Η ρεαλιστική πλευρά του “θα καεί το φιλμ”…
Η σειρά Project Zero -σε άλλες περιοχές γνωστή ως "Fatal Frame"- είναι αδιαμφισβήτητα μία από τις πιο καταξιωμένες στο χώρο των horror παιχνιδιών. Τα τρία πρώτα παιχνίδια της σειράς έχουν εμφανιστεί σε διάφορες πλατφόρμες, ενώ προσφάτως το δεύτερο μέρος γνώρισε και remake στο Wii. Δυστυχώς, ο δαίμονας που παραμονεύει στα σύνορα της Ιαπωνίας δεν επέτρεψε το τέταρτο επεισόδιο -της Grasshopper Manufacture- να έρθει προς τα μέρη μας. Η Nintendo όμως αποφάσισε να μας φέρει κάτι διαφορετικό, που αφενός έχει σχέση με τη σειρά, αφετέρου δεν θα έπρεπε να είχε.
Έφτασε λοιπόν το Spirit Camera: The Cursed Memoir, ένας αποκλειστικός για το 3DS τίτλος, που προσπαθεί, μέσω της augmented reality τεχνολογίας, καθώς και του γυροσκοπίου του φορητού, να μετενσαρκώσει το μηχανισμό φωτογράφησης φαντασμάτων, όπως τον είχαμε γνωρίσει στα βασικά κεφάλαια της σειράς. Δυστυχώς, ενώ οι προθέσεις είναι καλές, η υλοποίηση είναι, το λιγότερο, καταστροφική.
"Καταραμένη…φωτογένεια!"
Πρόκειται για ένα παιχνίδι που συνδυάζει τον πραγματικό κόσμο -δηλαδή το χώρο δίπλα μας- με τον καταραμένο κόσμο ενός στοιχειωμένου σπιτιού. Στη διάθεσή μας, ως πρωταγωνιστές, έχουμε το Purple Diary, ένα 16σέλιδο booklet το οποίο συμπεριλαμβάνεται στη συσκευασία του τίτλου. Το πρώτο που ζητάει ο τίτλος είναι να "κοιτάξουμε" μέσω των εξωτερικών καμερών του 3DS το Purple Diary, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να εγκλωβιστούμε ανάμεσα στον πραγματικό και το φανταστικό κόσμο. Απώτερος σκοπός μας είναι να διαλύσουμε την κατάρα, εξουδετερώνοντας την πηγή του κακού, η οποία είναι μία μαυροφορεμένη γυναίκα που περιηγείται εντός του σπιτιού. Σύμμαχο στις προσπάθειές μας έχουμε τη Maya, μία νεαρή κοπέλα που είναι επίσης θύμα της κατάρας.
Στα χέρια μας κρατάμε το 3DS, που για το παιχνίδι είναι η Spirit Camera, μία φωτογραφική μηχανή που μπορεί να εντοπίζει αλλά και να εξοντώνει πνεύματα, απαθανατίζοντάς τα. Κατά τη διάρκεια του story mode -η διάρκεια του οποίου, αγγίζει το εξωφρενικό νούμερο των δύο ωρών- είτε θα πρέπει να λύνουμε γρίφους με τη βοήθεια των τεχνολογιών του μηχανήματος, είτε θα πρέπει να μαχόμαστε με τα πνεύματα, χρησιμοποιώντας τη Spirit Camera. Η επίλυση των γρίφων είναι μια απλή διαδικασία που όμως έχει κάποιες έξυπνες ιδέες να δείξει. Οι μάχες με τα πνεύματα απαιτούν την περιστροφή της συσκευής σε όλους τους άξονες μέσω του γυροσκοπίου, ώστε να εντοπιστούν, κάτι που σημαίνει ότι το Spirit Camera είναι ένα παιχνίδι που δεν μπορεί να παιχτεί ξάπλα στον καναπέ και σε σημεία, ούτε καν σε καθιστή θέση. Ετοιμαστείτε για πολλά "κρακ" στη μέση σας…
"Κλικ…και κάτω, μωράκι μου φευγάτο!"
Με κάθε κλικ του φωτογραφικού φακού, το εκάστοτε πνεύμα δέχεται ζημιά στην μπάρα υγείας που συνοδεύει το hud της οθόνης. Όσο πιο συγκροτημένη και κοντινή είναι η λήψη, τόσο μεγαλύτερη είναι η ζημιά. Η φωτογράφηση μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί και για άμυνα, αρκεί η απαθανάτιση να γίνεται στο σωστό timing. Πέρα της χρήσης του γυροσκοπίου και των πραγματικών καμερών, η διαδικασία εγκλωβισμού των πνευμάτων και της μάχης με αυτά, είναι γνωστή σε όλους όσους έχουν ασχοληθεί με τίτλο της σειράς στο παρελθόν και ευτυχώς, οι μηχανισμοί είναι εξίσου απολαυστικοί.
{PAGE_BREAK}
Όλα αυτά, σαν ιδέες, δεν είναι κι άσχημες. Το σοβαρό πρόβλημα εντοπίζεται όταν αυτές οι ιδέες υλοποιούνται. Όπως προείπαμε, ο τίτλος κάνει χρήση του γυροσκοπίου της συσκευής και στο συγκεκριμένο τομέα όλα κυλούν ομαλά. Εκεί που βασίζει ένα τεράστιο μέρος του όμως είναι στην επαυξημένη πραγματικότητα που παίρνει σάρκα και οστά μέσω των δύο εξωτερικών καμερών. Ως γνωστόν, για να λειτουργεί το augmented reality, ο φωτισμός του χώρου πρέπει να είναι αρκετά καλός. Στον συγκεκριμένο τίτλο, ο φωτισμός πρέπει να είναι πραγματικά πολύ καλός και οτιδήποτε πέρα του φωτισμού της ημέρας, προκαλεί σφάλματα κατά την αναγνώριση του Purple Diary. Εκτός των τεχνικών προβλημάτων όμως, υφίσταται και ένα άλλο σοβαρό μειονέκτημα και αυτό έχει να κάνει με την ατμόσφαιρα. Την ώρα που το παιχνίδι, μέσω των ανατριχιαστικών εικόνων, προσπαθεί να χτίσει μία αξιοπρεπή ατμόσφαιρα τρόμου, την ίδια ώρα τα σχέδια γκρεμίζονται αφού για να λειτουργήσουν όλα αυτά, πρέπει να παίζουμε σε εξαιρετικά καλές συνθήκες φωτισμού.
"Εμφανίζουμε φιλμ σε δύο ώρες!"
Επιπροσθέτως, σε κάποια σημεία, το παιχνίδι συνδυάζει το augmented reality του Purple Diary, με μάχες, ένας συνδυασμός απολύτως καταστροφικός, μιας και είναι αδύνατον αυτά τα δύο στοιχεία να συνυπάρξουν αρμονικά χωρίς προβλήματα. Πολλοί παίκτες θα τα βρουν σκούρα και ενδεχομένως να τα παρατήσουν, ώστε να αποφύγουν κάποιου είδους…αγκύλωση στα χέρια. Αυτό ήταν το story mode. Το Spirit Camera όμως αποτελείται συνολικά από τρεις δραστηριότητες. Το δεύτερο mode είναι το Haunted Visions, ένα mini-game που χρησιμοποιεί τη φωτογράφηση πραγματικών προσώπων, μεταφέροντάς τα μέσω της επαυξημένης πραγματικότητας στο παιχνίδι. Τέλος, το Cursed Pages, είναι μία συλλογή από mini-games που αφορούν το Purple Diary που όμως είναι δραστηριότητες που κάποιος έχει ήδη συναντήσει στο story mode, με τη μόνη διαφορά ότι εδώ υπάρχει και επιλογή επιπέδου δυσκολίας. Κανένα από τα υπόλοιπα δύο modes, δεν είναι σε θέση να κρατήσει το ενδιαφέρον του παίκτη υψηλό και κατά πάσα πιθανότητα θα περάσουν απαρατήρητα.
Τα γραφικά δε θα λέγαμε ότι απογοητεύουν, αφού έχουν δεχτεί όλη την απαραίτητη φροντίδα από τους δημιουργούς. Τα μοντέλα των πνευμάτων είναι λεπτομερή, ενώ ο σχεδιασμός του καταραμένου σπιτιού πείθει. Το πρόβλημα στα γραφικά εντοπίζεται στη χαμηλή ανάλυση των καμερών του συστήματος, που σε συνδυασμό με τα υψηλής ευκρίνειας μοντέλα των πνευμάτων, δημιουργούν μία άσχημη αντίθεση. Η τρισδιάστατη απεικόνιση του 3DS, στο Spirit Camera παίζει, μάλλον, δευτερεύοντα ρόλο. Δεν υπάρχει η αίσθηση του βάθους όπως τη βιώσαμε σε άλλους τίτλους του μηχανήματος, ενώ για ακόμη μία φορά, 3D και γυροσκόπιο, δεν μπορούν να τα βρουν…
Από πλευράς μουσικής επένδυσης, τα πράγματα λίγο-πολύ είναι γνωστά. Ατμοσφαιρικά και μελωδικά θέματα προσπαθούν να χτίσουν την ατμόσφαιρα, την ώρα που τα voice overs -πάντα στα αγγλικά- κάνουν καλά τη δουλειά τους. Το μοναδικό μας παράπονο είναι οι επαναλαμβανόμενοι μονόλογοι της Maya, οι οποίοι καταλαμβάνουν ένα σημαντικό μέρος του ήδη σύντομου story mode.
"Φωτογένεια: Αυτή η άγνωστη…"
Η αλήθεια είναι ότι το Spirit Camera, ως ιδέα, δεν είναι κακή, ειδικότερα όταν αυτή έχει το περιτύλιγμα των Project Zero. Η υλοποίηση όμως, εκτός του ότι αντιμετωπίζει σοβαρά τεχνικά προβλήματα, δίνει την υποψία πως περισσότερο προσεγγίζει τη gimmick πλευρά των πραγμάτων, παρά αυτή ενός ολοκληρωμένου τίτλου. Η υπερβολικά μικρή διάρκεια από την άλλη, είναι από μόνο του ένα σημαντικό μειονέκτημα. Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί, πως οι φανατικοί της σειράς, δεν πρόκειται να χάσουν τίποτα απολύτως αν προσπεράσουν το Spirit Camera. Οι υπόλοιποι, εννοείται πως το έχετε ήδη προσπεράσει…
Σάκης Καρπάς