H Namco συνεχίζει τη στήριξη προς τα συστήματα της Sony και μας προσφέρει ένα από τα καλύτερα racing simulators
H Namco συνεχίζει τη στήριξη προς τα συστήματα της Sony και μας προσφέρει ένα από τα καλύτερα racing simulators
Είναι γεγονός ότι από τους τελευταίους τίτλους που έχουν διατεθεί για το PSP, οι καλύτεροι έχουν έρθει από την στενή συνεργάτιδα της Sony, Namco. Μετά λοιπόν το εξαιρετικό Tekken Dark Resurrection, το οποίο το GameOver θεωρεί ότι πρόκειται για ένα από τα καλύτερα beat ‘em up παιχνίδια που έφτασαν ποτέ στα γραφεία του, σειρά έχει μια ακόμη μεταφορά από το μεγάλο «αδελφό» του PSP. Βέβαια, οι ενστάσεις για τη συνεχόμενη άφιξη τίτλων που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν ήδη κυκλοφορήσει στο PlayStation 2 είναι πολλές. Παρά τις καινοτόμες και άκρως επιτυχημένες προσπάθειες που έχουμε κατά καιρούς δει να έρχονται από τρίτα στούντιο ανάπτυξης (βλ. Exit και Mercury), αλλά και από την ίδια τη Sony (Loco Roco), η εμμονή της ιαπωνικής εταιρείας να δίνει στο κοινό ports από το PlayStation 2 έχει πια καταντήσει, τουλάχιστον, ενοχλητική. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι το MotoGP είναι ένα κακό παιχνίδι, αντιθέτως, η Namco δημιούργησε έναν bike simulator που πριν την άφιξη του PSP στην αγορά ούτε να φανταστούμε μπορούσαμε ότι θα ήταν εφικτός σε φορητό σύστημα. Εντούτοις, το γεγονός πως οι κάτοχοι του φορητού συστήματος της Sony είναι «αναγκασμένοι» να γυρίζουν συνεχώς γύρω από τα ίδια franchises, που έτσι και αλλιώς πιθανόν να έχουν στην κατοχή τους μέσα από το PlayStation 2, δεν δικαιώνει τις προοπτικές του PSP.
Αφήνοντας κατά μέρος τα παράπονά μας και ξεκινώντας τη δοκιμή μας με την πρώτη προσπάθεια της θρυλικής σειράς MotoGP στο φορητό της Sony, βρεθήκαμε μπροστά σε ένα παιχνίδι που, για να είμαστε ειλικρινείς, μας εξέπληξε ευχάριστα. Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με μια ελαφρώς παραλλαγμένη μεταφορά του MotoGP 4 της Namco για το PlayStation 2, το οποίο μάλλον δικαιώνει στο έπακρο τον χαρακτηρισμό «φορητό PS2» που πολλοί αποδίδουν στο PSP. Δεδομένου ότι έχουμε να κάνουμε με έναν τίτλο, ο οποίος δημιουργήθηκε με γνώμονα το «γρήγορο παιχνίδι» που επιβάλλει η ίδια η υπόσταση ενός φορητού συστήματος, διαπιστώσαμε ότι την ίδια στιγμή το βάθος και η ποιότητα του gameplay που διαθέτει στέκεται με άνεση δίπλα σε οποιαδήποτε «οικιακή» πρόταση της κατηγορίας.
Το MotoGP για το PSP λοιπόν χωρίζεται σε τέσσερις βασικές κατηγορίες με τις Arcade και Season να κερδίζουν τη μερίδα του λέοντος και τις Time Trial και Multiplayer να έρχονται σε δεύτερη μοίρα (περισσότερα για αυτήν σε λίγο). Μιλώντας λοιπόν για διπλή υπόσταση του παιχνιδιού, αναφερόμαστε κυρίως στον τρόπο που το gameplay του έχει προσαρμοστεί στο χρόνο και στη διάθεση που έχει ο εκάστοτε παίκτης για να το απολαύσει. Για παράδειγμα, επιλέγοντας το Arcade mode, βρισκόμαστε μπροστά στους κλασικούς γρήγορους αγώνες, οι οποίοι μπορεί να είναι είτε δύο είτε πέντε γύρων. Αυτή η περίπτωση αγώνων είναι απλούστατη, καθώς δίνει μέσα από σύντομα και περιεκτικά μενού τη δυνατότητα επιλογής μοτοσικλέτας και διαδρομής για αγώνα με δεκαεννέα ακόμα αναβάτες. Αν και σε αυτό το mode δεν βρεθήκαμε μπροστά σε καμία απολύτως έκπληξη, στο Season mode είναι που το παιχνίδι της Namco διαπρέπει. Επιλέγοντας αυτό το είδος αγώνων, η πρώτη επιλογή που καλείται να κάνει ο παίκτης είναι αυτή της επιλογής χρονιάς.
Προς έκπληξή μας λοιπόν, είδαμε ότι, σε αντίθεση με το MotoGP 4 του PlayStation 2, η έκδοση για το PSP είναι μεγαλύτερη και περιλαμβάνει όλους τους πραγματικούς οδηγούς, τις επίσημες ομάδες, αλλά και τις διαδρομές από τις δύο πιο πρόσφατες χρονιές του παγκοσμίου πρωταθλήματος MotoGP (2005 και 2006). Μέσα από αυτό το mode υπάρχει η δυνατότητα δημιουργίας ενός χαρακτήρα και η προσπάθεια διεκδίκησης του πρωταθλήματος, ωστόσο, μετά από επιτυχίες που τυχόν επέλθουν μέσα από όλα τα modes αγώνων του παιχνιδιού, δύνανται να ξεκλειδωθούν πολλά από τα μεγάλα ονόματα του MotoGP και η χρήση τους από τον παίκτη, ενώ -όπως και στο Arcade mode- υπάρχει και εδώ η δυνατότητα επιλογής βαθμού δυσκολίας και αριθμού γύρων για κάθε αγώνα. Μπορεί -και δικαιολογημένα- οι μέχρι στιγμής αναφορές να σας φέρνουν στο μυαλό κάθε άλλο racing παιχνίδι που προηγήθηκε του MotoGP, ωστόσο, εκεί που το πόνημα της Namco ξεχωρίζει από κάθε άλλο φορητό racing simulator της αγοράς είναι στην ποιότητα των γραφικών και στον τρόπο που το gameplay του πατά στην ιδανική γραμμή μεταξύ του arcade και του simulation.
Σε αντίθεση λοιπόν με τις «μεγάλες» εκδόσεις της σειράς, όπου υπάρχει σαφής διαχωρισμός και επιλογή μεταξύ arcade και simulation οδήγησης, εδώ το default μοντέλο χειρισμού είναι κάτι ενδιάμεσο, με τις θηριώδεις μοτοσικλέτες να κινούνται μεν και στους δύο άξονες, αλλά χωρίς ποτέ να απαιτείται από την πλευρά του παίκτη «αγώνας» με το d-pad ή τον αναλογικό δίσκο ούτως ώστε το όχημα να κινηθεί εντός των ορίων της διαδρομής. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά από δύο ή το πολύ τρεις προσπάθειες, η οδήγηση των μοτοσικλετών καθίσταται αρκετά βατή ακόμα και για κάποιον που είναι πρωτόπειρος στο αντικείμενο, ενώ ταυτόχρονα, η κατάσταση ποτέ δεν γίνεται ιδιαίτερα εύκολη, κατάσταση που θα μείωνε σημαντικά τον βαθμό πρόκλησης. Σημαντική συμβολή σε αυτόν τον πολύ καλό βαθμό πρόκλησης του παιχνιδιού έχει και η τεχνητή νοημοσύνη των υπολοίπων αναβατών, οι οποίοι δεν λειτουργούν ως άμυαλοι drones με απώτερο σκοπό τους τον τερματισμό. Διαπιστώσαμε ότι μεγάλα ονόματα όπως οι Rossi, Capirossi και Elias -και όχι μόνο- κινούνται με τακτική στο οδόστρωμα, κλείνουν χώρους και δεν χαρίζονται σε εύκολες προσπεράσεις.
Αν και αυτά τα φαινόμενα γίνονται λιγότερα αισθητά στον χαμηλό βαθμό δυσκολίας, δοκιμάζοντας έναν από τους υψηλότερους θα διαπιστώσετε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολος ο τερματισμός ακόμα και στην πρώτη δεκάδα. Μια ακόμα ευχάριστη έκπληξη στο MotoGP του PSP ήρθε από τους τεχνικούς του τομείς. Τα γραφικά του αν και δεν μπορούν να σταθούν δίπλα στις τελευταίες εκδόσεις για το PlayStation 2, είναι καλής ευκρίνειας, με εξαιρετικό animation στους χαρακτήρες, άψογο draw distance, ικανοποιητικές υφές και σταθερό frame rate παρά την εμφάνιση είκοσι αναβατών ταυτόχρονα στην οθόνη. Εκεί που ο τίτλος της Namco χωλαίνει είναι στην ανυπαρξία τεχνικής antialiasing, γεγονός που δημιουργεί έντονα jaggies και «σπασίματα» στις γραμμές που δημιουργούν το περιβάλλον.
Όσον αφορά στον ήχο, αυτός δείχνει δύο πρόσωπα, τα οποία έχουν να κάνουν με το μέσο από το οποίο πηγάζουν. Μέσα από τα ηχεία του PSP, το έντονο βουητό των θηριωδών κινητήρων, σε συνάρτηση με τα δυναμικά μουσικά θέματα και τις ιαχές του κοινού, δημιουργεί ένα κακό αποτέλεσμα. Αντιθέτως, με τη χρήση ακουστικών η κατάσταση ανατρέπεται και ο ηχητικός τομέας του παιχνιδιού αποκτά εντελώς διαφορετική και σαφώς καλύτερη υπόσταση. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί ότι -πάντα σύμφωνα με την παράδοση της Namco στη σειρά MotoGP- μέσα στα μενού του παιχνιδιού θα βρείτε μια ειδική επιλογή ονόματι «Rewards» η οποία, κατόπιν επιτυχιών στους αγώνες, χαρίζει πολλά καλούδια σχετικά με το παγκόσμιο πρωτάθλημα MotoGP. Τέλος, οφείλουμε να αναφέρουμε ένα αρνητικό σημείο του τίτλου, το οποίο έχει να κάνει με την επιλογή multiplayer. To MotoGP για το PSP λοιπόν δεν υποστηρίζει καμίας μορφής online αγώνες, παρά μόνο διαμέσου Ad-Hoc (δύο ή περισσότερα PSP), γεγονός που σίγουρα μειώνει την αξία του τίτλου.
Συνοψίζοντας, διαπιστώσαμε ότι η πρώτη εμφάνιση της σειράς MotoGP στο φορητό σύστημα της Sony, αν και όχι άριστη, είναι καθ’ όλα αξιόλογη. Το παιχνίδι διαθέτει πρωτοφανή ποιότητα για κυκλοφορία φορητού συστήματος, όμως σίγουρα θα θέλαμε επιλογή online αγώνων, κάτι που -κατά τη γνώμη μας- θα αύξανε ακόμη περισσότερο τη συνολική του αξία, αλλά και την αντοχή του στο χρόνο. Είμαστε βέβαιοι ότι το MotoGP 2 για το PSP θα είναι αυτό που πραγματικά είχε στο μυαλό της η Namco όταν δημιουργούσε το πρώτο παιχνίδι.
PEGI 3+
