Το πρώτο flight arcade shooter του Xbox 360 σίγουρα είναι όμορφο. Καταφέρνει όμως να συγκινήσει;
Πόλεμος κατά του Άξονα…ξανά
Η κατηγορία των arcade flight simulators σίγουρα είναι μια από τις πλέον αδικημένες στα videogames. Τα τελευταία χρόνια, ελάχιστα ήταν τα αξιόλογα δείγματα που κατάφερναν να μεταδώσουν επιτυχώς τη συγκίνηση της αερομαχίας στους παίκτες, με τα Crimson Skies, Secret Weapons Over Normandy και, φυσικά, τη σειρά Ace Combat της Namco, να ξεχωρίζουν. Επιπροσθέτως, η κατηγορία δείχνει να περνά μια σημαντική κρίση, καθώς η Microsoft ανακοίνωσε πως δεν σκοπεύει να δημιουργήσει νέο παιχνίδι στη σειρά Crimson Skies, η Lucasarts έχει βάλει στο χρονοντούλαπο το Secret Weapons και η Electronic Arts δεν δείχνει να θέλει να εισχωρήσει στην κατηγορία με ένα Medal of Honor, όπως οι φήμες ήθελαν τον αμερικανικό κολοσσό να πράττει.
Και κάπου εδώ κάνει την εμφάνισή του το Blazing Angels της Ubisoft, ένα παιχνίδι που αντλεί τη θεματολογία του από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κάνει χρήση μιας απολύτως arcade φιλοσοφίας και έρχεται στο Xbox 360 με όμορφα γραφικά, χαρακτηριστική απλότητα και ενδιαφέρον gameplay. To που καταφέρνει το πόνημα της Ubisoft να πετύχει και που όχι, θα το δούμε ευθύς αμέσως.
Το Blazing Angels καταπιάνεται με τα έργα και τις ημέρες του φερώνυμου σμήνους που διέπρεψε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και που αποτελούταν από κορυφαίους πιλότους της Βρετανίας και των Η.Π.Α. Αυτό το σμήνος θα κληθεί να ελέγξει και ο παίκτης, αν και για να είμαστε πιο ακριβείς θα ελέγχει πάντα έναν πιλότο και διαμέσου ενός απλούστατου συστήματος έκδοσης εντολών, θα έχει τη δυνατότητα να διοικεί τρεις ακόμη. Αυτή η πολεμική περιπέτεια θα μας ταξιδέψει σε τρία διαφορετικά θέατρα πολέμου, με την αρχή να γίνεται στην βομβαρδισμένη από τη Λουφτβάφε Βόρεια Ευρώπη και τη συνέχεια να μεταφερόμαστε από τη Βόρειο Αφρική στα νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού, όπου οι Αμερικάνοι αντιμετώπιζαν τους Καμικάζι Ιάπωνες.
Το Blazing Angels δεν χρίζει ιδιαίτερης αναφοράς σε σενάριο, πλοκή και σε όλα εκείνα τα στοιχεία ανάπτυξης χαρακτήρων που έχουμε συνηθίσει στα παιχνίδια τα τελευταία χρόνια. Αυτό οφείλεται, εν μέρει, στο γεγονός πως το παιχνίδι δεν διαθέτει κάποιο αξιόλογο σενάριο, αλλά και στο ότι έχουμε να κάνουμε με ένα απλοϊκό arcade shooter, που το μόνο που επιθυμεί είναι να δώσει στον παίκτη τον έλεγχο ενός αεροσκάφους, προκειμένου να ξεκινήσει έναν ατέρμονο αγώνα καταρρίψεων και καταστροφών εχθρικών στόχων.
Άλλωστε, το γεγονός πως οι μοναδικές κινηματογραφικές σκηνές που εμφανίζονται στο παιχνίδι είναι σύντομα videos ελάχιστων δευτερολέπτων που λειτουργούν ως εισαγωγή στην εκάστοτε αποστολή, προδίδουν τις προθέσεις της γαλλικής εταιρείας. Το Blazing Angels ξεκινά με μια κλασική αποστολή εκπαίδευσης, όπου μαθαίνουμε το βασικό χειρισμό των αεροσκαφών και εδώ εντοπίζεται το σημείο όπου οι δημιουργοί του παιχνιδιού πέτυχαν το στόχο τους. Ο αμιγώς arcade χειρισμός των αεροπλάνων είναι το δυνατό στοιχείο του παιχνιδιού, καθώς περιορίζεται σε απλή επιτάχυνση και επιβράδυνση του σκάφους, τον απαραίτητο έλεγχο στους άξονες Χ και Υ και φυσικά στη χρήση των όπλων. Πιο arcade μοντέλο χειρισμού δεν μπορεί να υπάρξει.
Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο του Blazing Angels, το οποίο δεν είναι καινοτόμο αλλά σίγουρα είναι θετικό, είναι αυτό της «targeting camera». Πατώντας λοιπόν την αριστερή σκανδάλη στο χειριστήριο του Xbox 360, η μηχανή γραφικών εκτελεί μια περιστροφή γύρω από το αεροσκάφος και εστιάζει στο επόμενο objective. Με αυτόν τον τρόπο, είναι σχεδόν αδύνατο να χάσεις το δρόμο σου μέσα στο χάρτη και να περιφέρεσαι άσκοπα μη γνωρίζοντας τι ακριβώς πρέπει να πράξεις και επίσης, η κάμερα λειτουργεί ως εξαιρετικός αρωγός στις αερομαχίες, ειδικότερα όταν το αντίπαλο αεροσκάφος βρίσκεται στην «ουρά» μας και σκοπεύει να μας στείλει σε τόπο χλοερό.
Τέλος, η arcade φιλοσοφία ολοκληρώνεται με το σύστημα έκδοσης εντολών προς τους υπόλοιπους πιλότους του σμήνους μας. Αυτές οι εντολές δίνονται διαμέσου του σταυρού κατεύθυνσης και περιορίζονται σε διαταγές επίθεσης, άμυνας, αλλά και επισκευής του σκάφους μας, αν έχουμε πέσει θύματα κάποια αντίπαλου «Άσσου». Το μοντέλο χειρισμού είναι, σαφέστατα, το στοιχείο του Blazing Angels που το βοηθά να χαρακτηριστεί ως «αξιόλογο». Οι μάχες σχεδόν ποτέ δεν γίνονται εκνευριστικά δύσκολες, η καμπύλη εκμάθησης και δυσκολίας ακολουθεί μια σχεδόν τέλεια πορεία και, σε γενικές γραμμές, η ισορροπία του παιχνιδιού είναι υποδειγματική και από τις αρτιότερες που έχουμε δει σε παιχνίδι του είδους.
{PAGE_BREAK}
Και τα προβλήματα ξεκινούν…
Όλα τα προαναφερθέντα, σε συνάρτηση με τα όμορφα γραφικά, δημιουργούν ένα αρχικά εξαιρετικό σύνολο. Εντούτοις, λίγες ώρες μετά την έναρξη, τα μειονεκτήματα αρχίζουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Αναφερθήκαμε σε όμορφα γραφικά και αυτό αληθεύει, ειδικότερα αν ο παίκτης είναι νέος στον κόσμο του Xbox 360 και αν δεν έχει δει κάποια από τα Ghost Recon, Oblivion και Kameo. Ωστόσο και μετά από πιο προσεκτική ματιά, διαπιστώνει κανείς πως η «ομορφιά» του Blazing Angels είναι μόνο επιφανειακή. Ενώ λοιπόν τα μοντέλα των αεροσκαφών είναι κορυφαίας ποιότητας, κινούνται με άκρατο ρεαλισμό και διαθέτουν μεγάλη πληροφορία (οι αντανακλάσεις του φωτός και οι καταστροφές που επιδέχεται το κυρίως σώμα είναι εξαιρετικές), ορισμένα από τα στοιχεία του περιβάλλοντος μοιάζουν να ήρθαν από άλλη εποχή.
Σε πόλεις όπως το Λονδίνο και το Παρίσι, τα κτίρια/ σημεία αναφοράς είναι τέλεια είτε τα παρακολουθείς από ύψος 1500 είτε από αντίστοιχο 200 μέτρων. Όμως, κατεβαίνοντας χαμηλά και βλέποντας τις υφές στο γρασίδι, τα τραγελαφικά μοντέλα των αρμάτων μάχης, των φορτηγών και των στρατιωτών και τα δέντρα που είναι «νεκρά», διαπιστώνεις πως σε κάποιο σημείο της ανάπτυξης του τίτλου η Ubisoft αποφάσισε να επισπεύσει την κυκλοφορία του και με συνοπτικές διαδικασίες να το προωθήσει στην αγορά.
Είναι απαράδεκτο να βλέπουμε σε ένα μηχάνημα όπως το Xbox 360 να μην επέρχεται καμία απολύτως καταστροφή στα κτίρια και στα δέντρα, ασχέτως του αριθμού των σφαιρών που θα εξαπολύσουμε εναντίον τους, ενώ εξίσου απαράδεκτο είναι το γεγονός πως για όλα ανεξαιρέτως τα αεροσκάφη που καταστρέφουμε, υπάρχει ένα ή δύο το πολύ, διαφορετικά animations που την περιγράφουν. Ένα ακόμη αρνητικό στοιχείο που δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε είναι αυτό της κακής κλίμακας που διαθέτουν τα κινούμενα αντικείμενα που εμφανίζονται στους χάρτες. Η συντριπτική πλειοψηφία των αεροσκαφών που θα κληθούμε να καταρρίψουμε δεν φαίνεται καθόλου στον ορίζοντα και απλά αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξή τους από τον ειδικό κόκκινο κέρσορα που καταδεικνύει ότι πρόκειται για εχθρικό σκάφος, ενώ ξαφνικά -και μόλις μας έχουν πλησιάσει αρκετά- εμφανίζονται μπροστά μας σε όλο τους το μεγαλείο.
Σε αντίθεση με την τόσο κακή αυτή χρήση της κλίμακας των σκαφών, τα οπτικά εφέ των εκρήξεων, του καπνού, των σύννεφων και της ομίχλης εντυπωσιάζουν, ενώ το -κλασικό πλέον- οπτικό εφέ του φωτισμού και του ιλίγγου που δημιουργεί θολούρα στην οθόνη, δημιουργεί περαιτέρω εντυπώσεις ρεαλισμού. Τέλος, στα αρνητικά καταγράφουμε την απουσία κάμερας εντός του αεροπλάνου, η οποία λόγω περιορισμένου οπτικού πεδίου μπορεί να μην χρησιμοποιείται συχνά από τους επίδοξους «πιλότους», όμως άποψή μας είναι πως σε ένα παιχνίδι σαν το Blazing Angels -και δη στην έκδοσή του για το Xbox 360- η απουσία της είναι ανεπίτρεπτη.
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα του Blazing Angels βρίσκεται στην επανάληψη. Εκτιμούμε πως ελάχιστοι είναι οι παίκτες που θα δείξουν την απαραίτητη υπομονή, η οποία θα τους οδηγήσει μέχρι το τέλος της περιπέτειας. Από ένα σημείο και έπειτα οι αντικειμενικοί σκοποί που πρέπει να εκτελούμε σε κάθε αποστολή γίνονται τόσο προφανείς και βαρετοί, που απλά τους ολοκληρώνεις μηχανικά μόνο και μόνο για να προχωρήσεις παρακάτω. Ορισμένα επιπρόσθετα single player modes -όπως τα Arcade, Mini Campaign και Ace Duel- δίνουν τη δυνατότητα άμεσων μαχών με όποια από τα 32 διαθέσιμα σκάφη έχουμε ξεκλειδώσει και αυξάνουν την αντοχή του τίτλου στο χρόνο, όμως η ποιότητα του τίτλου αυξάνεται στο Xbox Live, όπου ένα arcade παιχνίδι σαν αυτό είναι ικανό να χαρίσει γερές δόσεις διασκέδασης.
Μετά τη δοκιμή μας με το Blazing Angels: Squadrons of World War II, τα συναισθήματά μας είναι ανάμικτα. Είναι σίγουρο πως δεν έχουμε να κάνουμε με ένα κακό παιχνίδι, αλλά μάλλον με ένα παιχνίδι που αν έχαιρε ορισμένων επιπρόσθετων μηνών ανάπτυξης θα διέπρεπε. Ο υπέροχος χειρισμός του, η απολαυστική arcade φιλοσοφία του και ο κορυφαίος ήχος, αντισταθμίζονται από την επανάληψη στο gameplay και την προχειρότητα που το διακρίνει σε πολλά σημεία των γραφικών του. Με το demo του τίτλου της Ubisoft να είναι ήδη διαθέσιμο διαμέσου της υπηρεσίας Xbox Live, θα προτείναμε αρχικά μια δοκιμή και αφού κάνετε τις εκτιμήσεις σας να σκεφτείτε την απόκτησή του.
Widescreen Ναι
Progressive Scan 480p/ 720p/ 1080i
PAL 60 Hz Ναι
Ήχος Stereo/ Surround/ Dolby Digital 5.1
PEGI 12+
