Έχει το όνομα, όχι τη χάρη
Δεν χρειάζονται και πολλές συστάσεις για το ποιόν της σειράς Family Guy. Η animated αυτή αμερικανική σειρά είναι ευρέως γνωστή και πολυαγαπημένη από το κοινό, κυρίως λόγω του σατυρικού, καυστικού και σε σημεία ακραίου χιούμορ, το οποίο πηγάζει από το ιδιοφυές μυαλό του δημιουργού της, Seth McFarlane. Λογικό κι επόμενο είναι, λοιπόν, κάποια στιγμή να καταφθάσει και ένα ανάλογο παιχνίδι, εμπνευσμένο από το αρχικό concept.
Το Family Guy: Back to the Multiverse είναι ένα καρτουνίστικο –αν μη τι άλλο- Third Person Shooter, εμπνευσμένο (αν και η έμπνευση είναι αμφισβητούμενη έννοια στην περίπτωσή μας) από τον 8ο κύκλο της σειράς, και πιο συγκεκριμένα το επεισόδιο «Road to the Multiverse».
Παίρνοντας τον έλεγχο των Stewie και Brian, προσπαθούμε να σώσουμε όχι μόνο την πόλη Quahog, αλλά και ολόκληρο το σύμπαν, από τα καταστροφικά σχέδια του Bertram, του σατανικού αδελφού του Stewie. Αν και στην ιστορία της σειράς ο Stewie σκοτώνει τον Bertram, ο δεύτερος -στο παιχνίδι πλέον- καταφέρνει να ελιχθεί ανάμεσα στα παράλληλα σύμπαντα με τη βοήθεια του Multiverse Remote.
Έτσι, λοιπόν, ξεκινάει το ταξίδι των δύο ηρώων, καθώς κυνηγούν τον Bertram μέσα από παράλληλα σύμπαντα. Αυτό δίνει την ευκαιρία να παρουσιαστούν, μέσα από τη χιουμοριστική ματιά της σειράς, διάφορα εναλλακτικά σύμπαντα. Για παράδειγμα, ένα σύμπαν μοιάζει με ένα ατέλειωτο αμερικανικό φοιτητικό πάρτυ στα πρότυπα του American Pie, σε ένα άλλο διαπιστώνουμε πως έχουν εξαντληθεί τα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου και οι μόνοι που έχουν επιβιώσει είναι οι κλειστές συντηρητικές χριστιανικές κοινωνίες των Amish. Σε ένα άλλο η υπερβολική εύνοια που δόθηκε στα άτομα με ειδικές ανάγκες τους οδήγησε στο να αναλάβουν την παγκόσμια εξουσία, εξαλείφοντας τους «αρτιμελείς» ανθρώπους, θα δούμε τον Άγιο Βασίλη, ακόμα και πειρατές.
Το κάθε σύμπαν βασίζεται σε αστείες και ενδιαφέρουσες ιδέες, αλλά πέρα από το αρχικό γέλιο έχει πολύ λίγα να προσφέρει κι αυτό είναι το κυριότερο πρόβλημα του τίτλου. Από τη στιγμή που έχουμε να κάνουμε εμφανώς με ένα fan service στη σειρά Family Guy, είναι ανεπίτρεπτο να μην «βγάζει» γέλιο. Οι όποιες γνώριμες ατάκες μετά την 20η φορά που ακούγονται καταντούν κουραστικές, τα αστεία είναι ξεπερασμένα και χωρίς έμπνευση, και κάποια voice overs είναι κολάζ από παλιότερα επεισόδια.
Αυτό σημαίνει ότι το παιχνίδει έχει μεν τις καλές στιγμές του, αλλά σίγουρα δεν πλησιάζει ούτε στο ελάχιστο τη χάρη και την ποιότητα της σειράς, και πολλές φορές θα νιώσουμε ότι «πρέπει» να γελάσουμε, παρά θα μας βγει ασυνείδητα. Δυστυχώς, το ίδιο ρηχό και άνοστο είναι και το gameplay. Πρακτικά, έχουμε να κάνουμε με ένα shooter τρίτου προσώπου, όπου με το κουμπί Υ μπορούμε να αλλάζουμε χαρακτήρα οποιαδήποτε στιγμή, ενώ όταν έχουμε ήδη επιλέξει, ο δεύτερος χαρακτήρας δεν εμφανίζεται πουθενά (εκτός και αν παίζουμε σε split-screen mode).
Οι shooting μηχανισμοί -και γενικότερα το gameplay- φέρνει στο μυαλό παλαιότερες εποχές, και ενώ δεν είναι προβληματικός, σίγουρα δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο. Οι εχθροί εμφανίζονται κατά κύματα και αποτελούν ουσιαστικά τον τρόπο σύνδεσης μεταξύ της προηγούμενης και της επόμενης ατάκας των πρωταγωνιστών. Την εμφάνισή του κάνει και ένα υποτυπώδες RPG υπόβαθρο, όπου μπορούμε να αναβαθμίσουμε το χαρακτήρα μας και να αγοράσουμε εξοπλισμό με τα χρήματα που παίρνουμε από τους εχθρούς, ενώ ολοκληρώνοντας κάποια challenges στο κάθε επίπεδο, μπορούμε να ξεκλειδώσουμε ενδυμασίες. Τέλος, το τοπικό multiplayer δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, όπως επίσης και τα challenges.
Το Family Guy: Back to the Multiverse είναι ένα μέτριο προς κακό παιχνίδι, με μικρή παικτική αξία. Έχει μεν τις –λίγες- στιγμές του, αλλά μέχρι να φτάσει σε αυτές, ο παίκτης πρέπει να βασανισθεί από τα άνοστα αστεία, το κουραστικό και ρηχό gameplay και την αφόρητη επανάληψη. Πρόκειται για έναν τίτλο που μπορεί να προταθεί για ενοικίαση μόνο στους “Diehard” φίλους της σειράς. Το σίγουρο είναι πως η σειρά αξίζει έναν πολύ καλύτερο εκπρόσωπο στον τομέα των βιντεοπαιχνιδιών, κάτι για το οποίο μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε καιρό ακόμα.
Χρήστος Λιάπης