H πρώην μασκότ της Sony, προσπαθεί να κλέψει λίγη από τη δόξα του Mario.
Ο Crash και η παρέα του επιστρέφει
Έχει γίνει θεσμός εδώ και αρκετά χρόνια, από τη στιγμή που η ενασχόληση του Mario και των λοιπών χαρακτήρων του Mushroom Kingdom με την οδήγηση kart οδήγησε στην εμπορική επιτυχία και στην δημιουργία του εν λόγω είδους, να αναπτύσσονται παρόμοιου στιλ τίτλοι με πρωταγωνιστές τους ήρωες άλλων platform games και όχι μόνο. Από αυτήν την διαδικασία έχουμε δει να περνάει ο Bomberman, ο Sonic, ο Diddy Kong, τα ιδιόρρυθμα πουλιά των Final Fantasy γνωστά ως Chocobo, και μόλις πρόσφατα ο Jak, ο πρωταγωνιστής της ομώνυμης σειράς, με το Jak X Combat Racing. Από τους πρώτους ακόλουθους ήταν και ο Crash Bandicoot, ο δημοφιλής χαρακτήρας της Naughty Dog που επί εποχής του πρώτου PlayStation, κατά την πρώτη του εμφάνιση, σημείωσε τεράστια επιτυχία έχοντας μεγάλη απήχηση στο κοινό.
Αυτή η επιτυχία κατάφερε να φέρει την Naughty Dog στο προσκήνιο, μια εταιρία η οποία μέχρι τότε ήταν άγνωστη, αλλά και να συμβάλει κατά ένα μέρος στην τελική εμπορική επικράτεια της Sony. Το πρώτο Crash Team Racing που είχε κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή ήταν ένας ευχάριστος και καλοδουλεμένος τίτλος, ο οποίος πρόσφερε μια αξιόλογη εναλλακτική πρόταση ενάντια στους μοναδικούς ανταγωνιστές του, τα Mario Kart 64 και Diddy Kong Racing.
Από τότε όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά. Η Naughty Dog έγινε μέρος της Sony και με την έλευση του PS2 είχε ήδη σταματήσει να ασχολείται με το εν λόγω franchise, δίνοντάς μας όμως τη σειρά Jak, η οποία και αποτέλεσε για το PS2 ότι και ο Crash Bandicoot για το PSone. Από την άλλη, η μοίρα του Crash του επιφύλασσε μια σειρά από αλλεπάλληλες κυκλοφορίες από τις Vicarious Visions και Traveller’s Tales, οι οποίες όμως, παρά το γεγονός του ότι ήταν ικανοποιητικές, παρουσίαζαν μια εμφανή στασιμότητα αδυνατώντας να προσφέρουν κάτι καινούργιο. Όπως ήταν αναμενόμενο, κατέστησαν τον χαρακτήρα λιγότερο δημοφιλή, περιορίζοντας την απήχηση του στις μικρότερες κυρίως ηλικίες. Εδώ έρχεται η Radical Entertainment με το Crash Tag Team Racing, την τρίτη εμφάνιση του εν λόγω χαρακτήρα στο είδος. Άραγε καταφέρνει ο τίτλος να προσφέρει μια καινούργια εμπειρία και να ανανεώσει τη σειρά ή έχουμε να κάνουμε με ακόμα μια ανεπαρκή προσπάθεια;
Racing Platform?
Για αρχή το Crash Tag Team Racing δεν είναι το τυπικό kart-racing game που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ή τουλάχιστον δεν μοιάζει να είναι έτσι σε πρώτο επίπεδο. Όπως είδαμε πρόσφατα και στο Jak X έτσι και στο CTTR έχουμε να κάνουμε με την ύπαρξη ενός υποτυπώδους σεναρίου. Η όλη ιστορία διαδραματίζεται στο πάρκο του Ebezener Von Clutch, ενός μανιακού cyborg που στην θέση της καρδιάς του συνηθίζει να έχει ένα μαύρο πετράδι. Για κάποιο λόγο το συγκεκριμένο πετράδι, αλλά και όλα τα υπόλοιπα που συγκρατούσαν το πάρκο, έχουν εξαφανιστεί με αποτέλεσμα ο χώρος του πάρκου να αρχίσει να καταρρέει και ο ίδιος ο Von Clutch να κινδυνεύει να πεθάνει. Έτσι διοργανώνεται ένας διαγωνισμός, κατά τον οποίο όποιος διαγωνιζόμενος καταφέρει και βρει το χαμένο μαύρο πετράδι και το δώσει στον Von Clutch, θα κερδίσει και το ίδιο το πάρκο.
Το πεπερασμένο σενάριο του τίτλου μπορεί να μην αποτελεί έκπληξη, αυτό όμως που ξαφνιάζει και διαφοροποιεί το CTTR από τους υπόλοιπους τίτλους του είδους είναι το γεγονός ότι δεν πρόκειται για ένα καθαρόαιμο παιχνίδι αγώνων, αλλά κατά κύριο λόγο για ένα platform game, το οποίο περιέχει και αγώνες kart. Ουσιαστικά την περισσότερη ώρα στο single-player mode θα εξερευνάτε το πάρκο του Von Clutch με τα πόδια, κατά τρόπο όμοιο με αυτόν που συναντάμε στους υπόλοιπους platform τίτλους του Crash Bandicoot. Θα χρειαστεί δηλαδή να πηδάτε από το ένα μέρος στο άλλο, να μαζεύετε νομίσματα, να σπάτε κιβώτια στροβιλίζοντας τον ήρωα, να σκοτώνετε πιγκουΐνους-ninja (!), να ψάχνετε για κρυφά αντικείμενα και να ολοκληρώνετε αποστολές που σας δίνουν διάφοροι χαρακτήρες εάν τους μιλήσετε. Στην ουσία πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο, πλην όμως σύντομο και σχετικά ρηχό, platform game σε έναν παιχνίδι που φέρει τη λέξη Racing στον τίτλο του.
Ο σκοπός σας είναι να βρίσκετε όλο και περισσότερους κρυστάλλους, οι οποίοι θα σας δίνουν με τη σειρά τους πρόσβαση σε νέες τοποθεσίες. Αυτό επιτυγχάνεται με το να ολοκληρώνετε αποστολές, κατά τις οποίες σας ζητείται -τις περισσότερες φορές- να βρείτε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο και να το επιστρέψετε σε κάποιο χαρακτήρα, με το να αγοράζετε κρυστάλλους δίνοντας τα αντίστοιχα νομίσματα και με το να κερδίζετε σε αγώνες ταχύτητας όπως επίσης και στα υπόλοιπα racing modes που προσφέρει το CTTR.
Οι διάφορες κούρσες βρίσκονται διάσπαρτες σε όλο το πάρκο και κάθε φορά που αποκτάτε πρόσβαση σε καινούργιες, αυτές γίνονται διαθέσιμες και για να τις παίξετε μεμονωμένα στο Drive the Tracks mode του παιχνιδιού. Από εκει και πέρα, με το να ολοκληρώνετε αποστολές μπορείτε να κερδίζετε και καινούργια αμάξια, καινούργιες στολές για τους χαρακτήρες, mini games, όπως επίσης και να «αποκαλύπτετε» shortcuts στις υπάρχουσες διαδρομές. Το περισσότερο υλικό που υπάρχει δηλαδή θα το βρείτε εξερευνώντας τις περιοχές με τα πόδια, ενώ οι αγώνες παίζουν δευτερεύοντα ρόλο, αποτελώντας απλά μια σημαντική πηγή νομισμάτων και κρυστάλλων. Ο χειρισμός κατά το platform μέρος του τίτλου είναι ευχάριστος αν και δεν λείπουν τα προβλήματα με την κάμερα, τα οποία όμως δεν ενοχλούν σε σημαντικό βαθμό μιας και κατά κύριο λόγο δεν υπάρχει περίπτωση να πεθάνετε (κάθε φορά που ο χαρακτήρας πέφτει σε κάποια χαράδρα κ.τ.λ. επανεμφανίζεται στο πλησιέστερο σημείο) και δεύτερον, κάθε φορά που ο Crash «πεθαίνει» βλέπετε κάποιες κωμικές σκηνές θανάτου που ονομάζονται Die-O-Ramas. Άπαξ και τις βρείτε όλες (34 στον αριθμό) τότε κερδίζετε ένα bonus. Όσο πιο πολύ πεθαίνετε, τόσο καλύτερα δηλαδή.
Tag Team Racing
Για να περάσουμε στο μέρος που έχει να κάνει με τους αγώνες να ξεκαθαρίσουμε αρχικά ότι ο τίτλος Tag Team Racing, παρόλο που μπορεί να παραπέμπει στο Mario Kart: Double Dash!! δεν έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον τίτλο της Nintendo. Συγκεκριμένα το Tag Team αναφέρεται σε ένα στοιχείο gameplay που βρίσκουμε για πρώτη φορά στον συγκεκριμένο τίτλο και ονομάζεται Clashing.
Ενώ οι αγώνες ξεκινούν με τον κλασικό τρόπο, με έναν δηλαδή οδηγό ανά όχημα, στην πορεία έχετε την δυνατότητα, εάν βρεθείτε πίσω από κάποιο αντίπαλο όχημα, να πατήσετε το αντίστοιχο κουμπί και, εφόσον ακουμπήσετε το αυτοκίνητο του αντιπάλου όσο βρίσκεστε σε διαφανή κατάσταση, να ενωθείτε με αυτό. Αυτό που προκύπτει από τη στιγμή που θα γίνει το Clash είναι ένα διαφορετικό και μεγαλύτερο όχημα, με δύο αναβάτες, από τους οποίους ο ένας βρίσκεται στο τιμόνι και ο άλλος ελέγχει το όπλο που εμφανίζεται στο πίσω μέρος του αμαξιού. Το όπλο αυτό διαφέρει ανάλογα με τον χαρακτήρα που έχετε επιλέξει, και είναι αρκετά ισχυρό ώστε να σας επιτρέπει να διαλύετε τα αντίπαλα αμάξια σε λίγα δευτερόλεπτα. Επίσης, όσο βρίσκεστε σε αυτήν την κατάσταση, τα διάφορα power-ups που μαζεύετε κατά τη διάρκεια της διαδρομής είναι ισχυρότερα από αυτά που βρίσκετε όταν οδηγείτε μόνοι σας, οπότε και σας παρέχεται ένα ακόμη πλεονέκτημα. Για την ακρίβεια η συγκεκριμένη τεχνική είναι τόσο αποτελεσματική, που μπορεί να σας φέρει στην πρώτη θέση σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ακόμα και στο υψηλό επίπεδο δυσκολίας. Όταν οδηγείτε μόνοι σας τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα, μιας και τα όπλα που βρίσκετε είναι πολύ πιο αδύναμα αλλά και δεν υπάρχουν ιδιαίτερες τεχνικές οδήγησης που να σας δίνουν κάποιο πλεονέκτημα.
Γενικά η υπερβολική έμφαση των αγώνων στα όπλα, και ειδικά στην τεχνική του Clashing κάνει τους αγώνες βαρετούς, χωρίς να απαιτείται κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια ή ικανότητα στην οδήγηση αυτή καθεαυτή. Σε αυτό συμβάλει και ο σχεδιασμός των διαδρομών -που ως επί το πλείστον αποτελούνται από μεγάλες ευθείες- και το γεγονός πως και να καταστραφεί το όχημα σας, επανεμφανίζεται σε κλάσματα δευτερολέπτου στο ίδιο σημείο.
Παρόλο που υπάρχει και εδώ η δυνατότητα πλαγιολίσθησης, η υλοποίηση της χωλαίνει και εν τέλει, δεν είναι τόσο αναγκαία για την νίκη, ειδικά από τη στιγμή που έχετε κάνει Clash με άλλο όχημα. Παρόλα αυτά, η αίσθηση της ταχύτητας είναι ικανοποιητική ενώ υπάρχουν και αρκετά racing modes, όπως αγώνες ενάντια στο χρόνο ή αγώνες όπου πρέπει να καταστρέψετε όσο περισσότερους στόχους ή αντίπαλα σκάφη μπορείτε, που προσθέτουν ένα σχετικό ενδιαφέρον. Η έλλειψη ιδιαίτερου ενδιαφέροντος στους αγώνες όμως επηρεάζει και το multiplayer mode το οποίο δεν έχει ούτε ιδιαίτερη ποικιλία επιλογών αλλά ούτε και online υποστήριξη για να εξισορροπήσει κάπως τα πράγματα. Στην έκδοση του PS2 μάλιστα (εάν αφήσουμε στην άκρη την επιλογή για LAN διασύνδεση εώς και 8 κονσολών, τηλεοράσεων και παιχνιδιών που είναι κάτι σχετικά αδύνατο) επιτρέπεται multiplayer για μέχρι δύο παίκτες, ενώ στην έκδοση του Xbox για μέχρι και τέσσερις με μια κονσόλα, γεγονός αρκετά σημαντικό. Αντίστοιχα όμως στην έκδοση του PS2 επιτρέπεται η σύνδεση του παιχνιδιού με το αντίστοιχο για PSP για να ξεκλειδώσετε επιπλέον αρένες, οχήματα και επιλογές. Από κει και έπειτα οι δύο εκδόσεις δεν παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές στον τεχνικό τομέα.
Όποιος θέλει τα πολλά…
Το πρόβλημα με το CTTR είναι ότι δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει να είναι. Θέλει να είναι ένας τίτλος platform; Θέλει να είναι ένας τίτλος racing; Βασικά θέλει να είναι και τα δύο και, όπως είναι λογικό, δεν καταφέρνει να προκαλέσει το ενδιαφέρον σε κανέναν από τους δύο τομείς. Παρόλα αυτά είναι ένας ικανοποιητικός τίτλος στο σύνολο του, που αν και δεν προσφέρει κάτι καινούργιο ή ιδιαίτερο, είναι ιδανικός για τις μικρότερες ηλικίες. Ίσως τελικά να μην χρειάζεται και κάτι παραπάνω σε τέτοιες περιπτώσεις…
Δείτε ένα video του Crash Tag Team Racing πατώντας στα ακόλουθα links:
Widescreen Ναι
Progressive Scan 480p (μόνο στην έκδοση Xbox)
PAL 60 Hz Ναι (μόνο στην έκδοση Xbox)
Ήχος Stereo/ Surround/ Dolby Digital 5.1 (μόνο στην έκδοση Xbox)
