Ένα ταξίδι στα πιο σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού και όχι μόνο….
Φόβος!
Το λανσάρισμα του Xbox 360, σε ό,τι έχει να κάνει με την πολυπροσωπία του software, είναι ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών, καθώς τίτλοι racing, FPS, αθλητικού περιεχομένου και πλατφόρμας/ ρόλων εφοδίασαν επιτυχώς το μηχάνημα της Microsoft. Κάπου εδώ εισέρχεται στο παιχνίδι και η Sega, η οποία προσφέρει στο κοινό μια πρόταση απολύτως διαφορετική από τις υπόλοιπες αρχικές 14 του Xbox 360, μια πρόταση που ακούει στο όνομα Condemned. Δημιουργημένο από την καταξιωμένη ομάδα ανάπτυξης Monolith, η οποία στο παρελθόν μάς έχει προσφέρει ορισμένα εξαιρετικά δείγματα τίτλων FPS (βλέπε TRON 2.0, Alien Vs. Predator 2, F.E.A.R.), το Condemned έρχεται για να στοιχειώσει τα νεοαποκτηθέντα Xbox 360 μας, με την ωμή βία, την τρομακτική ατμόσφαιρα και τον φόβο που αναδύει από κάθε ψηφιακή γωνιά του.
Τα τελευταία χρόνια παιχνίδια τρόμου, τα οποία μας έχουν προκαλέσει ανατριχίλες εντονότερες από πολλές κινηματογραφικές παραγωγές, έχουμε απολαύσει πολλά, όμως η ατμόσφαιρα του Condemned, συνδυαζόμενη με την ρεαλιστική προσέγγιση επάνω στην οποία είναι σχεδιασμένο το gameplay και τα -σχεδόν- φωτορεαλιστικά του γραφικά, μοιάζει να συνωμοτεί εναντίον μας, προκειμένου να μας κάνει να νιώσουμε τόσο άβολα όσο δεν νιώσαμε πότε παίζοντας ένα videogame.
To Condemned δεν είναι ένα συνηθισμένο παιχνίδι survival horror. Οι σχεδιαστές του δεν ακολούθησαν την εύκολη πεπατημένη του «φτηνού» τρομάγματος που θα προκύψει από την απότομη εμφάνιση ενός τέρατος, το οποίο κρύβεται σε μια σκοτεινή γωνία αναμένοντας το επόμενό του θύμα. Οι άνθρωποι της Monolith δείχνουν να γνωρίζουν καλά τον ανθρώπινο ψυχισμό και τους αρχέγονους φόβους που κρύβονται μέσα στο μυαλό μας. Το παιχνίδι αυτό σου προκαλεί τρόμο, απλά και μόνο περπατώντας με το χαρακτήρα σου σε άδειους διαδρόμους, επειδή νομίζεις (ή μάλλον γνωρίζεις) πως είσαι εντελώς μόνος σου. Όπως και με το F.E.A.R. πριν από αυτό, έτσι και το Condemned «παίζει» με τις αισθήσεις του παίκτη, δημιουργώντας ψεύτικες εικόνες και περιβαλλοντικούς ήχους που ποτέ δεν ξέρεις αν θα οδηγήσουν στην εμφάνιση ενός ανίερου πλάσματος ή σε αυτήν ενός άκακου τρωκτικού.
Ακόμη πιο έντονη γίνεται η αγωνία που βιώνει ο παίκτης από την έλλειψη όπλων που θα του παρείχαν τη δέουσα «ασφάλεια». Εδώ δεν υπάρχουν καραμπίνες, μυδράλια, εκτοξευτές πυραύλων και άλλα τέτοια «αξεσουάρ». Ένα απλό πιστόλι -που γρήγορα θα χαθεί και αυτό- και ελάχιστες σφαίρες αποτελούν το σύνολο του οπλοστασίου μας. Από εκεί και έπειτα, οτιδήποτε βρούμε στο διάβα μας. Ξύλα, σωλήνες, ηλεκτρικά κυκλώματα, τσεκούρια, ό,τι μπορεί να κρατηθεί στο χέρι και απλά να διώξει μακριά μας τους εφιαλτικούς και πανέξυπνους (περισσότερα για αυτό σε λίγο) εχθρούς που ζητούν απεγνωσμένα το αίμα μας. Είναι γεγονός, το Condemned είναι το πλέον ατμοσφαιρικό παιχνίδι των τελευταίων χρόνων και ένα από τα τρομακτικότερα όλων των εποχών.
Χ-…Filed
Όταν θέλεις να στήσεις ένα συναρπαστικό videogame, σίγουρα πρέπει να ξεκινήσεις από μια πολύ καλή και καθηλωτική ιστορία. Στο Condemned αυτή η ιστορία έχει να κάνει με τον πράκτορα Ethan Thomas. Ο Ethan εργάζεται στο FBI και συγκεκριμένα στην υπηρεσία εξιχνίασης μυστηριωδών εγκλημάτων. Τον τελευταίο καιρό ο Ethan ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τις υποθέσεις του Match Maker, ενός παρανοϊκού κατά συρροή δολοφόνου, ο οποίος αρέσκεται στο να επιλέγει τα θύματά του από το γυναικείο φύλο, να τα κατακρεουργεί και στη συνέχεια να «στήνει» με αυτά χαρούμενες και συνάμα μακάβριες οικογενειακές σκηνές. Η περιπέτειά μας ξεκινά καθώς ο Ethan, συνοδευόμενος από έναν αστυνομικό, μεταβαίνει στον τόπο όπου ο Match Maker έχει στήσει το πιο πρόσφατό του «δημιούργημα». Από αυτά τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού, όλα δείχνουν πως ξεκινάμε μια περιπέτεια διαφορετική από τις άλλες. Οι πρώτες ανατριχίλες έρχονται από τα βρώμικα, σκοτεινά και κλειστοφοβικά δωμάτια του κτιρίου όπου ξεκινά η περιπέτεια, ενώ μετά από ένα βασικό tutorial χρήσης των gadgets που έχει στην κατοχή του ο Ethan, αρχίζει ο πραγματικός τρόμος.
Το Condemned δεν είναι ένα κλασικό FPS, όπως για παράδειγμα το έτερο δημιούργημα της Monolith, γνωστό ως F.E.A.R. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν τίτλο περιπέτειας και τρόμου, στον οποίο η δράση εξελίσσεται διαμέσου κάμερας πρώτου προσώπου, μιας κάμερας που συμβάλει τα μέγιστα στη δημιουργία της τρομακτικής ατμόσφαιρας και της αίσθησης πως πραγματικά εμείς είμαστε αυτοί που απειλούμαστε και όχι ο Ethan. Μάχες σε αυτό το παιχνίδι (υπό την παραδοσιακή έννοια του όρου) δεν υπάρχουν. Οι περιπτώσεις όπου θα αντιμετωπίσετε τους μανιακούς που θα σας επιτίθενται χρησιμοποιώντας το όπλο σας είναι ελάχιστες, μιας και οι λογαριασμοί θα λυθούν με τη χρήση melee όπλων και λακτισμάτων. Βέβαια, είναι άλλο να λες πως θα σκοτώσεις τους εχθρούς σου και άλλο να το κάνεις. Αυτό οφείλεται στην κορυφαία AI, των ανθρώπων και των πλασμάτων που εμφανίζονται στο Condemned, καθώς αυτοί προσποιούνται, κρύβονται, αποφεύγουν τα χτυπήματά σας και γενικότερα αντιδρούν ως ζωντανοί, σκεπτόμενοι οργανισμοί. Άποψή μας είναι πως το AI του Condemned είναι ισάξιο με αυτό του F.E.A.R. Νομίζουμε πως αυτό τα λέει όλα…
Συναρπαστικός και ταυτόχρονα τρομακτικός είναι ο τρόπος που διεξάγονται οι προαναφερθείσες melee μάχες. Λόγω του ότι ο παίκτης πρέπει να έρθει σε απόσταση αναπνοής με τους εχθρούς του προκειμένου να τους καταφέρει κάποιο χτύπημα, η δυσκολία στην εξόντωσή τους -αλλά και ο τρόμος που προκύπτει βλέποντας τα παραμορφωμένα πρόσωπά τους ή παρατηρώντας τις, αρχικά, αδικαιολόγητα βίαιες αντιδράσεις τους- κυριολεκτικά του κόβει τα πόδια. Αυτή η βίαιη συμπεριφορά των ανθρώπων που κυνηγούν τον Ethan, όπως προκύπτει στη συνέχεια, έχει λάβει φαινόμενα επιδημίας, αφού παρόμοια φαινόμενα αρχίζουν να σημειώνονται σε ολόκληρη την περιοχή. Όπως καταλαβαίνετε, έχετε πολλή δουλειά να κάνετε.
Ως παιχνίδι περιπέτειας, το Condemned έχει το δικό του μερίδιο από εξερεύνηση και επίλυση γρίφων. Έχοντας δανειστεί στοιχεία από τις τηλεοπτικές σειράς X-Files και CSI, το Condemned δίνει στο χρήστη τη δυνατότητα να χειριστεί ορισμένα high tech αστυνομικά εργαλεία, τα οποία θα τον βοηθήσουν σημαντικά στην εξεύρεση και ανάλυση στοιχείων σχετικών με τους φόνους και τη γενικότερη ανεξήγητη κατάσταση που επικρατεί στην πόλη. Αν και το παιχνίδι της Sega μας άφησε με τι καλύτερες των εντυπώσεων, σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρουμε πως υποφέρει από ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα: αυτό της επανάληψης.
Η αρχική κορυφαία ατμόσφαιρα που δημιουργείται, σχεδόν ποτέ δεν χάνεται, ενώ το ίδιο ισχύει για το συναίσθημα που νιώθει κανείς αντιμετωπίζοντας για πολλοστή φορά έναν από τους παρανοϊκούς ναρκομανείς που κρύβονται στα ερείπια των οικοδομών. Όμως, το παιχνίδι πέφτει στην παγίδα να μας ρίχνει ξανά και ξανά σε ατελείωτους διαδρόμους, οι οποίοι σχεδόν πάντα είναι όμοιοι, χωρίς να προσφέρουν την παραμικρή πρόκληση. Το ενδιαφέρον φυσικά και δεν χάνεται, μιας και η ιστορία είναι τόσο συναρπαστική που θέλεις πάση θυσία να δεις τι θα συμβεί παρακάτω. Παρόλα αυτά, λίγη περισσότερη ποικιλία στην εξέλιξη θα ήταν εξαιρετικά θετική για το σύνολο του Condemned.
To πρόσωπο του τρόμου
Πως θα σας φανεί αν σας πούμε ότι όλα τα παραπάνω (κορυφαία ατμόσφαιρα, εξαιρετική AI, έντονο συναίσθημα φόβου) συνοδεύονται από εξίσου υψηλών προδιαγραφών γραφικά; Είναι αλήθεια πως το Condemned είναι ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να εμφανιστεί μόνο σε κονσόλα νέας γενιάς ή σε ένα «παχουλό» PC. Άλλωστε το γεγονός πως η Monolith έκανε χρήση της πολύ βαριάς μηχανής του F.E.A.R. μιλά από μόνο του. Στο Condemned εμφανίζονται ορισμένα από τα πλέον εντυπωσιακά εφέ φωτισμού και σκιάσεων πραγματικού χρόνου που είδαμε ποτέ, οι υφές στα πολύγωνα αγγίζουν τον φωτορεαλισμό και η κίνηση της 3D μηχανής δεν εμφανίζει ποτέ σημάδια πτώσης του frame rate. Μοναδικό ψεγάδι στην απεικόνιση είναι η μείωση της ποιότητας των υφών, όταν η κάμερα πλησιάζει πολύ κοντά τους και τα μέτρια μοντέλα χαρακτήρων, τα οποία υποφέρουν από μικρό αριθμό πολυγώνων και κοφτή κίνηση (μόνο στις cutscenes).
Από την άλλη, οι αντίπαλοι που επιτίθενται στον Ethan έχουν την ρεαλιστικότερη κίνηση ψηφιακών χαρακτήρων των τελευταίων χρόνων. Τα rag doll physics που χρησιμοποίησε η Monolith είναι αξεπέραστα και το αποτέλεσμά τους μόνο καλύτερο γίνεται όταν συνδυάζονται με το κορυφαίο AI. Μια ακόμη ομοιότητα του Condemned με το F.E.A.R., είναι αυτή του φίλτρου θορύβου που χρησιμοποιείται όταν ο Ethan παραληρεί. Αυτό το φίλτρο μειώνει την παλέτα των χρωμάτων και δημιουργεί στην απεικόνιση κόκκους που έχουν ένα απολύτως σουρεαλιστικό αποτέλεσμα.
Το «πακέτο» της Monolith κλείνει με ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία του, δηλαδή τον ήχο. Λίγα ήταν μέχρι σήμερα τα παιχνίδια που είχαν τον ήχο τους ως κυρίαρχο παράγοντα στο gameplay και το Condemned προστίθεται σε αυτά. Ο ήχος στο παιχνίδι της Monolith παίζει σημαίνοντα ρόλο, καθώς ο παίκτης πρέπει να αφουγκράζεται τον περιβάλλοντα χώρο, αν πραγματικά επιθυμεί να επιβιώσει. Η χρήση των 5.1 καναλιών σε αυτό το παιχνίδι είναι επιβεβλημένη, για αυτό αν δεν έχετε ήδη ένα ανάλογο ηχοσύστημα, φροντίστε μέσα στις γιορτές να το προμηθευτείτε, γιατί το Condemned θα σας αποζημιώσει στο έπακρο. Μουσική -έχοντας κατά νου την κυριολεκτική έννοια της λέξης- σε αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχει. Την περιπέτειά μας συνοδεύει ένας ακατάπαυστος βαρύς ambient ήχος, που το μόνο που καταφέρνει είναι να εντείνει ακόμη περισσότερο την τρομακτική ατμόσφαιρα.
Το πόνημα της Monolith είναι ο τρίτος -κατ΄ εμάς- καλύτερος τίτλος λανσαρίσματος του Xbox 360, με μόνο τα Kameo: Elements of Power και Call of Duty 2 να το ξεπερνούν, πάντα σε ό,τι έχει να κάνει με το γενικότερο σύνολό τους. Αν η Monolith είχε δείξει λίγη περισσότερη προσοχή στην ανάπτυξη του gameplay και στο σχεδιασμό των χαρτών αποφεύγοντας την επανάληψη, τότε θα μιλήσουμε για ένα μνημειώδες έργο. Παρόλα αυτά, έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι κορυφαίας ατμόσφαιρας, του οποίου η ωμή και βίαιη αισθητική θα σας προσφέρει μια σπάνια εμπειρία.
Widescreen Ναι
Progressive Scan 480p/ 720p/ 1080i
PAL 60 Hz Ναι
Ήχος Surround/ Dolby Digital 5.1
