Μια χαμένη ευκαιρία…
Την σειρά Raving Rabbids λογικά τη γνωρίζετε όλοι, αλλά για καλό και για κακό, ας φρεσκάρουμε τη μνήμη σας. Η αρχή της συμβαδίζει με την αρχή της κυκλοφορίας του Nintendo Wii. Σε μία στιγμή που το motion sensing ήταν κάτι πρωτόγνωρο, αλλά και οι περισσότερες εταιρίες κυκλοφορούσαν τη μία… σαβούρα μετά την άλλη, η Ubisoft προσπάθησε να σκαρφαλώσει και αυτή σε εκείνο το νέο τρένο της μόδας. Τα αποτελέσματα ήταν μάλλον τραγελαφικά, με το Far Cry re-release να καταστρέφεται ολοσχερώς, το Red Steel να μην θυμίζει σε τίποτα το διαφημιστικό trailer αλλά και τίτλους «φλεγόμενες πατάτες», όπως τα GT Pro Series και Monster 4×4, η Ubisoft άφησε πίσω της συντρίμμια και εκατοντάδες χιλιάδες gamers που έκλαιγαν τα λεφτά τους.
Μέσα όμως σε αυτό τον κυκεώνα κακών τίτλων, ένα κρυφό διαμάντι εμφανίστηκε. Βασισμένο σε έναν σχετικά ξεχασμένο ήρωα της παλιάς χρυσής 2D platform εποχής, η Ubisoft ανέστησε τον Rayman και τον έβαλε αντιμέτωπο με ορδές από λυσσασμένα και θεοπάλαβα λαγουδάκια. Η επιτυχία τους ήταν τόσο μεγάλη, που από το επόμενο παιχνίδι κιόλας, ο Rayman είχε φύγει από το προσκήνιο και η σειρά αφιερώθηκε 100% στα καμώματα των Rabbids μέσω δεκάδων mini games. Για πρώτη φορά, όμως, στην ιστορία της σειράς, τα λατρευτά μας Rabbids αποφάσισαν να ξεπεράσουν τα όρια του Wii και να δοκιμάσουν την τύχη τους στο σύμπαν του Kinect.
Η κίνηση ολόσωστη, η βασική ιδέα ευρηματική, η τελική εκτέλεση μάλλον απογοητευτική. Δυστυχώς λοιπόν, είμαστε στην δυσάρεστη θέση να πούμε πως αυτή τη φορά ακόμα και το αστείο γελάκι των Rabbids δεν θα καταστεί αρκετό για να σας βοηθήσει να χαμογελάσετε. Η πρώτη ψυχρολουσία έρχεται τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα, όταν συνειδητοποιήσετε πως το παιχνίδι περιέχει μονάχα τρία modes, το Quick Play, το Party και το My Raving Rabbid. Στο quick play θα μπορέσετε απλά και γρήγορα να παίξετε τα mini games της επιλογής σας, ενώ στο party mode απαιτούνται τουλάχιστον 3 (έως 16) παίκτες για να δοκιμάσετε τις ικανότητές σας.
Η λογική παραμένει η ίδια, με τη διαφορά πως τώρα παίζετε για βαθμολογία και όποιος έχει τη χαμηλότερη στο κάθε παιχνίδι, υποχρεούται σε μια σειρά εξευτελιστικών μεν, ξεκαρδιστικών δε παθημάτων. Αν λοιπόν δεν θέλετε να χοροπηδάτε στο δωμάτιο κακαρίζοντας ή να δίνετε φιλιά στους φίλους σας, καλό θα είναι να βάλετε τα δυνατά σας. Από την άλλη, η ποικιλία των mini games αποτελεί και ένα πολύ μεγάλο βραχνά για το παιχνίδι. Με αριθμό που φτάνει τα 40, θα σκεπτόταν κανείς πως θα βλέπαμε κάποιο ενδιαφέρον αποτελέσματα, ειδικά από μία τέτοια σειρά και ειδικά όταν έχει τη δυνατότητα να αποφύγει την επανάληψη και να εκμεταλλευτεί τους νέους μηχανισμούς που του προσφέρει το Kinect.
{PAGE_BREAK}
Δυστυχώς όμως, δεν είναι έτσι τα πράγματα καθώς πάνω από τα μισά αυτά μίνι παιχνίδια είναι είτε unplayable λόγο κακού optimization με το Kinect, είτε γιατί είναι, απλά και ξάστερα, υπερβολικά απλά και βαρετά. Η απλότητα είναι κάτι που χαρακτηρίζει και τα υπόλοιπα παιχνίδια της λίστας, αλλά εκεί που υστερούν σε πρόκληση, καταφέρνουν να σας κερδίσουν με ορισμένες έξυπνες ιδέες. Χορέψτε σε ένα augmented περιβάλλον ανάμεσα σε λαγουδάκια, χτυπήστε τα εκεί που ξεφυτρώνουν στο πάτωμά σας, μαζευτείτε πολλά άτομα και δημιουργείστε τρομακτικές σκιές με τα σώματά σας, ακόμα και να κάνετε πως παίζετε μια κεραυνοβόλα ηλεκτρική κιθάρα είναι ασχολίες που ακούγονται απλές, αλλά στην πράξη προκαλούν χείμαρρο γέλιου.
Όλα αυτά, βέβαια, ισχύουν για όταν παίζετε μαζί με μια μεγάλη παρέα. Γιατί όταν τα mini games είναι κοντά στα 40 και αυτά που αξίζουν είναι περίπου τα μισά, το παιχνίδι δεν αφήνει να ασχοληθείτε με όλα από μόνος σας, περιορίζοντας τα mini games που μπορεί να χαρεί κάποιος μόνος του σε λιγότερα από 10, αριθμός εξαιρετικά χαμηλός. Ναι, το γνωρίζουμε πως έχουμε να κάνουμε με ένα party game, αλλά ελάχιστοι αγοράζουν παιχνίδια με γνώμονα μόνο το να τα παίζουν με επισκέπτες και αυτή η κίνηση αφαιρεί πόντους από την αντοχή του τίτλου στο χρόνο. Ευτυχώς για τους "single players" που υπάρχει και το My Raving Rabbid mode, ένα κομμάτι του παιχνιδιού που αποτελεί ένα απλό αλλά πολύ διασκεδαστικό αντίγραφο των EyePet και Kinectimals.
Εδώ θα έχετε το δικό σας προσωπικό Rabbid μέσα στο χώρο του σπιτιού σας, θα μπορείτε να παίξετε μαζί του, να το ντύσετε όπως θέλετε ή και να το κλωτσήσετε στο υπερπέραν! Αν και δεν είναι κάτι καινούργιο ως ιδέα, αποτελεί μια πολύ πιο αστεία εναλλακτική ψηφιακού κατοικίδιου από αυτή των αντίστοιχων τίτλων των Sony και Microsoft. Βλέποντας το παιχνίδι σφαιρικά, θα αποφάσιζε κανείς πως δεν είναι μια κακή προσπάθεια. Και αυτό διότι έχει τις ξεκαρδιστικές στιγμές του και κάποιες ευρηματικές ιδέες. Από την άλλη όμως, είναι ένας τίτλος που κουβαλάει ένα βαρύ όνομα στην πλάτη του και όσον αφορά αυτό, δεν έκανε σωστά το έργο του. Πρόκειται για μία μάλλον βιαστική προσπάθεια της σειράς να εισχωρήσει σε νέα νερά και δυστυχώς αυτό καθίσταται πασιφανές για τους γνώστες τέτοιων παιχνιδιών. Θα σας προσφέρει ορισμένες ενδιαφέρουσες στιγμές με την παρέα σας, αλλά δυστυχώς δεν είναι το απόλυτο party game που όλοι περιμέναμε.
Αλέξανδρος Μιχαλιτσιάνος
