Η πρώτη προσπάθεια της Konami στο Δυτικό “gang” gameplay. Καταφέρνει να σταθεί δίπλα στο The Warriors;
Άλλος για τη βάρκα μας
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι είμαστε αρκετά προβληματισμένοι. Μετά από κάθε κυκλοφορία της Rockstar συνηθίζουμε να βλέπουμε τίτλους που προσπαθούν να κάνουν κάτι παρόμοιο, μήπως και πάρουν και αυτοί με τη σειρά τους μια θέση στα charts πωλήσεων, ασχέτως εάν καταφέρνουν να αποτελέσουν έστω και αξιόλογους κλώνους (για πρωτοτυπία δεν τίθεται καν θέμα). Το είδαμε με το Grand Theft Auto III, το οποίο και αποτέλεσε βάση για δεκάδες άλλους τίτλους (The Getaway, Driver3, True Crime: Streets of L.A., Total Overdose, Mercenaries, Narc κ.λ.π.) και το βλέπουμε τώρα με το Grand Theft Auto: San Andreas το οποίο εισήγαγε, εκτός των άλλων, περισσότερες αποστολές με τη λογική των mini-games και μια πιο ομαδική προσέγγιση στις μάχες μεταξύ συμμοριών για την κατάκτηση αστικών περιοχών (τα λεγόμενα turf-wars). Μια λογική την οποία ανέπτυξε σε μεγαλύτερο βαθμό και η πρόσφατη κυκλοφορία The Warriors.
Η τάση για την ανάπτυξη τέτοιων τίτλων αρχικά αφορούσε σχεδόν σε αποκλειστικότητα τη δύση, η οποία έχει και ένα σχετικό παρελθόν στο είδος, με τίτλους όπως Mafia, Gangsters κ.λ.π. πέραν των κυκλοφοριών της Rockstar. Πρόσφατα όμως είδαμε ότι και η ανατολή κάνει τα πρώτα δειλά βήματα στο χώρο αυτό, με πρώτη την Capcom και την κυκλοφορία του BeatDown: Fists of Vengeance, το οποίο επανάφερε στο προσκήνιο και μηχανισμούς που συναντούσαμε στα παλιά 2D side-scrolling beat ‘em up τύπου Streets of Rage και Final Fight. Το αποτέλεσμα ήταν ολίγο τι απαράδεκτο αλλά όπως και να έχει, η ιδέα ήταν σχετικά ενδιαφέρουσα. Μετά την Capcom σειρά έχει και η Konami με το Crime Life: Gang Wars, το οποίο φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα επιτυχημένο κράμα μεταξύ των προαναφερθέντων τίτλων. Με λίγα λόγια, πάρτε λίγο από την ατμόσφαιρα και το free-form περιβάλλον του GTA, προσθέστε κάτι από τους μηχανισμούς μάχης και συμμοριών του The Warriors, λίγο από την old-school φιλοσοφία σχεδιασμού του BeatDown, και έχετε το Crime Life: Gang Wars.
Yo me man!
Το «ξεχωριστό» στοιχείο του Crime Life θα λέγαμε ότι είναι η συνολική ατμόσφαιρα και το σενάριο, που αντλούνται από το αμερικάνικο rap/hip-hop lifestyle που τυγχάνει να συνδυάζεται και με την εγκληματική δραστηριότητα και τις μάχες μεταξύ συμμοριών στις ΗΠΑ. Για αυτό το λόγο η Konami εξασφάλισε την παρουσία του Rap συγκροτήματος D12, οι οποίοι δίνουν την εξωτερική τους εμφάνιση και τις φωνές τους στην κατά κύριο λόγο αντίπαλη συμμορία από την δική σας, τους Headhunters. Πέρα από αυτό, γνωστά ονόματα της Rap και της Hip-Hop μουσικής σκηνή, συμμετέχουν στο soundtrack που ντύνει το παιχνίδι και το αποτέλεσμα θα ικανοποιήσει ιδιαίτερα τους φίλους των συγκεκριμένων μουσικών σκηνών. Από κει και πέρα το concept είναι κάτι το αρκετά συνηθισμένο πλέον. Αναλαμβάνετε το ρόλο ενός νέου και φιλόδοξου gangster και προσπαθείτε να κάνετε την συμμορία σας κυρίαρχη και να εξασφαλίσετε ένα δυνατό όνομα στην πιάτσα. Αυτό επιτυγχάνεται με το να παλεύετε ενάντια σε αντίπαλες συμμορίες, να καταστρέφετε περιουσίες, να τρομοκρατείτε κόσμο και να ψεκάζετε στους τοίχους το σήμα της συμμορίας σας ή του ονόματος σας.
Σε αντίθεση με το GTA ή το The Warriors, το Crime Life προσεγγίζει το θέμα πολύ πιο σοβαρά, χωρίς ίχνος χιούμορ, προσπαθώντας να αποδώσει μια πιο «ρεαλιστική» και ωμή μορφή της αντίστοιχης κοινωνίας η οποία όμως τείνει να γίνεται γραφική. Τα άτομα που απαρτίζουν την συμμορία σας έχουν ονόματα του στιλ Corruptt, Diesel, Furious κ.λ.π. και έχουν το κατεξοχήν macho man στιλ: δηλαδή περπατάνε σαν συγκαμένοι και μιλάνε με πολύ κλισέ αμερικάνικο στιλ. Τα ίδια μοτίβα ακολουθεί και η ιστορία, η οποία παρουσιάζεται μέσα από εξαιρετικά τετριμμένους διαλόγους και βαρετά cut-scenes, παρά τις όποιες προσπάθειες για την ανάπτυξη ενός αξιόλογου σεναρίου. Όπως και να έχει όμως, μπροστά στο gameplay τα παραπάνω περνούν σε δεύτερη μοίρα, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση τα πράγματα δεν βοηθάνε ιδιαίτερα ως έχουν.
Όπως προαναφέραμε, ο σχεδιασμός του Crime Life δανείζεται στοιχεία από διάφορους τίτλους για να προσφέρει μια εναλλακτική εμπειρία. Αρχικά ο σχεδιασμός της πόλης θυμίζει το ανοιχτό περιβάλλον του GTA, αλλά χωρίς να υπάρχουν οι ανάλογες προοπτικές. Δηλαδή ο περισσότερος χώρος μένει ανεκμετάλλευτος, δεν μπορείτε να κλέψετε αμάξια για να οδηγήσετε, δεν υπάρχουν αντίστοιχα κρυφά αντικείμενα ή side-quests που να βρίσκονται διάσπαρτες στο χάρτη (πέραν του να βρίσκετε τα σήματα άλλων συμμοριών και να περνάτε από πάνω το δικό σας με το σπρέι) και οι αποστολές είναι αρκετά γραμμικές. Δεχόμαστε όμως το γεγονός ότι η Hothouse Creations θέλησε να δημιουργήσει έναν τίτλο που κινείται σε πιο καθαρά action πλαίσια, οπότε και επικεντρώθηκε περισσότερο στο σύστημα μάχης και τις αναμετρήσεις μεταξύ συμμοριών.
Σε αυτό το σημείο έχει γίνει μια σχετικά αξιόλογη προσπάθεια. Υπάρχουν δύο πλήκτρα για επίθεση (ένα για γρήγορες επιθέσεις και ένα για δυνατές) τα οποία εναλλάσσοντας τα κάνετε διάφορα combos. Όσο κάνετε επιθέσεις γεμίζει μια μπάρα η οποία σας επιτρέπει την εκτέλεση ειδικών κινήσεων (ανάλογα με τον συνδυασμό των πλήκτρων μπορείτε να κάνετε και ξεχωριστές κινήσεις), ενώ μπορείτε να κάνετε και λαβές οι οποίες αναιρούν την άμυνα του αντιπάλου. Πέρα από τις κανονικές επιθέσεις μπορείτε να αξιοποιήσετε και τα αντικείμενα που υπάρχουν στον γύρω χώρο. Αν και τα διάφορα όπλα είναι εξαιρετικά χρήσιμα (όπως γκλοπ και ρόπαλα) τα αντικείμενα όπως οι καρέκλες και οι κάδοι σκουπιδιών είναι παντελώς άχρηστα καθώς είναι φυσικά αδύνατο να πετύχετε το στόχο σας με αυτά Φανταστείτε κάτι σε στιλ Double Dragon αλλά πιο ανεπτυγμένο και σε τρεις διαστάσεις.
Ένα ξεχωριστό στοιχείο του συστήματος μάχης του Crime Life είναι ότι δεν χρειάζεται να χτυπάτε τους αντίπαλους μέχρι να αδειάσει η μπάρα ενέργειας τους αλλά μπορείτε, μετά κάποια χτυπήματα, να εκτελέσετε μια θανατηφόρα κίνηση και να τους αποτελειώσετε, γεμίζοντας έτσι παράλληλα ένα μικρό ποσοστό από την δική σας ενέργεια. Τα animations για τις κινήσεις αυτές είναι αρκετά, ανάλογα με την θέση του αντιπάλου και το όπλο που κρατάτε, και θυμίζουν stealth kills όπως τα έχουμε δει στο Manhunt. Αυτό παίζει κεντρικό ρόλο στην επιβίωση σας στους δρόμους (λόγω του ότι είναι έναν πολύ καλός τρόπος να αναπληρώνετε ενέργεια ανάμεσα στις μάχες) αλλά αναιρεί και κατά τρόπο την παρουσία ειδικών επιθέσεων, που πολλές φορές σκοτώνουν τους αντιπάλους σας χωρίς να σας δώσουν την ευκαιρία αυτή. Αν και το σύστημα μάχης είναι ικανοποιητικό, χωρίς όμως να παρουσιάζει ιδιαίτερο βάθος, η συνολική εμπειρία είναι περισσότερο κουραστική παρά ευχάριστη. Εάν πάτε σε μια περιοχή που αποτελεί έδαφος μιας άλλης συμμορίας τότε θα μαζεύονται συνέχεια εχθροί γύρω σας κατά δεκάδες, και αυτό σιγά σιγά κάνει τον τίτλο εξαιρετικά επαναλαμβανόμενο και βαρετό. Σε αυτό δεν βοηθάνε και οι αποστολές, οι οποίες είναι αρκετά επαναλαμβανόμενες και όχι και τόσο ευφάνταστες.
Μια εξαιρετικά λανθασμένη επιλογή είναι και η τοποθέτηση της κάμερας πίσω και πάνω από τον παίκτη (σχεδόν σαν top-down view). Αυτή η προοπτική μειώνει το πεδίο όρασης αισθητά και κάνει το σύστημα μάχης να μοιάζει πιο δύσκαμπτο ή περιορισμένο από ότι ουσιαστικά είναι. Εξίσου ενοχλητικό είναι και το frame-rate του τίτλου το οποίο μοιάζει να έχει σπασίματα και συχνές πτώσεις, ειδικά όταν απομακρύνετε την κάμερα για να αποκτήσετε καλύτερη οπτική, αν και η δουλειά που έχει γίνει στα γραφικά είναι ικανοποιητική (τουλάχιστον η εμφάνιση της πόλης είναι προσεγμένη σε αντίθεση με τα μοντέλα των χαρακτήρων).
Ο επόμενος παρακαλώ…
Ο γράφων είναι αρκετά προβληματισμένος. Πριν λίγες μέρες είδε ακριβώς την ίδια φιλοσοφία σχεδιασμού και έκανε ακριβώς τα ίδια πράγματα στο The Warriors της Rockstar και έμεινε αρκετά ικανοποιημένος. Με λύπη ανακάλυψε όμως ότι η ίδια συνταγή δεν λειτουργεί εξίσου καλά σε όλες τις περιπτώσεις και το Crime Life: Gang Wars αποτελεί το ιδανικό παράδειγμα αυτής της περίπτωσης. Ο προβληματισμός όμως δεν σταματάει εκεί. Γιατί μια εταιρία όπως η Konami αποφάσισε να στηρίξει την ανάπτυξη ενός τέτοιου τίτλου και γιατί στο κάτω κάτω πρέπει όλες οι ομάδες ανάπτυξης να ακολουθούν ένα συγκεκριμένο μοτίβο σχεδιασμού, ασχέτως αν έχουν την εμπειρία ή τις ικανότητες να το κάνουν, αυτό είναι κάτι που μάλλον θα μείνει αναπάντητο και θα μας προβληματίζει κάθε φορά που το συναντάμε. Και θα το ξανασυναντήσουμε. Όπως είπαμε: ας περάσει ο επόμενος…
Widescreen Όχι
Progressive Scan Όχι
PAL 60 Hz Ναι
Ήχος Stereo/ Dolby Surround
