Πρώτη παρουσία του Sam Fisher στη next-gen. Κατάφερε η Ubisoft να προσφέρει τα αναμενόμενα;
Πρώτη παρουσία του Sam Fisher στη next-gen. Κατάφερε η Ubisoft να προσφέρει τα αναμενόμενα;
Αν και ελάχιστοι ήταν αυτοί που το περίμεναν, η σειρά Splinter Cell, από το πρώτο της κιόλας επεισόδιο, εξελίχθηκε σε σημείο αναφοράς για την κατηγορία action/ stealth παιχνιδιών, δημιουργώντας ένα πανίσχυρο αντίπαλο δέος στη -μέχρι τότε- μονοκρατορία του Hideo Kojima και της σειράς Metal Gear Solid. Το πόσο μεγάλη επιτυχία σημείωσαν τα παιχνίδια της Ubisoft, διαφαίνεται -και όχι μόνο- από το γεγονός πως ο Kojima-san αναφέρει χαρακτηριστικά τον ήρωα αυτών των παιχνιδιών μέσα στα μίνι παιχνίδια που βρίσκονται στην έκδοση Subsistence του Metal Gear Solid 3. Μετά λοιπόν από μια εξαιρετική πορεία στην προηγούμενη γενιά συστημάτων, ο θρυλικός Sam Fisher είναι έτοιμος να κάνει το πρώτο του βήμα στα αχαρτογράφητα εδάφη του next-gen gaming.
Μετά την επαφή μας με την τελική έκδοση του νέου Splinter Cell αυτά που είδαμε, επιβεβαιώνουν -μέχρι ενός βαθμού- τον τόσο προσφιλή χαρακτηρισμό «next-gen» που, λίγο-πολύ, όλοι μας χρησιμοποιούμε τον τελευταίο καιρό. Όπως ίσως θα έχετε διαβάσει μέσα από τα δεκάδες νέα και Δελτία Τύπου που έχουν δημοσιευτεί τους τελευταίους μήνες, αυτή τη φορά η περιπέτεια του Sam είναι εντελώς διαφορετική από τις προηγούμενες. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι η Ubisoft αποφάσισε ξαφνικά να πειράξει την επιτυχημένη συνταγή της σειράς και να πειραματιστεί με αυτήν. Απλά, μέσα στο κλασικό action/ stealth gameplay που χαρακτηρίζει όλους τους τίτλους Splinter Cell και το οποίο συνεχίζει να υφίσταται, προσαρτήθηκε -επιτέλους θα προσθέταμε- ένα ενδιαφέρον σενάριο και μια μηχανική που καθιστά αυτό το νέο παιχνίδι ως κάτι πρακτικά και ουσιαστικά διαφορετικό.
Έτσι λοιπόν, έχουμε έναν Sam Fisher που είναι έτοιμος να αναλάβει τη δυσκολότερη αποστολή της ζωής του και που μετά από σειρά αποτυχημένων αποστολών και του θανάτου της κόρης του από ένα τροχαίο δυστύχημα, είναι πολύ, μα πολύ οργισμένος. Αυτήν την οργή και τη δυσκολία τού να ελεγχθεί ο κορυφαίος αυτός πράκτορας, χρησιμοποίησε στο έπακρο η Ubisoft για να προσθέσει το σημαντικότερο νέο στοιχείο του παιχνιδιού. Για πρώτη φορά λοιπόν, ο Sam δεν θα παίξει αποκλειστικά και μόνο το ρόλο του «καλού» πράκτορα που σώζει τον κόσμο από τους «κακούς» τρομοκράτες. Αντιθέτως, η ίδια η εξέλιξη του παιχνιδιού εναπόκειται πλέον στην κρίση του παίκτη, καθώς ο Sam (και κατά συνέπεια ο παίκτης) επιλέγει κατά βούληση το με ποια πλευρά θα ταχθεί σε αυτόν τον πόλεμο. Σύμφωνα λοιπόν με το σενάριο, ο Sam πρέπει να προβεί στην εκτέλεση ενός εγκλήματος, ούτως ώστε να φυλακισθεί και μέσα από τη φυλακή -κερδίζοντας την εμπιστοσύνη μιας ομάδας τρομοκρατών που έχουν καταδικαστεί- να μπορέσει να σταματήσει μια ακόμα επικείμενη παγκόσμια καταστροφή.
Ωστόσο, το τι ακριβώς θα κάνει ο Sam και με ποιου το μέρος θα ταχθεί υπέρ, εναπόκειται στις επιλογές του παίκτη. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Ubisoft, αυτές οι επιλογές δεν είναι μόνο αισθητικής φύσεως, καθώς έχουν άμεσο αντίκτυπο στην εξέλιξη αλλά και στην ολοκλήρωση της περιπέτειας. Μετά την πρώτη αποστολή, η οποία θα σας κάνει να απορήσετε για το που βρίσκεται το…next gen του πράγματος δεδομένου ότι, επί της ουσίας, δεν διαφέρει καθόλου από τις προηγούμενες προσθήκες στη σειρά, το κλίμα αλλάζει, ο Sam μπαίνει στη φυλακή και η σειρά Splinter Cell αποκτά πλέον ένα νέο πρόσωπο. Αλλά ακόμα και σε αυτήν την αποστολή όπου ο Sam είναι έγκλειστος, δεν έχουν ακόμα ξεδιπλωθεί όλες οι αλλαγές που θα συναντήσουμε. Απλά εδώ, έχουμε μια τάση της Ubisoft να αλλάξει ως προς το γενικότερο ύφος της τα παιχνίδια Splinter Cell και να δείξει μια άλλη πιο ανθρώπινη υπόσταση του Fisher. Φυσικά, η προαναφερθείσα αλλαγή και ανανέωση επιτυγχάνεται και με το νέο «look» του πρωταγωνιστή, ο οποίος πλέον δείχνει απειλητικότερος και πιο ισχυρός από ποτέ.
Όσον αφορά στις θεμελιώδεις αρχές του gameplay του, το Double Agent συνεχίζει να είναι ένα γνήσιο action/ stealth παιχνίδι. Αν εξαιρέσουμε τις διάφορες αλλαγές που έχουν γίνει στο interface -το οποίο, ωστόσο, παραμένει context sensitive και λειτουργεί μέσα από ένα μενού επιλογών δράσης για κάθε ενέργεια του Fisher- στην ουσία έχουμε να κάνουμε με τις γνωστές μηχανικές απόκρυψης και χρήσης στρατιωτικών gadgets που απολαύσαμε στα προηγούμενα επεισόδια. Ο Sam Fisher πρέπει να κρύβεται στις σκιές και να δρα με απόλυτη ησυχία, ενώ την ίδια στιγμή πρέπει να εξολοθρεύει φρουρούς πηγαίνοντας κρυφά από πίσω τους και εκτελώντας επάνω τους μια σειρά από ειδικές κινήσεις προκειμένου να τους εξουδετερώνει. Ο οπλισμός και τα διάφορα gadgets (night vision, thermal vision κ.λπ) μοιάζουν δανεισμένα από το επεισόδιο Chaos Theory, αν και η ποιότητα των οπτικών εφέ αυτών των gadgets βρίσκεται πλέον σε κορυφαία επίπεδα (περισσότερα για αυτό σε λίγο).
Μια ακόμα αξιόλογη νέα προσθήκη είναι αυτή του GPS χάρτη. Θυμίζοντας λίγο την αντίστοιχη δυνατότητα που βρίσκουμε στα παιχνίδια Metal Gear Solid, o ψηφιακός αυτός χάρτης βοηθά σημαντικά τον παίκτη στις προσπάθειές του, καθώς εμφανίζει όλους τους εχθρούς που βρίσκονται στην περίμετρο του Sam ως κουκίδες. Εντούτοις, και παρά το γεγονός πως στην ουσία του το Splinter Cell Double Agent παραμένει ένα action/stealth παιχνίδι, υπάρχουν και επίπεδα με διαφορετική προσέγγιση (αποστολές σε ηλιόλουστες μέρες για τη σειρά Splinter Cell είναι κάτι πρωτάκουστο), στα οποία η απόκρυψη δίνει τη θέση της σε μια πιο action προσέγγιση, δεδομένου ότι οι σκιές και τα σκοτάδια κατά τη διάρκεια της ημέρας σπανίζουν. Το ευχάριστο είναι ότι αυτές οι «ημερήσιες» αποστολές, ενώ αλλάζουν δραματικά το ύφος του παιχνιδιού, τελικά δεν δείχνουν να του στερούν την ταυτότητά του.
{PAGE_BREAK}
Περνώντας στα της τεχνολογίας, δεν μπορούμε να κρύψουμε τον ενθουσιασμό μας για αυτά που αντικρίσαμε δοκιμάζοντας το Double Agent στην έκδοση Xbox 360. Αν και τα παιχνίδια Splinter Cell πάντα ξεχώριζαν στο αρχικό Xbox, το αποτέλεσμα εδώ ξεπερνά κάθε προσδοκία. Η 3D μηχανή δείχνει μεν να είναι μια αναβαθμισμένη έκδοση αυτής του Chaos Theory (με όποια θετικά και αρνητικά συνεπάγεται αυτό), όμως αυτή τη φορά τα γραφικά της σειράς περνούν σε νέα επίπεδα. Όλα τα οπτικά εφέ των gadgets που έχει ο Sam Fisher είναι σαφώς πιο εντυπωσιακά, ενώ άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως με την υψηλή ευκρίνεια του Xbox 360, το σκοτάδι και οι αντιθέσεις σε αυτό το παιχνίδι είναι σαφώς πιο ρεαλιστικές. Επίσης, σημαντική αύξηση έχει επέλθει στον αριθμό των πολυγώνων που αποτελούν χαρακτήρες και στοιχεία του περιβάλλοντος, ενώ οι αντανακλάσεις στις επιφάνειες, η λεπτομέρεια που διακρίνεται στο σώμα του Fisher, οι δυναμικοί φωτισμοί και τα particle εφέ δεν έχουν προηγούμενο, τουλάχιστον σε αυτή τη σειρά.
Εντούτοις, πέρα από τον εντυπωσιασμό που νιώσαμε βλέποντας και παίζοντας το Double Agent, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ορισμένα προβλήματα που ταλανίζουν τη σειρά εδώ και χρόνια, όπως τα περιστασιακά «τερτίπια» της κάμερας και το άτσαλο animation του Fisher όταν αυτός προσπαθεί να εκτελέσει άλματα. Πέρα όμως από αυτά τα, οπτικής φύσεως προβλήματα που αντιμετωπίζει το Double Agent, ένα σημαντικό θέμα που εδώ και χρόνια δεν μπορεί να διορθωθεί είναι αυτό της τεχνητής νοημοσύνης. Κατά τη διάρκεια των αποστολών, ορισμένοι εχθροί δείχνουν να είναι ιδιαίτερα ικανοί και να μπορούν να εντοπίζουν τον Sam ακόμα και όταν αυτός βρίσκεται καλά κρυμμένος μέσα στα σκοτάδια, ενώ λίγο παρακάτω, είναι πολύ πιθανό ένας άλλος αντίπαλος να μην μπορεί να αντιληφθεί την παρουσία του πράκτορά μας, ακόμα και όταν στεκόμαστε ελάχιστα μέτρα μακριά του και όχι τόσο καλά κρυμμένοι.
Τέτοιου είδους θέματα στο Double Agent έχουν άμεσο αντίκτυπο στην εξέλιξη του gameplay και στον τρόπο που εξελίσσονται οι αποστολές. Ακριβώς γιατί ο παίκτης ποτέ δεν είναι σίγουρος για τον τρόπο που θα αντιδράσει ένας εχθρός, πρέπει συνεχώς να προβαίνει σε ένα ατέρμονο «save/ continue/ save», προκειμένου να γλιτώσει τα χειρότερα και να αναγκαστεί να παίξει από την αρχή (ή από το κοντινότερο check point) την τρέχουσα αποστολή (ναι το αδυσώπητο «trial and error» της σειράς υφίσταται και εδώ). Ένα ακόμη μειονέκτημα που εντοπίσαμε, έχει να κάνει με τις επιλογές που δίνονται στον παίκτη κατά την εξέλιξη της περιπέτειας. Ενώ λοιπόν πολλά από τα σημεία όπου θα κληθούμε να κάνουμε μια επιλογή, έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο στον τρόπο που θα εξελιχθεί η ιστορία, προσέξαμε ότι σε αρκετά από αυτά όποια και αν ήταν η απάντησή μας η εξέλιξη παρέμενε σταθερή…απολύτως γραμμική θα λέγαμε.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του μειονεκτήματος εντοπίζεται στο σημείο όπου οι τρόφιμοι της φυλακής ζητούν από τον Sam να εκτελέσει ένα αθώο πρόσωπο, προκειμένου να αποδείξει την πίστη του στην ομάδα και να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Παρόλο που δοκιμάσαμε και τις δύο διαθέσιμες επιλογές (εκτέλεση και όχι του αθώου θύματος) η αντίδραση των εγκληματιών ήταν η ίδια προς το πρόσωπο του Sam, με μόνο μια μικρή παραλλαγή στους διάλογους που εκφέρονται κατά τη διάρκεια των cut scenes. Από εκεί και έπειτα, η γενικότερη χρήση αυτού του στοιχείου στο gameplay, δηλαδή της προσπάθειας του Sam Fisher να ταχθεί με μια από τις δύο πλευρές, ενώ ταυτόχρονα να παραμένει «ουδέτερος», εξαρτάται από μια μπάρα που βρίσκεται στο κάτω μέρος της οθόνης.
Ανάλογα με τις κινήσεις μας, το πόσους αντιπάλους εξοντώνουμε και τις γενικότερες επιλογές μας ως προς τους πολλαπλούς αντικειμενικούς σκοπούς που έχει η κάθε αποστολή, η μπάρα τείνει να κλίνει προς τη μια ή την άλλη πλευρά. Ανάλογα λοιπόν με το πρόσωπο που θα έχει δείξει ο Sam Fisher στις αποστολές, θα κερδίζει ή όχι την εμπιστοσύνη της αντίστοιχης πλευράς. Πρακτικά και σε ό,τι έχει να κάνει με το gameplay, εδώ εντοπίζεται το πραγματικά νέο στοιχείο που έχει να προσφέρει το Double Agent. Μπορεί τελικά οι επιλογές αυτές να μην έχουν δραματικές συνέπειες στο σύνολο της περιπέτειας, όμως είναι μια ευχάριστη προσθήκη, η οποία καταφέρνει να προσφέρει μια πνοή ανανέωσης στο παιχνίδι της Ubisoft. Τέλος, σε ότι έχει να κάνει με το ηχητικό τμήμα του τίτλου, ο Michael Ironside (Starship Troopers, Total Recall), ο οποίος δανείζει τη φωνή του Fisher από το πρώτο επεισόδιο της σειράς, συνεχίζει να διαπρέπει και -κατά την άποψή μας- να είναι ένας από τους αρτιότερους ηθοποιούς που έχει δανείσει τη φωνή του σε χαρακτήρα videogame, ενώ η μουσική, χωρίς να διαθέτει κάτι το πραγματικά νέο, ακολουθεί πιστά το “χολυγουντιανό” ύφος που γνωρίσαμε στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς.
Παρόλες τις ατέλειες και τα κάποια προβλήματα που υπάρχουν, τελικά αυτά δεν είναι ικανά να μειώσουν ούτε στο ελάχιστο αυτά που δείχνει να προσφέρει στον παίκτη το Double Agent, ένα παιχνίδι που όχι μόνο συνεχίζει επάξια την κληρονομιά της σειράς, αλλά που θέτει σαφή υποψηφιότητα για έναν από τους καλύτερους τίτλους της χρονιάς. Στην έκδοση Xbox 360, τα γραφικά του τίτλου είναι αξιέπαινα (παρόλο που η 3D μηχανή σαφώς και δεν είναι next-gen), τα γνωστά και αγαπημένα gadgets είναι εδώ, το κινηματογραφικό ύφος παραμένει αξεπέραστο και οι νέες προσθήκες στο gameplay φρεσκάρουν σημαντικά τη γνωστή και επιτυχημένη «συνταγή» της Ubisoft. Αν και το Double Agent δεν είναι το επόμενο μεγάλο βήμα της σειράς προς τη next-gen, το GameOver το προτείνει ανεπιφύλακτα στους θιασώτες του Sam Fisher.
Μάριος Θεοτοκάς
Δείτε ένα video του Splinter Cell: Double Agent πατώντας εδώ
Widescreen Ναι
Ανάλυση οθόνης 480i/ 480p/ 720p/ 1080i
PAL 60 Hz Ναι
Ήχος Stereo/ Surround/ DD 5.1
PEGI 18+
