Όχι όσο «επικό» θα θέλαμε
Όταν ο πολύς Warren Spector είχε ανακοινώσει πως επιστρέφει στην ενεργό δράση, σύσσωμο το κοινό των gamers είχε πέσει στα γόνατα παραληρώντας από εκστασιασμό. Τι και αν ήταν Disney game με τον Mickey, "W.S." είναι αυτός. Περιμέναμε όλοι σαν τρελοί τη νέα του αποκάλυψη. Εν τέλει, το πρώτο Epic Mickey ήταν ένα αρκετά ενδιαφέρον παιχνίδι με πολλά συμπαθητικά στοιχεία στο gameplay και διάφορες φρέσκες ιδέες, αλλά σκόνταφτε άσχημα σε σημαντικά προβλήματα χειρισμού της κάμερας και σε μια διαρκή μεταπήδηση φιλοσοφίας παιχνιδιού για μικρούς ή μεγάλους. Η συγκρατημένη επιτυχία του, όμως, ήταν αρκετή ώστε η Disney να δώσει το πράσινο φως για τη δημιουργία μιας συνέχειας στη σειρά.
Οι δημιουργοί έταξαν πως άκουσαν πολύ σοβαρά τους χρήστες και πως θα διόρθωναν τα προβλήματα του παρελθόντος, ενώ υποσχέθηκαν μια νέα δραματική ιστορία με πολλούς νέους μηχανισμούς στο gameplay. To τελικό αποτέλεσμα, δυστυχώς, δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς και δείχνει κάπως βεβιασμένο για να προλάβει την κυκλοφορία του πριν τις γιορτές. Παρόλα αυτά, αν το δείτε με ανοιχτό μυαλό και καρδιά, έχει πολλά στοιχεία που θα σας εντυπωσιάσουν και είναι πιθανό να το διασκεδάσετε με την ψυχή σας.
Disney μιούζικαλ; – Ιστορία
Η ιστορία του Epic Mickey 2 ξεκινάει ένα μικρό διάστημα μετά τα γεγονότα του πρώτου τίτλου. Η Wasteland βρίσκεται σε καθεστώς ανακατασκευής και όλα τα toons δουλεύουν πυρετωδώς για να επαναφέρουν τη χώρα τους στην παλιά της ομορφιά. Ξαφνικά, μια σειρά από πολύ δυνατές σεισμικές δονήσεις αρχίζει να ταράζει σύσσωμο τον κόσμο και να δημιουργεί τεράστιες καταστροφές. Εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται ο Mad Doctor, μετανιωμένος για το κακό που έκανε στο παρελθόν, σας ειδοποιεί πως έρχεται κάποιο μεγάλο κακό προς τη Wasteland και ζητάει τη βοήθειά σας για να την προστατεύσετε.
Εσπευσμένα, λοιπόν, ο Oswald καλεί τον Mickey πίσω στον κόσμο του και μαζί αναλαμβάνουν την περιπέτεια που εξελίσσεται μπροστά τους. Σε γενικές γραμμές η ιστορία κυμαίνεται σε ένα πολύ τυπικό και μέτριο επίπεδο, ακόμα και για κλισέ της Disney. Τα πράγματα που γίνονται είναι ψιλοαναμενόμενα και η κορύφωση ιδιαίτερα απλή και χαλαρή.
Σε αυτό το πρόβλημα συμβάλει το γεγονός πως, με εξαίρεση τους 3-4 βασικούς χαρακτήρες, οι υπόλοιποι που εμφανίζονται, εμφανίζονται για πάρα πολύ λίγο και στην ουσία δεν γίνονται καθόλου αισθητοί. Ένα ακόμα θέμα που υπάρχει είναι η έλλειψη του σκοτεινού “feeling” που είχε το πρώτο παιχνίδι, καθώς εδώ όλα δείχνουν αρκετά πιο χαρούμενα και ευδιάθετα, γεγονός που καθιστά την επιτακτική ανάγκη για σωτηρία του κόσμου να φαντάζει κάπως αδιάφορη. Το θετικό στον τομέα της ιστορίας, όμως, είναι πως έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στην εξέλιξή της, καθώς τώρα θα έχετε πολύ συχνά διάφορα animation videos με ικανοποιητική διάρκεια, στα οποία οι χαρακτήρες συζητάνε και προχωράνε την ιστορία με καθαρό και ενδιαφέροντα τρόπο.
Ελαιοχρωματισμός σε ψηφιακό καμβά – Τεχνικός τομέας
Παιχνίδι με βασικό στοιχείο του ένα πινέλο, είναι δυνατόν να μην είναι όμορφο εικαστικά; Το Epic Mickey 2 συνεχίζει το υπέροχο art direction του προκατόχου του, με μαγευτικά όμορφες περιοχές και τόσο ωραίους χρωματισμούς που θα μπορούσαν να είχαν ξεπηδήσει από το καβαλέτο ενός ζωγράφου.
Σε αντίστοιχο υψηλό επίπεδο βρίσκεται και ο σχεδιασμός των χαρακτήρων και του animation, στοιχεία που είναι ιδιαίτερα ξεκάθαρα και ομαλά ενώ καταφέρνουν να διατηρούν την τρέλα των χαρακτήρων τους. Τα δε cutscenes είναι πραγματικά μαγευτικά, σε σημείο που θα θελήσετε να δείτε ένα νέο cartoon από την Disney σχεδιασμένο με αυτό τον τρόπο. Βέβαια, με το παιχνίδι να έχει ως πλατφόρμα ανάπτυξης το Wii, το τελικό αποτέλεσμα δείχνει τις αδυναμίες της πρωτότυπης κονσόλας. Αν και έχει γίνει μια πολύ καλή μεταφορά σε HD περιβάλλον, με τους χαρακτήρες και τα 3D models να είναι πολύ καθαρά, η «πινελιά» του Wii φαίνεται από τα κάπως άδεια και μικρά περιβάλλοντα αλλά και από τα background textures, που φαίνονται ελαφρώς μουντά.
Όσον αφορά τον ηχητικό τομέα, αυτή τη φορά θα ακούσετε πολύ περισσότερους χαρακτήρες να μιλούν και να σας διασκεδάζουν με τις γλυκές τσιριχτές φωνές τους, ενώ η μουσική, δίχως να είναι έχει κάτι το αξιομνημόνευτο, καταφέρνει να εμπλουτίσει σωστά τον κόσμο του παιχνιδιού με το συναίσθημα μιας Disney παραγωγής.
{PAGE_BREAK}
Όταν τα πράγματα σκουραίνουν – Gameplay
Κάπου εδώ, όμως, ήρθε η ώρα για να μιλήσουμε για το καθαρό gameplay του τίτλου και εδώ είναι που το παιχνίδι κάνει περισσότερα σκαμπανεβάσματα από καΐκι σε τρικυμία, προχωρώντας ορισμένα εξαιρετικά βήματα μπροστά για τη σειρά, αλλά και σκοντάφτοντας άσχημα σε ορισμένα άλλα. Η λογική του Epic Mickey 2 παραμένει ίδια με του πρώτου τίτλου. Ελέγχετε τον Mickey, ο οποίος έχει ένα μαγικό πινέλο με το οποίο μπορεί να χρωματίσει σκηνικά του περιβάλλοντος για να τα εμφανίσει/ διορθώσει ή εξαφανίσει/ καταστρέψει. Ταυτόχρονα αυτό αποτελεί και το βασικό όπλο σας στις μάχες (πέρα από μία περιστρεφόμενη γροθιά), με το οποίο είτε μπορείτε να κάνετε συμμάχους σας τους εχθρούς είτε να τους διαλύσετε εντελώς.
Μαζί με αυτό θα βρείτε και ορισμένα sketches, που προσφέρουν κάποιες πιο εντυπωσιακές δυνάμεις, όπως να πετάτε ένα τεράστιο αμόνι σε έναν εχθρό ή να τον σηκώσετε στον αέρα ανήμπορο για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Η μεγάλη προσθήκη στη σειρά, ωστόσο, είναι αυτή του Oswald, ο οποίος είναι μόνιμος σύμμαχός σας κατά τη διάρκεια της περιπέτειας και είναι εκεί για να σας βοηθάει συνεχώς. Βλέπετε, ο τυχερός λαγός έχει μαζί του το παλιό του τηλεχειριστήριο, με το οποίο μπορεί να κάνει stun τους εχθρούς αλλά και να «hack-άρει» μηχανήματα και πύλες.
Σαν να μην έφτανε αυτό, έχει ένα μπούμερανγκ για να πιάνει αντικείμενα από μακριά, αλλά μπορεί και να πετάξει κουνώντας τα αυτιά του σαν ελικόπτερο και να μεταφέρει τον Mickey μαζί του. Ο χαρακτήρας του Oswald, λοιπόν, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρων, καθώς προσδίδει πολλές νέες δυνάμεις στο ρόστερ και έτσι έδωσε στους δημιουργούς τη δυνατότητα να απλωθούν ακόμα παραπέρα στους γρίφους του τίτλου και στο platforming. Το πρόβλημα της υπόθεσης είναι πως η Α.Ι. που ελέγχει τον Oswald είναι πέρα για πέρα απαράδεκτη, σε σημείο που θα πιάσετε τον εαυτό σας να παρακαλάει φωναχτά στην οθόνη μήπως και νιώσει ο λαγός, και κάνει αυτό που θέλετε.
Συχνά κολλάει σε κάποιο σημείο και θα κάνετε γύρους μέχρι να τηλεμεταφερθεί κοντά σας, σπάνια σας ακολουθεί αν θέλετε να σκαρφαλώσετε σε κάποιο ψηλό μέρος, τον περιμένετε συνεχώς μέχρι να εκτελέσει το δικό του κομμάτι στο γρίφο και, γενικά, στις μάχες είναι πολύ συχνά απών, μη δίνοντας ιδιαίτερη υποστήριξη στον παίκτη όπως θα έπρεπε.
Για ένα παιχνίδι που έχει σχεδιαστεί να απαιτεί τη λειτουργία και των δύο χαρακτήρων για την επίλυση των γρίφων, αλλά και του απλού platforming, η κατάσταση της A.I. είναι απαράδεκτη. Το καλό της υπόθεσης είναι πως αν αποφασίσετε να παίξετε μαζί με ένα φίλο σας, αυτός απλά αναλαμβάνει αμέσως τον έλεγχο του Oswald και το παιχνίδι γίνεται πάρα, μα πάρα, πολύ καλύτερο και επιτέλους αρχίζεις να το διασκεδάζεις και όχι να εκνευρίζεσαι. Βέβαια, η A.I. του Oswald δεν είναι το μοναδικό βάσανο για τον παίκτη και ακόμα και αν παίζετε με παρέα, ουκ ολίγες θα είναι οι φορές που θα εκνευριστείτε από την κάμερα του τίτλου.
Ο Warren Spector είχε πει πως «η κάμερα του παιχνιδιού είχε υποστεί πάνω από 1000 βελτιώσεις», λόγια που -λυπούμαστε- ούτε κατά διάνοια δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Ναι, υπάρχει μια συγκρατημένη βελτίωση από τον πανικό του Epic Mickey 1, γεγονός στο οποίο συμβάλει και το δεύτερο analogue stick, αλλά το τελικό αποτέλεσμα χρίζει μιας πολύ μεγάλης γκάμας βελτιώσεων.
Καταρχάς, η κάμερα είναι περιορισμένη σε ένα αρκετά χαμηλό πεδίο, γεγονός που δυσχεραίνει τη στόχευση προς ψηλά. Έπειτα, η αντίληψη του βάθους είναι αρκετά μπερδεμένη, με αποτέλεσμα πολύ συχνά να μην υπολογίζετε καλά τα άλματά σας και να πέφτετε κάτω. Και μιας και είπαμε άλματα, ιδιαίτερα άστοχη βρήκαμε την επιλογή να είναι στο ίδιο κουμπί το άλμα και η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον, καθώς 4 στις 5 φορές που θα θέλετε να ανοίξετε μια πόρτα, ο χαρακτήρας σας θα κάνει άλμα μέχρι να τον φέρετε στη σωστή θέση.
Τέλος, όταν θα πρέπει να στοχεύσετε κατά τη διάρκεια μιας μάχης και να βάψετε με το πινέλο, επικρατεί ένα τρομερό πανδαιμόνιο, καθώς ο στόχος σας και η κάμερα δεν είναι απόλυτα κλειδωμένα και το πινέλο χρωματίζει σαν τρελό προς όλες τις κατευθύνσεις. Ειδικά στο πρώτο μεγάλο boss, όπου πρέπει να χρωματίσετε πάρα πολλά τμήματά του, η κατάστασή είναι ιδιαίτερα αγχωτική και χρονοβόρα, ενώ αν παίζετε με την A.I., θα σας βγει η ψυχή μέχρι να τον νικήσετε.
{PAGE_BREAK}
Η γενικότερη εξέλιξη του παιχνιδιού, πάντως, δεν είναι κακή. Όντας ένας τίτλος που απευθύνεται κυρίως στις μικρότερες ηλικίες, τα puzzles και οι γρίφοι του είναι αρκετά απλά και βασίζονται κυρίως στη λογική του "βρες το κατάλληλο αντικείμενο, ενεργοποίησε τον τάδε μηχανισμό, ψάξε για το πώς θα προχωρήσεις παρακάτω". Παρόλη την απλότητά τους, ο πολύ ωραίος συνδυασμός των δυνάμεων του Mickey με του Oswald έδωσε μια ιδιαίτερα φρέσκια νότα στη σειρά, και παίζοντας με ένα φίλο το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα απολαυστικό και εξελίσσεται ομαλά και χαλαρά. Η βασική του διάρκεια βρίσκεταιι κοντά στις 10 ώρες, με 20 μεγάλα sidequests να μπορούν να προσθέσουν άλλο ένα δεκάωρο, καθώς απαιτούν έντονη εξερεύνηση και άριστη συνεργασία.
Βέβαια, η ιδιαίτερα απλή μορφή τους είναι μάλλον αδύνατον να κρατήσει έναν μη φανατικό παίκτη, αλλά για ένα άτομο που θέλει να δώσει χρόνο στο παιχνίδι, θα του δώσουν το έναυσμα να εξερευνήσει ενδελεχώς την Wasteland. Ευτυχώς για τον τίτλο, τα λαχταριστά 2D επίπεδα κάνουν την εμφάνισή τους και εδώ και τιμούν ορισμένες άλλες, παλιές παρουσίες του Mickey στον κόσμο των καρτούν, αλλά και την περιηγησή σας σε κάτι σαν πατάρι με έγχρωμα γραφικά και πολύ έξυπνα στοιχεία στο gameplay.
Φωνάξτε τους φίλους σας – Επίλογος
Το Epic Mickey 2, λοιπόν, είναι ένα παιχνίδι το οποίο εμφανέστατα χρειαζόταν μερικούς μήνες ακόμα στην ανάπτυξη πριν κυκλοφορίσει. Διαθέτει μια αρκετά ρηχή ιστορία, ακόμα και για Disney, ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα με την Α.Ι. του Oswald και ο συνδυασμός στόχευσης/ κάμερας θα συνεχίσει να σας πονοκεφαλιάζει, αν και σε λιγότερο βαθμό απ’ ότι στο παρελθόν. Ωστόσο, το πόνημα του Spector έχει και αρκετές πινελιές ευρηματικότητας, καθώς και στοιχεία που το καθιστούν μια πολύ ωραία και χαλαρή εμπειρία για μερικές ανέμελες ώρες. Είναι ένας τίτλος που αν παιχθεί, θα πρέπει να παιχθεί μαζί με κάποιον φίλο, καθώς μόνο τότε ξεκλειδώνει σωστά τις αρετές του. Αν μπορείτε να το δείτε έτσι, τότε είμαστε βέβαιοι πως θα το διασκεδάσετε αρκετά.
Αλέξανδρος Μιχαλιτσιάνος