Τελικά τι είναι αυτό που μετράει σε ένα παιχνίδι;
17 Φεβρουαρίου 1991. 10:35μμ. Μετά από 2 ημέρες και μόλις έχοντας ολοκληρώσει την 8 πίστα του Shadow of the Beast (Psygnosis), του παιχνιδιού θρύλου της εποχής και χαρακτηριζόμενου και ως «ναυαρχίδα» του δημοφιλούς υπολογιστή/ κονσόλας τότε Amiga 500.
Βαθμός εθισμού: 100% και βάλε…
17 Φεβρουαρίου 2005. 10.15μμ. Μετά από 2 ώρες ενασχόλησης με το MOH (Medal of Honor) The Rising Sun, έχω ήδη χάσει το ενδιαφέρον μου, λέγοντας από μέσα μου μια από τα ίδια πάλι…
Βαθμός εθισμού: 60% και βγάλε…
Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω ένα παιχνίδι που πολλοί θεωρούν από τα καλύτερα first person shooter του PS2, δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί τέτοιου είδους παιχνίδια, που δεν έχουν να προσφέρουν κάτι ουσιαστικά νέο στον χώρο των παιχνιδιών, συνεχίζουν να κυκλοφορούν με ολοένα μάλιστα αυξανόμενους ρυθμούς; Γούστα του καθενός θα μου πείτε. Σίγουρα ναι, θα απαντήσω και μάλλον υποκειμενική άποψη, άλλά ποιος μπορεί να διαφωνήσει στο ότι η πορεία των games τα τελευταία 10 χρόνια έχει ακολουθήσει την πορεία των ταινιών του Hollywood, όπου τα πολλά εφέ και οι καλοφτιαγμένοι ηθοποιοί πουλάνε, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα, εκτός λίγων εξαιρέσεων, την υπόθεση ενός έργου. Όπου υπόθεση λέγε με gameplay για τον χώρο του game software. Ελληνιστί μεταφραζόμενο: παίζοντας το παιχνίδι, υποδηλώνοντας τον εθισμό που έχει ένα video παιχνίδι στον gamer του.
Ίσως το όλο θέμα να βρίσκεται πιο βαθιά και να αγγίζει φιλοσοφικές ανησυχίες της εποχής, όπου ο καταναλωτισμός και οι αντιδραστικές και χωρίς σκέψη ενέργειες που μας «περνάνε» στο υποσυνείδητο μας, μας κάνουν να μας αρέσουν παιχνίδια που έχουν ως κύριο στόχο να σκοτώνεις ότι βρεις μπροστά σου απερίσκεπτα, χωρίς να χρειάζεσαι να ζορίσεις το μυαλό σου για το πώς πρέπει να ενεργήσεις όταν βρίσκεσαι παγιδευμένος από τις επιθέσεις των Αράβων (ή Σέρβων ανάλογα τι προτιμάς…) Μα τι άλλο? Να βρεις ένα πολυβόλο να τους ξεκάνεις…
Τα τρισδιάστατα γραφικά είναι λοιπόν που μετράνε, και το πόσα fps (frames per second) θα πιάσει το νέο doom clone top hit που μόλις κυκλοφόρησε, απογοητεύοντας έτσι όλους εμάς τους παλαιότερους (και όχι μόνο), μεγαλωμένους στην εποχή του Pang, του Bubble Bobble και του Shadow of the Beast.
Διαφωνείτε? Αν ναι έχω μια απλή ερώτηση:
Πότε ήταν η τελευταία φορά που παίξατε ένα πρωτότυπο video game?
Μανώλης Φλωρός
Manolis@atcom.gr
{nomultithumb}
