Awesome… not!
Δεν είναι σύνηθες φαινόμενο ένα review να ξεκινάει με αυτόν τον τρόπο, αλλά πρέπει να το πούμε: το Kung Fu Panda 2 είναι πραγματικά ένας άσχημος τίτλος. Γνωρίζουμε πια ότι μια κινηματογραφική μεταφορά δεν προδιαθέτει για κάτι ποιοτικό, αλλά το τι έχει συμβεί εδώ μάλλον δεν έχει προηγούμενο. Μέσα στη βροχή των πρόσφατων movie tie-ins (που θα συνεχιστεί μέσα στο καλοκαίρι), λοιπόν, έρχεται ο Po, o οποίος είχε προσφέρει μια ενδιαφέρουσα και καλοσχεδιασμένη περιπέτεια κατά την πρώτη του είσοδο στα videogames πίσω στο 2008. Χρονικά, τα γεγονότα του Kung Fu Panda 2 The Videogame διαδραματίζονται μετά τα αντίστοιχα της ταινίας της Dreamworks, οπότε δεν υπάρχει ο παραμικρός συνδετικός κρίκος.
Οι παίκτες για ακόμα μια φορά θα αναλάβουν τον έλεγχο του καλοκάγαθου Po, ενός Panda που θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του ώστε η τεχνική του Kung Fu να μην εξαφανιστεί. Η δράση ξεκινάει κατόπιν της αναμέτρησης του συμπαθέστατου Panda με τον Master Shen και με την Gongman City να δέχεται επίθεση από μια συμμορία κροκοδείλων. Και κάπου εδώ ξεκινάει η δράση και, δυστυχώς, μαζί με αυτήν και τα προβλήματα. Η πρώτη άσχημη εντύπωση δημιουργείται από την άτσαλη σκηνοθεσία των cut scenes, τα οποία δεν υπάρχει δυνατότητα να παρακαμφθούν. Πλέον, οι φωνές των χαρακτήρων έχουν αλλάξει και έτσι όσοι περίμεναν να ακούσουν τους γνωστούς ηθοποιούς, μάλλον θα απογοητευθούν. Το χαμηλό κόστος ανάπτυξης γίνεται επίσης ορατό και από τον τεχνικό τομέα, όπου η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη μιας και συνολική η εικόνα εμφανίζεται σα να έχει έρθει από το παρελθόν και την προηγούμενη γενιά.
Η αλήθεια είναι πως έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την τελευταία φορά που τόσο κακοσχεδιασμένοι χαρακτήρες εμφανίστηκαν στις οθόνες μας. Από τον κεντρικό χαρακτήρα που βασανίζεται από ένα απαράδεκτο animation, μέχρι και όλους τους αντιπάλους, το Kung Fu Panda 2 The Videogame είναι μια πραγματική ταλαιπωρία για τα μάτια. Τα πολύγωνα θα έρχονται στο προσκήνιο με τον πλέον άκομψο τρόπο, ενώ σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, σημαντικά προβλήματα παρουσιάζει και το frame rate. Η πτώση των καρέ δεν είναι ορατή μόνο όταν πολλοί χαρακτήρες εμφανίζονται στην οθόνη, αλλά ακόμα και όταν ο παίκτης επιχειρεί να κινήσει την κάμερα, ώστε να αντιληφθεί τι συμβαίνει τριγύρω του.
Και όταν η δράση γίνεται έντονη, οι γωνίες λήψεις θα είναι πάντοτε οι πλέον άβολες, με πολλά αντικείμενα να παρεμβάλλονται μεταξύ του Po και του οπτικού του πεδίου. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η αντιαισθητική ομίχλη ξυπνάει δυσάρεστες μνήμες από το παρελθόν, προσπαθώντας μάταια να κρύψει τις σχεδιαστικές ατέλειες των περιβαλλόντων χώρων, μέσα από τους οποίους ξεπηδούν συνεχώς οι ίδιοι αντίπαλοι.
{PAGE_BREAK}
Tο Kung Fu Panda 2 The Videogame δεν υστερεί μόνο στον τομέα της απεικόνισης αλλά και στον αντίστοιχο του gameplay. Η πρόταση της Griptonite Games στην έκδοση για το PlayStation 3 ακολουθεί action μονοπάτια, με αρκετές platform πινελιές. Ο Po είναι εφοδιασμένος με δύο βασικές κινήσεις, αλλά παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλαμε, είναι αδύνατο να συνδεθούν ώστε να προκύψει κάποιο αξιοπρεπές combo. Ωστόσο, μια τέτοια προσθήκη ίσως και να είναι περιττή, συλλογιζόμενοι το υπερβολικά χαμηλό επίπεδο νοημοσύνης των αντιπάλων. Οι εχθρικοί κροκόδειλοι θα έρχονται κατά κύματα, ένα χτύπημα θα τους θέτει αμέσως εκτός μάχης και με το ενοχλητικό respawn να τσακίζει κόκαλα, αυτή η διαδικασία θα επαναλαμβάνεται μέχρι τέλους. Και ενώ ο παίκτης θα βρίσκεται στα όρια νευρικής κρίσης, οι τίτλοι τέλους θα κάνουν τη σωτήρια εμφάνισή τους, θέτοντας έτσι ένα τέλος στο μαρτύριο. Οι τρεις ώρες συνολικής διάρκειας είναι απίστευτα λίγες, αλλά για μια τόσο πρόχειρη πρόταση, κρίνονται ως αρκετές για να επανέλθει η ψυχική ηρεμία.
Η ίδια τραγωδία ξετυλίγεται και στην έκδοση για το Xbox 360, μια έκδοση εντελώς διαφορετική από την αντίστοιχη του PS3, μιας και πρόκειται για ένα συνονθύλευμα mini-games και "ασκήσεων" Kung Fu. H ειδοποιός διαφορά μεταξύ των εκδόσεων εντοπίζεται στη χρήση του Kinect, με αποτελέσματα που ξεπερνούν σε προχειρότητα και κακό σχεδιασμό κάθε άλλη πρόταση που έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα για το περιφερειακό του Xbox 360. Lag, προβλήματα στο animation, κολλήματα και… lag είναι ό,τι έχει να προσφέρει ο Po στο σύστημα της Microsoft.
H τελική ετυμηγορία σχετικά με την πρόταση της THQ δεν είναι καθόλου κολακευτική. Πολλές φορές γκρινιάζουμε για το χρόνο ανάπτυξης των movie tie-ins, αλλά στην περίπτωση του Kung Fu Panda 2 The Videogame δημιουργείται η εντύπωση πως ο τίτλος δημιουργήθηκε… σε ένα απόγευμα. Δηλαδή όσος χρόνος απαιτείται και για την ολοκλήρωσή του. Μπορούμε να πούμε ότι ο τίτλος θα προσφέρει μια υποτυπώδη διασκέδαση σε πολύ μικρά παιδιά, αλλά μέχρι εκεί. Οπότε καλό θα ήταν οι φίλοι του Po να παρακολουθήσουν την ταινία και να μην χάσουν τον χρόνο τους με τη δημιουργία της Griptonite Games.
Γιώργος Τσακίρογλου
