H κατηγορία adventure μπορεί να «ζει και να βασιλεύει», αλλά σίγουρα δεν το χρωστά στο 80 Days
Phileas Fogg I presume?
Μπορεί τα PC μας, τα τελευταία 5 με 6 χρόνια, να έχουν αναχθεί σε μηχανήματα που δημιουργούν «στρατηγούς» και «πολεμιστές» μέσα από τα δεκάδες παιχνίδια RTS και First Person Shooters αντίστοιχα, όμως η κατηγορία που καθιέρωσε τους υπολογιστές ως «παιχνιδομηχανές» είναι αναμφισβήτητα αυτή των adventure games. Από το πρώτο επεισόδιο του Myst, μέχρι το θρυλικό The Longest Journey, τα adventure games ήταν αυτά που ταξίδευαν τους παίκτες σε κόσμους μαγικούς και σε περιπέτειες πέρα από κάθε φαντασία. Ενώ λοιπόν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 η εν λόγω κατηγορία υπέστη μια κάποια κρίση (που για πολλούς συνεχίζει να υφίσταται μέχρι και σήμερα), κατά καιρούς κυκλοφορούν διάφοροι τίτλοι που επιχειρούν να αναβιώσουν την κατηγορία και να φέρουν ξανά στο προσκήνιο τα παιχνίδια περιπέτειας. Αυτή η αναβίωση επιτεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό από κορυφαία παιχνίδια όπως τα Syberia, Amerzone, Broken Sword και Secret of the Lost Cavern, ωστόσο για κάθε ένα από αυτά, δυστυχώς, υπήρχε και ένα 80 Days.
Το παιχνίδι που θα εξετάσουμε σε αυτήν την παρουσίαση είναι έντονα επηρεασμένο από το Syberia και -όπως άλλωστε προδίδεται από τον τίτλο του- από το θρυλικό βιβλίο «Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Ημέρες» του Ιουλίου Βερν. Το ατυχές με το πόνημα της Frogwares εντοπίζεται στον τρόπο που υλοποιήθηκε η -κατά τα άλλα- αρκετά καλή ιδέα του, καθώς επίσης και στην έλλειψη της ισορροπίας που οφείλει να έχει ένα παιχνίδι adventure, μια ισορροπία τόσο εύθραυστη που τελικά θα κρίνει ένα παιχνίδι της κατηγορίας για το αν αυτό θα μπορεί να παιχτεί ή αν θα οδηγεί τον παίκτη σε απανωτούς νευρικούς κλονισμούς. Αλλά καλύτερα να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά ούτως ώστε να μπορέσουμε να δικαιολογήσουμε τους παραπάνω ισχυρισμούς μας.
H ιστορία μας ξεκινά καθώς ο πρωταγωνιστής της περιπέτειας, ένας νεαρός ονόματι Oliver Lavisheart, συνομιλεί με τον εκκεντρικό εφευρέτη θείο του. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ο θείος του Oliver αποκαλύπτει στο νεαρό ένα μεγάλο του σφάλμα, το οποίο έχει να κάνει με ένα στοίχημα που έθεσε με ορισμένους αντιπάλους του. Αυτό το στοίχημα δεν έχει να κάνει με ένα ταξίδι ανά τον κόσμο, αλλά με την απόδειξη πως ο εκκεντρικός κύριος είναι ένας εμπνευσμένος εφευρέτης. Αμφιβάλλοντας για τις ικανότητές του, οι αντίπαλοί του ζητούν απτές αποδείξεις, οι οποίες όμως βρίσκονται διάσπαρτες σε τέσσερα σημεία του κόσμου. Ο Oliver αρπάζει την ευκαιρία (θέλοντας έτσι να γλιτώσει από έναν υποχρεωτικό γάμο που του ετοιμάζουν οι γονείς του) και ξεκινά ένα ταξίδι αναζήτησης των εφευρέσεων του θείου του, το οποίο όμως, όπως αναφέρει το στοίχημα, πρέπει να ολοκληρωθεί σε 80 ημέρες.
Έτσι δίνεται το έναυσμα για μια ενδιαφέρουσα περιπέτεια, που θα φέρει τον Oliver σε περιοχές όπως η Αίγυπτος, η Ινδία, η Ιαπωνία και η Αμερική. Αναμφισβήτητα, το σενάριο είναι γοητευτικό (άλλωστε βασίζεται στο αριστούργημα του Ιουλίου Βερν) και η γενικότερη αισθητική του παιχνιδιού θα αφήσει απόλυτα ικανοποιημένους όσους αρέσκονται σε τέτοιου είδους περιπέτειες. Επίσης, η Frogwares έχει καταφέρει με επιτυχία να δημιουργήσει μια μείξη των γεγονότων που διαδραματίζονται, αλλά και των προσώπων που εμφανίζονται στο βιβλίο, με την περιπέτεια που ζει ο Oliver.
Όμως το σίγουρο είναι πως τα προαναφερθέντα δεν αρκούν για να προσφέρουν μια συνολικά ικανοποιητική εμπειρία στον παίκτη. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά του παιχνιδιού είναι εμφανής η προχειρότητα με την οποία είναι υλοποιημένοι σημαντικοί τομείς του και ειδικότερα τομείς ζωτικής σημασίας για ένα παιχνίδι της κατηγορίας adventure. Ποιοι είναι αυτοί οι τομείς; Εκτιμούμε πως ένα adventure που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να διαπρέπει σε δύο σημεία: Πρωτίστως σε αυτό των γρίφων και στη συνέχεια στην επιτυχή δημιουργία προσωπικοτήτων που θα ιντριγκάρουν τον παίκτη. Το 80 Days αποτυγχάνει οικτρά και στους δύο αυτούς τομείς, καθώς στην πρώτη περίπτωση διαθέτει ορισμένους πολύ δύσκολους και δυσνόητους γρίφους, ενώ στην δεύτερη κάνει χρήση του χειρότερου soundtrack που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα την απόλυτη απαξίωση της όποιας ενδιαφέρουσας ατμόσφαιρας αρχικά δημιουργείται.
Προσπαθώντας να προσδώσουν μια κωμική πνοή στο παιχνίδι τους, οι άνθρωποι της Frogwares έπεσαν σε μια παγίδα που θα έπρεπε να είχαν αντιληφθεί από πολύ νωρίς. Όσο και αν προσπαθείς, δεν μπορείς δια της βίας να δημιουργήσεις χιούμορ τύπου «Indiana Jones» ή «Monkey Island». Αυτό το χιούμορ δεν μπορεί να εφαρμοστεί επί τούτου, αλλά μόνο αν οι άνθρωποι που γράφουν το σενάριο και τους διάλογους έχουν πρώτα το ανάλογο ταλέντο και στη συνέχεια την έμπνευση.
Αποτέλεσμα αυτού (σε συνδυασμό με τις μέτριες ερμηνείες των ηθοποιών που δανείζουν τις φωνές τους στους πρωταγωνιστές και τα εντελώς εκτός κλίματος μουσικά θέματα) είναι ένα συνονθύλευμα από άστοχες ατάκες, που αδιαλείπτως ξεστομίζουν οι ήρωες και που τελικώς δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να κουράζουν και να εκνευρίζουν τον παίκτη. Ατυχώς, η κατάσταση δεν δείχνει να γίνεται καλύτερη κατά τη διάρκεια των εξερευνήσεων του Oliver. Αν και το παιχνίδι διαθέτει ένα απλούστατο interface χρήσης αντικειμένων και συνομιλίας με τους NPCs, ο παίκτης σχεδόν ποτέ δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί ποιες ενέργειες πρέπει να εκτελέσει για να συνεχιστεί το παιχνίδι. Οι περιπτώσεις όπου θα βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα ατελείωτο «μπρος-πίσω» δεν θα είναι λίγες και αυτό οφείλεται στον κακό σχεδιασμό του gameplay. Οι γρίφοι είναι μεν δύσκολοι για το μέσο παίκτη, όμως η ολοκληρωτική απουσία hints τους καθιστά ακόμη πιο δυσνόητους, ενώ τις περισσότερες φορές οι NPCs είναι απλά διακοσμητικοί και δεν προσφέρουν απολύτως καμία βοήθεια.
Ευτυχώς για την Frogwares, η ποιότητα του 80 Days ανυψώνεται αρκετά από τους τεχνικούς του τομείς. Τα γραφικά του παιχνιδιού σχεδιάζονται από μια ικανοποιητική 3D μηχανή, η οποία κινείται με αρκετά καλή ταχύτητα. Το περιβάλλον χαίρει ρεαλιστικών υφών και τα μοντέλα των χαρακτήρων έχουν όμορφο animation. Μια ακόμη πιο ευχάριστη νότα είναι αυτή της εναλλαγής της ημέρας. Δεδομένου ότι η περιπέτειά μας πρέπει να ολοκληρωθεί σε 80 ημέρες, το παιχνίδι διαθέτει ένα ρολόι που καταγράφει τις ώρες και τις ημέρες.
Καθώς οι ώρες κυλούν, ένα όμορφο εφέ δείχνει τις αλλαγές στο φωτισμό του περιβάλλοντος και το πρωινό να δίνει τη θέση του στη νύχτα. Ορισμένα προβλήματα με bugs υφίστανται, αλλά αυτά είναι λίγα και εκτιμούμε πως εύκολα θα λυθούν με την προσθήκη ενός patch. Παρόλο που έχουμε να κάνουμε με ένα αμιγές adventure game, το 80 Days κάνει χρήση ενός «action» μοντέλου χειρισμού που είναι δανεισμένο από τα First Person Shooters. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως το παιχνίδι έχει στοιχεία δράσης, καθώς το μοντέλο χειρισμού εφαρμόζεται απλά και μόνο στην περιήγηση και στην εξερεύνηση του χώρου, αλλά και στη χρήση ορισμένων σουρεαλιστικών «οχημάτων», όπως ένα ιπτάμενο χαλί, και μια μοτοσικλέτας μιας ρόδας.
Είναι προφανές πως το 80 Days δεν μας άφησε με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Και πως θα μπορούσε άλλωστε όταν στην συγκεκριμένη κατηγορία υπάρχουν παρόμοιες προτάσεις που έχουν αφήσει ιστορία στο gaming; Θα το συστήναμε μόνο στους απολύτως φανατικούς των adventure παιχνιδιών (που ταυτόχρονα είναι και δυνατοί λύτες), ενώ για τους αμύητους που αναζητούν κάτι παρόμοιο θα προτείναμε ένα ταξίδι στο μαγικό κόσμο του Syberia…
Κατεβάστε το demo (650 ΜΒ) του 80 Days πατώντας εδώ
Απαιτήσεις συστήματος
Λειτουργικό Windows 98/2000/Me/Xp
Επεξεργαστής 1 GHz
Μνήμη 512 MB
Κάρτα γραφικών 64 MB
Σκληρός δίσκος 2GB