H αγαπημένη σειρά στρατηγικής αλλάζει ύφος. Ήταν τελικά σωστή η επιλογή των Pyro Studios;
Μια δύναμη κρούσης….διαφορετική
Το όνομα «Commandos» στο μυαλό των PC gamers είναι συνώνυμο με την ποιότητα και το ξεχωριστό ύφος τακτικής που εδώ και χρόνια χαρίζουν στα παιχνίδια της σειράς τα ισπανικά Pyro Studios. Αυτή η σειρά στρατηγικής και τακτικής διέγραψε μια αρκετά επιτυχημένη πορεία στην αγορά, αν και το τρίτο επεισόδιο έγινε αποδεκτό με αρκετά παράπονα από το κοινό για τον υψηλό βαθμό δυσκολίας του και την έλλειψη καινοτόμων στοιχείων. Ενώ λοιπόν μείναμε απόλυτα ικανοποιημένοι από την άμεση αντίδραση των Pyro Studios, τα οποία αφουγκράστηκαν τα παράπονα του κοινού και επιχείρησαν να αλλάξουν άρδην το ύφος της σειράς, το αποτέλεσμα από το Strike Force, ατυχώς, βρίσκεται κάτω του μετρίου.
Αλλά καλύτερα να τα πάρουμε με τη σειρά. Τα πρώτα τρία Commandos, όπως είναι γνωστό, ήταν παιχνίδια στρατηγικής, τα οποία χρησιμοποιούσαν προσχεδιασμένα περιβάλλοντα και ισομετρική κάμερα τριών τετάρτων για την απόδοση της δράσης. Αυτά τα παιχνίδια έδιναν στον παίκτη μια ομάδα από καταδρομείς, οι οποίοι χρησιμοποιούνταν ανάλογα με τις συνθήκες και τις απαιτήσεις κάθε αποστολής, προκειμένου να φέρουν εις πέρας τα εκάστοτε objectives.
Λίγο ως πολύ, το Commandos Strike Force παραμένει πιστό στη φιλοσοφία των προηγούμενων επεισοδίων, δίνοντας μας τη δυνατότητα να ελέγξουμε τρεις διαφορετικούς στρατιώτες, προσπαθώντας πάντα να ολοκληρώσουμε αποστολές με φόντο την κατακτημένη από τους Ναζί Ευρώπη. Ωστόσο, κάπου εδώ εντοπίζεται η μεγάλη αλλαγή. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα Commandos, όπου η αφήγηση της δράσης γινόταν διαμέσου κάμερας τρίτου προσώπου, το Strike Force περνά στο «στρατόπεδο» των First Person Shooters, μια επιλογή που αρχικά είναι καλοδεχούμενη, αλλά που φέρνει το παιχνίδι της Eidos Interactive σε άμεση αντιπαράθεση με ορισμένα μεγαθήρια της κατηγορίας (βλέπε Medal of Honor, Brothers in Arms και Call of Duty).
Η ιστορία μας ξεκινά το 1942, όταν το μεγαλύτερο τμήμα της Ευρώπης βρίσκεται υπό το ζυγό των Ναζί. Προκειμένου να επιφέρουν πλήγματα στη γερμανική πολεμική μηχανή, οι Σύμμαχοι επιλέγουν τρεις κορυφαίους καταδρομείς και τους στέλνουν βαθιά μέσα στις εχθρικές γραμμές. Χρησιμοποιώντας αυτούς τους τρεις καταδρομείς συνδυαστικά, ο παίκτης δεν θα κληθεί να ξεκινήσει έναν ατέρμονο αγώνα βολών κατά των Ναζί, αλλά χρησιμοποιώντας το μυαλό του και τεχνικές που δεν συναντάμε συχνά σε παιχνίδια FPS, να εισχωρήσει σε αντίπαλα στρατόπεδα, να απαγάγει αντίπαλους αξιωματικούς, να χρησιμοποιήσει τακτικές κατασκοπείας, να κινηθεί με απόκρυψη και γενικότερα να χρησιμοποιήσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό τις ξεχωριστές ικανότητες του κάθε ενός από τους τρεις καταδρομείς που θα έχει στη διάθεσή του.
Η ιδέα ακούγεται ευχάριστη και σίγουρα είναι μια αλλαγή από το απλοϊκό «run and gun» gameplay των περισσοτέρων παιχνιδιών που αντλούν τη θεματολογία τους από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ωστόσο, η απειρία των Pyro Studios στην κατηγορία των First Person Shooters γίνεται εμφανής από την πρώτη κιόλας αποστολή. Σκοπός του παιχνιδιού λοιπόν, είναι να χρησιμοποιήσουμε τρεις στρατιώτες (έναν καταδρομέα, έναν κατάσκοπο και έναν ελεύθερο σκοπευτή), συνδυαστικά ή τον κάθε ένα ξεχωριστά, ούτως ώστε να ολοκληρώνουμε την εκάστοτε αποστολή. Ο ελεύθερος σκοπευτής είναι ένας στρατιώτης που κάλλιστα θα μπορούσε να παρομοιαστεί με έναν «Rogue» από τα παιχνίδια ρόλων. Οι ικανότητές τους είναι σημαντικές και δεν περιορίζονται στη χρήση του όπλου sniper, με το οποίο εξουδετερώνει τα θύματά του από ασφαλή απόσταση, αλλά έχει την ικανότητα να κινείται αθόρυβα, να πλησιάζει τους αντιπάλους τους και είτε να τους εξολοθρεύει εξαπολύοντας στιλέτα, είτε να τους πλησιάζει πολύ κοντά και να τους κόβει το λαιμό.
Δεύτερος διαθέσιμος είναι ο «πρασινομπερές», ένας κλασικός στρατιώτης που ειδικεύεται στη χρήση κάθε είδους βαρύ οπλισμού και αναλαμβάνει να βγάζει την ομάδα από τις δύσκολες καταστάσεις, ενώ τρίτος είναι ο κατάσκοπος, μια ιδιόμορφη φιγούρα που μπορεί να κλέβει τα ρούχα των Ναζί και να κυκλοφορεί ανενόχλητος ανάμεσά τους, μαθαίνοντας μυστικά και προβαίνοντας σε δολιοφθορές.
Ενώ λοιπόν η βασική ιδέα πίσω από τη χρήση τριών διαφορετικών στρατιωτών είναι, τουλάχιστον, ενδιαφέρουσα, η υλοποίηση του gameplay στο Commandos Strike Force και ορισμένα έντονα τεχνικά προβλήματα το ρίχνουν αρκετά κάτω από το μέσο όρο της κατηγορίας. Αρχικά έχουμε την προβληματική τεχνητή νοημοσύνη, η οποία είναι μεν ενοχλητική σε ό,τι έχει να κάνει με τους αντίπαλους στρατιώτες, αλλά εκεί που καταντά εκνευριστική είναι στη χρήση των δικών μας δυνάμεων. Εκτός από ορισμένες αποστολές, όπου θα ελέγχουμε μόνο έναν εκ των τριών στρατιωτών μας, στις υπόλοιπες θα έχουμε στο χάρτη και τους τρεις. Σε αυτά τα σημεία θα έχουμε τη δυνατότητα να μεταφέρουμε τον έλεγχο από τον έναν στον άλλο με το πάτημα ενός μόνο κουμπιού και στη συνέχεια να χρησιμοποιούμε τις ιδιότητές του για να φέρουμε εις πέρας την αποστολή.
Όταν όμως ελέγχουμε κάποιον από τους τρεις, οι εναπομείναντες δύο απλά στέκονται άπραγοι αναμένοντας τις εντολές μας. Καμία πρωτοβουλία από την ΑΙ και καμία απολύτως βοήθεια δεν προσφέρει στις μάχες, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα τις συχνές αποτυχίες των αποστολών. Επίσης, τραγική είναι και η τεχνητή νοημοσύνη των εχθρών. Λέγοντας «τραγική» δεν εννοούμε κακή, αλλά μάλλον με απόλυτη έλλειψη ισορροπίας. Ενώ λοιπόν είναι πιθανό οι φρουροί των Ναζί να εντοπίσουν τον στρατιώτη μας, ακόμη και αν στο απόλυτο σκοτάδι ξεχωρίζει ένα μικρό τμήμα από το σώμα του από το σημείο όπου έχει κρυφτεί, το θαυμαστικό τύπου «Metal Gear Solid» που εμφανίζεται πάνω από το κεφάλι του και καταδεικνύει πως μας έχει εντοπίσει, πολύ απλά χάνεται μετά από λίγα δευτερόλεπτα, ακόμη και αν δίπλα του βρίσκεται το πτώμα ενός συντρόφου του που μόλις εξολοθρεύσαμε.
Είναι προφανές πως οι ρουτίνες των Pyro Studios χρειάζονταν τεράστιες βελτιώσεις στον τομέα της AI, μιας και υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, το παιχνίδι χωλαίνει σημαντικά στον τομέα του gameplay. Τα προβλήματα στο Commandos Strike Force είναι μεν πολλά, όμως το μεγαλύτερο όλων είναι η πολύ κακή ποιότητα των γραφικών. Ειδικότερα στην έκδοση PlayStation 2 βρεθήκαμε μπροστά σε ένα παιχνίδι με τεχνολογία που ανήκει σε άλλες εποχές. Οι υφές στα στοιχεία του περιβάλλοντος είναι σχεδόν ανύπαρκτες, τα μοντέλα των χαρακτήρων βρίσκονται πολύ κάτω του μετρίου και το animation μετά βίας μπορεί να χαρακτηριστεί ως ικανοποιητικό. Επίσης, το frame rate πολλές φορές μοιάζει να πέφτει σε μονοψήφιο αριθμό, κάτι που, ευτυχώς δεν υφίσταται στην έκδοση υπολογιστών, η οποία στέκεται σαφώς καλύτερα. Ορισμένες ευχάριστες πινελιές, όπως η παραμόρφωση του φακού όταν χρησιμοποιούμε το τουφέκι ελεύθερης σκόπευσης, το εφέ της καθυστέρησης του χρόνου, όταν ο Sniper κρατά την ανάσα του για να γίνει πιο εύστοχος και τα εφέ των εκρήξεων είναι τα στοιχεία που βοηθούν το παιχνίδι από το να μην χαρακτηριστεί ως «πολύ κακό» στον τομέα της απεικόνισης.
Το Commandos Strike Force είναι ένα παιχνίδι που επιχείρησε να παντρέψει το παλιό με το νέο. Τα Pyro Studios έκαναν φιλότιμες προσπάθειες να μεταφέρουν αλώβητο το gameplay της σειράς στον κόσμο των τριών διαστάσεων και ειδικότερα σε αυτόν των First Person Shooters, όμως το αποτέλεσμα δεν τα δικαίωσε. Το gameplay έχει ενδιαφέρον και η διαφορετική πορεία που ακολουθεί -πάντα σε σχέση με τα υπόλοιπα παιχνίδια της κατηγορίας- είναι ικανή να προκαλέσει ενδιαφέρον στον παίκτη, όμως τα πολλά και σημαντικά προβλήματα κλέβουν την οποία απόλαυση αρχικά διαγράφεται πως θα κερδίσουμε από τον τίτλο της Eidos. Τουλάχιστον, μπορούμε να πούμε πως οι βάσεις δημιουργήθηκαν και πως στην επόμενη 3D προσθήκη της σειράς -η οποία προφανώς θα είναι next-gen- θα δούμε το όραμα των Pyro Studios να υλοποιείται ακριβώς όπως αυτά το είχαν φανταστεί.
Πατήστε εδώ για να δείτε ένα video (WMV 12MB) με τη χρήση των τριών στρατιωτών
Widescreen Όχι
Progressive Scan Όχι
PAL 60 Hz Όχι
Ήχος Stereo/ Surround
Απαιτήσεις συστήματος PC
Λειτουργικό Windows 98/2000/ ME/XP
Επεξεργαστής 1.8 GHz
Μνήμη 512MB
Κάρτα γραφικών 64MB
Σκληρός δίσκος 3.5 GB
PEGI 16+
