Όταν η άμυνα του κάστρου τελειώνει λίγο πριν ξεκινήσει…
Μπορεί το Two Worlds να μην αποτελούσε κάτι πραγματικά ξεχωριστό, εντούτοις, αποτελούσε αναμφίβολα μία φιλόδοξη προσπάθεια από τη Reality Pump στο είδος των action/ RPGs, που κατάφερε να εξελιχθεί τελικά σε ένα αξιοπρεπέστατο sequel. Το νέο franchise που εισήγαγε σε αυτή τη γενιά οικιακών συστημάτων η πολωνική εταιρία, παρά τα στραβοπατήματά του, αποτελούσε προϊόν πολυετούς εργασίας αλλά και πλήθους ιδεών. Ως εκ τούτου, η νέα της πρόταση δίνει εύλογα την εντύπωση πως αποτελεί ένα μικρό διάλειμμα πριν την ανακοίνωση του νέου sequel ή ενός εντελώς καινούριου τίτλου.
Το Two Worlds II Castle Defense έρχεται να προσφέρει μία νέα πρόταση στο είδος των Tower Defense. Δυστυχώς, το spin off της Reality Pump δεν καταφέρνει παρά να αποτελεί μία ρηχή πρόταση, που δεν μπορεί να συγκριθεί με το πλήθος καλύτερων ερασιτεχνικών παραγωγών που κατακλύζουν το είδος, διαθέσιμες μάλιστα με αρκετά χαμηλότερο αντίτιμο. Το Castle Defense, όπως είναι φυσικό, διαδραματίζεται στο σύμπαν του Two Worlds II, όπου καλούμαστε να προστατεύσουμε τους Gandohar και Sordahon (ανάλογα με την αποστολή), οι οποίοι αποτελούσαν τους "κακούς" του κόσμου της Antaloor.
Το σενάριο του τίτλου ουσιαστικά αρχίζει και τελειώνει με την αναφορά αυτών των ονομάτων, καθώς τα λιτά κείμενα που συνοδεύουν κάθε μία από τις, έξι συνολικά, αποστολές δεν πρόκειται να σας προξενήσουν το παραμικρό ενδιαφέρον. Φυσικά κάτι τέτοιο δύσκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως αρνητικό στοιχείο για τίτλο του είδους, αλλά οι υποσχέσεις του οπισθόφυλλου για μία “εντελώς διαφορετική οπτική γωνία του βασιλείου της Antaloor” φαντάζουν αρκετά “ξεχειλωμένες”.
Ανεξάρτητα με το αν έχετε ασχοληθεί στο παρελθόν με Tower Defense τίτλους, δε θα έχετε κανένα πρόβλημα για να κατανοήσετε το gameplay του Castle Defense μέσα σε μερικά λεπτά. Ουσιαστικά, κάθε επίπεδο μας τοποθετεί σε μία αρένα, όπου, εξαρχής, είναι τοποθετημένος σε ένα προκαθορισμένο σημείο ένας από τους δύο κεντρικούς χαρακτήρες που θα κληθούμε να προστατεύσουμε από τα αλλεπάλληλα εχθρικά κύματα. Η προστασία του κεντρικού χαρακτήρα επιτυγχάνεται με την αγορά και κατάλληλη τοποθέτηση μονάδων. Όπως συμβαίνει με πολλούς τίτλους του είδους, δεν μπορούμε να τοποθετήσουμε τις μονάδες μας σε οποιοδήποτε μέρος αλλά, αντίθετα, υπάρχουν προκαθορισμένα σημεία όπου δύναται να εμφανιστούν.
Αν και αρχικά αυτή η μέθοδος φαντάζει περιοριστική, τελικά καταφέρνει να προσφέρει ένα σεβαστό στρατηγικό βάθος σχετικά με τον τρόπο που θα στήσουμε τα διάφορα είδη μονάδων. Η επιλογή των μονάδων είναι ιδιαίτερα μικρή, καθώς περιορίζεται σε μόνο έξι τύπους. Συνολικά, μπορούμε να αγοράσουμε δύο είδη μονάδων για μάχες σώμα με σώμα, τοξότες και μάγους με ικανότητες για γιατρειά, επιβράδυνση των εχθρών ή εκτόξευσης φωτιάς. Από τη στιγμή που θα τους τοποθετήσουμε στο επίπεδο δεν μπορούμε να τους δώσουμε περαιτέρω εντολές αλλά, αντίθετα, δρουν από μόνοι τους (πολύ συχνά όχι με τον τρόπο που θα θέλαμε).
{PAGE_BREAK}
Κάθε επίπεδο χωρίζεται σε κύματα εχθρών ενώ όποτε καταφέρνουμε να επιβιώσουμε επιτυχώς κάθε ένα εξ αυτών, αμειβόμαστε με χρυσό και πόντους, ανάλογα με τους στρατιώτες που έχουν επιβιώσει αλλά και το χρυσό που έχουμε ακόμα στο “ταμείο” μας. Το κυρίως όπλο μας, λοιπόν, αφορά στη μονάδα του χρυσού καθώς οι κυριότερες στρατηγικές επιλογές εντοπίζονται στην κατάλληλη επιλογή επιθετικών ή αμυντικών μονάδων, αλλά και της πολύτιμης (και αρκετά ακριβής) αναβάθμισης που μπορούμε να τους κάνουμε τόσο στα αποθέματα ενέργειάς τους όσο και στην επιθετική τους δεινότητα. Επιπροσθέτως, ο χρυσός χρησιμοποιείται για την ανάσταση των πεσόντων, αλλά και για την τηλεμεταφορά τους σε οποιοδήποτε άλλο προκαθορισμένο σημείο του χάρτη, ενέργεια που χρησιμοποιούσαμε κατά κόρων για τη σωστότερη κατανομή των δυνάμεών μας.
Τα πέντε από τα έξι επίπεδα που μας τοποθετούν σε μάχες άνω των δεκαπέντε εχθρικών κυμάτων, διάρκειας περίπου μισής ώρας το κάθε ένα, καταφέρνουν να δημιουργήσουν κάποια ένταση αλλά και αίσθημα ευχαρίστησης όταν βλέπουμε ότι καταφέρνουμε τελικά να επιβιώσουμε των ισχυρότερων επιθέσεων. Μπορεί το Castle Defense να αποτελεί ένα διασκεδαστικό τίτλο, αν και από τους πλέον απλοϊκούς, αλλά το σοβαρό πρόβλημα της διάρκειας το βλάπτει ανεπανόρθωτα. Συνολικά, δεν χρειάστηκαν περισσότερες από τρεις ώρες για να ολοκληρώσουμε τα ολιγάριθμα επίπεδά του, παρόλο που χάσαμε αρκετές φορές σε ορισμένα από αυτά. Ο βαθμός δυσκολίας κινείται σε φυσιολογικά επίπεδα, καθώς δεν χρειάζονται παρά μερικά λεπτά σε κάθε αποστολή και ίσως δύο, τρεις επανεκκινήσεις προκειμένου να αντεπεξέλθετε επιτυχώς στις εχθρικές εφορμήσεις.
Άλλο ένα απογοητευτικό χαρακτηριστικό, που τονίζεται στο οπισθόφυλλο του τίτλου, κάνει λόγο για τη “συναρπαστική προσπάθεια επίτευξης high-score στα leaderboards”. Δυστυχώς, η Reality Pump φαίνεται πως δεν προσπάθησε καν στη δημιουργία αυτού του απλού χαρακτηριστικού, παρουσιάζοντας ένα μη λειτουργικό leaderboard, τη στιγμή που η ύπαρξή του θα μπορούσε να είναι σημαντική για τη διάρκεια του τίτλου. Εν ολίγοις προκειμένου να βλέπουμε τα online leaderboards, απαιτείται να επισκεπτόμαστε την επίσημη ιστοσελίδα, καθώς τις κατατάξεις δεν μπορούμε να τις δούμε εντός των μενού του τίτλου. Επιπροσθέτως, είναι απαράδεκτη και -κατά την άποψή μας- ενδεικτική του επίπεδου εργασίας, η αδικαιολόγητη απουσία πίνακα κατάταξης για το τελευταίο επίπεδο.
Εν κατακλείδι, το πόνημα των Πολωνών δημιουργών δείχνει έντονα πως δεν αποτελεί κάτι περισσότερο από ένα διαφημιστικό προϊόν του κυρίως franchise. Τα επίπεδα είναι πολύ λιγότερα από ό,τι θα έπρεπε, φέρνοντάς μας σε ένα απότομο φινάλε, τη στιγμή ακριβώς που μας δημιουργείται η επιθυμία να οδηγηθούμε σε μεγαλύτερες προκλήσεις. Η εξαιρετικά μικρή διάρκεια λοιπόν, σε συνδυασμό με τα –μοναδικά- προχειροφτιαγμένα leaderboards, που δύσκολα θα σας πείσουν για “συναρπαστική επίτευξη high-score στα leaderboards”, αποτελούν ικανά στοιχεία για να σας πείσουν να ψάξετε αλλού για έναν Tower Defense τίτλο.
Νικόλας Μαρκόγλου
