Ήρθε η ώρα για την ανάδειξη των μεγάλων νικητών του αφιερώματός μας.
Τα καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών: Part 4
Το τελευταίο μέρος του μεγάλου αφιερώματός μας, ξεκινά με ένα Martini και καταλήγει σε μια από τις ομορφότερες περιπέτειες που δημιουργήθηκαν ποτέ σε βιντεοπαιχνίδι.
5: GoldenEye (1998: Nintendo 64)
Μέχρι την κυκλοφορία του Nintendo 64, οι κονσόλες δεν ήταν ικανές να αποδώσουν σωστά τα παιχνίδια βολών πρώτου προσώπου. Η έξτρα δύναμη του μηχανήματος της Nintendo και –κυρίως- ο αναλογικός μοχλός του χειριστηρίου του, επέτρεψαν στη Rare να δημιουργήσει το καλύτερο παιχνίδι που αντλεί τη θεματολογία του από κινηματογραφική παραγωγή. Το παράδοξο εντοπίζεται στο ότι το GoldenEye δε συνοδεύτηκε από φανφάρες και ιδιαίτερη δημοσιότητα όταν κυκλοφόρησε, αλλά έγινε γνωστό μέσα από την ίδια την κοινότητα των παικτών. Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για ένα μεγαλειώδες παιχνίδι, με εξαιρετική ατμόσφαιρα, γραφικά που ούτε οι δημιουργοί του N64 περίμεναν πως θα μπορούσε να αποδώσει η κονσόλα και τέλειο gameplay. Είναι χαρακτηριστικό πως μέχρι την κυκλοφορία του Half-Life 2, δεν υπήρχε άλλο παιχνίδι FPS που χάριζε τόσο έντονη κινηματογραφική αίσθηση στον παίκτη. O James Bond ήταν ένας από τους σημαντικότερους λόγους για την επιβίωση του N64 στη δύσκολη εκείνη εποχή.
4: Metal Gear Solid (1998: PlayStation, PC)
Το όνομα Hideo Kojima σας λέει κάτι; Αυτός ο κύριος είναι μια από τις σημαντικότερες μορφές που διαθέτει η Ιαπωνία στη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών. Ξεκίνησε δημιουργώντας τη σειρά Metal Gear στις 8 & 16 bit κονσόλες, όμως το πέρασμα στο PlayStation ήταν ένα κοσμοϊστορικό γεγονός. Σπάνια ένα παιχνίδι πλησίαζε τόσο κοντά στον κινηματογράφο και η περιπέτεια του Snake, που επεκτεινόταν σε δύο δίσκους, ξεπέρασε κάθε προηγούμενη προσπάθεια. Ακόμη και μικρές λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα η δυνατότητα του Psycho Mantis να διαβάζει τα δεδομένα της Memory Card που ο παίκτης είχε στην κονσόλα του, ήταν στοιχεία που καταδείκνυαν πόσο πρωτότυπο και πρωτοποριακό ήταν για την εποχή του αυτό το παιχνίδι. Η σειρά συνέχισε την επιτυχία με το MGS 2: Sons of Liberty για το PlayStation 2, ενώ σύντομα αναμένεται και το τρίτο μέρος.
3: Final Fantasy VII (1997: PlayStation, PC)
Πολλοί μπορεί να διαφωνήσουν, αλλά η άποψη του GameOver είναι πως η ευρεία αποδοχή αλλά και η επανάσταση που σημειώθηκε τη δεκαετία του 1990 στα βιντεοπαιχνίδια, οφείλεται κυρίως σε αυτό το παιχνίδι. Όταν η Square αποκάλυψε πως «χωρίζει» με τη Nintendo και παίρνει το τραίνο της Sony, ο κόσμος έμεινε άναυδος. Αλλά αυτό που οι δημιουργοί του FF VII είχαν στο μυαλό τους δικαιολογούσε αυτήν την κίνηση. Το Final Fantasy VII ήταν ένα έπος που επεκτεινόταν σε τρεις δίσκους και διαρκούσε περισσότερες από 40 ώρες. Συνεπώς, ήταν αδύνατο να χωρέσει ένα τέτοιου εύρους παιχνίδι στα cartridges που η Nintendo ετοίμαζε για το N64. Από πλευράς σεναρίου, το FF VII δεν έπαιρνε μεγάλες αποστάσεις από τα προηγούμενα επεισόδια της σειράς –ήταν γεμάτο από ίντριγκες, σημαντικές αποκαλύψεις και ανάπτυξη χαρακτήρων- όμως η υλοποίησή του ήταν εκπληκτική.
Το τέλειο πάντρεμα των κινηματογραφικών σκηνών με το κυρίως gameplay, οι πολλοί χαρακτήρες και οι εκπληκτικές κινήσεις επίκλησης δαιμόνων άλλαξαν άρδην τα δεδομένα στα βιντεοπαιχνίδια. Εκτός των παραπάνω, το Final Fantasy VII ήταν υπεύθυνο και για μια ακόμη σημαντική εξέλιξη. Για τη δημιουργία του εργάζονταν 500 άτομα για αρκετά καιρό, φέρνοντας έτσι τη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών πιο κοντά στα επίπεδα του κινηματογράφου. Μετά από το Final Fantasy VII, ο κόσμος μας δεν ήταν ποτέ πια ίδιος.
2: Half-Life 2 (2004: PC)
Η Valve μάς υποχρέωσε να υποστούμε πολλές καθυστερήσεις, αλλά τελικά άξιζε τον κόπο. Το hype που είχε δημιουργηθεί για αυτό το παιχνίδι δεν είχε προηγούμενο και όλοι πιστεύαμε πως τελικά δεν θα ανταποκρινόταν στις πολύ υψηλές προσδοκίες μας. Το αποτέλεσμα διέψευσε όλες τις Κασσάνδρες και η Valve μάς προσέφερε ένα αριστούργημα. Το Half-Life 2 συνέχιζε λίγο μετά το τέλος του πρώτου μέρους. Πρωταγωνιστής ήταν για μια ακόμη φορά ο Gordon Freeman, του οποίου οι προσπάθειες στο πρώτο παιχνίδι τελικώς δεν απέδωσαν.
Η Γη έχει εξελιχθεί σε ένα αστυνομικό κράτος όπου οι εξωγήινοι κυριαρχούν και για μια ακόμη φορά εναπόκειται σε εμάς να δώσουμε τη λύση. Το παιχνίδι της Valve χαρακτηρίζεται από τεχνική αρτιότητα σε όλους τους τομείς. Τα physics είναι άνευ προηγουμένου, τα γραφικά –αν και δεν ήταν τόσο εντυπωσιακά όσο αυτά του Doom 3- ήταν άκρως ρεαλιστικά και –βασικότερο όλων- το gameplay σε έθετε πραγματικά στο ρόλο του κεντρικού χαρακτήρα. Δεν είναι τυχαίο πως το Half-Life 2 έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως η απόλυτη «κινηματογραφική» εμπειρία που ζήσαμε σε βιντεοπαιχνίδι.
1: Ico (2002: PlayStation 2)
Εκπλαγήκατε; Σίγουρα δεν θα περιμένατε ένα παιχνίδι που ίσως να μην το έχετε ακούσει καν, να κερδίσει την πρώτη θέση στο αφιέρωμά μας. Πιστέψτε μας, αυτό το παραμελημένο από το ευρύ κοινό παιχνίδι είναι αριστούργημα με όλη τη σημασία της λέξης. Ico είναι το όνομα του κεντρικού χαρακτήρα, ενός αγοριού που επειδή γεννήθηκε με κέρατα θεωρήθηκε καταραμένο από το χωριό του. Για να γλιτώσουν από την κατάρα, οι συμπολίτες του το έκλεισαν σε ένα πανάρχαιο δαιδαλώδες κάστρο αφήνοντας το νεαρό αγόρι στην τύχη του. Από ένα παιχνίδι της μοίρας ο Ico δραπετεύει και στην προσπάθειά του να ξεφύγει από το κάστρο συναντά την Yorda. Μυστήριο καλύπτει το παρελθόν αυτής της αιθέριας ύπαρξης, όμως ο Ico αποφασίζει να την πάρει μαζί του και να βρουν μαζί διέξοδο από το αρχαίο κάστρο.
Το παιχνίδι της Sony είναι ουσιαστικά ένας τίτλος περιπέτειας. Ο Ico δεν κραδαίνει εντυπωσιακά όπλα ούτε χειραγωγεί ξόρκια –εκτός από ένα ξύλο και ένα σπαθί που θα αποκτήσει αργότερα στην περιπέτεια. Το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι να χρησιμοποιήσει το μυαλό του –δηλαδή το δικό σας- για να λύσει τους γρίφους που του κλείνουν το δρόμο έτσι ώστε να ξεφύγει από τη φυλακή του. Αλλά τι είναι αυτό που κάνει το Ico τόσο ξεχωριστό; Θα λέγαμε πως αυτό που θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό είναι η εικαστική του τελειότητα. Όλο το παιχνίδι αποπνέει μια σουρεαλιστική ατμόσφαιρα που ξεπερνά ακόμη και τα ομορφότερα παραμύθια.
Είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που μιλάμε για «φωτογραφία» όπως ακριβώς κάνουμε στον κινηματογράφο. Μοναδικά χρώματα, εκπληκτικά τοπία και μια αίσθηση απομόνωσης είναι μόνο λίγα από τα στοιχεία που κάνουν αυτό το παιχνίδι να ξεχωρίζει. Ακόμη και ο τρόπος που το χειριστήριο δονείται –εξομοιώνοντας την καρδιά της Yorda- καθώς ο Ico την πιάνει από το χέρι, προκαλεί ανατριχίλες στον παίκτη. Ακόμη δεν πειστήκατε; Δοκιμάστε λοιπόν να τα βάλετε με τα σκιώδη πλάσματα που ξεπηδούν από το πουθενά και προσπαθούν απεγνωσμένα να κλέψουν τη Yorda και θα καταλάβετε τι εννοούμε. Αν είστε από τους άτυχους που δεν είχαν την ευκαιρία να παίξουν αυτό το παιχνίδι όταν κυκλοφόρησε, σας συνιστούμε ανεπιφύλακτα να το δοκιμάσετε.
Σύντομα το GameOver θα δημιουργήσει ένα θέμα, στο οποίο θα εμφανίζονται τα καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών όπως θα τα ψηφίσουν τα μέλη του.
Δείτε τα προηγούμενα μέρη του αφιερώματος (1, 2, 3)
Γιώργος Καλλίφας
gkallifas@atcom.gr
{nomultithumb}