Το μνημειώδες δημιούργημα της Valve έφθασε επιτέλους και στο Xbox.
O Gordon Freeman επιστρέφει
Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν και αναζητώντας παιχνίδια που άλλαξαν τα δεδομένα στη βιομηχανία των videogames, λίγες είναι οι περιπτώσεις που βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι πραγματικό καινοτόμο. Τα τελευταία 10 χρόνια η Nintendo τα κατάφερε με τα Ocarina of Time και Mario 64, η Microsoft με τα Age of Empires και Halo, η Capcom με το Resident Evil 4 και η Sony με το Ico. Βέβαια, εκτός όλων των παραπάνω εταιρειών, υπάρχει ένα -σχετικά μικρό- studio ανάπτυξης που ακολουθεί μια δική του διαφορετική πορεία, προσπαθώντας να ξεφύγει από τα τετριμμένα και να προσφέρει στο κοινό παιχνίδια που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη του, αυτό το studio ονομάζεται «Valve».
Μπορεί οι καθυστερήσεις και οι συνεχείς αναβολές να είναι ένα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη Valve, όμως στην περίπτωσή της η λαϊκή ρήση «το καλό πράγμα αργεί να γίνει» βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή. Το χειμώνα του 2004 η Valve προσέφερε στους PC gamers το αριστουργηματικό Half-Life 2, το sequel του θρυλικού πρώτου τίτλου που έφερε στο προσκήνιο αυτό που λέμε «cinematic gameplay». Σε αυτό το παιχνίδι πρωταγωνιστής ήταν ο Gordon Freeman, ένας επιστήμονας που κλήθηκε να εργαστεί στο μυστικό εργαστήριο Black Mesa, όταν μετά από ένα απρόσμενο λάθος, δύο διαστάσεις ενώθηκαν και μια παράξενη φυλή πλασμάτων εισέβαλε στον κόσμο μας.
Από αυτό το σημείο, ο Gordon άρχισε έναν αγώνα σωτηρίας του ζωής του, αλλά και εξάλειψης των εξωγήινων πλασμάτων, όμως το τέλος του παιχνιδιού άφησε αναπάντητα πολλά ερωτήματα. Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία της έκδοσης του Half-Life 2 για τα PC, έχουμε πλέον την ευκαιρία να αναλάβουμε για μια ακόμη φορά τον ρόλο του Gordon Freeman (αυτή τη φορά στην κονσόλα της Microsoft) και να προσπαθήσουμε να σώσουμε την ανθρωπότητα. Όπως προκύπτει από το σενάριο, τα παράξενα πλάσματα του πρώτου παιχνιδιού έχουν κατορθώσει να εισβάλουν και να κυριαρχήσουν στον πλανήτη μας, προχωρώντας σε μια ανίερη συμμαχία με ορισμένους ανθρώπους που λατρεύουν την εξουσία. Αποτέλεσμα αυτής της συμμαχίας, είναι η δημιουργία ενός αστυνομικού κράτους με περιορισμένες ελευθερίες προς τους πολίτες και συνεχή μηνύματα προπαγάνδας που μεταδίδονται από γιγαντοοθόνες σε όλη την επικράτεια.
Κάπως έτσι αρχίζει μια sci-fi περιπέτεια επικών διαστάσεων που συνδυαζόμενη με κορυφαίο gameplay και τις καλύτερες FPS μηχανικές των τελευταίων χρόνων, προσφέρει μια εμπειρία που δεν συναντάς συχνά στα videogames. Σε λίγο θα μιλήσουμε για διάφορα τεχνικά χαρακτηριστικά που καταδεικνύουν ότι το Half-Life 2 στο Xbox σίγουρα δεν είναι εφάμιλλο της έκδοσης PC. Όμως αυτό που πρέπει να γίνει σαφές από την αρχή, είναι το γεγονός πως όλες αυτές οι τεχνικές λεπτομέρειες ωχριούν μπροστά στο μεγαλείο του συνόλου του Half-Life 2 και της μοναδικής αίσθησης που είναι ικανό να προσφέρει στον παίκτη. Σπάνια ο παίκτης παίρνει με όλες του τις αισθήσεις το ρόλο του ήρωα που υποδύεται και εδώ την περιπέτεια του Gordon Freeman, δεν την παίζουμε απλά αλλά τη βιώνουμε.
Οι κάτοχοι PC θα έχουν ήδη διαπιστώσει πως το Half-Life 2 είναι ένα αριστουργηματικό παιχνίδι, με κορυφαίο level design, ορισμένα από τα καλύτερα γραφικά των τελευταίων χρόνων και το πιο ρεαλιστικό σύστημα physics που δημιουργήθηκε ποτέ. Παρόλα αυτά και σε αντίθεση με την έκδοση του Doom 3 στο Xbox, η οποία -παραδόξως- έτρεχε καλύτερα στην κονσόλα της Microsoft από ότι στους υπολογιστές, στην περίπτωση του Half-Life 2 και σε ό,τι έχει να κάνει με τον τεχνικό τομέα, η κατάσταση είναι αρκετά διαφορετική. Το πόνημα της Valve ένα χρόνο μετά την αρχική του κυκλοφορία συνεχίζει να αφήνει τον παίκτη άναυδο με τον σχεδιασμό των τοπίων και τις μηχανικές του, όμως η αλήθεια είναι πως αρχίζει να δείχνει την ηλικία του.
Η έκδοση Xbox υποφέρει από τρία σημαντικά στοιχεία που της απαγορεύουν να σταθεί επάξια δίπλα στο Half-Life 2 των υπολογιστών. Το πρώτο και σημαντικότερο όλων είναι το μειωμένο frame rate. H μηχανή Source αποδεικνύεται ιδιαιτέρως βαριά, ακόμη και για το Xbox, με αποτέλεσμα τη μείωση της ταχύτητάς της και τη ραγδαία πτώση του αριθμού των καρέ. Το ενοχλητικό αυτό φαινόμενο γίνεται ακόμη πιο έντονο στους ανοιχτούς χώρους της Πόλης 17, αλλά και στο χάρτη Water Hazard, όπου χρησιμοποιούμε ένα hovercraft ούτως ώστε να μεταβούμε στο κτίριο της Black Mesa.
Το δεύτερο πρόβλημα της έκδοσης Xbox εντοπίζεται στις υφές. Ο γνωστός φωτορεαλισμός των υπολογιστών εδώ έχει εξαφανιστεί και παρόλο που υπάρχουν σημεία όπου οι φωτισμοί και οι υφές είναι κορυφαίας ποιότητας, όταν επιχειρήσαμε να πλησιάσουμε κοντά σε τοίχους και πόρτες, έγινε εμφανής η αδυναμία του Xbox να συνεχίζει να σχεδιάζει υφές ίδιας ποιότητας. Τέλος έχουμε ένα μέτριο σύστημα χειρισμού που ευτυχώς σώζεται από τη λειτουργία auto aim που συναντάμε πλέον σε όλες τις μεταφορές FPS παιχνιδιών από τα PC στις κονσόλες. Παρόλο που με τη χρήση αυτού του συστήματος το παιχνίδι καθίσταται ευκολότερο, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με την αμεσότητα και την ταχύτητα του συνδυασμού ποντικιού/ πληκτρολογίου. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε πως το πρώτο Half-Life στην έκδοση PlayStation 2 ήταν ένα από τα ελάχιστα παιχνίδια της αγοράς που υποστήριζε τη χρήση USB ποντικιού.
Ο υπογράφων το κείμενο είχε ολοκληρώσει την -κατά πολύ ανώτερη από αυτήν των υπολογιστών- έκδοση του Half-Life στο PS2 χρησιμοποιώντας ένα trackball και ενεργοποιημένη την επιλογή Dual Shock/ USB mouse, με το χειριστήριο να ελέγχει την κίνηση στο χώρο και το trackball τον έλεγχο της κάμερας. Το αποτέλεσμα αυτού του μοντέλου χειρισμού ήταν εφάμιλλο του αντίστοιχου ποντικιού/ πληκτρολογίου και είναι κάτι που πραγματικά απουσιάζει από το Half-Life 2 στο Xbox. Αν υπήρχε η δυνατότητα χρήσης ενός αντίστοιχου μοντέλου και εδώ, τότε τα αποτελέσματα θα ήταν σαφώς ανώτερα.
Μικρά προβλήματα, το ίδιο κορυφαίο gameplay
Με τα προαναφερθέντα συνοψίζονται όλα τα προβλήματα που εντοπίσαμε στο Half-Life 2. Από εκεί και έπειτα, η μεταφορά στο Xbox είναι παρόμοια με αυτήν των υπολογιστών. Τα επίπεδα είναι πανομοιότυπα χωρίς καμία παραχώρηση σε ό,τι έχει να κάνει με το εύρος και το σχεδιασμό τους, οι χρόνοι φόρτωσης -αν και ενοχλητικοί- μεταξύ των χαρτών παραμένουν αυστηρά κάτω από τα δεκαπέντε δευτερόλεπτα και η δυνατότητα αποθήκευσης σε οποιοδήποτε σημείο του παιχνιδιού είναι σίγουρα ανεκτίμητη. Μετά το F.E.A.R., το οποίο έθεσε νέα δεδομένα στην A.I. (τεχνητή νοημοσύνη), η αντίστοιχη του Half-Life 2 μοιάζει ελαφρώς παρωχημένη. Οι εχθροί στο παιχνίδι της Valve έχουν χαμηλό δείκτη ευφυΐας και μόνο οι στρατιώτες έχουν εκλεπτυσμένες ρουτίνες που δίνουν την εντύπωση πως προσπαθούν να αποφύγουν τα πυρά του παίκτη.
Τα περισσότερα τέρατα είναι εντελώς ανόητα και επιτίθενται πάντα βασισμένα στο ίδιο pattern, όμως αργότερα στο παιχνίδι εμφανίζονται νέα πλάσματα που -πιστέψτε μας- θα σας κάνουν τη ζωή πολύ δύσκολη. Αλλά εκεί που το Half-Life 2 διαπρέπει είναι στο σύστημα physics. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια τεχνολογία που ξεπερνά κάθε προηγούμενη προσπάθεια και που δύσκολα θα ξεπεραστεί στο άμεσο μέλλον.
Λίγο πριν την είσοδο στο επίπεδο Ravelholm, ο Freeman αποκτά το Gravity Gun, ένα όπλο που «παίζει» με τις δυνάμεις της βαρύτητας. Χρησιμοποιώντας αυτό το όπλο, ο παίκτης μπορεί να χρησιμοποιήσει σχεδόν οποιοδήποτε στοιχείο του περιβάλλοντος ως όπλο, αρχικά έλκοντάς το και στη συνέχεια εξαπολύοντάς το προς τους εχθρούς του. Αλλά μια τόσο έξυπνη ιδέα δεν θα μπορούσε να μείνει μόνο στα παραπάνω και έτσι η Valve σχεδίασε τα επίπεδα με τέτοιο τρόπο, ώστε χρησιμοποιώντας το Gravity Gun, ο παίκτης να μπορεί να δημιουργεί βάσεις επάνω στις οποίες θα ανεβαίνει για να μεταβεί σε ένα σημείο με δύσκολη πρόσβαση. Πολύ καλή είναι και η προσαρμογή του μοντέλου επιλογής όπλων στο χειριστήριο του Xbox. Με το πάτημα μιας κατεύθυνσης στο D-pad επιλέγουμε ένα από τα διαθέσιμα όπλα, ο αριθμός των οποίων -σε αντίθεση με τα περισσότερα σύγχρονα FPS- δεν περιορίζεται σε δύο, μιας και ο Gordon μπορεί να μεταφέρει συνεχώς μαζί του ένα τεράστιο οπλοστάσιο.
Ένα στοιχείο που κάνει το Half-Life 2 να ξεχωρίζει από τα περισσότερα παιχνίδια του ανταγωνισμού είναι αυτό του σχεδιασμού των επιπέδων. Οι δημιουργοί του, έχουν δώσει ιδιαίτερη προσοχή ακόμη και στις παραμικρές λεπτομέρειες, ενώ η ποικιλία σε εχθρούς και αποστολές είναι τόσο μεγάλη που σχεδόν ποτέ δεν επαναλαμβάνονται. Το πόνημα της Valve δεν είναι ένα απλό παιχνίδι βολών με επουσιώδες σενάριο και γραμμική εξέλιξη, αλλά μια περιπέτεια που τη ζεις στο μέγιστο βαθμό. Όπως συνέβη με τα Resident Evil 4 και Doom 3, έτσι και εδώ νιώθεις πως είσαι αναπόσπαστο κομμάτι του κόσμου που περιφέρεσαι και πως βρίσκεσαι σε ένα συνεχές αγώνα σωτηρίας της ζωής σου. Τέτοιες εμπειρίες δεν είναι εύκολο να περιγραφούν και σίγουρα δεν τις συναντάμε καθημερινά. Με λίγα λόγια, παιχνίδια σαν το Half-life 2 είναι ο λόγος που λατρεύουμε τα videogames.
Τέλος, αξίζει να αναφερθούμε σε μια λεπτομέρεια που ενδιαφέρει τους θιασώτες της High Definition τεχνολογίας. Παρόλο που στη συσκευασία του παιχνιδιού δεν αναγράφεται η υποστήριξη προοδευτικής σάρωσης στα 480p, όσοι έχουν “παίξει” με την κονσόλα τους θα διαπιστώσουν με έκπληξη πως το παιχνίδι τελικά “τρέχει” στα 480p. Απλά χρησιμοποιήστε τα κατάλληλα component καλώδια, συνδέστε το Xbox σε έναν HD δέκτη (προβολέα, LCD panel) και απολαύστε το Half-Life 2 σε υψηλή ανάλυση, η οποία είναι κατά λίγο κατώτερη από την αντίστοιχη των υπολογιστών. Αν και νιώσαμε μια μικρή απογοήτευση από τα γραφικά της έκδοσης του Half-Life 2 για το Xbox, το σίγουρο είναι πως το παιχνίδι της Valve είναι ένα αριστούργημα που δεν συναντάμε συχνά. Το gameplay αυτού του τίτλου είναι με διαφορά το καλύτερο των πρόσφατων FPS/ adventure τίτλων και η ατμόσφαιρά του μοναδική. Όλα όσα απολαύσαμε στην έκδοση PC (εξελιγμένα physics, τέλεια μοντέλα χαρακτήρων, εκτενή και ατμοσφαιρικά επίπεδα) είναι εδώ και το τίμημα για να τα απολαύσουμε στο Xbox κρίνεται ως μικρό μπροστά στην εμπειρία που είναι ικανό να μας προσφέρει. Αν δεν είχατε τη δυνατότητα να το απολαύσετε πριν από 12 μήνες, οι δικαιολογίες σας εξαντλήθηκαν. Δοκιμάστε το τώρα!
Widescreen Όχι
Progressive Scan 480p
PAL 60 Hz Ναι
Ήχος Stereo/ Dolby Surround/ DD 5.1
