H Capcom συνεργάζεται με τους δημιουργούς του πρώτου Tomb Raider και μας προσφέρει ένα μέτριο shooter.
24 – the game?
Αν ήταν να βγάλουμε ένα συμπέρασμα από τις τελευταίες εξελίξεις στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου τότε θα λέγαμε ότι οι Ιαπωνικές εταιρίες στρέφονται προς τη Δύση, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και μάλιστα με γοργούς ρυθμούς. Τουλάχιστον ένα μεγάλο και σημαντικό μέρος αυτών. Αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε βλέποντας την Konami να συνεργάζεται με την βρετανική Hothouse Creations για τη δημιουργία του Crime Life: Gang Wars, ενός τίτλου που έχει εμφανώς τις ρίζες του στη Δύση. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουμε βλέποντας την Capcom και την Cavia να μας δίνουν το Beatdown: Fists of Vengeance, έναν πλήρως Δυτικού στιλ τίτλο ο οποίος προέρχεται από δύο Ιαπωνικές εταιρίες. Εάν πάλι κοιτάξουμε λίγο και στην επόμενη γενιά θα δούμε ότι εταιρίες όπως η Sega και η Mistwalker συνάπτουν συμφωνίες με Δυτικές εταιρίες όπως η Silicon Knights και η Microsoft αντίστοιχα, με σκοπό την συνεργασία για την ανάπτυξη νέων τίτλων. Αυτές οι κινήσεις βέβαια είναι ολίγον τι διαφορετικές από τις άλλες δύο, αλλά και πάλι βλέπουμε το χάσμα που υπήρχε κάποτε, σιγά σιγά να γεφυρώνεται σε κάποια πλαίσια.
Αυτό δείχνει και η περίπτωση του Without Warning, του Δυτικού στιλ 3rd person shooter, το οποίο αποτελεί προϊόν συνεργασίας μεταξύ της Capcom και της νεοσύστατης, αλλά όχι και άπειρης, Circle Studios. Για όσους δεν γνωρίζουν, η Circle Studios είναι η εταιρία που ίδρυσαν τα ιδρυτικά στελέχη της τότε Core Design, Jeremy Heath-Smith και Adrian Smith, μαζί με 32 πρώην υπαλλήλους της ομάδας που ήταν υπεύθυνη για την ανάπτυξη του Tomb Raider. Το Without Warning είναι ο πρώτος τίτλος της εν λόγω εταιρίας για κονσόλες (η Circle Studios ασχολείται κυρίως με την δημιουργία Interactive DVDs) και η υποστήριξη από τον ιαπωνικό κολοσσό κάθε άλλο παρά αμελητέα είναι για ένα νέο ξεκίνημα.
Εκ πρώτης όψεως, η Circle Studios φαίνεται να έχει καταβάλει μια αξιόλογη προσπάθεια για να διαφοροποιήσει το Without Warning από τους υπόλοιπους τίτλους του είδους, κυρίως μέσα από το σενάριο και τον τρόπο που αυτό επηρεάζει το gameplay. Κάποιοι τρομοκράτες έχουν καταλάβει ένα φανταστικό εργοστάσιο χημικών (Peterson-Daniels Chemical Facility) στο οποίο κρατούν αιχμάλωτους αρκετούς αθώους ανθρώπους. Μέσα στο εργοστάσιο έχουν τοποθετήσει σχεδόν παντού εκρηκτικά και, σε περίπτωση που αυτό εκραγεί, θα προκαλέσει τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων που βρίσκονται σε γειτονικές πόλεις όπως επίσης και τεράστια οικολογική καταστροφή. Μέχρι εδώ το σενάριο ακούγεται αρκετά κλισέ και πεπερασμένο αλλά ευτυχώς υπάρχει και συνέχεια. Τρία μέλη των ειδικών δυνάμεων καλούνται να εισβάλλουν στην περιοχή και να κάνουν ότι μπορούν για να σκοτώσουν τους τρομοκράτες, να ελευθερώσουν τους αιχμάλωτους και να απενεργοποιήσουν τις βόμβες. Μέσα στο ίδιο το εργοστάσιο από την άλλη βρίσκονται τρεις, φαινομενικά απροστάτευτοι άνθρωποι, οι οποίοι θα αποτελούν και αυτοί με τη σειρά τους, πρόσωπα κλειδιά στην όλη υπόθεση διάσωσης.
Εδώ βρίσκεται και το όποιο ενδιαφέρον στοιχείο στην όλη υπόθεση. Εσείς αναλαμβάνετε το ρόλο και των έξι αυτών διαφορετικών χαρακτήρων και μέσα σε 12 ώρες βλέπετε τις εξελίξεις των γεγονότων όπως αυτές προκύπτουν από τις ενέργειες του καθενός από αυτούς τους έξι. Σκεφτείτε κάτι σαν το γνωστό τηλεοπτικό σίριαλ 24 αλλά σε 3rd person shooter. Σε κάθε αποστολή θα αναλαμβάνετε το ρόλο ενός διαφορετικού ήρωα και, ολοκληρώνοντας το στόχο που έχετε κάθε φορά, θα επηρεάζετε και την εξέλιξη των υπόλοιπων πέντε και τις καταστάσεις που θα αντιμετωπίσουν.
Είναι μια ενδιαφέρουσα ιδέα που όμως, όταν έρχεται η ώρα να μεταφραστεί σε gameplay, απλά δεν το καταφέρνει. Από τη μια, η επιλογή από έξι διαφορετικούς χαρακτήρες προσθέτει μια ποικιλία στο παιχνίδι. Ο καθένας έχει τις δικές του ικανότητες ή και αδυναμίες, πράγμα που σημαίνει πως οι αποστολές απαιτούν διαφορετική αντιμετώπιση, ανάλογα με τον ήρωα που ελέγχετε. Για παράδειγμα ένα από τα μέλη των ειδικών δυνάμεων έχει την ικανότητα να απενεργοποιεί βόμβες, συνεπώς στις αποστολές που ελέγχετε αυτόν υπάρχει και ένα πρόσθετο objective, του να απενεργοποιήσετε όλες τις βόμβες στην περιοχή. Από την άλλη η γραμματέας, που είναι μια από τους «αδύναμους» χαρακτήρες, δεν έχει την δυνατότητα να σκοτώνει τους τρομοκράτες, αλλά μπορεί μόνο να τους αναισθητοποιήσει και να κρυφτεί για να επιβιώσει. Προσθέστε σε αυτό και το γεγονός ότι ανάλογα με τον χαρακτήρα, έχετε και διαφορετικό όπλο στην κατοχή σας (στις περιπτώσεις που έχετε όπλο).
Όπου ακούς πολλά κεράσια…
Που εντοπίζεται το λάθος λοιπόν; Κατά κύριο λόγω στους μηχανισμούς gameplay και το level design. Βλέπετε, παρά τις όποιες ενδιαφέρουσες ιδέες που προκύπτουν από το σεναριακό υπόβαθρο, το gameplay του τίτλου περιορίζεται στις επαναλαμβανόμενες μάχες ενάντια σε… όχι και τόσο ευφυείς αντιπάλους. Με λίγα λόγια το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να πάρετε το όπλο σας (ασχέτως με το τι όπλο έχετε κάθε φορά) και να αρχίσετε να σκοτώνετε τους τρομοκράτες που έρχονται κατά πάνω σας, χωρίς αυτοί να καταβάλουν την παραμικρή προσπάθεια να αποφύγουν τις σφαίρες σας ή, σε περίπτωση που «κρύβονται» πίσω από κιβώτια, να κάνουν κάποιο ελιγμό όταν τους πλησιάζετε απειλητικά. Η όλη δυσκολία έγκειται στον αριθμό των εχθρών που εμφανίζονται, αλλά ακόμα και όταν τα πράγματα μοιάζουν να είναι φαινομενικά άσχημα (λόγω αυξημένου αριθμού αντιπάλων), δεν απαιτείται η ανάπτυξη κάποιας στρατηγικής. Απλά αρχίστε να πυροβολείτε και στις δυσκολίες τρέξτε σε κάποιο health pack που θα βρίσκετε κοντά σας.
Βέβαια, υπάρχουν και κάποια mini-games ενσωματωμένα στο gameplay, τα οποία εμφανίζονται όταν προσπαθείτε να απενεργοποιήσετε μια βόμβα, να ανοίξετε κάποια κλειδαριά ή να ενεργοποιήσετε κάποια γεννήτρια. Αυτά σπάνε κάπως τη δράση και δίνουν μια στοιχειώδη ποικιλία στο παιχνίδι αλλά εν τέλει δεν καταφέρνουν να κάνουν την όλη εμπειρία πιο ενδιαφέρουσα ή πιο ευχάριστη.
Έπειτα και η ίδια η υλοποίηση του συστήματος εναλλαγής χαρακτήρων δεν έχει αναπτυχθεί σε βαθμό που να προσδίδει κάποιο βάθος στο τίτλο, ενώ εξίσου κακή δουλειά έχει γίνει και στην ανάπτυξη της ανάλογης κινηματογραφικής ατμόσφαιρας που υπόσχεται ένα τέτοιο concept. Καταρχήν το χημικό εργοστάσιο είναι σπασμένο σε πολύ μικρά μέρη, τα οποία αποτελούν και το χώρο δράσης σας σε κάθε αποστολή. Αυτό σημαίνει ότι αυτομάτως καταρρίπτεται κάθε έννοια συνοχής του ενιαίου περιβάλλοντος μέσα στο οποίο επιβιώνουν και δρουν έξι άτομα. Το όλο θέμα είναι να πάρετε τον έλεγχο του εκάστοτε χαρακτήρα και να περιπλανηθείτε σε μια πολύ μικρή περιοχή, μέχρι να τελειώσετε την αποστολή και να προχωρήσετε στην επόμενη, χωρίς να νιώθετε αυτήν την αλληλεπίδραση που υποτίθεται ότι έχουν οι χαρακτήρες μεταξύ τους. Ακόμη όμως και τα cut-scenes, στην διάρκεια των οποίων παρουσιάζεται η εξέλιξη της ιστορίας μέσα από την επικοινωνία των χαρακτήρων, χαρακτηρίζονται από αδιάφορη σκηνοθεσία, κακογραμμένους διαλόγους και πραγματικά αστεία voice-overs, δυστυχώς χωρίς να υπάρχει η ανάλογη πρόθεση σεναριακά. Ακόμα δηλαδή και το «δυνατό» σημείο του τίτλου, έχει μείνει πλήρως ανεκμετάλλευτο.
…κράταγε μικρό καλάθι
Αυτό που μένει στην ουσία είναι ένα, ευχάριστο σε αρχικό επίπεδο, αλλά επαναλαμβανόμενο και χωρίς βάθος 3rd person shooter, το οποίο δεν καταφέρνει να τραβήξει το ενδιαφέρον σε σχέση με τον ανταγωνισμό εν έτη 2005. Υπάρχουν κάποιες εν δυνάμει καλές ιδέες που όμως χρειαζόντουσαν περισσότερη προσοχή κατά την υλοποίηση τους και την ενσωμάτωση τους στο ίδιο το gameplay ενός τέτοιου τίτλου. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα διαφορετικό και ενδιαφέρον 3rd person shooter. Δυστυχώς όμως, παρά τα ονόματα των εταιριών που κοσμούν το Without Warning, μιλάμε για έναν τίτλο που προσπαθεί, αλλά δεν καταφέρνει να προσφέρει κάτι πάνω από το μέτριο.
Widescreen Όχι
Progressive Scan Όχι
PAL 60 Hz Όχι
Ήχος Stereo/ Dolby Surround
