Φρέσκος αέρας στην κατηγορία των TPS
Η κατηγορία των multiplayer-only shooters είναι από μόνη της αμφιλεγόμενη, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για αποκλειστικά downloadable τίτλους. Έχουμε δει αρκετές παρόμοιες περιπτώσεις, με άλλες να πετυχαίνουν (βλ. Battlefield 1943) και άλλες -περισσότερες- όχι και τόσο (βλ. Section 8). Αυτό συμβαίνει διότι σπάνια έχουν να προσφέρουν κάτι πραγματικά διαφορετικό από τους τόσους τίτλους που υπάρχουν στην αγορά. Κάπως έτσι έρχεται το Hybrid, από την 5th Cell, δημιουργό του πασίγνωστου “Scribblenauts”, ένα shooter τρίτου προσώπου, που δανείζεται κάποια στοιχεία από άλλα παιχνίδια, αλλά καταφέρνει να ξεχωρίσει από την πλειάδα παρόμοιων τίτλων που υπάρχουν στην αγορά, και να αποκτήσει τη δική του προσωπικότητα. Το Hybrid ξεκινά με ένα σύντομο cutscene, στο οποίο πληροφορούμαστε το γενικότερο σκηνικό του παιχνιδιού, το οποίο μας τοποθετεί –θεωρητικά- σε μια μετα-αποκαλυψιακή Γη και επικεντρώνεται στο κυνήγι του Dark Matter, ένα υλικό για το οποίο πολεμούν οι Paladins και Variants.
Οι πρώτοι είναι οι άνθρωποι-επαναστάτες, και οι δεύτεροι μια εξωγήινη φυλή, που εισέβαλλε στα γήινα εδάφη, και ο παίκτης πρώτα πρέπει να επιλέξει την πλευρά που θέλει να εκπροσωπεί. Από αυτό το σημείο ξανοίγεται μπροστά του ο παγκόσμιος χάρτης, με κάθε ήπειρο και κάθε χώρα/ ευρύτερη περιοχή να αποτελεί μια ξεχωριστή εμπόλεμη ζώνη. Πριν από κάθε match επιλέγουμε την περιοχή που θέλουμε να πολεμήσουμε, κάτι που δεν επηρεάζει τις πίστες, επηρεάζει όμως τα ποσοστά της κάθε φυλής στην εκάστοτε περιοχή. Με κάθε μάχη, και ανάλογα με την έκβαση αυτής, πλησιάζουμε πιο κοντά στο Dark Matter, και η φυλή που θα φτάσει πρώτη κερδίζει τα μεγαλύτερα ποσοστά από την εξόρυξη και, ουσιαστικά, επικρατεί στη συγκεκριμένη περιοχή. Η φυλή με το περισσότερο Dark Matter στο τέλος κάθε Season, κερδίζει τον πόλεμο, και τα μέλη της επιβραβεύονται ανάλογα, ενώ στη συνέχεια ο χάρτης γίνεται reset για τη νέα Season, και η μάχη αρχίζει ξανά.
Το όλο σκηνικό του παγκοσμίου πολέμου και η έκβαση αυτού έχει ελάχιστη έως μηδενική σεναριακή υπόσταση, αλλά προσφέρει ένα δυνατό και εθιστικό κίνητρο για να συνεχίσουμε τον αγώνα, ενώ ενισχύει και την αντοχή του τίτλου στο χρόνο. Ένα σημαντικό αρνητικό είναι η πλήρης απουσία οποιασδήποτε offline λειτουργίας, εκτός από κάποιες ρυθμίσεις και achievements. Αυτό σημαίνει ότι το Hybrid παίζεται αποκλειστικά online, και σίγουρα θα θέλαμε να δούμε τουλάχιστον ένα offline mode με αντίπαλα bots. Φυσικά, όλα τα παραπάνω θα πήγαιναν στράφι αν ο πυρήνας του παιχνιδιού, το gameplay δηλαδή, δεν ήταν το ίδιο έξυπνα και λειτουργικά στημένος. Το Hybrid, θα ήταν «μια απ’ τα ίδια» στην κατηγορία των 3rd person shooters, αν οι δημιουργοί δεν έπαιρναν ένα ρίσκο, το οποίο όμως εν τέλει αποδίδει στο 100%.
Έτσι λοιπόν, η 5th Cell αποφάσισε να μην δώσει «πλήρη» έλεγχο του χαρακτήρα στον παίκτη. Αντιθέτως, κάθε χαρακτήρας είναι εξοπλισμένος με ένα jetpack, και οι πίστες αποτελούνται ουσιαστικά από κάποιες -ας πούμε- "πλατφόρμες" (και όχι μόνο), οι οποίες έχουν τοποθετημένα επάνω τους εμπόδια που χρησιμεύουν ως cover. Έτσι, λοιπόν, έχουμε ένα jetpack/ cover-based shooter. Η ειδοποιός διαφορά όμως, εντοπίζεται στο γεγονός πως η κίνηση στο χώρο δεν γίνεται ελεύθερα, αλλά στοχεύοντας ένα cover και πατώντας το κουμπί «A», ενεργοποιείται το jetpack και πηγαίνουμε αυτόματα ακριβώς στο σημείο που επιλέξαμε, ενώ ενδιάμεσα μπορούμε να κάνουμε ελιγμούς στον αέρα. Οι μόνες διαθέσιμες κινήσεις, εκτός του jetpack, είναι η αλλαγή τοποθέτησης πάνω στο cover, ανάλογα με τη θέση των αντιπάλων. Φυσικά, πολλοί θα αποθαρρυνθούν από αυτή την πρωτοβουλία, η οποία μάλλον δεν θα αρέσει σε όλους, αλλά εν τέλει, αυτό που αρχικά φαντάζει ως περιορισμός, καταφέρνει να ελευθερώνει το gameplay και τη διασκέδαση από τυποποιημένες και συνηθισμένες πλέον μεθόδους.
{PAGE_BREAK}
Κάθε ομάδα στο Hybrid αποτελείται από τρία άτομα, τα οποία επιλέγουν πριν την μάχη το όπλο, μια ability και ένα specialization. Η λίστα των όπλων δεν εντυπωσιάζει τόσο με τον αριθμό, όσο με την ποικιλία της, αφού ο κάθε παίκτης θα βρει ένα όπλο που ταιριάζει στον τρόπο παιχνιδιού του χωρίς να χρειαστεί ιδιαίτερο ψάξιμο, ενώ τα δύο τελευταία αντιπροσωπεύουν μια active και μια passive ιδιότητα αντίστοιχα.
Οι μάχες είναι συνήθως σχετικά σύντομες, αλλά προσφέρουν πολύ διασκέδαση, ειδικά όταν ο παίκτης εξοικειωθεί με το μοντέλο χειρισμού, αλλά και την απαιτούμενη φιλοσοφία που αυτό επιβάλει. Παρά το cover-based στοιχείο, ο ρυθμός είναι γρήγορος και πολλές φορές φρενήρης, απαιτώντας όμως παράλληλα και “μυαλωμένο” παίξιμο. Ένας σημαντικός παράγοντας, λοιπόν, του παιχνιδιού, είναι η χρήση τακτικών και η στρατηγική προσέγγιση γενικότερα, που πηγάζει από το πρωτότυπο μοντέλο χειρισμού. Αν κάποιος «παίκτης-ράμπο» απλά ορμά προς τους εχθρούς, το πιο πιθανό είναι να καταρριφθεί εν ριπή οφθαλμού, ενώ κάποιος πιο υπομονετικός και παρατηρητικός θα αποδειχθεί πιο χρήσιμος στην ομάδα του, αφού το συνεργατικό πνεύμα πολλές φορές είναι το κλειδί, ενώ την εμφάνισή τους κάνουν και τα γνωστά killstreaks, που μας ανταμείβουν με drones-συμμάχους.
Ανάλογα με την πίστα, το στυλ παιχνιδιού μας αλλά και των αντιπάλων, πρέπει να σχεδιάζουμε το loadout πριν βγούμε στο πεδίο μάχης, ενώ έξυπνες κινήσεις και σωστή εκμετάλλευση του πολυδιάστατου gameplay επιβραβεύονται πλουσιοπάροχα, με την ποικιλία των abilities να προσφέρει αρκετές εναλλακτικές επιλογές, αφού, για παράδειγμα, μια καλοζυγισμένη χειροβομβίδα μπορεί να αλλάξει ολοκληρωτικά τις ισορροπίες. Κλασικά, κάθε πράξη προσφέρει XP, και με το κάθε level up μπορούμε να ξεκλειδώνουμε νέο εξοπλισμό. Στη διάθεσή μας υπάρχουν 10 πίστες και 5 modes, με το Team Deathmatch να μονοπωλεί συχνά το ενδιαφέρον. Ο σχεδιασμός των χαρτών και των χαρακτήρων δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, ενώ το ίδιο ισχύει και για τα γραφικά του Hybrid, κάτι το οποίο όμως βοηθάει στο να «τρέχει» συνεχώς στα 60 FPS. Ένα ακόμα αρνητικό είναι οι πραγματικά κουραστικοί χρόνοι φόρτωσης και κάποια μικροπροβλήματα που εμφανίζονται στις συνδέσεις.
Τι είναι λοιπόν το Hybrid; Είναι θα λέγαμε ένα… υβρίδιο, το οποίο ενώ δανείζεται κάποια χαρακτηριστικά από παρόμοιους τίτλους, έχει ως πυρήνα του μια πρωτότυπη και διαφορετική ιδέα. Δεν είναι τόσο μια επανάσταση, όσο μια διαφορετική και ενδιαφέρουσα προσέγγιση σε ένα (μάλλον) κουρασμένο είδος. Σίγουρα δεν θα αρέσει σε όλους, ειδικά σε όσους δεν είναι οπαδοί των competitive multiplayer παιχνιδιών, αλλά για όσους δοκιμάζουν τις ικανότητές τους στα online πεδία μάχης, αποτελεί μια εξαιρετική πρόταση που προσφέρει ικανοποιητικά επίπεδα πρόκλησης, και αν η τιμή του ήταν ένα σκαλί πιο κάτω, θα είχαμε να κάνουμε με μια από τις καλύτερες προτάσεις όχι μόνο του Summer of Arcade, αλλά και του Xbox Live γενικότερα.
Χρήστος Λιάπης
