Πιάσαμε πάτο καπετάνιε…
To Nintendo 3DS κλείνει αισίως σε λίγες μέρες δύο μήνες ζωής και όλοι οι χρήστες του αναζητούν απεγνωσμένα έναν τίτλο που να κάνει «απόσβεση» στα χρήματα που διέθεσαν για τη νέα φορητή κονσόλα. της Nintendo Το Steel Diver έφτασε στα χέρια μας με τις καλύτερες περγαμηνές σχετικά με το «ποιόν» του. Και όντως, ο τίτλος αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς είναι αρκετά διασκεδαστικός, εκμεταλλευόμενος πολύ καλά τις δυνατότητες που προσφέρει το 3DS. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα, που καταστρέφει τη συνολική εμπειρία. Αυτό το πρόβλημα είναι η διάρκειά του. Το παιχνίδι μετά δυσκολίας κρατάει πάνω από δύο με τρεις ώρες, κάτι που προφανώς το ρίχνει στον Καιάδα. Αλλά ας τα δούμε όλα λίγο αναλυτικότερα.
The Hunt for Red October; Μπά, κάτι πιο απλό
Το Steel Diver είναι ένας απολύτως γραμμικός τίτλος και το πολύ αργό και επαναλαμβανόμενο gameplay μπορεί να κάνει τον παίκτη να βαρεθεί σύντομα. Ξεκινάμε όλες τις πίστες έχοντας ως στόχο την απέναντι πλευρά του χάρτη, περνώντας μέσα από στενά περάσματα και πολλά εχθρικά σκάφη, έχοντας για αντίπαλό μας τν χρόνο- και σε δύο πίστες, ένα boss που μας περιμένει στο τελευταίο μέρος του χάρτη.
Στο παιχνίδι της Nintendo θα πρέπει να φέρουμε εις πέρας διάφορες αποστολές, διαλέγοντας ανάμεσα σε τρία υποβρύχια. Το ένα μπορεί να κινηθεί γρήγορα στο χώρο, το μεσαίας κλάσης υποβρύχιο είναι πιο ισορροπημένο ανάμεσα στην ευκινησία και τη δύναμη πυρός και, τέλος, το τελευταίο υποβρύχιο είναι το «τανκ» των θαλασσών. Κάτι που σημαίνει τεράστιο εκτόπισμα, μεγάλες αντοχές, αλλά ελάχιστη ευκινησία. Αυτό σημαίνει ότι αναλόγως τα «κέφια» του παίκτη και τη στρατηγική που επιθυμεί να ακολουθήσει, ο τρόπος χρήσης του υποβρυχίου διαφέρει.
Ο χειρισμός είναι εύκολος και άμεσος χρησιμοποιώντας την κάτω οθόνη αφής. Δε χρησιμοποιούμε καθόλου τα πλήκτρα, καθώς αυτό θα μας έδινε το συναίσθημα ότι κλέβουμε και δε θα προσέδιδε την αίσθηση ρεαλισμού που τόσο καλά εφαρμόζεται χρησιμοποιώντας την τεχνολογία αφής. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στη χρήση των οργάνων που βλέπουμε στην κάτω οθόνη αν δε θέλουμε να καταστρέψουμε το υποβρύχιό μας είτε από πρόσκρουση στον βυθό, είτε από κάποιο εχθρικό πλοίο.
Αυτό το γεγονός συμβάλλει σημαντικά στον αργό ρυθμό του gameplay καθώς θα σταματάμε πολύ συχνά το υποβρύχιο, προκειμένου να σκεφτούμε τρόπους διαφυγής. Η οθόνη του παιχνιδιού διαθέτει επίσης δύο μπάρες που αν φτάσουν στο «μηδέν» αυτομάτως χάνουμε. Η μία αφορά τη "ζωή" του υποβρυχίου, η οποία επηρεάζεται από το κατά πόσο θα διατηρούμε ασφαλές το σκάφος μας από προσκρούσεις και εχθρικά πυρά, και η άλλη αφορά στο οξυγόνο, το οποίο μειώνεται όσο πιο πολύ παραμένουμε στο βυθό. Και οι δύο μπάρες επανέρχονται στο μέγιστο όταν βρεθούμε στην επιφάνεια.
Τεχνολογία και 3D
Όσον αφορά τα γραφικά, σε γενικές γραμμές είναι πολύ όμορφα. Ο σχεδιασμός του βυθού, των υποβρυχίων, των εχθρών και γενικότερα οποιουδήποτε αντικειμένου «κυκλοφορεί» κάτω ή πάνω από την επιφάνεια του νερού, αφήνει μια ευχάριστη «γεύση» με τη λεπτομέρεια και την «ζωντάνια» του.
Ο σχεδιασμός όμως των επιπέδων είναι κάκιστος καθώς θα παρακολουθούμε τα ίδια και τα ίδια, με ελάχιστες δόσεις πρωτοτυπίας (όπως το επίπεδο με το υποθαλάσσιο ηφαίστειο) να μας ξυπνούν από το λήθαργο της επαναλάηψης ανά διαστήματα. Στα του ηχητικού τομέα τα πράγματα συνεχίζουν να μην απογοητεύουν, διότι θα ακούμε την «ζωή» του βυθού και τα εφέ των συγκρούσεων ή των ρηγμάτων στο κέλυφος με εντυπωσιακή, surround κωδικοποίηση που βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα. Σχετικά με την τεχνολογία 3D και εδώ τα πράγματα διατηρούν τον πήχη ψηλά. Το θέμα του παιχνιδιού από μόνο του αναγκάζει τους σχεδιαστές να προσδώσουν ένα καλό τρισδιάστατο αποτέλεσμα και όντως, τα κατάφεραν αρκετά καλά.
{PAGE_BREAK}
Το Steel Diver δίνει την αίσθηση βάθους του βυθού, κάνοντας μας να ξεχωρίζουμε εύκολα τα αντικείμενα του παρασκηνίου, τα οποία δε θα επηρεάσουν το ταξίδι μας. Για παράδειγμα, όταν δούμε έναν τεράστιο βράχο, τα μάτια μας δε θα χρειαστούν πάνω από ένα δευτερόλεπτο για να «καταλάβουν» εάν πρόκειται να προσκρούσουμε πάνω του ή αν θα περάσουμε από δίπλα του. Το τρισδιάστατο αποτέλεσμα γίνεται ακόμα καλύτερο όταν θα παίξουμε ένα mini game, στο οποίο κυνηγάμε πλοία και υποβρύχια με το περισκόπιο του υποβρυχίου. Αυτό γίνεται με τη χρήση του γυροσκοπίου του 3DS, οπου η αίσθηση βάθους γίνεται εύκολα αντιληπτή και δεν κουράζει τον παίκτη –με λογική χρονική χρήση φυσικά. Το μοναδικό πρόβλημα με το συγκεκριμένο mini game είναι η ίδια η χρήση του γυροσκοπίου.
Το περισκόπιο γυρίζει με την ίδια ταχύτητα που περιστρέφουμε την συσκευή, κάτι που σημαίνει ότι αν επιθυμούμε να περιστρέψουμε το περισκόπιο κατά 360 μοίρες, θα πρέπει να κάνουμε μια περιστροφή γύρω από τον εαυτό μας. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν είμαστε σε όρθια θέση ή σε μία γυριστή καρέκλα, αλλά αντίθετα, είμαστε ξαπλωμένοι σε ένα κρεβάτι ή έναν καναπέ, μάλλον την… «κάτσαμε την βάρκα».
Όσο και αν προσπαθεί, δυστυχώς…
Ο τίτλος της Nintendo διαθέτει και άλλες επιλογές πέρα από τη βασική ιστορία, προσπαθώντας να κλείσει μάταια τη (μαύρη) τρύπα της ελάχιστης διάρκειας. Πέρα από τις βασικές αποστολές της ιστορίας, το Steel Diver διαθέτει το mini game που αναφέραμε παραπάνω, time trials σε λαβυρίνθους, καθώς και άλλο ένα mini game με την ονομασία “Steel Commander”. Στο τελευταίο mode, ασχολούμαστε με ένα παιχνίδι που θυμίζει έντονα το γνωστό σε όλους επιτραπέζιο παιχνίδι στρατηγικής «Ναυμαχία». Εδώ θα πρέπει να στήσουμε το στόλο μας σε διάφορα σημεία του χάρτη και, φυσικά, σκοπός μας είναι να βυθίσουμε τα καράβια του αντιπάλου στον «απέναντι» χάρτη. Αν και αρχικά προκαλεί το ενδιαφέρον του παίκτη, αυτό το mode στο τέλος απογοητεύει μιας και βασίζεται περισσότερο στην τύχη και όχι τόσο στη στρατηγική.
Τελικά, η Nintendo προσπάθησε να προσδώσει ενδιαφέρον και διάρκεια σε ένα παιχνίδι επτά αποστολών με διάφορα τεχνάσματα και mini games, που όπως είναι λογικό είναι αδύνατον να «μαγνητίσουν» τον παίκτη. Εάν οι δημιουργοί αφοσιώνονταν στη δημιουργία περισσοτέρων επιπέδων και στον καλύτερο σχεδιασμό αυτών, μάλλον το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν πολύ καλύτερο. Όταν όμως η συνολική διάρκεια του παιχνιδιού δεν μπορεί να ξεπεράσει το χρόνο που χρειάστηκε ο υπογράφων για να ολοκληρώσει το παραπάνω κείμενο, μάλλον δε χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι παραπάνω. Αν το μάτι σας πέσει πάνω του σε κάποιο ράφι, αγνοήστε το, μιας και η τιμή του είναι τελείως ασύμβατη με αυτά που προσφέρει.
Γιάννης Σκουλουδάκης