Σύντομα στους κινηματογράφους…
Έπειτα από το στραβοπάτημα του αδιάφορου Cars 2, ελπίζουμε πως η Pixar θα επανέλθει στα ποιοτικά επίπεδα που μας έχει συνηθίσει με τα animations της. Αν και στη χώρα μας θα πρέπει να περιμένουμε ως τον επόμενο μήνα για να μπορέσουμε να δούμε το αναμενόμενο Brave, η εν λόγω ταινία ήδη προβάλλεται σε διάφορες χώρες και, ευτυχώς, οι μέχρι στιγμής κριτικές είναι αρκετά ενθαρρυντικές. Μέχρι να έρθει όμως εκείνη η στιγμή, έχουμε πλέον την ευκαιρία να ασχοληθούμε με τις ψηφιακές περιπέτειες της ηρωίδας, παίρνοντας το ρόλο της στα χέρια μας μέσω του Brave: The Video Game. Όπως είναι φυσικό, ο τίτλος έχει αναπτυχθεί στοχεύοντας στις μικρές ηλικίες, καταφέρνοντας, παρά τα προβλήματα που έχει, να αποτελεί μία αρκετά καλή επιλογή για το κοινό στο οποίο αναφέρεται.
Το σενάριο του Brave: The Videogame προσφέρει τις βασικές πληροφορίες ώστε να μας βάλει με τον πιο λιτό τρόπο στο κλίμα της περιπέτειας που θα ακολουθήσει. Έπειτα από την εισαγωγική αποστολή μάλιστα, οι διάλογοι που θα παρακολουθήσουμε είναι ελάχιστοι σε όλη τη διάρκεια του τίτλου, αφήνοντας το δύσκολο έργο του αφηγηματικού μέρους στο animation. Το μόνο που θα χρειαστεί να μάθουμε, είναι πως θα πάρουμε το ρόλο της χαριτωμένης και ατίθασης πριγκίπισσας Merida, για να τη βοηθήσουμε στην προσπάθειά της να “σπάσει” την κατάρα μίας μάγισσας και να επαναφέρει στη γήινη μορφή της μητέρα της, η οποία εν τω μεταξύ έχει μετατραπεί σε αρκούδα. Δεδομένου ότι η περιπέτεια της Merida λαμβάνει χώρα στην Σκωτία, ο τίτλος δε θα μπορούσε παρά να διαδραματίζεται σε εξωτερικά περιβάλλοντα.
Η μηχανή γραφικών Behaviour, βέβαια, δεν είναι σε θέση να προσφέρει τη λεπτομέρεια που έχουμε συνηθίσει από μεγάλες παραγωγές, αλλά δεν παύει να απεικονίζει τοπία με έντονα χρώματα, που, τελικά, μέσα από τις αδυναμίες της τεχνολογίας που χρησιμοποιεί, καταφέρνει να δώσει ένα ευχάριστα ζωηρό θέαμα. Ο αυστηρά γραμμικός σχεδιασμός των επιπέδων, μας οδηγεί κατευθείαν στα σημεία ενδιαφέροντος, κάτι που σίγουρα θα εκτιμήσει το συγκεκριμένο ηλικιακό κοινό που θα θέλει να ασχοληθεί με τίτλο δράσης. Ευτυχώς, σε αυτόν τον τομέα το Brave τα καταφέρνει πολύ καλά, χωρίς να πέφτει στην παγίδα άλλων τίτλων του είδους, που θεωρούν ότι οι νεαρότερες ηλικίες το μόνο που επιθυμούν είναι το ανελέητο, δίχως κανένα βάθος, button mashing.
Εδώ η Merida έχει στην κατοχή της δύο όπλα, το σπαθί και το τόξο. Αν και μπορούμε να χρησιμοποιούμε οποιοδήποτε από τα δύο κατά βούληση, το τόξο σίγουρα θα έχει τη μερίδα του λέοντος, καθώς αποτελεί την πιο εύκολη επιλογή για την εξόντωση των εχθρών από μακρινές αποστάσεις, αν και ορισμένοι πιο ισχυροί αντίπαλοι χάνουν την ενέργειά τους πολύ πιο γρήγορα με το σπαθί. Κουνώντας το δεξιό αναλογικό μοχλό προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, βλέπουμε το τόξο μας αυτομάτως να πετάει τα βέλη του προς το μέρος που σημαδεύουμε. Ευτυχώς, τα βέλη δε βοηθούνται έντονα στο να βρίσκουν τον στόχο τους, απαιτώντας έτσι από τον παίκτη να σημαδεύει τον εκάστοτε εχθρό, εφαρμόζοντας, έστω και σε ελάχιστο βαθμό, κάποια τεχνική. Το σύστημα μάχης εμπλουτίζεται από τη γρήγορη εύρεση των τεσσάρων στοιχείων της φύσης (πάγος, φωτιά, αέρας και γη), τα οποία μπορούμε να επιλέξουμε οποιαδήποτε στιγμή με τα shoulder buttons, προκειμένου να προσδώσουμε την ανάλογη δύναμη του στοιχείου που επιθυμούμε στα όπλα μας.
{PAGE_BREAK}
Η συντριπτική πλειοψηφία των εχθρών που θα συναντήσουμε στο Brave: The Videogame είναι ευάλωτοι σε κάποιο στοιχείο, κάτι που φαίνεται εύκολα από το ανάλογο σύμβολο που εμφανίζεται από πάνω τους. Σε πολλά σημεία, διάφορα είδη εχθρών θα βρεθούν ταυτόχρονα μπροστά μας, απαιτώντας πολλές φορές από τον παίκτη κριτική σκέψη για την επιλογή του στοιχείου που θα ενεργοποιήσει και της σειράς με την οποία θα είναι προτιμότερο να εξοντώσει αποτελεσματικότερα τους εχθρούς. Προσφέροντας τελικά ένα σεβαστό βαθμό πρόκλησης στο normal επίπεδο, πιστεύουμε ότι το συγκεκριμένο σύστημα μάχης έχει απαραίτητο βάθος για το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Εκτός όμως από τη δράση, σε διάφορα σημεία του τίτλου θα κληθούμε να πάρουμε τον έλεγχο των τρίδυμων αδερφών της Merida, ώστε να επιλύσουμε περιβαλλοντικούς γρίφους. Κουνώντας μοχλούς και πατώντας σε πλατφόρμες, θα χρειαστεί να ανοίξουμε διάφορες πόρτες, λύνοντας ορισμένους απλοϊκούς γρίφους, πάλι ανάλογους με το ηλικιακό κοινό που απευθύνεται ο τίτλος, αποτελώντας ευχάριστα διαλείμματα από τη δράση.
Όπως είναι φυσικό, δε θα μπορούσαν να λείπουν και τα platform σημεία, τομέας όπου το Brave δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά. Δεδομένου ότι η γωνία της κάμερας δεν μπορεί να ρυθμιστεί, σε πολλές περιπτώσεις δεν ήταν άμεσα σαφής η κατεύθυνση στην οποία έπρεπε να πηδήξουμε ή το πότε βρισκόμασταν ακριβώς πάνω από την πλατφόρμα που θέλαμε να προσγειωθούμε, με αποτέλεσμα να πέφτουμε στο κενό (αν και άμεσα τοποθετούμαστε και πάλι στην επιφάνεια). Παρόλα αυτά, η χρήση των στοιχείων της φύσης, για τη δημιουργία πλατφόρμων, σε προσχεδιασμένα μέρη, αποτελεί μία αρκετά καλά υλοποιημένη ιδέα που βοηθάει στην αποφυγή “ξερών” platforming σημείων.
To offline co-op δεν λείπει, επιτρέποντας ανά πάσα στιγμή να μπει στη μάχη ένας δεύτερος παίκτης (προφανώς κάποιος γονέας, που θα βοηθήσει το μικρό του) παίρνοντας τον έλεγχο μίας αιθέριας οντότητας, η οποία όμως έχει τις ίδιες ικανότητες με την Merida. Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, το Brave: The Video Game αποτελεί μία πολύ καλή επιλογή για τις μικρότερες ηλικίες, προσφέροντας έναν τίτλο δράσης που καταφέρνει να έχει το απαραίτητο βάθος χωρίς να γίνεται κουραστικός μετά από δέκα λεπτά ενασχόλησης…
Νικόλας Μαρκόγλου