Μιας και οι πρόσφατες καιρικές συνθήκες το απαιτούν, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με τα χειμερινά αθλήματα.
Παίζοντας με το χιόνι
Κάθε μεγάλο αθλητικό γεγονός οφείλει να έχει και το αντίστοιχο παιχνίδι που θα δίνει στους παίκτες τη δυνατότητα να ζήσουν, από την άνεση του καναπέ τους, την ένταση των αγωνισμάτων. Το δυσάρεστο με την πλειοψηφία αυτών των τίτλων εντοπίζεται στην ιδιαιτέρως χαμηλή ποιότητα που τα χαρακτηρίζει, είτε αυτά αναφέρονται σε Ολυμπιακούς Αγώνες, είτε σε άλλα μεγάλα παγκόσμια αθλητικά γεγονότα. Προς μεγάλη μας απογοήτευση, δοκιμάζοντας το, επίκαιρο λόγω καιρικών συνθηκών, Torino 2006 βρεθήκαμε μπροστά σε μια κατάσταση που επιβεβαιώνει τα προαναφερθέντα. Και είναι απορίας άξιο το πώς η 2Κ Games, μια εταιρεία που είναι γνωστή για την αρτιότητα που χαρακτηρίζει τα αθλητικά της παιχνίδια, προχώρησε στην κυκλοφορία ενός τόσο μέτριου και προχειροφτιαγμένου τίτλου.
Όπως διαφαίνεται από τον τίτλο του, το Torino 2006 είναι ένα παιχνίδι ταυτισμένο με τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες που θα διεξαχθούν αυτό το μήνα στην πόλη του Τορίνου. Ενώ λοιπόν ένα τέτοιο αθλητικό γεγονός, μόνο ως λαμπρό μπορεί να χαρακτηριστεί, το ίδιο μάλλον δεν ισχύει για το πόνημα της ομάδας ανάπτυξης 49Games, ενός γερμανικού στούντιο, που σίγουρα δεν κατάφερε να αποδώσει τα αναμενόμενα.
Το παιχνίδι προσφέρει στους παίκτες τη δυνατότητα να επιλέξουν μεταξύ οκτώ διαφορετικών αθλημάτων και 15 διαφορετικών αθλητικών γεγονότων. «Ικανοποιητικός αριθμός» ίσως σκεφτείτε. Όμως εδώ εντοπίζεται το πρώτο πταίσμα του παιχνιδιού, μιας και τα περισσότερα από τα οκτώ διαθέσιμα αθλήματα είναι σχεδόν ίδια (διάφορες κατηγορίες σκι) και συνάμα πολύ μα πολύ βαρετά. Έχουμε λοιπόν τέσσερα αγωνίσματα που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν να κάνουμε με το σκι (Alpine, Jumping, Cross Country και Nordic) και με ακόμη τέσσερα που, ευτυχώς, είναι διαφορετικής φύσεως (έλκηθρο ενός ατόμου, έλκηθρο τεσσάρων ατόμων, δίαθλο και Speed Skating). Ωστόσο, η ποικιλία του παιχνιδιού συνεχίζει να πέφτει κατακόρυφα, καθώς το gameplay των περισσοτέρων εξ αυτών των «διαφορετικών» αθλημάτων είναι πανομοιότυπο.
Αυτό που θα κληθούμε να κάνουμε είναι, απλά, να ελέγχουμε έναν αθλητή καθώς αυτός κατεβαίνει μια πλαγιά και είτε θα καλούμαστε να περνάμε μέσα από συγκεκριμένα σημεία, είτε να αποφεύγουμε τα εμπόδια που παρουσιάζονται στο δρόμο μας ή, τέλος να περάσουμε τη γραμμή του τερματισμού με τον καλύτερο χρόνο. Ευχής έργο είναι το γεγονός πως σε αθλήματα όπως το δίαθλο και το έλκηθρο, το gameplay διαφοροποιείται σημαντικά, μιας και στην πρώτη περίπτωση θα χρειαστεί να εκτελέσουμε βολές σε στόχους χρησιμοποιώντας ένα τουφέκι, ενώ στη δεύτερη η κάμερα γυρίζει σε πρώτο πρόσωπο και, διαμέσου ενός όμορφου και ταχύτατου εφέ, να οδηγήσουμε το έλκηθρο το ταχύτερο δυνατό στον τερματισμό. Από εκεί και έπειτα, λίγα είναι αυτά που μπορούν να ειπωθούν για το παιχνίδι της 2K Games.
Όπως συνηθίζεται σε παιχνίδια με πολλαπλά αθλήματα, έτσι και εδώ έχουμε να κάνουμε με απολύτως διαφορετικό μοντέλο χειρισμού σε κάθε ένα από αυτά. Εκεί όπου απαιτείται ανάπτυξη ταχύτητας βλέπουμε το κλασικό «button mashing», όπου πρέπει να πατάμε με μανία δύο κουμπιά ούτως ώστε να κάνουμε τον αθλητή να κινηθεί με μεγάλη ταχύτητα. Σε άλλες περιπτώσεις, όπου η χρήση της ακρίβειας είναι ιδιάζουσας σημασίας, εμφανίζονται ειδικά σύμβολα που μας δείχνουν το πώς πρέπει να χειριστούμε τους αναλογικούς μοχλούς, προκειμένου να κρατήσουμε σωστή ισορροπία και να πετύχουμε το βέλτιστο αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση, το σύστημα χειρισμού των αθλημάτων μόνο ευφάνταστο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς οι δημιουργοί του δεν δείχνουν να μπήκαν στον κόπο να ψάξουν να βρουν έξυπνες και καινοτόμες ιδέες για να το υλοποιήσουν. Εκτός αυτού, σε ορισμένα από τα αθλήματα, η απόκριση στις εντολές γίνεται με καθυστέρηση, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του βαθμού δυσκολίας και την αδυναμία του παίκτη να καταχωρηθεί στις υψηλότερες θέσεις του βάθρου, ακόμη και αν δοκιμάζει την τύχη του στο easy mode.
H κατάσταση, δυστυχώς, δεν γίνεται καλύτερη στον τεχνικό τομέα. Στην έκδοση PlayStation 2, όπου και έγινε η κύρια δοκιμή μας, τα γραφικά μοιάζουν να ανήκουν σε παιχνίδι του 2000. Τα μοντέλα χαρακτήρων είναι μέτρια, ο σχεδιασμός του περιβάλλοντος καθόλου ικανοποιητικός, οι υφές σχεδόν ανύπαρκτες και τα μενού από τα πλέον «φτωχά» που έχουν δει τα μάτια μας τα τελευταία χρόνια. Μόνο το animation μπορεί να χαρακτηριστεί ως καλό, καθώς οι αθλητές κινούνται με ρεαλισμό και ταχύτητα στο χώρο, αλλά και το ίδιο ισχύει για το frame rate, το οποίο, παραδόξως, μένει πάντα σε σταθερά νούμερα.
Η κατάσταση στον τομέα των γραφικών είναι σαφώς καλύτερη στην έκδοση PC, όπου η υψηλή ανάλυση τα βοηθά να απεικονίζονται με αρκετά καλύτερο τρόπο. Σα να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, έχουμε ένα επίσημο παιχνίδι Ολυμπιακών αγώνων με ολοκληρωτική απουσία των εθνικών ύμνων (!), αλλά και δύο από τους χειρότερους εκφωνητές που ακούστηκαν ποτέ σε videogame. Όπως καταλαβαίνετε, ούτε και ο ήχος του Torino 2006 κατάφερε να κάνει την υπέρβαση και να σταθεί σε κάπως καλύτερα επίπεδα. Όσο για μουσικά θέματα; Εκτός από ορισμένα -απολύτως αδιάφορα- που ακούγονται στο κεντρικό μενού, τίποτα περισσότερο δεν θα πηγάσει από τα ηχεία σας. Η απογοήτευσή μας μετά από τη δοκιμή του Torino 2006, δεν έχει να κάνει τόσο με το παιχνίδι αυτό καθεαυτό -άλλωστε οι προσδοκίες από τέτοιου είδους τίτλους πάντα βρίσκονται πολύ χαμηλά- αλλά από το ό,τι φέρει επάνω του το λογότυπο της 2K Games, μιας εταιρείας γνωστής για τα άρτια αθλητικά της παιχνίδια. Περιμένουμε άμεση επανόρθωση αυτού του ατοπήματος με την έλευση τίτλων όπως το NBA 2K6
Widescreen Όχι
Progressive Scan Όχι
PAL 60 Hz Όχι
Ήχος Stereo
Απαιτήσεις συστήματος PC
Λειτουργικό Windows 2000/ ME/ Xp
Επεξεργαστής 1.2 GHz
Μνήμη 256 MB
Κάρτα γραφικών 64MB
Σκληρός δίσκος 1.2 GB
