Κάποιος να καλέσει τη Greenpeace!
«Ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει». Αν εξαιρέσουμε τα δύο παιχνίδια του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού μετά την Μάντσεστερ, η παραπάνω φράση τείνει να ισχύει ευρέως, και στην περίπτωση του Windforge έχουμε να κάνουμε με έναν indie τίτλο, που προσπαθεί να δημιουργήσει το μονοπάτι του, ακολουθώντας τη συνταγή που τυγχάνει καθολικής αναγνωρίσεως τον τελευταίο καιρό στη gaming βιομηχανία. Αναφερόμαστε φυσικά στην «τρέλα» που ακολούθησε μετά το Minecraft, όπου ξαφνικά οι developers συνειδητοποίησαν πως ο gamer θέλει να φτιάχνει το δικό του παιχνίδι κατά το δυνατό, αρκεί να του παρέχουν τα κατάλληλα εργαλεία.
Το Windforge είναι ένα ακόμη παιχνίδι που δίνει στον παίκτη αυτή τη δυνατότητα, προσφέροντάς του έναν κόσμο που σχεδόν τα πάντα είναι καταστρέψιμα, αλλά και αντιστρόφως, με το εκτεταμένο crafting σύστημα, αφού τον βάλει σε μια γραμμή μέσω της κεντρικής ιστορίας. Κάπου εκεί πετάμε και την ανακάλυψη ενός εξαφανισμένου αρχαίου πολιτισμού για να «δέσει» η συνταγή, και έτοιμο το κυρίως πιάτο.
Φανερές είναι οι επιρροές από τα Minecraft, Terraria και Contra, καθώς η δράση παρουσιάζεται σε γοητευτικό 2D, και ο κόσμος είναι δομημένος από τουβλάκια διαφορετικής φύσεως. Αυτό που διαφοροποιεί το Windforge είναι -εκτός από την κεντρική ιστορία- και ο τρόπος που παρουσιάζεται. Σε έναν υποθετικό κόσμο, που βασιλεύουν τα αερόπλοια (και όχι αεροπλάνα) και όπου η κύρια πηγή ενέργειας είναι το… λάδι από φάλαινες –ιπτάμενες φάλαινες για να είμαστε ακριβείς-, έρχεται και τοποθετείται ο ήρωάς μας, στην προσπάθεια να βρεθούν εναλλακτικές πηγές ενέργειας, αφού οι φάλαινες είναι πλέον είδος προς εξαφάνιση.
Ο κόσμος αυτός αποτελείται από πολλά αιωρούμενα νησιά στον ουρανό, άλλα ανεξερεύνητα άλλα κατοικημένα και άλλα που στεγάζουν πόλεις χτισμένες επάνω τους. Τα γραφικά φαίνονται ζωγραφισμένα στο χέρι, και υπάρχουν κάποιες όμορφες steampunk και μη πινελιές, αλλά το γενικότερο οπτικό σύνολο βρίσκεται σε σύγχυση λόγω των πολλών κύβων διαφόρων υλικών, που δεν συνδυάζονται όμορφα σε κάποια σημεία. Η ίδια σύγχυση εξαπλώνεται και στο gameplay, το οποίο -αν και σε γενικές γραμμές είναι ικανοποιητικό- πάσχει από ατέλειες και κάποιες λανθασμένες επιλογές/ εκτελέσεις. Η πλοήγηση στον κόσμο αλλά και οι μάχες, είτε εξ αποστάσεως είτε από κοντά, πάσχουν από αμεσότητα, ενώ το κακό collision detection ενοχλεί έντονα σε πολλά σημεία. Δυστυχώς όλα αυτά δίνουν την εντύπωση τίτλου που βρίσκεται ακόμα σε beta ή early-access στάδιο, αφού λείπουν ακόμη πολλά πράγματα.
Φτάνοντας στα θετικά, συνειδητοποιούμε πως η συνταγή που έκανε επιτυχημένα τα Minecraft και Terraria παραμένει εθιστική, με τους παίκτες να μπορούν να καταστρέψουν πραγματικά οτιδήποτε βρεθεί στο δρόμο τους, είτε για να ανοίξουν δρόμο, είτε επειδή χρειάζονται τα υλικά. Κι αυτό διότι, χωρίς τη χρήση του εκτενούς crafting συστήματος, δεν θα φτάσετε και πολύ μακριά στο Windforge, αφού από τα πρώτα κιόλας λεπτά το trial and error κάνει τη δυναμική εμφάνισή του. Με τα υλικά αυτά μπορείτε να φτιάξετε οτιδήποτε στο παιχνίδι, με περισσότερες από 1000 recipes να είναι διαθέσιμες.
Με αυτά μπορούμε να φτιάξουμε από τεχνολογίες και workstations, μέχρι τις ίδιες τις σφαίρες για τα όπλα μας (τα οποία επίσης φτιάξαμε εμείς!). Το crafting σύστημα με τη σειρά του υποστηρίζει με τον καλύτερο τρόπο την υλοποίηση των αερόπλοιων, που αποτελούν τον πυρήνα του τίτλου. Ο παίκτης έχει το προσωπικό του αερόπλοιο (ονόματι… “Normandy” στην περίπτωση του γράφοντος), και με τα υλικά που διαθέτει μπορεί να αναβαθμίσει αλλά και να αλλάξει ολοκληρωτικά το σχεδιασμό του.
Για παράδειγμα, αφού για να είναι λειτουργικό σαν κατασκευή χρειάζεται κινητήρες για κάθετη και οριζόντια προώθηση και ένα μπαλόνι αερίου από πάνω για σταθεροποίηση, πρέπει να αποκτήσουμε (είτε μέσω crafting είτε μέσω αγοράς) γεννήτριες που θα δίνουν ρεύμα στους κινητήρες και τα οπλικά συστήματα, και όλα μπορούμε να τα τοποθετήσουμε όπως επιθυμούμε, αλλάζοντας την κατασκευή ανάλογα ώστε να είναι πιο λειτουργικό στην κίνηση και στην αντιμετώση πειρατών ή ιπτάμενων επιθετικών ζώων. Οι μάχες είναι δύσκολες και απαιτητικές, είτε είναι στους αιθέρες, είτε στο έδαφος (αν εξαιρέσουμε το προβληματικό collision detection). Υπάρχουν επίσης κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες προσθήκες, όπως για παράδειγμα το grappling hook, το οποίο είναι πολύ χρήσιμο και διασκεδαστικό στη χρήση του.
Σε συνδυασμό, όλα τα παραπάνω συνθέτουν ένα προβληματικό μεν ενδιαφέρον δε σύνολο, που επιδεικνύει τη μοναδικότητά του σε στιγμές που θα προσπαθούμε να αποκρούσουμε με το προσωπικό αερόπλοιό μας επιτιθέμενους πειρατές, ενώ θα θέλουμε να επιβιβαστούμε σε μια ιπτάμενη φάλαινα για να την… εξoρύξουμε κύβο-κύβο. Οι ατέλειες, η σύγχηση στο gameplay και η σημαντική έλλειψη polishing αδικούν το Windforge, που θα μπορούσε να γίνει μια από τις πρώτες ευχάριστες indie εκπλήξεις του 2014. Αν θέλετε μπορείτε να του ρίξετε μια ματιά, μιας και διατίθεται σε σχετικά χαμηλή τιμή (περίπου 10 ευρώ), ωστόσο αναμένουμε τις επιδιορθώσεις και patches που θα καταφέρουν να φέρουν τον τίτλο στο επίπεδο του οράματος των Καναδών δημιουργών.
Χρήστος Λιάπης