Μια κορυφαία πρόταση για λίγους
Η αλήθεια είναι πως για τη σειρά Tiger Woods δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά. Μπορεί στην Ευρώπη η δημοτικότητά της να μην βρίσκεται στα ύψη, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Το ευχάριστο είναι πως, χρόνια τώρα, οι υψηλές πωλήσεις συνοδεύονται από ένα ποιοτικότατο προϊόν και παρά την έλλειψη ανταγωνισμού, η EA χρόνο με τον χρόνο προβαίνει σε μικρές αλλά ουσιαστικές προσθήκες. Το ίδιο συμβαίνει και με το PGA Tour 14, αν και φέτος είναι ίσως η πρώτη φορά που αυτή η βελτίωση-εξέλιξη δείχνει να είναι υπερβολικά περιορισμένη, συγκρινόμενη φυσικά με τα όσα είχε προσφέρει ο προκάτοχός του.
Για να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις, ο όρος "περιορισμένη" έχει να κάνει καθαρά με τις προσθήκες που αφορούν στο κυρίως gameplay, γιατί σε επίπεδο περιεχομένου οι φίλοι του golf θα βρεθούν σε έναν ψηφιακό παράδεισο. Η Tiburon συνεχίζει να διαχειρίζεται τους πόρους που έχει στα χέρια της με μοναδική μαεστρία, προσφέροντας μια πληρέστατη και άκρως εντυπωσιακή πρόταση, που αν μη τι άλλο καταφέρνει να ξεχωρίζει. Έστω και αν απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο κοινό.
Τι έχει αλλάξει, λοιπόν, στο Tiger Woods PGA Tour 14; Καταρχάς, από το κεντρικό μενού επιλογών αρχικά οι προσθήκες δεν είναι και τόσο ευδιάκριτες. Σε επίπεδο σχεδιασμού, τα πάντα δείχνουν να έχουν μεταφερθεί από το προηγούμενο μέρος της σειράς, στοιχείο τουλάχιστον θετικό, μιας και η μοντέρνα και ανάλαφρη εικόνα που έχει υιοθετήσει η Tiburon είναι το λιγότερο ελκυστική.
Από εκεί και έπειτα ο χρήστης καλείται να επιλέξει κάποιο από τα διαθέσιμα modes, με τους αρχάριους παίκτες να επιβάλλεται να δαπανήσουν τουλάχιστον ένα απόγευμα στο εκτενέστατο tutorial. Η σειρά Tiger Woods ποτέ δεν έκρυψε τον απαιτητικό της χαρακτήρα και, αναμενόμενα, το PGA Tour 14 δεν αποτελεί εξαίρεση. Όπως συνηθίζεται, μια βολή μπορεί να είναι είτε υπερβολικά απλή είτε απίστευτα σύνθετη, με τον τίτλο να καταφέρνει να προσφέρει μια μοναδική ισορροπία ανάμεσα στους απαιτητικούς παίκτες αλλά και σε αυτούς που απλά επιθυμούν να ζήσουν ένα αγώνα, απαλλαγμένο από τεχνικές λεπτομέρειες και κινήσεις ακριβείας.
Πρακτικά, ο καθένας μπορεί να φέρει τον τίτλο στα μέτρα του, ενώ για ακόμα μια φορά η σειρά καταφέρνει να αξιοποιήσει στο μέγιστο –όπως όλα δείχνουν- τις δυνατότητες του Kinect, με ελάχιστα σφάλματα και αστοχίες.
Την παράσταση φέτος κλέβει το ολοκαίνουργιο Legends of the Masters, ίσως η καλύτερη στιγμή της σειράς γενικότερα. Εδώ ο τίτλος επιχειρεί μια αναδρομή στην ιστορία του αθλήματος και εκτελώντας ένα άλμα στον χρόνο, επιστρέφει στο 1930 για να προσφέρει μια μοναδική αλλά και νοσταλγική εμπειρία στους φίλους του golf.
Για τους γνώστες του είδους, ονόματα όπως αυτά των Arnold Palmer, Sam Snead, Jack Nicklaus και Gary Player αποτελούν από μόνα τους δικαιολογία για αγορά με κλειστά μάτια, αλλά τα ευχάριστα δεν σταματούν εδώ. Η απεικόνιση θα ακολουθεί πάντα την τεχνολογία της εποχής, με πανέμορφα εφέ να "χαλάνε" την HD εικόνα, ενώ και τα φίλτρα που έχουν χρησιμοποιηθεί, μπορούν να χαρακτηριστούν ως ιδιαιτέρως εύστοχα.
Οι ψηφιακοί αθλητές θα εμφανιστούν με ενδυμασία της εκάστοτε εποχής, ενώ και τα χτυπήματα θα αποδειχθούν αρκετά δυσκολότερα, λόγω του "απαρχαιωμένου" -για τα σημερινά δεδομένα- εξοπλισμού. Όμως, για κάποιο μυστήριο λόγο, η ομάδα ανάπτυξης δείχνει μια τάση να υποβαθμίσει το career mode, ίσως το σήμα κατατεθέν της σειράς, με μια αδικαιολόγητη στροφή ως προς την προώθηση του Legends of the Masters. Καλώς ή κακώς, το δεύτερο θα το εκτιμήσουν μόνο οι γνώστες και ειδικότερα παίκτες μεγαλύτερης ηλικίας, την ίδια στιγμή που όσοι θελήσουν να προχωρήσουν σιγά σιγά στην ενότητα της καριέρας, μάλλον θα απογοητευτούν.
{PAGE_BREAK}
Συγκρινόμενο με το αντίστοιχο του PGA Tour 13, το career mode εδώ εμφανίζεται ανέλπιστα φτωχό και μάλιστα με απουσία σημαντικών παραμέτρων. Για παράδειγμα, οι χορηγίες από γνωστές εταιρίες έχουν εξαφανιστεί, ο εξοπλισμός που σταδιακά αποκαλύπτεται δεν διαφέρει σημαντικά από αυτόν που θα έχει ο καθένας από την αρχή στην κατοχή του και γενικά οι επιλογές που θα δώσουν έναν προσωπικό τόνο στον ψηφιακό αθλητή του παίκτη, έχουν μειωθεί επικίνδυνα.
Επιπλέον ο καθένας μπορεί να λάβει πλέον μέρος σε οποιοδήποτε τουρνουά επιθυμεί, δίχως να υπάρχει κάποια σειρά, οπότε η απουσία μιας στοιχειώδους συνέχειας, μιας ροής, κρίνεται απαράδεκτη για μια πρόταση αυτού του επιπέδου. Ωστόσο, ο τίτλος δεν ξεχνάει τις καλές συνήθειές του και έτσι είτε πρόκειται για μοναχικούς παίκτες ή γα αυτούς που θέλουν να απολαμβάνουν τις αθλητικές τους δραστηριότητες με παρέα, το PGA Tour 14 έχει μια πρόταση για όλους.
Το Shot Shaping δείχνει για ακόμα μια χρονιά τα δόντια του, προσφέροντας ένα μοντέλο χειρισμού που κρίνεται σαν το πλέον ιδανικό για μια δημιουργία που καταπιάνεται με το άθλημα του golf. Αρκεί φυσικά ο παίκτης να έχει τη διάθεση να ασχοληθεί μαζί της και να φτάσει σε βάθος, λαμβάνοντας σαν ανταμοιβή χτυπήματα που διακρίνονται για την χειρουργική τους ακρίβεια.
Κερασάκι στην τούρτα δεν είναι άλλο από τον τεχνικό τομέα, με την ομάδα ανάπτυξης να ξεζουμίζει όλους τους διαθέσιμους πόρους της μηχανής γραφικών. Δίχως καμία δόση υπερβολής, τα πάντα αγγίζουν φωτορεαλιστικά επίπεδα, με τα πλάνα που επιλέγει η κάμερα πριν από κάποιο χτύπημα να είναι μαγευτικά. Το animation συνεχίζει να βάζει τα γυαλιά σε ορισμένες σαφέστατα πιο εμπορικές και επιτυχημένες σειρές, ενώ πλέον οι αγώνες μπορούν να διεξαχθούν το απόγευμα, του σούρουπο ή ακόμα και τη νύχτα. Σε ό,τι έχει να κάνει με τον ήχο, ο τίτλος ακολουθεί από κοντά την πραγματικότητα, οπότε ορισμένες στιγμές επικρατεί νεκρική σιγή, πριν το πλήθος ξεσπάσει σε ζητωκραυγές κατόπιν ενός επιτυχημένου χτυπήματος.
Συνοψίζοντας τα όσα ζήσαμε συντροφιά με το Tiger Woods PGA Tour 14, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι λίγο πολύ το ίδιο με το αντίστοιχο στο οποίο καταλήξαμε και πέρυσι. Η ΕΑ προσφέρει για ακόμα μια φορά μια ποιοτικότατη πρόταση γύρω από το άθλημα του golf, η οποία χρόνο με τον χρόνο ικανοποιεί τους οπαδούς του αθλήματος αλλά μάλλον αδυνατεί νε κερδίσει ένα νέο αγοραστικό κοινό. Φέτος ορισμένες παραλείψεις μοιάζουν να είναι αδικαιολόγητες, αλλά ακόμα και έτσι το επίπεδο ολοκλήρωσης που αγγίζει ο τίτλος, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.
Γιώργος Τσακίρογλου
