Ένα ακόμη adventure, που αποτυγχάνει να κάνει την υπέρβαση και να μας προσφέρει τη γνωστή μαγεία της κατηγορίας
Σχολή μαγείας κα μαγγανείας…
Πριν από δύο περίπου εβδομάδες είχαμε προβεί στην παρουσίαση ενός ελπιδοφόρου τίτλου της κατηγορίας adventure ονόματι 80 Days, το οποίο τελικά δεν μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις, καθώς δεν κατόρθωνε να συλλάβει τη μαγεία και την ιδιόμορφη ατμόσφαιρα που, κάθε παιχνίδι περιπέτειας που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να διαθέτει. Σήμερα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμη προσθήκη της εν λόγω κατηγορίας, που και αυτή με τη σειρά της ήταν ιδιαιτέρως αναμενόμενη, καθώς οι πληροφορίες που είχαν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο για το παιχνίδι των Wicked Studios, μιλούσαν για ένα «φτωχό συγγενή» του Syberia. Οι εικόνες του παιχνιδιού δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να ενεθάρρυναν αυτήν την εικασία, ωστόσο, η πραγματικότητα και η τελική αίσθηση που αποκομίζει ο παίκτης από το Keepsake, απέχει κατά πολύ από την ομορφιά που ξεχύνεται μέσα από αυτά τα screenshots.
Η ιστορία του Keepsake είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και, αναμφισβήτητα, το δυνατότερο στοιχείο του. Όλα ξεκινούν καθώς μια νεαρή κοπέλα, ονόματι Lydia, ξεκινά ένα ταξίδι προς μια ακαδημία μαγείας, προκειμένου να συναντήσει μια παλιά της φίλη, αλλά και να αρχίσει και η ίδια τις σπουδές της εκεί. Φτάνοντας όμως στην ακαδημία Dragonvale, η οποία όπως αναφέρει το παιχνίδι είναι η σημαντικότερη και πλέον γνωστή στον κόσμο, η Lydia βρίσκεται μπροστά σε μια έκπληξη: Οι πάντες, συμπεριλαμβανομένης της φίλης της Lydia, Celeste, έχουν εξαφανιστεί από το κτίριο της σχολής, χωρίς να αφήσουν κανένα απολύτως ίχνος.
Στα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού, η Lydia αρχίζει να εξερευνεί το τεράστιο κτίριο της ακαδημίας, όμως το μόνο που βρίσκει είναι ένας λύκος, που για κάποιο παράξενο λόγο είναι κλειδωμένος σε ένα ντουλάπι. Καθώς τον ελευθερώνει, η Lydia μαθαίνει από τον ίδιο (σε σχολή μαγείας είμαστε και όλα επιτρέπονται) πως στην πραγματικότητα είναι ένας αρχαίος δράκος με το όνομα Zak, που απλά έχει μαγευτεί και μεταμορφωθεί σε ένα άκακο τετράποδο. Από αυτό το σημείο και έπειτα, το ιδιόμορφο δίδυμο θα συνεχίζει μαζί την περιπέτεια, καθώς ο Zak θα αποδειχθεί ως ένας άκρως σημαντικός αρωγός της Lydia, σε πολλούς από τους γρίφους που αυτή θα κληθεί να λύσει. Όλα τα παραπάνω είναι, ουσιαστικά, μια αρκετά μεγάλη εισαγωγή, καθώς το κυρίως παιχνίδι ξεκινά αφού η Lydia βρει μια κούκλα αρλεκίνου που είχε χαρίσει πριν από χρόνια στη Celeste. Αγγίζοντας την κούκλα, η Lydia κυριεύεται από οράματα που αρχίζουν να δίνουν το στίγμα του τι τελικά έχει συμβεί στους ενοίκους της ακαδημίας και το γιατί αυτή πρέπει να δώσει τη λύση στο μυστήριο.
Χωρίς αμφιβολία το παιχνίδι των Wicked Studios ξεκινά με τις καλύτερες προϋποθέσεις, καθώς η ιστορία έχει έντονο ενδιαφέρον και η αισθητική των γραφικών είναι συναρπαστική. Ωστόσο, τα προβλήματα που εμφανίζονται στο αρχικό tutorial, αλλά και κατά τη διάρκεια της περιπέτειας, δείχνουν να μειώνουν αισθητά τη συνολική του ποιότητα. Το πρώτο και σημαντικότερο πρόβλημα εντοπίζεται στις απαράδεκτες φωνές που έχουν χρησιμοποιηθεί για να φέρουν τους χαρακτήρες στη ζωή.
Από τον ανεκδιήγητο έμπορο αντικειμένων που διαθέτει μια άμαξα με καλούδια και μας δίνει τις πρώτες πολύτιμες πληροφορίες για το interface, μέχρι τον Zak -έναν αρχαίο δράκο που, κατά τα άλλα, μιλά με προφορά Τεξανού γελαδάρη- σε αυτό το παιχνίδι δεν θα βρείτε ούτε έναν χαρακτήρα (με μοναδική εξαίρεση τον αφηγητή της έναρξης) που να μιλά με αξιοπρέπεια και να είναι ικανός να δημιουργήσει τις απολύτως βασικές συνθήκες και την εντύπωση πως βρισκόμαστε σε έναν μαγικό κόσμο μιας άλλης διάστασης. Ευχής έργο είναι το γεγονός πως το παιχνίδι χαρακτηρίζεται από μοναχικότητα (κάτι που για πολλούς ίσως δράσει ανασταλτικά) αφού όσο λιγότερους χαρακτήρες συναντάμε, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να ακούσουμε τους επιεικώς απαράδεκτους διάλογους. Στον αντίποδα των διαλόγων βρίσκονται τα μουσικά θέματα, τα οποία αν και είναι διάσπαρτα και ακούγονται, κυρίως, σε στιγμές όπου ανακαλύπτουμε κάτι σημαντικό ή ολοκληρώνουμε ένα γρίφο, είναι εντός κλίματος, με ένα κάπως μεσαιωνικό ύφος και ευχάριστη μελωδία.
Επιστροφή στο «point and click»
Δεν είναι όμως όλα τόσο αρνητικά στο Keepsake. Δείχνοντας να επιστρέφουν στις ρίζες της κατηγορίας, τα Wicked Studios υλοποίησαν το παιχνίδι τους με τον παλιό κλασικό τρόπο, χρησιμοποιώντας ένα μοντέλο χειρισμού τύπου «point and click». Ο χαρακτήρας της Lydia κινείται στο χώρο μετά από τη δική μας υπόδειξη και χρήση του ποντικιού, ενώ το ίδιο ακριβώς ισχύει για όλους τους γρίφους και τους μηχανισμούς του παιχνιδιού.
Είναι προφανές πως το Keepsake μοιάζει να δημιουργήθηκε με γνώμονα τους παίκτες με χαμηλό επίπεδο εμπειρίας στην κατηγορία adventure, μιας και χαρακτηρίζεται από μια γενικότερη απλότητα και πολύ χαμηλό βαθμό δυσκολίας. Αυτός ο χαμηλός βαθμός δυσκολίας δεν οφείλεται στην απλότητα των γρίφων, οι οποίοι κυμαίνονται σε μέτρια επίπεδα δυσκολίας αλλά και έμπνευσης, αλλά σε ένα σύστημα βοηθειών που μπορούν να δοθούν στον παίκτη ανά πάσα στιγμή. Αν λοιπόν βρεθούμε μπροστά σε κάποιο πρόβλημα, που δεν μπορούμε να λύσουμε, τότε -και μόνο αν το επιθυμούμε- το ίδιο το παιχνίδι προχωρά στην αποκάλυψη στοιχείων και συνθηκών που πρέπει να εκπληρωθούν, προκειμένου να προχωρήσουμε παρακάτω. Αυτό το σύστημα μπορεί να θεωρηθεί ως όνειδος από τους παλιούς, έμπειρους και αυστηρούς παίκτες, που αρέσκονται στα δύσκολα, όμως δεν είναι υποχρεωτικό να χρησιμοποιηθεί, ενώ συνάμα προσφέρει σημαντική βοήθεια στους νεοφερμένους στην κατηγορία.
Εξίσου απλό, βατό και καλοσχεδιασμένο είναι και το interface, ωστόσο, εδώ εντοπίσαμε ένα σημαντικό λάθος. Για έναν παράξενο και ακατανόητο λόγο, οι δημιουργοί του παιχνιδιού αποφάσισαν να μας εμφανίζουν υπό μορφή ασπρόμαυρων φωτογραφιών όλα τα αντικείμενα του ευρετηρίου, φωτογραφίες, που στη συνέχεια αποκτούν χρώμα όταν βρούμε το κάθε ένα από αυτά. Αυτή η επιλογή είναι άκρως λανθασμένη, καθώς προδίδει, από την αρχή κιόλας της περιπέτειας, το ποια στοιχεία θα χρειαστεί να βρούμε για να λύσουμε το μυστήριο.
Μάλλον ως ρετρό χαρακτηρίζεται και το εικαστικό τμήμα του Keepsake. Αν και το παιχνίδι προσφέρει στον παίκτη ορισμένες από τις ομορφότερες εικόνες που έχουμε δει σε παιχνίδι του είδους μέχρι σήμερα, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι που χρησιμοποιεί προσχεδιασμένα στατικά δισδιάστατα φόντα, επάνω στα οποία κινούνται τρισδιάστατοι πολυγωνικοί χαρακτήρες. Βέβαια, το οπτικό αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό, καθώς τα τοπία είναι όμορφα -σχεδόν μαγευτικά θα μπορούσε κανείς να πει- με σωστή αίσθηση της κλίμακας, ενώ το animation της Lydia είναι ρεαλιστικό (o Zak υστερεί και εδώ). Όμως, δεν μπορείς να παραβλέψεις το γεγονός πως έχουμε να κάνουμε με «νεκρές» στατικές εικόνες, που περιστασιακά περιλαμβάνουν looped βίντεο νερού ή λάμψεων για να δείξουν λίγη κίνηση. Ωστόσο, αυτές οι όμορφες εικόνες που εμφανίζονται στο Keepsake, σε συνάρτηση με την απόκοσμη ατμόσφαιρα, την αίσθηση της απομόνωσης και την ενδιαφέρουσα ιστορία είναι τα στοιχεία που θα καταφέρουν να προσφέρουν στον παίκτη την οποία απόλαυση θα καταφέρει να βρει μέσα του.
Στην περίπτωση του Keepsake σίγουρα δεν έχουμε να κάνουμε με ένα νέο Syberia, ούτε καν με έναν «φτωχό συγγενή» αυτού του παιχνιδιού. Παρόλα αυτά, εμείς θα το προτείναμε σε παίκτες χωρίς πρότερη εμπειρία στην κατηγορία adventure, που θέλουν να πάρουν μια πρώτη γεύση από τη μαγεία που αυτά έχουν να προσφέρουν. Απλά, μην περιμένετε να σας μείνει αξέχαστο.
Πατήστε εδώ για να κατεβάσετε ένα σημαντικό patch που βοηθά στη σταθερότητα του παιχνιδιού.
Απαιτήσεις συστήματος
Λειτουργικό Windows 2000/ ME/ XP
Επεξεργαστής 1GHz
Μνήμη 256 ΜΒ
Κάρτα γραφικών 32 MB
Σκληρός δίσκος 1.4 GB
