσαμε την περασμένη εβδομάδα αποτελούσε μία αξιόλογη προσπάθεια για το είδος της, κάτι στο οποίο μάλλον βοηθάει και η γενικότερη ανυπαρξία παρόμοιων τίτλων τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς, το Blades of Time δεν τα καταφέρνει το ίδιο καλά, αναλογιζόμενοι μάλιστα ότι αυτή η third person action πρόταση δε γίνεται παρά να έρθει αντιμέτωπη με ανάλογους τίτλους όπως τα God of War, Castlevania κ.λπ., με τους οποίους η σύγκριση δεν είναι και πολύ κολακευτική.
“Για να βρούμε το κουμπί του skip…”
Εξαρχής το εισαγωγικό βίντεο του Blades of Time αδυνατεί να μας βάλει στο κλίμα του σεναρίου, βρίσκοντας την Ayumi (τη… θυληκότατη πρωταγωνίστρια) μαζί με τον συμπολεμιστή της να πολεμo;yn μία μυστικιστική οργάνωση σε ένα νησί προκειμένου να κλέψουν κάτι…
Μετά το πέρας του βίντεο, και παίρνοντας τον έλεγχο της Ayumi, δύσκολα θα βρείτε κάποιο ουσιαστικό λόγο για το ατελείωτο μακελειό που θα επέλθει. Αν και οι διάλογοι που υπάρχουν στο παιχνίδι έχουν ένα σεβαστό όγκο -ενώ και οι διάσπαρτες σελίδες ημερολογίων που βρίσκουμε δίνουν διάφορες πληροφορίες για το χώρο όπου βρισκόμαστε- η Gaijin δεν κατάφερε να μας δημιουργήσει κανένα ενδιαφέρον για την αδιάφορη πλοκή.
Ευτυχώς, φιλότιμες προσπάθειες έχουν γίνει στα animations των cutscenes, καθώς και στις φωνές των χαρακτήρων (υπάρχει και επιλογή για ρώσικες φωνές, μεταξύ άλλων, η οποία προσέδιδε μία εξωτική και φρέσκια χροιά), αν και το lip synching είναι απελπιστικά ασυγχρόνιστο. Γενικά, οι πληροφορίες που δίδονται, σε συνδυασμό με τους κοινότυπους στόχους της Ayumi, συνιστούν ένα αδιάφορο σεναριακό σύνολο, κάτι που φαίνεται έντονα από τους συχνούς και εκτενείς μονολόγους της πρωταγωνίστριας που δεν αργούν να γίνουν κουραστικοί.
Σύστημα μάχης… μία από τα ίδια…
Παίρνοντας αρχικά τον έλεγχο της Ayumi, οι πρώτες εντυπώσεις είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικές, προσφέροντάς μας ένα αρκετά καλό και στιβαρό οπτικό αποτέλεσμα. Η γοητευτική πολεμίστρια είναι εξοπλισμένη με δύο σπαθιά αλλά και ένα πυροβόλο όπλο, και μπορεί να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε από τα δύο κατά βούληση. Αρχικά η δράση είναι αρκετά ενδιαφέρουσα χάρη στα πολύ καλά animations, την άμεση ανταπόκριση στο πάτημα των επιθέσεων και της κίνησης αποφυγής, καθώς και λόγω του γρήγορου ρυθμού που χαρακτηρίζει τη δράση.
Η έλλειψη combos όμως, δε θα αργήσει να οδηγήσει στην επανάληψη ακόμα και με την ποικιλία που υπάρχει σε δευτερεύουσες επιθετικές κινήσεις, όπως είναι η μαγεία. Ουσιαστικά, οι επιθέσεις με τα σπαθιά συνοψίζονται στην έννοια του button mashing, καθώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο από το να πατάμε ανελέητα το κουμπί της επίθεσης.
Υπάρχει και η δυνατότητα για counters με το πάτημα του R1, εντούτοις, για να καταφέρουμε επιτυχείς αντεπιθέσεις, πρέπει να περιμένουμε την εμφάνιση της κατάλληλης ένδειξης πάνω από τον εκάστοτε εχθρό. Αυτές οι ενδείξεις δείχνουν έντονα σαν να εμφανίζονται με τυχαίο τρόπο και σε πολύ αραιές στιγμές, με αποτέλεσμα τα counters να μην είναι σε θέση να προσφέρουν τελικά κάποιο στρατηγικό βάθος στις συγκρούσεις.
Η επιλογή του πυροβόλου όπλου με το πάτημα του δεξιού αναλογικού μοχλού βοηθάει αποκλειστικά στην αντιμετώπιση εναέριων εχθρών, καθώς οι επίγειοι αντίπαλοι εξοντώνονται πιο γρήγορα και ευκολότερα με τα σπαθιά. Ανάλογα με τα χτυπήματα που επιφέρουμε στους αντιπάλους, κερδίζουμε το λεγόμενο ως "rage", που μπορεί να μας οδηγήσει στην απόκτηση “γιατρικών” αλλά και στη δυνατότητα εκτέλεσης μαγικών επιθέσεων -όπως εξαπόλυση φωτιάς και πάγου- τα οποία δύναται να αναβαθμίσουμε σε συγκεκριμένα σημεία.
{PAGE_BREAK}
Παίζοντας με τον χωροχρόνο
Η καινοτομία που προσπάθησε να εισάγει η Gaijin, προκειμένου να καταφέρει να προσφέρει κάτι καινούριο μέσω του Blades of Time, εντοπίζεται στη δυνατότητα χειραγώγησης του χρόνου. Αν και αυτό το έχουμε ξαναδεί σε άλλους τίτλους -όπως το Prince of Persia φυσικά- η διαφορά εδώ βρίσκεται στη δυνατότητα δημιουργίας κλώνων κάθε φορά που γυρίζουμε το χρόνο πίσω. Ουσιαστικά, ανάλογα με το πόσες φορές γυρίζουμε το χρόνο πίσω, μπορούμε να δημιουργήσουμε διάφορα μοντέλα της Ayumi, τα οποία εκτελούν τις κινήσεις που πραγματοποιήσαμε έως το σημείο που γυρίσαμε το χρόνο.
Ανά πάσα στιγμή, λοιπόν, έχουμε τη δυνατότητα να γυρίσουμε αλλεπάλληλα αρκετές φορές το χρόνο πίσω, δημιουργώντας διάφορους κλώνους της Ayumi που θα μπορούν να μας βοηθήσουν στην εξόντωση εχθρών αλλά και στην επίλυση περιβαλλοντικών γρίφων.
Σε αρκετά σημεία του τίτλου θα χρειαστεί να σταθούμε ταυτόχρονα σε δύο ή τρεις διακόπτες, όπου θα πρέπει να μεταχειριστούμε τον χρόνο, ενώ σε άλλες περιπτώσεις θα πρέπει να εξοντώσουμε ορισμένους τύπους εχθρών αποκλειστικά με τη βοήθεια κάποιου κλώνου μας. Αυτή η ικανότητα της Ayumi έρχεται να δώσει μία δόση ποικιλίας στη δράση, προσφέροντας μερικές ικανοποιητικές χρησιμότητες της μεταχείρισης του χρόνου, προκειμένου να κερδίσουμε κάποια μάχη ή να λύσουμε γρίφους. Από την άλλη μεριά όμως, δεν αποτελεί μηχανισμό ικανό για να αντισταθμίσει την επανάληψη που διακατέχει το σύστημα μάχης.
Τεχνικός τομέας και τελικά συμπεράσματα
Ο τεχνικός τομέας του Blades of Time βρίσκεται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Τα περιβάλλοντα είναι αρκετά καλοφτιαγμένα, ιδίως αυτό που εξελίσσεται στην έρημο, ενώ έχουν ένα σεβαστό βαθμό ποικιλίας. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, είναι τοπία που έχουμε επισκεφθεί πολλάκις σε άλλους τίτλους, χωρίς τελικά να προσφέρουν κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί σε εικαστικό επίπεδο. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχει η δυνατότητα για multiplayer μάχες, μέσα σε αρένες όπου θα πρέπει να εξοντώσουμε εχθρούς με τη βοήθεια άλλων ατόμων.
Η δεύτερη πρόταση της Gaijin για τον τρέχοντα μήνα δεν καταφέρνει να τα πάει τόσο καλά, προσφέροντας τελικά έναν μέτριο action τίτλο σε ένα είδος που ο συναγωνισμός βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Ανάμεσα από τίτλους που μας έχουν “καλομάθει” σε βαθύτερο gameplay, εντυπωσιακά set pieces και μοναδικής ποιότητας οπτικά αποτελέσματα, οι μηχανισμοί μεταχείρισης του χρόνου και το ρηχό gameplay του Blades of Time μοιάζουν στοιχεία μη ικανά να διατηρήσουν το ενδιαφέρον μας.
Νικόλας Μαρκόγλου