Συνέχεια του έξοχου RTS της Microsoft. Αυτή τη φορά μεταβαίνουμε σε ένα φανταστικό κόσμο
Η άνοδος των θρύλων
Όπως όλοι γνωρίζουμε η Micrοsoft είναι η κάτοχος ενός εκ των σημαντικότερων franchises της κατηγορίας Real Time Strategy, του γνωστού και υπερεπιτυχημένου Age of Empires. Ενώ λοιπόν κανείς θα περίμενε από την εταιρεία του Redmond να επαναπαυτεί στις δάφνες της και απλά να χρησιμοποιεί το διάσημο όνομα αυτής της σειράς, όποτε θα έκρινε σκόπιμο να εκδώσει ένα νέο επεισόδιο, αυτή πήρε υπό τις «φτερούγες» της το στούντιο Big Huge Games και το 2003 προσέφερε στο κοινό ένα ακόμη εξαιρετικό δείγμα της κατηγορίας. To Rise of Nations, έγινε αποδεκτό με διθυραμβικά σχόλια για την ποιότητά του και την ποικιλία στο gameplay, ενώ το πακέτο επέκτασης που ακολούθησε ένα χρόνο μετά, συνέχισε με αξιώσεις την επιτυχία του πρωτότυπου τίτλου στρατηγικής. Τα χρόνια κυλούσαν και μετά το Rise of Nations -όπως ορίζουν οι «κανόνες» των franchises- έπρεπε να διατεθεί στην αγορά μια συνέχεια της σειράς. Ενώ λοιπόν στο άκουσμα του Rise of Legends, όλοι αρχικά είχαμε πιστέψει πως το sequel ήταν προ των πυλών, η Big Huge Games μας «ξεγέλασε» δημιουργώντας όχι μια συνέχεια του Rise of Nations, αλλά έναν spin-off τίτλο, o οποίος αποστασιοποιείται από το ρεαλιστικό/ ιστορικό υπόβαθρο του Rise οf Nations και μεταφέρει τον παίκτη σε έναν sci-fi υποθετικό σύμπαν. Αν στο μυαλό σας έρχεται κάτι σαν το αντίστοιχο του Age of Mythology για τη σειρά Rise of Nations, τότε χτυπήσατε διάνα.
Σε αντίθεση με το Rise of Nations, όπου ο παίκτης κλήθηκε να χρησιμοποιήσει στρατιωτικές δυνάμεις από το παρελθόν (και το μέλλον) του ανθρώπινου πολιτισμού και της ιστορίας του, στο Rise of Legends μεταφερόμαστε σε έναν φανταστικό κόσμο ονόματι Aio. Σε αυτόν τον κόσμο κυριαρχούν τρεις εκ διαμέτρου αντίθετοι πολιτισμοί, τρεις πολιτισμοί, των οποίων τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά τους είναι δανεισμένα από τρεις ιστορικές και πολιτισμικές περιόδους του πλανήτη μας. Οι πρώτοι, σημαντικότεροι και «καλοί» της ιστορίας είναι οι Vinci, ένας λαός, που όπως προδίδεται από το επίκαιρο όνομά τους, έχουν αναπτύξει έναν πολιτισμό και μια τεχνολογία που βασίζεται στα -μη υλοποιημένα- σχέδια του μεγάλου καλλιτέχνη και εφευρέτη της Αναγέννησης. Όπως θα περιμένατε, τα κυριότερα χαρακτηριστικά στις μονάδες αυτού του λαού είναι οι μηχανές που λειτουργούν με γρανάζια και που σε γενικές γραμμές αποτελούν μια εκδοχή του πως θα ήταν οι ευφυείς μηχανές του Leonardo Da Vinci αν τελικά είχαν βρει το δρόμο προς την ολοκλήρωσή τους.
Δεύτερος σε σειρά και σημασία λαός που εμφανίζεται στο παιχνίδι της Microsoft είναι αυτός των Alin. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια φυλή που μοιάζει με μια παραμυθένια εκδοχή των Αράβων, μια εκδοχή που χρησιμοποιεί μεν την κλασική τεχνοτροπία των ανθρώπων της ερήμου σε κτίρια και αισθητική, αλλά που έχει αναπτύξει τη μαγεία σε τεράστιο βαθμό, καθιστώντας την έτσι ως το μεγάλο της όπλο. Τέλος, έχουμε τους μυστηριώδεις Cuotl. Σύμφωνα με το σενάριο του παιχνιδιού, οι Cuotl είναι μια εξωγήινη φυλή, η οποία εγκαταστάθηκε στις πυκνές ζούγκλες του Aio, υπέταξε τους βάρβαρους κατοίκους της και απολαμβάνει προνόμια θεοτήτων. Είναι προφανές, ότι η Big Huge Games ταυτίζει τους Cuotl με τους Μάγια ή τους Ίνκας της Κεντρικής Αμερικής. Στο άκουσμα της ταυτόχρονης παρουσίας τριών τόσο διαφορετικών πολιτισμών στο ίδιο RTS, είναι απολύτως λογικό αρχικά να προκαλέσει έντονο σκεπτικισμό, ως προς το πόσο η Big Huge Games καταφέρνει να τηρήσει τις ισορροπίες στο gameplay.
Η αλήθεια είναι ότι το Rise of Legends δεν είναι απλά ένα ισορροπημένο παιχνίδι ανάμεσα στις τρεις φυλές του, αλλά και ένας άρτια σχεδιασμένος τίτλος σε ό,τι έχει να κάνει με το interface, τον τρόπο ανάπτυξης των στρατευμάτων, το κτίσιμο πόλεων και εμπορικών διαδρομών, αλλά και της τεχνολογικής/ μαγικής αναβάθμισης της εκάστοτε φατρίας. Όπως συνέβαινε και με τον προκάτοχό του, έτσι και εδώ, ο τρόπος που το παιχνίδι προσφέρει απεριόριστο βάθος και σωρεία επιλογών για όσους αναζητούν το κάτι παραπάνω, ταυτόχρονα με ένα απλούστατο «one click» μοντέλο χειρισμού είναι απλά ιδιοφυής.
Ειδικότερα στις single player campaigns όπου ο βαθμός δυσκολίας είναι αρκετά χαμηλός, η εξέλιξη των μαχών, η δημιουργία πόλεων και στρατιωτικών μονάδων, η συγκομιδή resources (που περιορίζονται μόνο σε δύο)και οι μάχε,ς εξελίσσονται με εξαιρετική απλότητα, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχει η δυνατότητα εντρύφησης σε βάθος και η ανακάλυψη πολλών μυστικών που θα ικανοποιήσουν και τους πιο απαιτητικούς παίκτες τίτλων στρατηγικής. Εξαιρετικά ενδιαφέρων είναι και ο τρόπος που η Big Huge Games έχει δημιουργήσει εντελώς διαφορετικές μονάδες -και κατά συνέπεια τρόπους χρήσεως αυτών μονάδων- για κάθε φυλή. Για παράδειγμα, οι Vinci ανιχνεύουν το χάρτη χρησιμοποιώντας τα περίφημα «gyrocopters» του Da Vinci, οι Alin χρησιμοποιούν την τεχνολογία Land Lore και οι Cuotl ελέγχουν την επιφάνεια με μια συσκευή γνωστή ως Star Bolt, η οποία -σαν δορυφόρος- βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Ένα άλλο σημείο, όπου οι διαφορές μεταξύ των φυλών είναι περισσότερο από προφανείς, εντοπίζεται στον τρόπο συγκομιδής των resources, με τους Vinci να χρησιμοποιούν τους Clockwork Miners προκειμένου να βελτιώσουν τη συγκομιδή, τους Alin τα Sand Spires και τους Cuotl τις Holy Arks.
{PAGE_BREAK}
Ρηχό σενάριο ενδιαφέρουσες μάχες
Ο τρόπος ανάπτυξης του gameplay στο Rise of Legends είναι μεν υποδειγματικός, ωστόσο, εκεί που οι άνθρωποι της Big Huge Games δεν κατάφεραν να πετύχουν το στόχο τους είναι στην ανάπτυξη της ιστορίας. Αυτό το φαινόμενο γίνεται ιδιαίτερα αισθητό στις campaigns που προσφέρει το παιχνίδι (μια για κάθε φυλή), οι οποίες φέρνουν αντιμέτωπες όχι μόνο τις τρεις φυλές, αλλά και διάφορες φατρίες που βρίσκονται μέσα σε αυτές. Το δυσάρεστο είναι ότι, πολλές φορές, το ξεδίπλωμα του σεναρίου είναι θολό, χωρίς να εξηγεί στον παίκτη το τι ακριβώς συμβαίνει και για ποιο λόγο έχει μπλεχτεί στις διαμάχες με τους αντιπάλους του. Αλλά ακόμη και όταν το πράττει, οι αιτίες είναι τόσο ρηχές, σε βαθμό που δεν δημιουργούν απολύτως κανένα ενδιαφέρον. Επίσης, ένα σημείο που δημιουργεί ακόμη περισσότερα προβλήματα στην ιστορία, έχει να κάνει με τις φωνές των ηθοποιών που έχουν αποδώσει τους διάλογους. Είτε πρόκειται για κινηματογραφική σκηνή, είτε για ομιλίες κατά τη διάρκεια της μάχης, πάντα ακούμε φωνές που βρίσκονται κάτω του μετρίου, δείγμα προφανής προχειρότητας από πλευράς της Big Huge Games.
Ένα ακόμη σημαντικό πρόβλημα, το οποίο είχαμε εντοπίσει και στον preview κώδικα και το οποίο, κατά ένα παράξενο τρόπο, βρήκε το δρόμο του και στην τελική έκδοση, είναι αυτό με τη μείξη του ήχου. Κατά τη διάρκεια των μαχών λοιπόν, τα περισσότερα ηχητικά εφέ κυριολεκτικά χάνονται κάτω από την ένταση της μουσικής και των ομιλιών. Αλλά ακόμη και αν επιχειρήσεις να αυξήσεις την έντασή τους, συνειδητοποιείς ότι και πάλι είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Αυτό το σφάλμα είναι ανεπίτρεπτο για ένα τίτλο τόσο ακριβής παραγωγής και, παρόλο που είναι σχεδόν σίγουρα ότι σύντομα θα επιλυθεί με τη προσθήκη ενός patch, η εμφάνισή του στην τελική έκδοση του παιχνιδιού είναι απαράδεκτη.
Όσον αφορά στην γενικότερη τεχνολογία του Rise of Legends, έχει γίνει μεν ένα σαφές άλμα από το προηγούμενο παιχνίδι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με γραφικά που αλλάζουν τα δεδομένα. Πλέον, έχουμε περάσει σε full 3D περιβάλλον και πολυγωνικά μοντέλα χαρακτήρων, με τη μηχανή να καταφέρνει να εμφανίζει δεκάδες χαρακτήρες ταυτόχρονα στην οθόνη χωρίς να αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα. Εμπνευσμένες είναι όλες ανεξαιρέτως οι μονάδες που παρελαύνουν από το παιχνίδι της Microsoft, καθώς περιλαμβάνουν από τεράστιους σκορπιούς και γιγάντια ρομπότ, μέχρι πλάσματα από γυαλί και φουτουριστικά άρματα μάχης. Άκρως εντυπωσιακός είναι και ο σχεδιασμός των χαρτών, με περιοχές που απεικονίζουν έρημους, χιονισμένα τοπία και πυκνές ζούγκλες. Επίσης, είναι χαρακτηριστικό ότι το παιχνίδι της Big Huge είναι μάλλον «ελαφρύ», αφού σε αντίθεση με το Age of Empires III τρέχει υποφερτά ακόμη και σε υπολογιστές με τις ελάχιστες απαιτήσεις. Εκτός των όμορφων γραφικών του, το Rise of Nations καταφέρνει να προσφέρει στον παίκτη μια αρκετά καλή gaming εμπειρία. Οι campaigns εξελίσσονται με τον κλασικό τρόπο που τον τελευταίο καιρό υιοθετούνται από όλο και περισσότερα παιχνίδια της κατηγορίας. Πριν από κάθε αποστολή εμφανίζεται ένας παγκόσμιος χάρτης τύπου Risk (φέρτε στο μυαλό σας τον αντίστοιχο του Rome: Total War), όπου απεικονίζεται η ήπειρος χωρισμένη σε περιοχές.
Ο ήρωας που ελέγχουμε βρίσκεται σε μια από αυτές τις περιοχές και κατόπιν εντολής μας μεταβαίνει σε μια από τις γειτονικές. Αυτός o turn based χάρτης του Rise of Legends, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί σε βάθος και εύρος με τον αντίστοιχο του Rome, μιας και παίζει έναν καθαρά διακοσμητικό ρόλο και λειτουργεί απλά και μόνο ως πρελούδιο των αποστολών που θα ακολουθήσουν. Όταν ξεκινούμε τις μάχες στους 3D χάρτες, το ενδιαφέρον αρχίζει να κορυφώνεται. Αν και η A.I. στο Rise of Legends δεν είναι ό,τι καλύτερο έχουμε δει μέχρι σήμερα, σίγουρα εκτελεί με τον καλύτερο τρόπο το σκοπό της. Οι αντίπαλοι έχουν τάσεις αμυντικής στάσης, δεν ξεστρατίζουν από τις βασικές μια ή δύο βασικές ρουτίνες τακτικής και σε γενικές γραμμές μπορούν να θεωρηθούν ως «εύκολο θύμα» για κάποιον έμπειρο παίκτη.
Επίσης, υπάρχουν και αρκετές μονάδες, οι οποίες λειτουργούν ως «Ήρωες» και έχουν στη διάθεσή τους εξαιρετικές και άκρως χρήσιμες για το στράτευμα ειδικές δυνάμεις, που μπορούν να αναβαθμιστούν. Το κακό είναι πως αυτοί οι Ήρωες στην πορεία εξελίσσονται σε παντοδύναμες πολεμικές μηχανές, με αποτέλεσμα την ακόμη πιο εύκολη εξόντωση των ήδη εύκολων αντιπάλων. Αν και όλα τα παραπάνω λειτουργούν ως τροχοπέδη για όσους αναζητούν μια υψηλή πρόκληση, σίγουρα είναι ο παράδεισος των λιγότερο έμπειρων παικτών, οι οποίοι κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην κατηγορία και εδώ είναι το σημείο που το Rise of Legends καταφέρνει να εντυπωσιάσει, καθώς προσφέρει απλοϊκό μεν, συναρπαστικό δε gameplay. Αν είστε από τους «έμπειρους» που προαναφέραμε, τότε μια βόλτα μέχρι τους servers του παιχνιδιού και η αναζήτηση πραγματικού αντιπάλου μέσα από τα multiplayer modes, θα καλύψουν το κενό της υψηλής πρόκλησης που προκύπτει από τις single player campaigns.
Το Rise of Nations: Rise of Legends, είναι μια διαφορετική -μάλλον απρόσμενη- προσέγγιση στην κατηγορία RTS από την Big Huge Games. Το απλοϊκό και βατό του gameplay, σε συνδυασμό με την απόλυτη ισορροπία των τριών φυλών και την κορυφαία του αισθητική, είναι τα στοιχεία που το τοποθετούν κοντά στα καλύτερα δείγματα της κατηγορίας, αλλά ο κακός ήχος και η έλλειψη ουσιώδους στρατηγικής στις single player campaigns είναι τα αρνητικά στοιχεία που σίγουρα θα ενοχλήσουν τους hardcore παίκτες. Αν και δεν έχουμε να κάνουμε με την καλύτερη πρόταση του είδους, σίγουρα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες.
Απαιτήσεις συστήματος
Λειτουργικό Windows 98/ 2000/ ME/ XP
Επεξεργαστής Pentium 1.4 GHz
Μνήμη 256MB
Κάρτα γραφικών 64MB
Σκληρός δίσκος 2.4 GB
PEGI 12+
