Η ισχυρότερη επιβεβαίωση πως τα videogames είναι μια σύγχρονη, ξεχωριστή και συνάμα μαγευτική μορφή τέχνης.
Τα videogames ως μορφή τέχνης
Ήταν πριν από λίγες εβδομάδες, όταν ο Hideo Kojima (ο γνωστός δημιουργός της σειράς Metal Gear) είχε δηλώσει σε συνέντευξή του -προς μεγάλη μας έκπληξη- πως τα videogames «δεν είναι μια νέα μορφή τέχνης», προσπαθώντας με διάφορους τρόπους να δικαιολογήσει αυτόν τον ισχυρισμό του. Παρά τον απόλυτο σεβασμό που τρέφουμε προς το πρόσωπό του, είναι προφανές πως ο μεγάλος Kojima-san δεν έχει βρει το χρόνο να ασχοληθεί με το Shadow of the Colossus… Είναι γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία των παιχνιδιών που κυκλοφορούν, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογήσει έναν τόσο βαρύγδουπο χαρακτηρισμό, όμως πάντα υπάρχουν αυτές οι ελάχιστες περιπτώσεις, που με έναν παράξενο και απροσδιόριστο τρόπο, καταφέρνουν να ξεφύγουν από τα καθιερωμένα, να κάνουν την υπέρβαση και, εν τέλει, να φτάσουν σε νέα πρωτόγνωρα επίπεδα και να εξερευνήσουν αχαρτογράφητες περιοχές. Ίσως αυτό να οφείλεται σε απλές συγκυρίες, ίσως στο γεγονός πως σπουδαία ταλέντα με υψηλή αισθητική και κορυφαία δημιουργικότητα τυγχάνει να βρεθούν και να ενώσουν τις δυνάμεις τους ή ακόμα και στην ωρίμανση της ψηφιακής ψυχαγωγίας, η οποία, σιγά-σιγά αλλά σταθερά, αποδεικνύει πως δεν αναφέρεται μόνο σε «μικρά παιδιά», αλλά πως έχει και αυτή τη δική της συμβολή (όπως η μουσική, η ζωγραφική και το θέατρο) στην έκφραση του ανθρώπινου πνεύματος.
Είναι πιθανό όλα τα παραπάνω να σας ακούγονται υπερβολικά, άλλωστε «έχουμε να κάνουμε απλά με ένα παιχνίδι» έτσι δεν είναι; Είμαστε σίγουροι πως μέχρι πρόσφατα θα δικαιολογούσαμε αυτήν την άποψη, όμως από τη στιγμή που βρεθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο με τον πρώτο μας αντίπαλο στο Shadow of the Colossus και η μουσική του Kow Otani γέμισε τα ηχεία μας, η αντίληψή μας για τα videogames άλλαξε άρδην. Αγαπητοί φίλοι του GameOver, τα videogames έχουν πλέον αλλάξει και μαζί τους αλλάξαμε και εμείς!
Ταξιδεύοντας σε κόσμους μαγικούς
Το Shadow of the Colossus είναι το πιο πρόσφατο δημιούργημα μιας ομάδας άκρως ταλαντούχων Ιαπώνων developers, με ηγετικά της στελέχη τους Fumito Ueda και Kenji Kaido, που εργάζονται για τη Sony. Πρόκειται για την ίδια ακριβώς ομάδα που ήταν υπεύθυνη για τη δημιουργία του -θρυλικού πλέον- Ico, ενός ακόμη παιχνιδιού που δικαιολογούσε στο μέγιστο βαθμό την άποψη πως τα videogames δύνανται να χαρακτηριστούν ως μορφή τέχνης. Πολλοί έχουν χαρακτηρίσει το Shadow of the Colossus ως μια «άτυπη συνέχεια» του Ico και παρόλο που αρχικά δεν προδίδεται κάτι τέτοιο, η εξέλιξη του παιχνιδιού δείχνει πως, οι δύο τίτλοι έχουν μονοπάτια που διασταυρώνονται και πως μεταξύ τους υπάρχουν κάποιοι, σχεδόν απροσδιόριστοι, δεσμοί.
Ωστόσο, η ιστορία του Shadow of the Colossus είναι απολύτως διαφορετική από αυτή του Ico, ενώ την ίδια στιγμή, μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια από τις πιο πρωτότυπες που έχουμε συναντήσει τα τελευταία χρόνια. Το μαγικό ταξίδι στον κόσμο των Ueda και Kaido ξεκινά με την πορεία ενός νεαρού καβαλάρη μέσα από ψηλά βουνά και ανοιχτές πεδιάδες. Σκοπός του καβαλάρη είναι να φτάσει σε έναν από αιώνες ξεχασμένο ναό, μέσα στο βωμό του οποίου επιθυμεί να εναποθέσει τη νεκρή αγαπημένη του. Όμως το ταξίδι του μοναχικού καβαλάρη δεν γίνεται απλά και μόνο για την ταφή της κοπέλας, αλλά για έναν άλλο πολύ πιο σημαντικό σκοπό.
Η ατελείωτη αγάπη του προς το πρόσωπό της, ανάγκασε το νεαρό να ψάξει την αλήθεια πίσω από έναν αρχαίο θρύλο, που θέλει τη θεότητα Dormin, να μπορεί να φέρει τις ψυχές των θνητών πίσω στο νεκρό τους σώμα. Αυτή η αναζήτηση για την ανάσταση της αδικοχαμένης κοπέλας, τον έφερε στον αρχαίο ναό και μπροστά στον Dormin, με το θεό να του λέει πως ο μοναδικός τρόπος που θα μπορούσε να εκπληρώσει την επιθυμία του, είναι μια τρομερά δύσκολη αποστολή: Η καταστροφή 16 τεράστιων αγαλμάτων που βρίσκονται εντός του ναού. Όμως, η καταστροφή των αγαλμάτων θα επέλθει μόνο με την εξόντωση των ενσαρκώσεών τους, οι οποίες δεν είναι άλλες από 16 Κολοσσούς. Αυτοί οι 16 Κολοσσοί βρίσκονται σε διάφορα σημεία του κόσμου και περιφέρονται, αναμένοντας υπομονετικά τον επόμενο πολεμιστή που θα επιχειρήσει να τους προκαλέσει. Και κάπου εδώ δίνεται πλέον το έναυσμα για μια από τις πιο συναρπαστικές, μυστηριώδεις και συγκινητικές περιπέτειες που ζήσαμε ποτέ. Η ανάπτυξη του gameplay στο Shadow of the Colossus είναι απολύτως διαφορετική από οτιδήποτε είχαμε δει μέχρι σήμερα. Είναι χαρακτηριστικό πως ο μοναχικός πολεμιστής που θα ελέγξουμε σε αυτήν την περιπέτεια, δεν θα βρει στο διάβα του απολύτως κανέναν αντίπαλο ή άλλης μορφής εμπόδιο μέχρι να φτάσει στον εκάστοτε Κολοσσό.
Ουσιαστικά, το παιχνίδι αποτελείται από δύο ειδοποιά στοιχεία, με το πρώτο να είναι η πορεία και η εύρεση του κάθε Κολοσσού και το δεύτερο η μάχη με αυτόν. Σημαντικός αρωγός του ήρωα σε αυτήν την αποστολή θα είναι το τεράστιο άλογό του, το οποίο θα τον μεταφέρει στα διάφορα σημεία του χάρτη όπου υπάρχουν οι Κολοσσοί, ενώ σημαντική βοήθεια θα προσφέρει και στις μάχες με ορισμένους εξ αυτών. Η έναρξη κάθε αποστολής γίνεται από τον βωμό όπου κείτεται η νεκρή αγαπημένη του ήρωα. Με λίγες μόνο λέξεις από τον Dormin, που απλά σκιαγραφούν την τοποθεσία όπου μας περιμένει ο τεράστιος αντίπαλός μας, ξεκινάμε έχοντας ως οδηγούς ένα γενικό χάρτη και ένα αρχαίο σπαθί.
Όμως σε αυτό το σπαθί κρύβεται και ένα μεγάλο μυστικό, καθώς υψώνοντας τη μαγική αυτή λεπίδα στα σημεία όπου ο ήλιος λούζει με τις ακτίνες του το περιβάλλον, το σπαθί δημιουργεί μια δέσμη φωτός, υποδεικνύοντάς μας έτσι την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουμε προκειμένου να συναντήσουμε τον Κολοσσό. Ωστόσο, η εύρεση του κάθε Κολοσσού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρησιμοποιώντας τεχνικές που είχαμε συναντήσει και στο Ico, οι δημιουργοί του Shadow of the Colossus έχουν σχεδιάσει τον χάρτη ως ένα μεγάλο γρίφο. Εκτός από ορισμένες περιπτώσεις, όπου η πορεία είναι ξεκάθαρη, οι διαδρομές είναι δαιδαλώδεις και δεν καθίσταται σαφές το που ακριβώς πρέπει να μεταβούμε και, κυρίως, ποια θα είναι η πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε για να φτάσουμε εκεί.
Το περιβάλλον όπου θα κινηθούμε αποτελεί ένα ζωντανό και αναπόσπαστο κομμάτι της περιπέτειας, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς κάποιων, που έχουν παίξει το παιχνίδι και αναφέρουν πως το μοναδικό στοιχείο του gameplay στο Shadow of the Colossus είναι οι μάχες με τους Κολοσσούς. Όχι, δεν είναι έτσι, το στοιχείο της εξερεύνησης και ο στόχος της ανακάλυψης του επόμενού μας εχθρού παίζει σημαίνοντα ρόλο στη συνολική εμπειρία και η εφαρμογή αυτής της παραμέτρου στο παιχνίδι είναι –κατ’ εμάς- τουλάχιστον ιδιοφυής.
Όμως, ακόμη πιο ιδιοφυής είναι ο τρόπος με τον οποίο καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τους Κολοσσούς. Όταν θα έρθει πλέον η πολυπόθητη στιγμή, όπου θα βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με έναν από αυτούς και αφού ηρεμήσουμε από τη συγκινησιακή φόρτιση και το δέος που προκαλεί η εμφάνισή τους και μόνο, αρχίζει η μάχη! Εδώ φυσικά θα πρέπει να βγάλετε από το μυαλό σας τις «μάχες» όπως τις γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Σκεφτείτε πως στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι Κολοσσοί είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτεροι από τον χαρακτήρα που ελέγχουμε εμείς. Ξεχάστε λοιπόν την κατά μέτωπο επίθεση, μιας και θα ήταν σαν να προσπαθούσε ένα μυρμήγκι να τα βάλει με έναν ταύρο. Η σκέψη, η εξερεύνηση και η χρήση τακτικής είναι τα στοιχεία που πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή. Κάθε ένας από τους Κολοσσούς διαθέτει ένα ή δύο αδύνατα σημεία επάνω στο σώμα του, τα οποία δύναται να επιφέρουν την πτώση του. Από εμάς εξαρτάται να εντοπίσουμε αυτά τα στοιχεία και στη συνέχεια να βρούμε τρόπο να ανέβουμε επάνω στο γιγάντιο αντίπαλό μας και, χρησιμοποιώντας το αρχαίο σπαθί, να του επιφέρουμε τα θανατηφόρα χτυπήματα.
Το πώς θα ανεβούμε επάνω του δεν είναι μια απλή υπόθεση, καθώς επιβάλλεται να μελετήσουμε τον περιβάλλοντα χώρο και πολλές φορές να τον χρησιμοποιήσουμε προς όφελός μας, ούτως ώστε να μπορέσουμε να κερδίσουμε την προσοχή του κτήνους και κατά συνέπεια να το φέρουμε κοντά μας. Εδώ ακριβώς είναι που κορυφώνεται η μαγεία του Shadow of the Colossus. Είναι πραγματικά αδύνατο να περιγράψει κανείς με λόγια τα συναισθήματα που δημιουργούνται καθώς πιανόμαστε από το τρίχωμα του Κολοσσού και προσπαθούμε να αναρριχηθούμε επάνω του, ούτως ώστε να φτάσουμε στην «αχίλλειο πτέρνα» του.
Ακόμη πιο δύσκολο είναι να περιγραφεί ο τρόπος που το τεράστιο πλάσμα αντιλαμβάνεται ότι είμαστε επάνω του και αρχίζει μια απεγνωσμένη προσπάθεια να μας πετάξει κάτω- ακριβώς όπως ένας σκύλος τινάζεται για να διώξει τους ψήλους του. Η συνέχεια είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή, καθώς ο κάθε ένας από τους 16 Κολοσσούς που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, είναι και μια εντελώς διαφορετική μάχη. Πέραν του ότι τα πλάσματα είναι εκ διαμέτρου διαφορετικά μεταξύ τους, σε ό,τι έχει να κάνει με το σχεδιασμό τους, θα διαπιστώσετε πως οι συνθήκες μάχης διαφέρουν ακόμη περισσότερο, καθώς σε μια περίπτωση θα προσπαθούμε να θανατώσουμε έναν τεράστιο φοίνικα καθώς αυτός σκίζει τον ουρανό με ιλιγγιώδη ταχύτητα, σε μια άλλη ένα απόκοσμο χέλι θα μας παρασύρει στην άβυσσο μιας σκοτεινής λίμνης, ενώ σε κάποια τρίτη, μια γιγάντια αράχνη με μέγεθος όσο ένα ολόκληρο επίπεδο άλλων παιχνιδιών, θα μας κάνει να χάνουμε υγεία μόνο και μόνο από τους κραδασμούς που θα δημιουργούνται από το βηματισμό της. Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε τι θα αντιμετωπίσετε…
Εικαστική αρτιότητα
Παραμένοντας πιστό στην τεχνοτροπία του Ico, το Shadow of the Colossus κάνει χρήση μια αισθητικής που δύσκολα θα απογοητεύσει ακόμα και τους πλέον απαιτητικούς. Το κυρίαρχο στοιχείο στο παιχνίδι είναι η σουρεαλιστική ατμόσφαιρα και η αίσθηση του εξωπραγματικού. Παρόλο που βλέπουμε κάποια πλάσματα που υπάρχουν και στο δικό μας κόσμο, σε κανένα σημείο δεν δίνεται η εντύπωση πως το παιχνίδι εξελίσσεται σε κάποιο σημείο της Γης, αλλά μάλλον σε κάποιο σύμπαν παράλληλο με το δικό μας, που μοιάζει να ξεχάστηκε από το χρόνο. Ο κόσμος που καλούμαστε να εξερευνήσουμε είναι τεράστιος (κάτι που ενισχύεται από την ολοκληρωτική απουσία χρόνων φόρτωσης), αλλά και ποικίλος, καθώς θα βρεθούμε σε δάση, ερήμους, βουνά, λίμνες και απέραντες πεδιάδες.
Σε αυτά τα σημεία εντοπίζονται αρκετά ελαττώματα, όπως για παράδειγμα οι φτωχές υφές, η έλλειψη λεπτομέρειας και το έντονο φαινόμενο aliasing, όμως όλα αλλάζουν όταν εμφανίζονται οι Κολοσσοί. Αυτά τα πλάσματα είναι -απλά- ό,τι πιο ευφάνταστο έχουμε δει ποτέ σε videogame. Πέρα από την εκπληκτική αίσθηση της κλίμακας που προκύπτει από το μέγεθός τους, η λεπτομέρεια και η έμπνευση στο σχεδιασμό τους είναι ασύλληπτη, καθώς αποτελούνται από οργανικά και μη μέρη (πέτρες, γούνα και κοκάλα), ενώ το animation τους είναι κορυφαίο. Εξίσου κορυφαίο (αν όχι ανώτερο) είναι και το animation του αλόγου, το οποίο, κατά την άποψή μας, κερδίζει το βραβείο του πιο ρεαλιστικού και «ζωντανού» ψηφιακού πλάσματος που είδαμε ποτέ σε παιχνίδι. Μόνο καβαλώντας το και συνειδητοποιώντας πόσο «δύσκολος» είναι ο χειρισμός του, μπορεί κανείς να αντιληφθεί τα παραπάνω.
Μιας και αναφερθήκαμε στη δυσκολία του χειρισμού, αξίζει να τονίσουμε πως, σε σχετικές ερωτήσεις που του έχουν γίνει, ο Ueda έχει πει πως ο χειρισμός του Shadow of the Colossus δεν είναι «κακοφτιαγμένος», αλλά ηθελημένα σχεδιασμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να μεταφέρει στον παίκτη τη δυσκολία που απαιτεί ο έλεγχος ενός τεράστιου και ατίθασου αλόγου και, φυσικά, η αναρρίχηση επάνω σε Κολοσσούς -μεγέθους σχεδόν όσο ένα βουνό- καθώς αυτοί κινούνται. Αφού παίξαμε το δημιούργημα του, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως η άποψή μας ταυτίζεται απόλυτα με αυτήν του Ueda-san.
Το στοιχείο που κλέβει το «άριστα» από το Shadow of the Colossus (μαζί με τα φτωχά textures και το έντονο aliasing) είναι η μέτρια κάμερα. Ατυχώς, κατά τη χρήση του τόξου, αλλά και σε σημεία όπου απαιτείται gameplay τύπου platforming (αν και αυτά είναι λίγα), η κάμερα όχι μόνο δεν παίρνει την ιδανική θέση, αλλά αντιθέτως προκαλεί σύγχυση, μπλέκεται σε αντικείμενα του χώρου και, κάποιες φορές, περιστρέφεται ανεξέλεγκτα. Ευχής έργο είναι πως αυτά τα προβλήματα συμβαίνουν κυρίως όταν ελέγχουμε τον ήρωα καθώς αυτός είναι πεζός και όχι όταν βρίσκεται επάνω στους Κολοσσούς ή όταν είναι έφιππος. Όλα τα παραπάνω επενδύονται από μουσικά θέματα που κρίνονται, τουλάχιστον, ως άξια βραβείου. Υπεύθυνος για αυτά τα θέματα είναι ο Kow Otani, ένας συνθέτης που έχει γράψει μουσική για πολλές σειρές anime, αλλά και για παιχνίδια όπως τα Philosoma και Sky Odyssey. Ωστόσο, ο Ιάπωνας μουσικός θα πρέπει να νιώθει πολύ υπερήφανος, κυρίως, για τα θέματα του Shadow of the Colossus. Μελετημένα μέχρι τελευταίας νότας και πάντα ταυτισμένα με τις συνθήκες που εξελίσσονται, τα επικά θέματα ανυψώνουν ακόμη περισσότερο την ποιότητα του παιχνιδιού και δημιουργούν μια εξαιρετική ατμόσφαιρα έντασης που συναρπάζει.
Το Shadow of the Colossus είναι, κατά την άποψή μας, το σημαντικότερο δημιούργημα των τελευταίων χρόνων. Αν δεν καταφέραμε να σας μεταφέρουμε το μεγαλείο του μέσα από αυτές τις γραμμές, δεν θα μας φανεί καθόλου παράξενο. Τα έργα τέχνης δεν μπορείς να τα εκτιμήσεις ακούγοντας για αυτά από τρίτους, αλλά μόνο βιώνοντάς τα. Κανείς δεν μπορεί να περιγράψει το Shadow of the Colossus καλύτερα από τις ίδιες τις εικόνες που βλέπεις και τα συναισθήματα που σου προκαλεί παίζοντάς το. Κάντε την χάρη στον εαυτό σας και δοκιμάστε το, γιατί είμαστε σίγουροι πως θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι να ξαναδούμε κάτι ανάλογο.
Widescreen Ναι
Progressive Scan 480p
PAL 60 Hz Ναι
Ήχος Stereo