Αυτό που έλειπε από τo 3DS;
Αρκετοί από τους κατόχους του Nintendo 3DS σίγουρα έχουν σκεφθεί (και θελήσει) ένα παιχνίδι platform και γρίφων, που να εκμεταλλεύεται τις τρισδιάστατες δυνατότητες της κονσόλας. Αυτό το "κενό" στην κατηγορία έρχεται να συμπληρώσει το CRUSH 3D, ένα δημιούργημα της Zoe Mode, με εκδότη τη SEGA. Το παιχνίδι εντάσσεται στην κατηγορία των platform τίτλων, κάνοντας πολύ καλή χρήση του 3D της κονσόλας, ενώ απαιτεί και τεράστιες ποσότητες φαιάς ουσίας από πλευράς παίκτη. Όλα ξεκινούν με τον Danny, τον κεντρικό χαρακτήρα του τίτλου, στο εργαστήριο του πολύ καλού του φίλου, ο οποίος τον βάζει να δοκιμάσει τη νέα του εφεύρεση ονόματι "C.R.U.S.H.". Μέσω αυτής της ανακάλυψης, ο Danny θα μπορεί να περιηγηθεί στις σκέψεις και το μυαλό του. Τα μηχανήματα, όμως (κλασσικά), προδίδουν τους ανθρώπους. Έτσι, ο Danny βρίσκεται φυλακισμένος στον κόσμο του C.R.U.S.H. και με τη βοήθεια του καθηγητή θα πρέπει να αποδράσει.
Αιωρούμενοι επάνω σε πλατφόρμες διαφόρων τύπων, θα πρέπει να συλλέξουμε έναν βασικό αριθμό σφαιρών, που με την σειρά τους θα ανοίξουν την πύλη μέσω της οποίας ολοκληρώνουμε τις 50 πίστες του παιχνιδιού. Αυτό που κάνει τη διαφορά στον τίτλο της SEGA, είναι η μετατροπή του χώρου από 3D σε 2D με το πάτημα ενός πλήκτρου. Πρέπει να επιλέξουμε τη σωστή πλευρά (από τις πέντε διαθέσιμες) θέασης του χώρου και με το πάτημα του πλήκτρου όλα "μεταμορφώνονται" σε δύο διαστάσεις. Οι πλατφόρμες που βλέπαμε προηγουμένως στο βάθος -και ήταν πρακτικά αδύνατον να τις πλησιάσουμε- πλέον έρχονται μπροστά μας. Φυσικά, δε θα περίμενε κανείς να ήταν όλα εύκολα. Η κάθε πλατφόρμα έχει τη δική της ιδιότητα. Έτσι, θα παρατηρήσουμε πλατφόρμες που μπορούμε να τις διασχίσουμε μόνο σε δισδιάστατο περιβάλλον, κάποιες άλλες οι οποίες είναι απροσπέλαστες όταν μετατρέψουμε το χώρο από τρισδιάστατο σε δισδιάστατο, ενώ και κάποιες άλλες μας στέλνουν στο "κενό" αν τις διασχίσουμε σε λάθος διάσταση.
Μπορεί να ακούγεται εύκολο και κατανοητό και όντως είναι… στα αρχικά επίπεδα. Γιατί προχωρώντας όλο και περισσότερο στις πίστες, θα πρέπει να "σπάσουμε" το κεφάλι μας για να βρούμε τις σωστές γωνίες και διαστάσεις, προκειμένου ο Danny να περάσει με ασφάλεια στο επόμενο κεφάλαιο. Οι δημιουργοί, θέλοντας να φέρουν σε ακόμα δυσκολότερη θέση τον εγκέφαλό μας, προσέθεσαν πολλά εμπόδια και εχθρούς στις πίστες. Τα εμπόδια πρέπει να τα τοποθετήσουμε σε σωστά σημεία του χώρου για να μας βοηθήσουν στη διάρκεια της διαδρομής μας, ενώ τους εχθρούς πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε με έξυπνο τρόπο, χρησιμοποιώντας το περιβάλλον. Εάν για κάποιον από τους παραπάνω λόγους κολλήσουμε σε κάποια πίστα, το παιχνίδι μας προσφέρει μερικά tips, αλλά στην πλειοψηφία τους τα βρήκαμε αχρείαστα, ενώ επιπροσθέτως, η χρησιμοποίηση των βοηθειών αφαιρεί το "απόλυτο" των βαθμών που θα συλλέξουμε στα επίπεδα.
Ο χειρισμός του παιχνιδιού είναι ιδιαιτέρως απλός και προσιτός για όλους τους χρήστες. Με τον αναλογικό μοχλό χειριζόμαστε τον κεντρικό ήρωα, με τον σταυρό κατεύθυνσης τις γωνίες θέασης, στα πλήκτρα είναι ενσωματωμένες οι βασικές κινήσεις όπως το σκύψιμο και το άλμα, με το R ελέγχουμε πλήρως την κάμερα βοηθώντας στην κατανόηση της πίστας, ενώ το L είναι το "μαγικό" πλήκτρο, με το οποίο εναλλάσσουμε τις διαστάσεις όποτε το θελήσουμε. Τέλος, στην κάτω οθόνη αφής αναγράφονται οι βασικές πληροφορίες της προόδου μας -όπως πόσες σφαίρες χρειάζεται η πίστα για την ολοκλήρωσή της ή πόσες διαθέτουμε εμείς μέχρι εκείνη τη στιγμή. Τεχνικώς, το Crush 3D θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μέτριο, αν και το είδος του παιχνιδιού δε μας γεμίζει με υπέρμετρες προσδοκίες. Παρόλα αυτά, θα θέλαμε να δούμε πιο λεπτομερείς και χρωματιστές επιφάνειες, καλύτερα εφέ και έναν καλύτερο σχεδιασμό του Danny. Στα του ήχου τώρα και εδώ τα πράγματα δεν μας ενθουσίασαν καθόλου. Οι μελωδίες του παιχνιδιού ή, καλύτερα, η (μια) μελωδία, ναι είναι μόλις μία όλη και όλη, είναι αταίριαστη με τη "χαλαρή" διάθεση που μας δημιουργεί η ενασχόλησή μας με τον τίτλο. Τα ηχητικά εφέ είναι επίσης κουραστικά με αποκορύφωμα τον εκνευριστικό ήχο που κάνει το Crush που θυμίζει πυροβολισμό laser όπλου.
Τελικά το Crush 3D είναι μια άκρως φιλότιμη προσπάθεια της SEGA να προσφέρει έναν τίτλο σε μία κατηγορία που "φυτοζωεί" στη φορητή κονσόλα της Nintendo. Ένας τίτλος σκέψης και γρίφων, ο οποίος χρησιμοποιεί την αίσθηση του 3D μέσα στο ίδιο το παιχνίδι. Η μεγάλη δυσκολία του, όμως, το επαναλαμβανόμενο gameplay (παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των δημιουργών) και ο κάκιστος ηχητικός τομέας, θα καταφέρουν να κουράσουν τον παίκτη γρήγορα. Σε μία μικρή πτώση τιμής, το CRUSH 3D σίγουρα θα ευχαριστήσει όσους επιθυμούν ένα παιχνίδι του είδους.
Γιάννης Σκουλουδάκης