Κάθε… φέτος και καλύτερα;
Έχει περάσει περίπου ένας χρόνος από την ημέρα που η Codemasters κυκλοφόρησε την πρώτη της προσπάθεια γύρω από το μαγικό κόσμο της Formula 1. Πολλά έχουν γραφεί σχετικά με το F1 2010 και παρά τα προβλήματά του, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός πως προσέφερε μια μοναδική εμπειρία οδήγησης. Επιστρέφοντας στο σήμερα, η βρετανική δημιουργός παραδίδει στους διψασμένους για περισσότερους αγώνες φίλους της, μια σαφέστατα βελτιωμένη πρόταση. Η απόλαυση της οδήγησης στο όριο θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, αν και αυτό που επιβάλλεται να απασχολήσει τους λάτρεις της ταχύτητας είναι αν θα έρθουν αντιμέτωποι με μια νέα δημιουργία ή με μια βελτιωμένη έκδοση του περυσινού τίτλου.
Η απάντηση είναι αρκετά απλή και αν σκεφτεί κανείς τον όγκο δεδομένων που συντροφεύει μια δημιουργία της Formula 1, η Codemasters ακολούθησε τη λογική της βελτίωσης, μια κίνηση απολύτως δικαιολογημένη. Το F1 2011 είναι πιο ολοκληρωμένο αλλά και πιο δύσκολο σε σχέση με τον προκάτοχό του, αλλά για να το απολαύσει κάποιος, θα πρέπει να πάρει ορισμένα μέτρα. Το ποια είναι αυτά, θα το δούμε στη συνέχεια.
Κάθε… φέτος και καλύτερα;
Τοποθετώντας τον τίτλο στο tray της κονσόλας και κατόπιν της αρκετά όμορφης εισαγωγικής σκηνής, ο παίκτης μεταφέρεται στο κεντρικό μενού επιλογών, όπου για ακόμα μια φορά τα πάντα διακρίνονται για το λιτό αλλά συνάμα μοντέρνο σχεδιασμό τους. Το career mode βρίσκεται σε περίοπτη θέση, και η αλήθεια είναι πως ο τίτλος θα καλύψει τα γούστα του καθένα, είτε αυτός επιθυμεί να αγωνιστεί σε έναν και μόνο αγώνα, είτε να λάβει μέρος σε ολόκληρο το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
"Νέα" στον χώρο είναι η ενότητα Proving Grounds, μια σειρά δοκιμασιών, η οποία από ένα σημείο και έπειτα θα δοκιμάσει τις ικανότητες του παίκτη, βελτιώνοντας όμως σταδιακά το επίπεδο του οδηγού και φυσικά το ενδιαφέρον των ομάδων προς το πρόσωπό του. Φέτος η Codemasters προσπάθησε να δώσει έναν πιο προσωπικό τόνο, με τους παίκτες πρακτικά να ζουν τα πάντα μέσα από τα μάτια του ψηφιακού οδηγού τον οποίο ελέγχουν.
Η περιπλάνηση στα paddocks, οι συνεντεύξεις Τύπου και τόσες άλλες ενέργειες που έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες, έχουν μεταφερθεί σχεδόν άψογα, δίνοντας μια διαφορετική νότα στο όλο εγχείρημα. Και φέτος οι απονομές απουσιάζουν, αλλά οι πανηγυρισμοί στο parc ferme αποτελούν μια ευχάριστη έκπληξη, με τους οδηγούς να γίνονται άμεσα αναγνωρίσιμοι όταν μετακινούν τη ζελατίνα από το κράνος τους. Παράλληλα, η είσοδος και η έξοδος από ένα μονοθέσιο έχει αποτυπωθεί σωστά, ενώ και οι πανηγυρισμοί είναι πραγματικά επιτυχημένοι.
Τεχνικές και όχι μόνο λεπτομέρειες
Ο τομέας στο οποίο εκπλήσσει το F1 2011 είναι αυτός της λεπτομέρειας. Οι αγώνες της Formula 1 έχουν γίνει πλέον ιδιαίτερα απαιτητικοί, ενώ όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι, διέπονται από ορισμένους αυστηρούς κανόνες. Η αλήθεια είναι πως η cpu καταφέρνει να χειριστεί με άνεση 23 οχήματα –πλην αυτό του παίκτη φυσικά- οριοθετώντας τις πράξεις τους με βάση τα όσα συμβαίνουν στην πραγματικότητα.
Οι αγωνοδίκες θα επιβάλλουν με μεγαλύτερη άνεση κάποια ποινή, στα υψηλότερα επίπεδα δυσκολίας και κατόπιν κάποιου ατυχήματος θα εμπλακεί το αυτοκίνητο ασφαλείας και οι πάντες θα πρέπει να οριοθετήσουν το ρυθμό τους πίσω από αυτό. Τις περισσότερες φορές τα όσα θα παρακολουθήσει ο παίκτης, δεν φαίνεται να απέχουν σημαντικά από την πραγματικότητα, ενώ πλέον θα έχει στη διάθεσή του τα KERS και DRS. Το πρώτο θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιαδήποτε στιγμή, προσδίδοντας περισσότερη ισχύ στο όχημα, αλλά η χρήση του οριοθετείται ανά γύρο.
Στην περίπτωση του DRS, η κατάσταση είναι λίγο πιο εξειδικευμένη, μιας και μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάτω από ορισμένες συνθήκες. Βασική προϋπόθεση ενεργοποίησής του είναι η απόσταση από το προπορευόμενο όχημα να μην ξεπερνάει το 1 δευτερόλεπτο. Ο έλεγχος γίνεται σε συγκεκριμένο σημείο της πίστας και αν τελικά η απόσταση είναι μικρή, με το πάτημα του ανάλογου πλήκτρου, η πίσω αεροτομή αλλάζει κλίση, οι αεροδυναμικές αντιστάσεις μειώνονται προς όφελος της τελικής ταχύτητας και έτσι ένα προσπέρασμα είναι ευκολότερο να επιτευχθεί –προσθέτοντας το ανάλογο achievement/ trophy στην πραγματικά μεγάλη λίστα.
Και οι δύο προαναφερθείσες λειτουργίες έχουν μεταφερθεί σωστά και το ευχάριστο είναι πως οι ζώνες εντοπισμού και ενεργοποίησης του DRS για παράδειγμα, είναι στην πλειοψηφία τους οι ίδιες με τις αντίστοιχες πραγματικές. Παράλληλα, η αίσθηση που αφήνουν στον οδηγό είναι άμεσα ορατές και έτσι δεν έχουν διακοσμητικό χαρακτήρα, ενώ το γεγονός πως και οι αντίπαλοι τις χρησιμοποιούν συνεχώς, κάνουν τους αγώνες ακόμα πιο απαιτητικούς. Δυστυχώς, όμως, η συμπεριφορά των δεύτερων στην πίστα δεν είναι πάντοτε ιδιαιτέρως ρεαλιστική, ενώ αρκετά από τα περυσινά προβλήματα, εμφανίζονται και φέτος. Για κάποιο μυστήριο λόγο, αρέσκονται να φρενάρουν νωρίς, ενώ στη συνέχεια παρουσιάζουν μια ανεξήγητη επιτάχυνση, κάνοντας τον παίκτη να απορεί για το τι κάνει λάθος και δεν μπορεί να τους πλησιάσει.
Τα πολλά στραβοπατήματα στα pits έχουν μειωθεί σημαντικά, όμως είναι και πάλι αρκετές οι φορές που ορισμένα οχήματα εμφανίζονται διάφανα, με το ένα να περνάει μέσα από το άλλο με χαρακτηριστική άνεση.
{PAGE_BREAK}
Στη γραμμή της εκκίνησης
Ξεκινώντας κάποιον αγώνα στο F1 2011, αυτό που εκπλήσσει είναι το ποσοστό βελτίωσης σε σχέση με τον προκάτοχό του και πιο συγκεκριμένα η διαφορετική αίσθηση οδήγησης. Ήδη το F1 2010 είχε θέσει πολύ υψηλά τον πήχη, αλλά "ξεσκονίζοντας" τη νέα πρόταση στο μέγιστο επίπεδο εξομοίωσης, η προηγούμενη δείχνει να βρίσκεται πραγματικά πίσω. Μα πάρα πολύ πίσω. Βασική προϋπόθεση για να απολαύσει κάποιος τον τίτλο και θέλοντας να διευκρινίσουμε τα μέτρα στα οποία αναφερόμασταν προηγουμένως, είναι να προμηθευτεί μια καλή τιμονιέρα. Όλη η νευρικότητα της οδήγησης ενός μονοθεσίου στο όριο έχει μεταφερθεί άψογα (υποθέτουμε, δεν έχουμε οδηγήσει F1…), οπότε αν κάποιος επιλέξει το δύο υψηλότερα επίπεδα δυσκολίας, ας είναι προετοιμασμένος για πολλές εξόδους –τουλάχιστον αρχικά.
Το F1 2011 με απενεργοποιημένες όλες τις βοήθειες, πετάει τον παίκτη στα βαθιά της αγωνιστικής οδήγησης αλλά ποτέ δεν θα είναι άδικο απέναντί του. Οι κραδασμοί στο τιμόνι θα προειδοποιήσουν για τα φαινόμενα υποστροφής, ενώ μια ελεγχόμενη πλαγιολίσθηση στο όριο είναι μια εμπειρία την οποία πρέπει να ζήσει κάποιος για να αντιληφθεί τα επίπεδα αληθοφάνειας και εξομοίωσης που αγγίζει ο τίτλος.
Ένα πλήρες αγωνιστικό Σαββατοκύριακο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την πραγματικότητα, ενώ αν ορίσει κάποιος τον αριθμό των γύρων σε κανονικά επίπεδα, ας είναι προετοιμασμένος για έντονα σημάδια κόπωσης, και όχι μόνο στον οργανισμό του. Τα μονοθέσια δείχνουν να ανταποκρίνονται άμεσα στην κατάσταση την οποία βρίσκονται τα ελαστικά, ο τρόπος οδήγησης του παίκτη έχει άμεση επίπτωση στη διάρκεια ζωής τους, ενώ αν κάποιος βρεθεί εκτός γραμμής, η περιορισμένη πρόσφυση θα τον στείλει κατά πάσα πιθανότητα εκτός πίστας. Η σταδιακή κατανάλωση καυσίμου θα μειώνει το βάρος, οπότε προς το τέλος του κάθε αγώνα, οι ρυθμοί θα είναι εντονότατοι και άκρως απαιτητικοί.
Το στοιχείο της στρατηγικής δεν θα μπορούσε να απουσιάζει, με την επιλογή του σωστού μίγματος βενζίνης να κρίνει πολλές φορές το αποτέλεσμα ή μια καλή θέση στη γραμμή της εκκίνησης. Το KERS επιβάλλεται να χρησιμοποιείται σωστά, ωστόσο, εδώ θα τονίσουμε ξανά πως ένα τιμόνι θα αποδειχθεί σωτήριο, γιατί τα πλήκτρα που αντιστοιχούν τόσο σε αυτό όσο και στο DRS στο απλό gamepad, κρίνονται ως άβολα.
Βυθισμένοι στα άδυτα της εξομοίωσης
Οπότε φτάνουμε στο σημείο που θα τεθεί επί τάπητος το ερώτημα για το αν το F1 2011 είναι μια simulation εμπειρία ή απλά κάτι το ενδιάμεσο. Μπορεί πέρυσι η κατάσταση να μην ήταν τόσο ευδιάκριτη, αλλά φέτος η Codemasters αποφάσισε να ξεκαθαρίσει ορισμένα πράγματα. Καταρχάς, το να κρίνει κάποιος μια gaming δημιουργία σε σχέση με τον πραγματικό κόσμο της Formula 1, είναι πρακτικά κάτι το αδύνατο, γιατί ελάχιστοι άνθρωποι στον κόσμο έχουν την τύχη να οδηγήσουν αυτοκίνητα αυτής της κατηγορίας.
Οπότε, κρίνοντας με βάση τα όσα παρακολουθεί κανείς στους τηλεοπτικούς δέκτες και επιλέγοντας το υψηλότερο από τα τέσσερα επίπεδα δυσκολίας, με απενεργοποιημένες τις όποιες βοήθειες και συντροφιά με μια τιμονιέρα, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι απλό: Το F1 2011 προσφέρει την απόλυτη εμπειρία οδήγησης στο όριο, είτε πρόκειται για τις κονσόλες είτε για το PC.
Αναμφίβολα δεν απευθύνεται στον καθένα και στα χαμηλότερα επίπεδα δυσκολίας δείχνει να απέχει υπερβολικά από την πραγματικότητα, αλλά όσοι οπλιστούν με υπομονή και δαπανήσουν πολλές ώρες εξάσκησης, η νέα δημιουργία της Codemasters θα τους ικανοποιήσει και μάλιστα με το παραπάνω. Και ευτυχώς τα θετικά δεν σταματούν εδώ. Όπως όλα δείχνουν η EGO engine έχει ακόμα περιθώρια βελτιώσεων και έτσι η νέα racing πρόταση δείχνει ακόμα πιο όμορφη. Εμφανής διαφορά η σωστή –επιτέλους- χρωματική παλέτα, η οποία δείχνει να έχει αποχωριστεί τις μουντές αποχρώσεις του παρελθόντος.
Για ακόμα μια φορά τα μονοθέσια αναπτύσσουν υπερβολικά υψηλές ταχύτητες, με ελάχιστες έως καθόλου απώλειες στο frame rate, ενώ το σύνολο οδηγού-οχήματος είναι λεπτομερέστερο από ποτέ. Οι αεροτομές δείχνουν να ταλανίζονται με έναν ιδιαίτερα ρεαλιστικό τρόπο, οι αναρτήσεις αντιδρούν στις κακουχίες του οδοστρώματος, ενώ και το damage model δείχνει για ακόμα μια φορά τα δόντια του.
Μπορεί τα μονοθέσια να μην καταστρέφονται ολοκληρωτικά –υπάρχει περιορισμός από την ίδια την FIA σύμφωνα με την Codemasters- αλλά ακόμα και έτσι το αποτέλεσμα δεν μπορεί να μην χαρακτηριστεί ως κορυφαίο. Τα καιρικά εφέ συνεχίζουν να εντυπωσιάζουν ενώ για ακόμα μια φορά δεν έχουν μόνο διακοσμητικό ρόλο. Μια βροχή είναι σε θέση να αλλάξει άρδην τη στρατηγική του παίκτη, ενώ με την πάροδο των γύρων και αφού οι ψιχάλες σταματήσουν να πέφτουν, η αγωνιστική γραμμή θα αρχίσει να κάνει δειλά-δειλά την επανεμφάνισή της, βάζοντας σε σκέψεις τον οδηγό για τα ελαστικά που θα πρέπει να χρησιμοποιήσει.
Σε ανάλογα υψηλά επίπεδα κινείται και ο ηχητικός τομέας, αν και ήδη από πέρυσι είχε γίνει πολύ καλή δουλειά. Μπορεί η φωνή του αρχιμηχανικού να βρίσκεται για ακόμα μια φορά εκτός κλίματος, αλλά τα απανωτά κατεβάσματα ταχυτήτων, το βίαιο φρενάρισμα και κατόπιν το σταδιακό άνοιγμα του γκαζιού, έχουν αποδοθεί με τέτοιο τρόπο όπου ένας μη μυημένος είναι πολύ πιθανό να νομίζει πως παρακολουθεί έναν πραγματικά αγώνα ταχύτητας.
{PAGE_BREAK}
Θα χαλάσουν φιλίες: Online και co-op
Λίγες γραμμές πιο πριν εκφράσαμε τα παράπονά μας σχετικά με τα λίγα –αν και δικαιολογημένα- modes που προσφέρει το F1 2011, αλλά αυτά εξαφανίστηκαν μόλις ανατρέξαμε στην ενότητα multiplayer. Αρχικά παρέχεται η δυνατότητα ανάμεσα σε δύο φίλους να αγωνιστούν μέσω split screen mode, μια επιλογή που όμως μειώνει αρκετά την ορατότητα και σε συνδυασμό με τις υψηλές ταχύτητες, είναι δύσκολο να υπολογιστεί η απόσταση μέχρι την επόμενη στροφή. Τα ευχάριστα νέα κάνουν την εμφάνισή τους όταν ο παίκτης θελήσει να βρεθεί σε online περιβάλλον και εδώ οι επιλογές είναι πολλές. Πέρα από τις συνήθεις αναμετρήσεις, οι χρόνοι των ατόμων που ανήκουν στην friend list αποθηκεύονται αυτόματα, οπότε ακόμα και αν κάποιος γνωστός μας δεν βρίσκεται συνδεδεμένος εκείνη τη στιγμή, οι υπόλοιποι θα μπορούν να δουν τους χρόνους που έχει επιτύχει.
Η Codemasters δείχνει για ακόμα μια φορά τη δύναμή της σε multiplayer επίπεδο και έτσι οι αγώνες όπου συμμετέχουν μέχρι και 16 παίκτες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα. Αλλά η ενότητα που πραγματικά κλέβει την παράσταση είναι αυτή του co-op championship. Για πρώτη φορά σε τίτλο που καταπιάνεται με τον κόσμο της Formula 1, δύο παίκτες θα βρεθούν στην ίδια ομάδα και θα κάνουν τα πάντα ώστε αυτή να στεφθεί πρωταθλήτρια.
Τουλάχιστον στα χαρτιά… γιατί έχοντας και οι δύο το ίδιο μονοθέσιο, είναι βέβαιο πως ο ανταγωνισμός θα χτυπήσει κόκκινο, με τον καθένα να κάνει τα πάντα ώστε να αποκτήσει τον τίτλο του πρώτου οδηγού, με την ανάλογη επιβράβευση φυσικά. Ορισμένες βελτιώσεις στο μονοθέσιο θα είναι προνόμιο του πρωτοπόρου, με τον δεύτερο να ακολουθεί από κοντά, θέλοντας να κλείσει το χάσμα. Το μοναδικό ελάττωμα που παρουσιάζει η συγκεκριμένη προσθήκη, είναι πως ο παίκτης μπορεί να τρέχει μόνο σε ένα co-op πρωτάθλημα τη φορά. Δηλαδή, θα πρέπει να ολοκληρώσει μια ολόκληρη σεζόν με ένα φίλο του και κατόπιν να ξεκινήσει μια νέα, συντροφιά με κάποιον άλλο.
Σκέψεις, ανησυχίες, συμπεράσματα
Και φτάνουμε στο σημείο όπου τα περισσότερα στοιχεία του F1 2011 έχουν αναλυθεί και όμως υπάρχει μια αίσθηση πως θα μπορούσαν να γραφούν άλλα τόσα. Οι τίτλοι της συγκεκριμένης κατηγορίας κατέχουν τη δική τους γοητεία και παρόλο που δεν απευθύνονται στον καθένα, τα τελευταία χρόνια δείχνουν να κερδίζουν και πάλι το χαμένο έδαφος. Το πλέον ασφαλές συμπέρασμα που προκύπτει, είναι πως η νέα πρόταση δείχνει σε μεγάλο βαθμό το πώς θα έπρεπε να ήταν ο τίτλος όταν κυκλοφόρησε πέρυσι. Τότε, πολλά λάθη δεν ήταν ορατά, αλλά κρίνοντας με βάση τα όσα είδαμε στο F1 2011, υπήρχαν τεράστια περιθώρια βελτιώσεων. Σίγουρα πολλοί θα ισχυριστούν πως τα όσα θα συναντήσουν φέτος, θα μπορούσαν να τα προμηθευτούν και υπό τη μορφή ενός expansion και μάλιστα σε πιο χαμηλή τιμή.
Όμως η Codemasters φάνηκε να αγνοεί τη δυναμική του διαδικτύου και έτσι παρά την κριτική που δέχθηκε πέρυσι, δεν θέλησε να προβεί σε διορθώσεις ή σε κάποιο update πάνω στον αρχικό κώδικα, έστω ακόμα και από άποψη αισθητικής. Οι περισσότεροι γνωρίζουν πως κατά τη διάρκεια μιας αγωνιστικής χρονιάς, γίνονται αρκετές αλλαγές στο roster των οδηγών, ενώ και τα μονοθέσια δέχονται πλήθος οπτικών και όχι μόνο βελτιώσεων.
Για αυτή την τακτική της, η εταιρία σαφέστατα και μπορεί να κριθεί αρνητικά, αλλά ας μην ξεχνάμε πως η κυκλοφορία ενός νέου τίτλου F1, θα αποτελεί ετήσιο γεγονός. Οπότε, αφήνοντας στην άκρη την γκρίνια και κοιτάζοντας το F1 2011 για αυτό που είναι, η δουλειά που έχει γίνει είναι άξια συγχαρητηρίων. Η ομάδα ανάπτυξης εμβαθύνει σε επίπεδα εξομοίωσης που πολλοί ίσως και να μην εκτιμήσουν ή δεν θα μπορέσουν να αντιληφθούν. Για τους φίλους όμως της Formula 1 είναι μια πρόταση που απλά επιβάλλεται να προσθέσουν στη συλλογή τους.
Γιώργος Τσακίρογλου