Μια αναλυτική ματιά στα λανσαρίσματα και στη μέχρι στιγμής πορεία των νέων συστημάτων
Μια αναλυτική ματιά στα λανσαρίσματα και στη μέχρι στιγμής πορεία των νέων συστημάτων
Είναι πλέον γεγονός: η «Επόμενη Γενιά» ξεκίνησε και επίσημα με τις κυκλοφορίες του Wii και του PlayStation3, στην Αμερική όσον αφορά το πρώτο και στην Ιαπωνία και Αμερική όσον αφορά το δεύτερο. Μετά από συνεχείς μονομαχίες στον τομέα των εντυπώσεων τα τελευταία χρόνια, οι δύο πατροπαράδοτες πλέον δυνάμεις στο χώρο του videogame hardware μπήκαν στο χορό, αν και για πρώτη φορά με τόσο διαφορετικές προτάσεις. Με 600,000 πωλήσεις στην Αμερική σε διάστημα μόλις 8 ημερών και με το Legend of Zelda: The Twilight Princess διαθέσιμο από την πρώτη μέρα, είναι φανερό πως η Nintendo εντυπωσίασε και ο κόσμος ανταποκρίθηκε. Η Sony από την άλλη, με το γνωστό μυστικισμό της να αφήνει τα νούμερα των κομματιών που πουλήθηκαν (αλλά και που ήταν διαθέσιμα) να αναμοχλεύονται μέσα σε αστικούς μύθους, απεκάλυψε μόνο (μέσω της Media Create) τις 81,639 κονσόλες που πουλήθηκαν στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, και που πλέον έχουν φτάσει στο νούμερο των 123,738 σύμφωνα με το έγκυρο The Magic Box.
Απειλητικά, η Nintendo ετοιμάζει 400,000 κομμάτια για το Ιαπωνικό λανσάρισμα, στοχεύοντας με μια κίνηση να ξεπεράσει εύκολα την πρόταση της Sony και να αποκτήσει την πρωτοκαθεδρία, ιδιαίτερα δε από τη στιγμή που το Xbox 360 –παρά την ασθενική άνοδο που γνώρισε ελέω Blue Dragon- να απέχει από το να θεωρείται βάσιμη απειλή.
Η Sony, μετά από αλλεπάλληλες επανεκτιμήσεις για το πόσα PS3 θα διέθετε στην αγορά έκανε όχι μόνο απογοητευτικό άνοιγμα που ούτε κατά διάνοια δεν πλησιάζει την ανάγκη της ζήτησης, αλλά είδε και την κονσόλα της να χρησιμοποιείται ως ένας μηχανισμός εύκολης αισχροκέρδειας, με το κοινό να αδιαφορεί επιδεικτικά για το προσφερόμενο software (0.98 attach rate σύμφωνα με την Enterbrain). Παράλληλα, οι διαθέσιμοι τίτλοι κυμαίνονται από κακοί ως μέτριοι, με μόνες εξαιρέσεις το όπως φαίνεται ικανοποιητικό Resistance: Fall of Man, το συνηθισμένο Call of Duty 3 και την μικρή έκπληξη που ακούει στο όνομα Marvel Ultimate Alliance. Το λανσάρισμα της κονσόλας συνοδεύτηκε και από απαράδεκτες εξάρσεις βίας στην Αμερική, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και η USA Today, ενώ πολλοί καταναλωτές που είχαν κυριολεκτικά κατασκηνώσει εβδομάδες ολόκληρες έξω από τα καταστήματα δεν κατάφεραν να αποκτήσουν το πολυπόθητο μηχάνημα, αποτέλεσμα περίσσιας ασυνεννοησίας μεταξύ των λιανοπωλητών και της Sony.
Όλα αυτά βέβαια δημιουργούν μια άσχημη εικόνα που σίγουρα δεν ταιριάζει στην βασίλισσα της βιομηχανίας, ενώ δεν έχουμε καν αναφέρει τα προβλήματα στην Online υπηρεσία, την απαράδεκτη κίνηση να μην συμπεριληφθούν Hi-def καλώδια σύνδεσης μέσα στο κουτί, καθώς και άλλες μικρές ατασθαλίες που εύκολα χαρακτηρίζουν το λανσάρισμα ως άκρως προβληματικό. Εννοείται φυσικά πως πολλά από τα προβλήματα στην καρδιά του συστήματος είναι αναμενόμενα και πως σύντομα θα διορθωθούν μέσω κάποιας αναβάθμισης στο PS3 firmware, αν και προβληματίζει το γεγονός ότι η Sony, έχοντας ένα χρόνο για να μελετήσει τον ανταγωνιστή της, το Xbox 360, δεν κατάφερε να συμπεριλάβει κάποιες βασικές λειτουργίες στην online υπηρεσία της, όπως π.χ. την unified friends list.
Από την άλλη, η Nintendo έχει πολλούς λόγους για να χαρεί. Ο κύριος; Το ότι κατάφερε μετά από τόσο καιρό να στηρίξει μια κονσόλα με καταπληκτικό marketing, «viral» και μη, κάνοντας αισθητή την παρουσία της δίχως να ασχοληθεί με κάρτες γραφικών, ταχύτητες επεξεργαστών και Hi-def αναλύσεις. Το λανσάρισμα της κονσόλας ικανοποίησε σχεδόν σε όλα τα επίπεδα, μιας και είναι φανερό πως ο νέος τρόπος χειρισμού έχει σαγηνεύσει τους gamers ανά την υφήλιο. Μελανό σημείο –που ούτως ή άλλως είναι αναμενόμενο σε κάθε λανσάρισμα- είναι το αδύναμο software, με μοναδική εξαίρεση φυσικά το Legend of Zelda: Twilight Princess (αν και θα πρέπει να σημειωθεί πως ο τίτλος δεν είναι καθαρόαιμο παιδί του Wii.) Οι mini-games τίτλοι όπως οι Wii Sports, Wii Play και Rayman Raving Rabbids δένουν ικανοποιητικά με τις υπόλοιπες προτάσεις όπως οι Excite Truck, Red Steel, Super Monkey Ball Blitz, και Call of Duty 3.
Αν και εκτός του Twilight Princess κανένας τίτλος δεν φτάνει σε υψηλά επίπεδα ποιότητας, όλοι πετυχαίνουν το σκοπό τους, επαληθεύοντας με ακρίβεια διαβήτη την ιστορική πλέον φράση του Reggie Fills-Aime: «Playing is Believing». Με μια online υπηρεσία που δεν έχει σκοπό να αντιγράψει (εξαιρώντας το Virtual Console) ή να ανταγωνιστεί το Xbox Live ή το PlayStation Network, με μια προσιτή τιμή που περνώντας ο καιρός θα δώσει στη Nintendo μεγάλη ευελιξία, ένα κοινό καλά εκπαιδευμένο στην DS λογική που έχει αποδειχθεί κάτι παραπάνω από επιτυχημένη και, εν τέλει, με την πιθανότητα της επανάστασης στον τομέα του gameplay ορατή όσο ποτέ άλλοτε, το Wii μοιάζει σαν ένα μηχάνημα που ξέρει τι θέλει και, πιο σημαντικό απ’ όλα, ξέρει πως να το πετύχει.
Παίρνοντας επίσης ως δεδομένο πως η Nintendo δεν θα θυμηθεί τον κακό εαυτό της όσον αφορά τις σχέσεις τις με τα 3rd Parties (έναν κακό εαυτό που την κυνήγησε από την εποχή του N64 ως και του GameCube) και με την ελπίδα πως θα αλλάξει συνήθειες και θα επιταχύνει από εδώ και πέρα τις κυκλοφορίες των τίτλων της στις PAL περιοχές, το Wii έχει πατήσει όλα τα κατάλληλα κουμπιά για να επιτύχει το στόχο του. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως το Wii δεν έχει βουνά να ανέβει. Θα πρέπει να υπάρξει μια συγκροτημένη προσπάθεια ώστε να ξεπεραστούν τα διαχρονικά ταμπού που διέπουν την εταιρία, όπως η εμμονή της μεταξύ άλλων να μην πλησιάζει τίτλους σαν τα Grand Theft Auto ή είδη σαν τα FPS. Επίσης, το Wii θα πρέπει να προσφέρει σε βάθος χρόνου τους τίτλους που θα το κρατήσουν ανταγωνιστικό και παράλληλα θα εκμεταλλευτούν στο έπακρο τις δυνατότητες του Wiimote.
Φυσικά, το επικοινωνιακό τρικ της Nintendo που ακούει στο όνομα «τα γραφικά δεν μετράνε» θα δοκιμαστεί επίσης, όχι μόνο επειδή τα γραφικά όντως μετράνε σε ένα videogame αλλά επειδή έχει κλειδωθεί τελείως έξω από αυτόν τον τομέα. Αν ένας τίτλος χρειάζεται τη δύναμη των γραφικών ή του ήχου παράλληλα με το gameplay, η Nintendo δεν θα μπορεί να ανταγωνιστεί τη Sony και τη Microsoft. Αυτή η προσέγγιση έχει φυσικά το ρίσκο της μιας και εναποθέτει όλες σχεδόν τις προοπτικές της στις δυνατότητες του Wiimote, αλλά αν κάποιος είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει το gameplay ως τον κύριο άξονα των δημιουργιών του, αυτός είναι η Nintendo.
Τέλος, η Microsoft περνάει μια εξαιρετική περίοδο. Έχοντας ένα χρόνο στην πλάτη της έχει φυσιολογικά καταφέρει να είναι μπροστά από τον ανταγωνισμό, αν και τα 10 εκατομμύρια τεμάχια που έχει υποσχεθεί πως θα υπάρχουν στην αγορά μέχρι το τέλος του χρόνου φαντάζουν σαν ένας αρκετά δύσκολος στόχος. Το Gears of War δείχνει τη δύναμή του καθώς βοηθάει το μηχάνημα σε όλα τα επίπεδα, ενώ το Xbox Live παραμένει άφταστο σε αυτά που προσφέρει. Παράλληλα, η εταιρία ανάλυσης iSupply δημοσίευσε μια αναφορά που αναφέρει πως το κόστος παραγωγής του Premium πακέτου είναι πλέον μικρότερο από την προτεινόμενη τιμή λιανικής, κάτι που επαληθεύει τις προβλέψεις της Microsoft πριν ένα χρόνο πως «το Xbox 360 θα είναι κερδοφόρο στο οικονομικό έτος 2007». Βέβαια, στο παραπάνω δεν λαμβάνονται υπόψη παρά μόνο τα συνιστώντα μέρη της κονσόλας και όχι τα κόστη διανομής και οι δαπάνες marketing. Παρόλα αυτά, αν η iSupply αποδειχθεί πως έχει δίκιο με επίσημα στοιχεία από τη Microsoft, τότε είναι σίγουρα ένα θετικό βήμα στην πορεία του Xbox 360.
Τι μπορεί όμως να κάνει η κονσόλα της Microsoft απέναντι σε έναν νέο τρόπο gameplay που ο κόσμος φαίνεται να αγκαλιάζει μετά μανίας ή απέναντι σε ένα brand name της δύναμης του PlayStation; Ο χρόνος θα δείξει. Δύο όμως πράγματα είναι σίγουρα: α) Καμία δυναστεία στη βιομηχανία δεν έχει απολαύσει περισσότερες από δύο γενιές μονοπωλίου και β) ο μόνος κερδισμένος θα είναι ο gamer.
Αυτός είναι ένας «πόλεμος» που εν τέλει μπορεί να φέρει μόνο καλό.
Ηλίας Παππάς
{nomultithumb}
