Κάτι θετικό διακρίνεται στον ορίζοντα
Μετά από τέσσερις στη σειρά τίτλους και διάφορα σκαμπανεβάσματα στην ποιότητά της, η σειρά WRC της Milestone συνεχίζει να βρίσκεται σε μια παράξενη πορεία. Παρόλο που ακόμα και σήμερα δεν καταφέρνει να κοιτάξει κατάματα θρυλικές δημιουργίες τους παρελθόντος, η μικρή, ιταλική ομάδα ανάπτυξης από το Μιλάνο, με την οποία ο υπογράφων έχει ιδιαίτερες σχέσεις και προσωπικές επαφές -τις οποίες θα προσπαθήσει να αφήσει εκτός review- κάνει φιλότιμες προσπάθειες, έχοντας ξεκαθαρίσει πως προτιμάει να ακολουθήσει το μονοπάτι της διασκεδαστικής και ενίοτε απαιτητικής οδήγησης και όχι της απόλυτης εξομοίωσης. Τι ακριβώς καταφέρνει φέτος ακολουθώντας αυτή τη λογική; Θα το δούμε ευθείς αμέσως.
Πρώτη στο κιβώτιο και εκκίνηση
Φέτος τα πάντα ξεκινούν με τις καλύτερες προϋποθέσεις, έχοντας μια "μυρωδιά" από την αντίστοιχη MotoGP δημιουργία της ομάδας ανάπτυξης. Πραγματικά αυτοκίνητα του θεσμού, κινούμενα σε αργές ταχύτητες, ντύνουν το κεντρικό μενού επιλογών, ενώ η συνοδεία ορχηστρικής μουσικής δημιουργεί την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Τα διαθέσιμα modes είναι ακριβώς τα ίδια με πέρυσι, ενώ, όπως συνηθίζεται, ο παίκτης καλείται να δημιουργήσει την ψηφιακή του εκδοχή για το career mode.
Από απλή περιέργεια και μόνο και δίχως δεύτερη σκέψη, επιλέξαμε την επιλογή quick race και το πρώτο δυνατό χαστούκι ήρθε πριν καν δοθεί η εκκίνηση. Για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, τα loading times είναι υπερβολικά μεγάλα, τα οποία σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζουν σε διάρκεια το μισό λεπτό. Έπειτα από αυτό το μικρό σοκ, το WRC 4 ξεκίνησε δειλά δειλά να δείχνει τις αρετές του και πραγματικά σε μεγάλο βαθμό δεν απογοητεύει. Ο τίτλος χρειάζεται τον χρόνο του πριν τελικά πατήσει τέρμα το γκάζι, με τις πρώτες αναγνωριστικές βόλτες να μην είναι αδιάφορες αλλά να απέχουν και πολύ από το να χαρακτηριστούν ως προκλητικές.
Οπότε για να μην γίνει κάποιο λάθος και βγουν λανθασμένα συμπεράσματα, η επιστροφή στο κεντρικό μενού έγινε σε χρόνο μηδέν και σειρά πήρε η δημιουργία οδηγού. Οι επιλογές μπορεί αρχικά να δείχνουν αρκετές, αλλά πρακτικά είναι ελάχιστες. Ο παίκτης καλείται να επιλέξει το πρόσωπο ενός υποτιθέμενου οδηγού από 8 διαθέσιμες και διόλου ενδιαφέρουσες φωτογραφίες, το ίδιο θα πρέπει να κάνει και για τον συνοδηγό, ενώ διαθέσιμη θα είναι και η φιγούρα του manager, που δυστυχώς όμως υπάρχει για καθαρά αισθητικούς και μόνο λόγους.
Στροφή αριστερά και επιλογές
Περνώντας στην ενότητα Quick Race, οι παίκτες μπορούν να λάβουν μέρος είτε απλά και μόνο σε έναν αγώνα είτε σε ολόκληρο το πρωτάθλημα, με τις ειδικές διαδρομές να ξεδιπλώνονται σε μία, δύο ή τρεις ημέρες. Δυστυχώς, σε επίπεδο ρυθμίσεων για ακόμα μια φορά τα πάντα έχουν μια σπαρτιατική εικόνα, ενώ και οι επισκευές δεν θα απασχολήσουν καθόλου τον παίκτη. Γα τους έμπειρους φίλους της σειράς, αλλά και των racing games γενικότερα, θα πρέπει να θεωρείται ένα μεγάλο πλεονέκτημα πως οι αγώνες όχι μόνο χωρίζονται σε κατηγορίες, αλλά όσοι το επιθυμούν μπορούν να μεταβούν απευθείας στην μεγάλη κατηγορία, όπου εκεί βρίσκεται όλο το… ζουμί της υπόθεσης.
Όμως για ακόμα μια χρονιά το career mode είναι αυτό που αποτυγχάνει να κερδίσει τους παίκτες, γιατί πολύ απλά αδυνατεί να μεταφέρει την υποτιθέμενη αγωνιστική πορεία ενός άπειρου οδηγού. Η μετάβαση από το Junior WRC στις μετέπειτα κατηγορίες είναι μια αδιάφορη έως και κουραστική διαδικασία, ενώ και η παρουσία του manager είναι -όπως προαναφέραμε- απλά διακοσμητική. Όμως, όλα τα παραπάνω θα απασχολήσουν μάλλον ελάχιστα τους οπαδούς του θεσμού, οι οποίοι δικαιολογημένα θα περιμένουν να ακούσουν πώς τα πηγαίνει ο τίτλος στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Και εδώ είναι ο τομέας που η Milestone καταφέρνει –επιτέλους- να κινηθεί σε αξιοπρεπή επίπεδα.
Τέρμα το γκάζι
H πρώτη ευχάριστη έκπληξη έρχεται από τον τεχνικό τομέα και ειδικά με τον τρόπο που έχουν αποδοθεί τα τοπία. Τα ολοκαίνουργια textures δίνουν ζωή στον τίτλο και για να έχει κάποιος ένα μέσο σύγκρισης, δεν έχει παρά να επισκεφθεί μια διαδρομή που υπήρχε και στο WRC 3 για παράδειγμα. Το ευχάριστο είναι πως, πέρα από τις επανασχεδιασμένες, πλήθος νέων διαδρομών θα κάνουν την εμφάνισή τους, με κύριο στόχο να κάνουν την οδήγηση ακόμα πιο δύσκολη. Είναι εμφανές πως, πλέον, ο δρόμος σε αρκετά σημεία έχει στενέψει, ενώ και οι κλειστές στροφές των 180 μοιρών δείχνουν να είναι πραγματικά αμέτρητες.
Και εδώ παρουσιάζεται το σημαντικότερο ίσως θέμα σε ό,τι έχει να κάνει με τον έλεγχο αλλά και το μοντέλο χειρισμού. Καταρχάς, το WRC 4 θα μπορεί να υπερηφανεύεται για τα βελτιωμένα physics, τα οποία με τη σειρά τους επιτρέπουν στα οχήματα να εκτελούν πανέμορφους ελιγμούς και πλαγιολισθήσεις. Αναμφίβολα, δεν αγγίζουν τα επίπεδα που κατάφεραν να φτάσουν οι mods με την προηγούμενη πρόταση της σειράς για το PC, αλλά επιτέλους δημιουργείται μια εντύπωση πως, όντως, ο καθένας χειρίζεται ένα όχημα με σωστό βάρος και με αρκετή ιπποδύναμη.
Από την άλλη, όμως, αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά πως το Dual Shock 3 είναι το πλέον άβολο χειριστήριο για έναν racing τίτλο –η δοκιμή βασίστηκε στην έκδοση του τίτλου για το PlayStation 3. Ο αριστερός αναλογικός μοχλός αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της οδήγησης και η ασαφής αίσθηση που αφήνει, θα είναι υπεύθυνη για αρκετές στραβοτιμονιές. Ωστόσο, η κατάσταση αλλάζει δραματικά για τους τυχερούς κατόχους τιμονιέρας, με την Milestone να ξεδιπλώνει σε αυτό το μοντέλο χειρισμού όλη τη μαεστρία της.
Πλέον, είναι διαθέσιμη η περιστροφή από άκρη σε άκρη και αν κάποιος απενεργοποιήσει τις αρκετές βοήθειες που παρέχει ο τίτλος, θα νιώσει σαν να βρίσκεται στο εσωτερικό ενός οχήματος και να παλεύει να το συγκρατήσει στον δρόμο.
{PAGE_BREAK}
Τονίζουμε και πάλι πως το WRC 4 δεν είναι μια simulation πρόταση, αλλά από την άλλη, είναι στιγμές που καταφέρνει να αγγίζει με άνεση υψηλότατα επίπεδα ρεαλισμού, χωρίς ευτυχώς πότε να κουράζει ή να αφήνει την αίσθηση πως είναι υπερβολικά απρόσιτη. Ο ακριβέστατος χειρισμός –με την προϋπόθεση της κατοχής ενός τιμονιού- θα αποτελέσει το σημαντικότερο σύμμαχο των παικτών, οι οποίοι για πρώτη φορά στα χρονικά της σειράς θα πιάσουν τον εαυτό τους να μην θέλουν αφήσουν τον τίτλο στην άκρη.
Μερίδιο ευθύνης σε αυτήν την απόαυση έχουν και οι ειδικές διαδρομές, με τη διαφορετικότητα στα περιβάλλοντα, την ενδιαφέρουσα χάραξη και την, ενίοτε, υψηλή πρόκληση να προσφέρουν την απαραίτητη ποικιλία. Αν και πρέπει να πούμε ότι η ποικιλία στο οδόστρωμα δεν παρέχει και την απαραίτητη αλλαγή στην πρόσφυση του οχήματος. Ίσως του χρόνου…
Αναμενόμενες στραβοτιμονιές
Το WRC 4 ολοκληρώνεται από ένα multiplayer mode, που μοιάζει να είναι πιστή αντιγραφή της αντίστοιχης περυσινής ενότητας. Ακολουθώντας τη μοναχική φύση του θεσμού του WRC, οι παίκτες δεν θα βρεθούν ποτέ στην ίδια διαδρομή με κάποιο άλλο όχημα, αλλά θα αναμετρώνται με τα ghost cars των φίλων τους. Αναφορά στον τεχνικό τομέα έγινε εν μέρει προηγουμένως, αλλά υπάρχουν δύο στοιχεία τα οποία θα ήταν αδιανόητο να μην αναφερθούν.
Από τη μία τα πανέμορφα περιβάλλοντα είναι λουσμένα με αρκετά πειστικά lighting effects, τα οποία άλλοτε θα δυσκολέψουν την οδήγηση και άλλοτε απλά θα κάνουν τον παίκτη να θέλει να τα απολαύσει ξανά και ξανά μέσω κάποιου διαθέσιμου replay. Στον αντίποδα, το WRC 4 δεν θα πρέπει να αισθάνεται άνετα με την απαράδεκτη απόδοση των οχημάτων, τα οποία διακρίνονται για τις ασάφειες στο σχεδιασμό τους, αλλά και για τη σχεδόν ανύπαρκτη λεπτομέρεια στο εσωτερικό τους.
Δυστυχώς, ο ήχος για ακόμα μια χρονιά περνάει απαρατήρητος, όχι μόνο γιατί αποτυγχάνει να αποτυπώσει την χροιά των κινητήρων και τους ήχους των εξατμίσεων, αλλά διότι καταντάει πολύ γρήγορα κουραστικός. Εκτός κλίματος είναι και ο συνοδηγός, ο οποίος δημιουργεί την εντύπωση πως δίνει τις οδηγίες του από την άνεση του καναπέ του και όχι από το bucket κάθισμα ενός αγωνιστικού οχήματος που κινείται στο όριο.
Πατώντας φρένο και βγαίνοντας από το γεμάτο λάσπη και χτυπήματα αγωνιστικό μας όχημα, το συμπέρασμα που προκύπτει σχετικά με το WRC 4, είναι πως η Milestone άργησε αλλά φαίνεται να βρίσκει το δρόμο της. Η ιταλική ομάδα ανάπτυξης έστρεψε επιτέλους την προσοχή της σε τομείς που έπρεπε να βελτιωθούν, αλλά από την άλλη έχει ακόμα δρόμο μέχρι την καρώ σημαία.
Γιώργος Τσακίρογλου
{nomultithumb}
