Ο Seiya και η παρέα του έρχονται στο PS3
Εδώ και χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο πολλές ιαπωνικές δημιουργίες να μη βρίσκουν τον δρόμο τους προς την Ευρώπη ή, στην περίπτωση που επιχειρείται κάτι ανάλογο, η ημερομηνία διάθεσης να καθυστερεί σημαντικά. Αν ανατρέξει κανείς στο διαδίκτυο και επιχειρήσει μια έρευνα, θα συνειδητοποιήσει πως οι τίτλοι που αποτελούν προνόμιο των παικτών της Ανατολής είναι πάρα πολλοί, αν και στην πλειοψηφία τους διακρίνονται πρωτίστως για το εξεζητημένο περιεχόμενο τους αλλά και για την εκκεντρική τους εμφάνιση. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και το Saint Seiya: Sanctuary Battle, το οποίο καταφθάνει με σημαντική καθυστέρηση στην Ευρώπη, και παρά το γεγονός πως στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορεί να χαρακτηριστεί και ως υπερβολικό, έχει τη δική του μοναδική γοητεία.
Η Namco Bandai, σε συνεργασία με την Dimps Corporation, δίνουν ζωή στη σειρά που εμπνεύστηκε ο Masami Kurumada, ενώ και η δουλειά της Toei Animation δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητη. Όμως, το μεγάλο ερωτηματικό που θα απασχολήσει τους gamers, είναι κατά πόσο αυτή η ιδιαίτερη δημιουργία αξίζει τον χρόνο αλλά και τα χρήματα που θα καταβάλλει ο καθένας, γιατί γίνεται εμφανές από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο πως απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο κοινό.
Αστερισμοί, θεότητες και Άγιοι. Το σενάριο
Η πρώτη ευχάριστη έκπληξη έρχεται από το σενάριο, το οποίο είναι πλημμυρισμένο με φαντασία, πανέμορφους χαρακτήρες και μια ομαλή ροή, που τον τελευταίο καιρό δεν συναντάται σε τίτλους της κατηγορίας. Ο παίκτης μεταφέρεται σε ένα φανταστικό σύμπαν, όπου η δύναμη Cosmos περιβάλλει τα πάντα. Πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν οι Θεοί και πρωταρχικός τους σκοπός είναι η διατήρηση της Ειρήνης. Στην κορυφή όλων βρίσκεται η Athena, η οποία παρουσιάζεται σαν ένα άγαλμα γιγαντιαίων διαστάσεων, θυμίζοντας σκανδαλιστικά το αντίστοιχο χρυσελαφάντινο της θεάς Αθηνάς.
Εδώ είναι αναγκαίο να διευκρινιστεί πως ο Kurumada έχει δανειστεί αμέτρητα στοιχεία από την ελληνική μυθολογία, με τις αναφορές σε θεότητες, πρόσωπα και αστερισμούς να είναι πολλές και φυσικά να δημιουργούν ένα οικείο και ενδιαφέρον περιβάλλον. Την εμφάνισή τους δεν θα αργήσουν να κάνουν στην πορεία οι Saints, οι οποίοι έχουν αναλάβει το έργο της προστασίας των Θεών, αποτελώντας παράλληλα τους Φύλακες της Ειρήνης.
Όμως, ο Grand Pope φαίνεται πως έχει διαφορετική άποψη, και έτσι όταν η Athena έρχεται στον κόσμο με ανθρώπινη μορφή και με το όνομα Saori Kido, επιχειρεί να τη δολοφονήσει για να κάνει πράξη τα δικά του καταστροφικά σχέδια. Την τελευταία στιγμή, ο "Τοξότης" Aioros σώζει το νεογέννητο μωρό, με τον Grand Pope να τον ανακηρύσσει ως προδότη και να ξεκινάει μία καταδίωξη δίχως προηγούμενο. Δράση αναλαμβάνουν οι Gold Saints, με απώτερο σκοπό να εξουδετερώσουν τον Aioros, και παρά την αντίσταση που προβάλει, τελικά τίθεται εκτός μάχης από τον Shura. Ο Aioros θα παραδώσει τόσο τη μικρή Saori όσο και τα ρούχα του στον Mitsumasa Kido, και για 13 ολόκληρα χρόνια θα καταφέρει να την κρατήσει μακριά από τους εχθρούς της.
Επιστρέφοντας στο παρόν, η Saori -έχοντας στο πλευρό της τους Bronze Saints- επιστρέφει στο Chamber of Grand Pope, αν και στη μάχη που εκτυλίσσεται, πέφτει λαβωμένη από ένα Χρυσό Βέλος. Πλέον, της απομένουν μόνο 12 ώρες ζωής και έτσι οι παίκτες θα πρέπει να πιάσουν το gamepad στα χέρια τους γιατί ο χρόνος δεν θα αποδειχθεί και ο καλύτερος σύμμαχός τους.
Το Saint Seiya: Sanctuary Battle είναι ουσιαστικά μια action πρόταση τρίτου προσώπου, η οποία καταφέρνει από το πρώτο κιόλας λεπτό να τραβήξει τα βλέμματα προς το μέρος της. Αναμενόμενα, το Story mode είναι αυτό που παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αν και στην πορεία θα αποδειχθεί τελικά πως δεν αποτελεί την ενότητα που θα απασχολήσει τους παίκτες για πολύ καιρό. Το ευχάριστο είναι πως το σενάριο έχει μια ομαλή εξέλιξη, δίχως ασυνέχειες και με ολοένα και περισσότερους χαρακτήρες να έρχονται στο προσκήνιο.
{PAGE_BREAK}
Μάχες και boss fights
Η δράση χωρίζεται σε 12 συνολικά επίπεδα, με το κάθε ένα από αυτά να έχει την εικόνα ενός ναού –με σαφέστατες επιρροές από την αρχαία Ελλάδα. Μέσα στον κάθε ναό ο παίκτης θα αναλαμβάνει τον έλεγχο ενός από τους 5 Bronze Saints και θα πρέπει να ακολουθεί συνεχώς το ίδιο μοτίβο. Με την έντονη γραμμικότητα να είναι δυστυχώς παρούσα, αρχικά θα απαιτείται η εξόντωση αμέτρητων αντιπάλων, στη συνέχεια σειρά θα έχει ένα mini boss fight και έπειτα –και εδώ έχουμε να κάνουμε με το δυνατό χαρτί του τίτλου- ένα "κανονικό" boss fight. Καταρχάς, οι βασικοί εχθροί διακρίνονται για τον αδιάφορο σχεδιασμό τους, ενώ είναι πραγματικά άσχημο να παρακολουθεί κανείς ένα πλήθος από 50 χαρακτήρες ίδιου μεγέθους και εμφάνισης να επιτίθενται στον Seiya και την παρέα του. Παράλληλα, δεν διακρίνονται και για την εξυπνάδα τους, οπότε αποτελούν δίχως καμιά δόση υπερβολής ένα μέσο προπόνησης ή, ακόμα καλύτερα, την πηγή συλλογής μαγικών κρυστάλλων, για την μετέπειτα βελτίωση των στατιστικών μας.
Η εικόνα αντιστρέφεται δραματικά όταν την εμφάνισή του κάνει κάποιος εχθρικός χαρακτήρας μεγαλύτερου βεληνεκούς. Πέρα από τον ευφάνταστο σχεδιασμό του –ένας τομέας στον οποίο το Saint Seiya: Sanctuary Battle πραγματικά διαπρέπει- απαιτείται μεγαλύτερη προσοχή, με τις μάχες να ανεβάζουν ταχύτητες και τα πλούσια εφέ να δημιουργούν ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα επί της οθόνης. Όμως, τα καλύτερα έπονται, και έτσι στο τέλος κάθε ναού-επιπέδου ο παίκτης θα έρθει αντιμέτωπος με έναν Gold Saint, με τις μάχες να επιτυγχάνουν μια μοναδική κορύφωση.
Το ευχάριστο της υπόθεσης είναι πως το κάθε boss fight απαιτεί διαφορετική προσέγγιση, με τα τρωτά του σημεία να μην είναι άμεσα ορατά και, γενικότερα, αυτές οι μάχες να παραπέμπουν σε μεγάλο βαθμό στο αντίστοιχο anime. Τα cut-scenes δένουν αρμονικά με τις μάχες, και παρά το γεγονός πως χρησιμοποιείται η μηχανή γραφικών του τίτλου, δημιουργείται η εντύπωση πως τα πάντα αποτελούν μέρος μιας προσεγμένης χορογραφίας, με πολλές κινηματογραφικές λήψεις και με κοντινά πλάνα που αναδεικνύουν το μοναδικό σχεδιασμό των πρωταγωνιστών.
Παράλληλα, ο παίκτης θα έχει συνεχώς υπό τον έλεγχό του έναν διαφορετικό χαρακτήρα, με τον κάθε ένα να διαθέτει ένα διαφορετικό ρεπερτόριο κινήσεων, οπότε από την αρχή μέχρι το τέλος το Saint Seiya: Sanctuary Battle θα κρατήσει απασχολημένους όλους όσους του δώσουν μια ευκαιρία να επιδείξει τις αρετές του.
Όταν η γραμμικότητα καταντάει ανυπόφορη
Στο σημείο αυτό έρχεται στο προσκήνιο το πλέον σημαντικό ατόπημα του τίτλου, το οποίο δεν είναι άλλο από την απίστευτη μονοτονία για την οποία διακρίνεται. Ο παίκτης, σε όποιο επίπεδο και αν βρεθεί, επιβάλλεται να έρθει αντιμέτωπος με ένα κύμα εχθρών, κατόπιν να εξουδετερώσει το ανάλογο boss fight και μετέπειτα να μεταβεί στον επόμενο ναό. Το platform στοιχείο θα μπορούσε να συνδυαστεί μοναδικά με τη δράση αν έκανε περισσότερο αισθητή την παρουσία του, και τελικά δημιουργείται η εντύπωση πως τα πάντα δημιουργήθηκαν βιαστικά και με σοβαρές παραλείψεις.
Παράλληλα, η συνολική διάρκεια του story mode είναι σύντομη, με τους τίτλους τέλους να κάνουν την εμφάνιση τους σε λιγότερο από πέντε ώρες, αν και εδώ σημαντικό ρόλο παίζει και το επίπεδο δυσκολίας. Συνολικά υπάρχουν τέσσερα διαθέσιμα, με το καθένα να παρέχει διαφορετικό αριθμό από continues, ενώ οι μεταξύ τους διαφορές εντοπίζονται στην αντοχή των εχθρών στα χτυπήματα που δέχονται. Ουσιαστικά, η πρόκληση δεν είναι μεγαλύτερη, απλά με αυτό τον τρόπο επιμηκύνεται κάπως η διάρκεια.
Ευτυχώς, το ανεπαρκές story mode έρχεται να συμπληρώσει η επιλογή missions, όπου η κατάσταση αλλάζει δραματικά για όποιον επιθυμεί να γίνει Gold Saint, μιας και η πρόκληση αγγίζει υψηλότατα επίπεδα. Εδώ θα κάνουν την εμφάνισή τους αρκετοί χαρακτήρες της σειράς, η ποικιλία ευτυχώς δεν απογοητεύει και πραγματικά η συγκεκριμένη ενότητα είναι αυτή που θα αναδείξει το ανεπτυγμένο battle system αλλά και το ακριβέστατο μοντέλο χειρισμού. Στο συγκεκριμένο τομέα το Saint Seiya: Sanctuary Battle παραδίδει μαθήματα, προσφέροντας πλήθος κινήσεων αλλά και ορισμένα άκρως καταστροφικά και στυλιζαρισμένα combos.
{PAGE_BREAK}
Μοντέλο μάχης για σεμινάρια
Αφού φορτίσει η ανάλογη μπάρα, ενεργοποιείται το cosmo burst και σε συνδυασμό με κάποιο από τα τρία βασικά πλήκτρα επίθεσης, ο χαρακτήρας μας εξαπολύει μια εντυπωσιακότατη αλληλουχία χτυπημάτων κατά των αντιπάλων. Τα quick time events απουσιάζουν -ευτυχώς ολοκληρωτικά- και έτσι μόνο όσοι αποστηθίσουν τη μεγάλη command list, θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν τα όσα ο τίτλος τους προσφέρει. Την εμφάνισή της κάνει και η 7th sense, μια επιλογή που μεταβάλει τη ροή του χρόνου και, γενικότερα, δεν φαίνεται να λείπει τίποτα από τα όσα οι παίκτες έχουν παρακολουθήσει σε κάποιο επεισόδιο της σειράς. Και αν τα παραπάνω δεν είναι αρκετά, τα διάσπαρτα magic crystals μπορούν να αξιοποιηθούν μέσω ενός κατατοπιστικότατου μενού, παρέχοντας στον εκάστοτε χαρακτήρα περισσότερες κινήσεις, ενώ τα διαρκώς βελτιωμένα στατιστικά, θα έχουν άμεσο αντίκτυπο στο πεδίο της μάχης.
Στην πορεία ολοένα και περισσότερα unlockables θα προστίθενται στην ανάλογη ενότητα, οπότε μπορεί εύκολα να διαπιστώσει ο καθένας πως αν το story mode ήταν πιο προσεγμένο, το συνολικό πακέτο θα μπορούσε να σταθεί με περισσότερες αξιώσεις απέναντι στον καταναλωτή.
Η αισθητική απέναντι στην τεχνολογία
Το Saint Seiya: Sanctuary Battle ολοκληρώνεται από έναν τεχνικό τομέα που δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα, γιατί ενώ η αισθητική του είναι υπεράνω κριτικής, η τεχνολογία που το συνοδεύει είναι ξεπερασμένη. Την παράσταση κλέβουν οι εκφραστικότατοι χαρακτήρες, τόσο εξ αιτίας του ευφάνταστου σχεδιασμού τους, όσο και του τρόπου με τον οποίο οι κινήσεις τους δένουν μεταξύ τους, χωρίς την παραμικρή ασυνέχεια. Τα έντονα χρώματα πλημμυρίζουν την οθόνη, ενώ και οι Gold Saints θα μείνουν για αρκετό καιρό χαραγμένοι στη μνήμη των παικτών.
Στον αντίποδα, η εικόνα των βασικών εχθρών είναι αδιάφορη και επαναλαμβανόμενη, ενώ και τα επίπεδα δεν διακρίνονται για την ποικιλία τους. Το interaction με το περιβάλλον είναι σχεδόν ανύπαρκτο, με μόνο ορισμένους κίονες να μπορούν να καταστραφούν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζουν τη δράση. Στον τομέα του ήχου παρατηρείται επίσης η λογική των…δύο ταχυτήτων, όπου τα υπερβολικά και άκρως κουραστικά ιαπωνικά voice overs, υπερκαλύπτονται από ένα soundtrack που διακρίνεται για το γρήγορο και δίχως διακοπή ρυθμό του.
Σίγουρα κάτι το ιδιαίτερο: Συμπεράσματα
Συνοψίζοντας τα όσα ζήσαμε συντροφιά με το Saint Seiya: Sanctuary Battle, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως για ακόμα μια φορά ήρθαμε αντιμέτωποι με μια ιδιαίτερη δημιουργία. Ο τίτλος της Dimps σαφέστατα και δεν απευθύνεται στον καθένα, ενώ δεν είναι απίθανο τα προβλήματά του να ενοχλήσουν ακόμα και τους φανατικούς οπαδούς του anime. Αν η ομάδα ανάπτυξης έριχνε περισσότερο βάρος στο story mode, προσφέροντας μεγαλύτερη ποικιλία, διάρκεια αλλά και ελευθερία κινήσεων, τότε σίγουρα θα μιλούσαμε για μια αναπάντεχη έκπληξη.
Ακόμα και έτσι, όμως, και παρά τα σημαντικά του προβλήματα, ο τίτλος αποτυπώνει μοναδικά το γενικότερο ύφος της σειράς, με τις μάχες να είναι δίχως καμιά δόση υπερβολής αξέχαστες, κάνοντας τον κάθε οπαδό του anime να αναρωτιέται πραγματικά για τους λόγους που το Saint Seiya έχει δεχθεί μέχρι σήμερα τόσο άδικη κριτική.
Γιώργος Τσακίρογλου